ขีดเส้นตายบอกหัวใจนายเพลย์บอย

เช้าต่อมา.....

 (ทั้ง 6 คนเก็บของแล้วขับรถเตรียมตัวกลับไปกรุงเทพ พอถึงบ้านโทโมะกับเขื่อนก็อุ้มแก้วกับเฟย์ขึ้นห้องเพราะว่าหลับมาตลอดทาง ไม่อยากปลุกเลยอุ้มไว้ที่ห้องแทน ฟาง พอถึง ก็รีบเดินกลับห้องพัก(คนใช้)แล้วล้มตัวนอนต่อ ป๊อป พอกลับมาถึงก็อยู่แต่ในห้องทำงานเพราะก่อนจะไปต้องเครียร์งานให้หมด จะได้ไม่มีภาระ)

 ~ห้องโทโมะ แก้ว~

(โทโมะ พอวางแก้วไว้ที่เตียงเสร็จก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแล้วล้มลงมานอนกอดแก้วไว้แน่ แล้วหลับไปทั้งคู่ จนเวลาผ่านไปนานพอควร)

 4.15 น.

แก้ว: อืม

(แก้วตื่นมาเพราะรุ็สึกหนักที่เอวเพระาร่างสูงกอดแน่นเกิน บวกกับความเย็นของแอร์ที่เพิ่มโดยอัตโนมัต)

แก้ว: เวลานายนอนเนี่ย น่ารักเหมือนกันเนอะ ^^

โทโมะ: ถ้าชั้นน่ารักแล้วรักปะหละ (ถามแล้วสบตา ทั้งคู่สบตากันนานมากแก้วพลิกตัวหันมาจึงมองหน้ากันได้ชัดขึ้น โทโมะดันตัวแก้วให้เข้าาใกล้ตัวมากยิ่งขึ้นจนตอนนี้ ลมหายใจ เป่าลดใกล้กันมาก)

แก้ว: รักสิ

~ฟอด~

โทโมะ: ชื่นใจจัง

แก้ว: ชิ โมะ

โทโมะั:หึ

แก้ว: แำก้วสงสารฟาง

โทโมะ: นั้นสิ เมื่อวานลุ้นกันแทบตาย

แก้ว: นั้นสิ

โทโมะ: อีกแค่วันเดียว ป๊อปมันจะไปแล้วน่ะ แก้ว โมะว่าเราต้องทำให้มันพูดแล้วหล่ะ

แก้ว: อืม นั้นสิ แต่ แก้วคิดไม่ออกแล้วน่ะว่าจะทำไงอ่ะ

โทโมะ: ไม่เป็นไรหรอก งั้นหน้าที่นี่ ให้ไอเขื่อนกับเฟย์ทำแล้วกันน่ะ เราแค่เป็นลูกมือ

แก้ว: งั้นเราไปหาเฟย์ทมี่ห้องป่ะล

โทโมะ: อืม

 ~ห้องเขื่อน เฟย์~

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แอ๊ด

 เขื่อน: อ้าว ไอโมะ แก้ว มีไรเหรอ เข้ามาก่อนสิ

(ยังไม่ทัที่เขื่นจะพูดจบ แก้วกับโทโมะก็เดิมมาหยุดอยู่ที่เตียงแล้ว แล้วจะเชิญเพื่อไร)

เฟย์: อ้าว แก้ว มีไรเหรอ

แก้ว: เฟย์ แก้วมีไรจะคุยอ่ะ

เฟย์: ว่ามา

แก้ว: เรื่องฟาง

เฟย์: อืม เฟย์ก็กำลังจะไปคุยเรื่องนี่กับแก้วพอดีเลย

แก้ว: อืม

เขื่อน: ชั้นว่าพวกเราต้องทำไรสักอย่างแล้วอ่ะ

โทโมะ: อืม................ ชั้นก็เลยมาหาแก

เขื่อน: ?

โทโมะ: ให้แกคิดแผนเอง

เขื่อน: เห้ย บ้าป่ะเนี่ย

แก้ว: น่ะ เขื่อน ช่วยเพื่อนชั้นหน่อยน่ะ

เขื่อน: เอ่อ เฟย์

เฟย์: เอางี้ ที่แก้วมาเพราะว่าจะให้พวกเราสองคนคิดใช่ป่ะ งั้นไว้ใจได้ว่า.

แก้ว โทโมะ: มันจะสำเร็จ

เฟย์ เขื่อน: พัง

แก้ว โทโมะ:

เฟย์: เฮ้อ แล้ว ป๊อปจะไปนานไหม

เขื่อน: ไม่มีกำหนด

แก้ว: ยัยฟางเฉาตายแน่เลย

เฟย์ แก้ว เขื่อน โทโมะ: เฮ้อ

โทโมะ: คงต้องปล่อยแล้วหละ

แก้ว: แก้วก็ว่างั้นแหละ

เฟย์ เขื่อน: อืม

 (ตกเย็น แก้วโทโมะ มีธุรต้องไปทำ เฟย์ไปหาเพื่อนี่พึ่งกลับมาจากต่างประเทศ เขื่อนเลยอาสาไปส่ง ตอนน้ในบ้านที่เหลือแค่แม่บ้าน คนที่เป็นนายก็เหลือแค่ ฟางกับป๊อป จนตอนนี้สาทุ่มกว่า ฟางที่พึ่งตื่นเลยเดินออกมาหาอะไรกิน ส่วนป๊อปปี้ก็เช่นกัน)

 ~ฟาง part~

โอ๊ย ตอนนี้ชั้นหิวมากๆๆๆๆๆๆๆๆอ่ะ ไปหาไรกินดีกว่า เอะ นั้นใครอยู่ในห้องครัวอ่ะ มองเห็นไม่ชัดเลย อืม คงเป็นโทโมะไม่ก็เื่อนละมั้ง ย่าสนเพระาตอนนี้ หิวอย่างแรง

 ฟาง: โอะ นะ นาย

ป๊อป: หิวเหรอ

ฟาง: อืม

ป๊อป: กินไรไหม หรือจะออกไปกินข้างนอก

ฟาง: อืม ไม่เป็นไร

ป๊อป: พรุ่งนี่้ ตื่นเช้าๆน่ะเพระว่า เธอต้องไปส่งชั้นห้ามลืม

ฟาง: อืม

โอ๊ย นายจะย่ำทำไมน่ะ ป๊ิอปปี้

ฟาง: งั้น ชั้นไปนอนแหละ

ป๊อป: อืม อืม

-----------------------------------------------------------------------------------------------

อยากตายค่ะ ทำไมทำไมเวลาผ่านไวมาก(เพระามันเป็นนิยาย) เม้นให้ด้วยน่ะ ว่างๆจะอัพให้น่ะ