เห็นฉันเป็นอะไร?

tomo tack
หวัดดีครับผมดีใจมากๆเลยที่แก้วเค้าหายจากอาการเหม่อลอยแล้ว ผมก็แต่งงานกันอย่างเงียบๆที่โบสถ์ในงานก็มีแค่ครอบครัวของเราทั้งสองแล้วก็พวกไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน น้องฟางและน้องเฟย์(grace:ทีผู้หญิงเนี่ยน้องตลอดๆ)ส่วนหน้าที่การงานของผมหลังจากที่ได้เงินจากโปรเจคแล้วผมก็ทำบริษัทของผมเองซึงตอนนี้ก็ไปได้สวยเลยและอีกอย่างผมก็เพิ่งย้ายมาอยู่บ้านใหม่ที่เพิ่งซื้อ ใหญ่และสวยมากเราก็มีเงินมากพอสมควรหลังจากเงินที่ซื้อบ่้านเสร็จ
tomo: แก้วววววว
kaew: อะไรเนี่ยเรียกซะดัง
tomo: คืือโมะจะบอกว่า โมะฝากบริษัทไว้กับพ่อนะจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน จะไปเที่ยวไหนดี
kaew: ทะเลดีมั๊ย
tomo: ก็ดีคร้าบบบบบบ่
kaew: แล้วจะไปตอนไหนอ่ะ
tomo: ก็เอ่อ พร้อมตอนไหนไปตอนนั้นเลย ดีมั๊ย
kaew: อือ ok โมะพาออกไปห้างหน่อยสิ
tomo: ป่่ะ
ณ ห้างแห่งหนึ่ง
kaew: โมะ พาไปกินข้าวหน่อยสิ หิว
tomo: อือ เอาร้านนี้ไหม อร่อย
kaew: อือ ไปกัน
พนักงาน: กี่ที่ค่ะ
tomo: 2 คับ
พนักงาน: เชิญทางนี้ค่ะ รับอะไรค่ะ
tomo: แก้วเอาอะไรอ่ะ
kaew: เอาอะไรก็ได้อ่ะ
tomo: งั้นเอาสเต็กปลาดอลลี่ 2 ที่ น้ำส้ม 2แล้วก็ฟรุ๊ตสลัด1 ที่คับ
พนักงาน: รกสักครู่นะค่ะ
แล้วอีกสักพักอาหารก็มาเสริฟ
tomo: แก้ว อร่อยไหมอ่ะ
kaew: อืม อร่อยมากอ่ะ
tomo: เฮ้อ กินเละเทะเหมือนเด็กเลยนะอายุเท่าไรแล้วเนี่ย
kaew: 27 ฮ่าๆๆ หมับ ว่าแล้วโทโมะก็ใช้มือเช็ดปากให้แล้วก็กินอาหารที่อยู่ในมือ
kaew: อือ โทโมะ กินทำไม
tomo: ไม่รุสิกินไปแล้ว 555
เมื่อทานอาหารเสร็จทั้งคู่ก็ออกจากร้านมาเจอกับ
pim: โทโมะค้าาาาาามากับใครเหรอค่ะ พูดพลางมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า
tomo: พิมปล่อยเถอะ นี่แก้ว ภรรยาของผม
pim: กรี๊ดดดดดดดดดดด ทำไมโทโมะต้องทำงี้กับพิม
tomo: ก็คุณทิ้งผมก่อนไม่ใช่เหรอ
แล้วพิมก็เดินกระทืบเท้าออกจากห้าง
kaew: โทโมะกลับเถอะ
บ้าน
tomo:หมับ! ทำไรอยู่คร้าบที่รัก ผมเข้าไปกอดแก้วจากด้านหลัง
kaew:ซักผ้ามั้ง อยู่ระเบียงนี้อ่ะ
tomo:โห หายงอนเถอะน้าาาา ผมกับพิมไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย
kaew: นี้ขนาดยังไม่ได้เป็นนะเนี้ย บ่นพึมพำกับตัวเอง
tomo: บ่นอะไร เดี๊ยวโดนๆ
kaew:โดนไรๆ
tomo:ก็แบบนี้ไง
kaew:กรี๊ด! ปล่อนนะ นายอุ้มฉันทำไม ปล่อยๆๆๆ
tomo:ไม่ปล่อย
kaew:ปล่อย
tomo:นี่ที่รักโมะอยากมีลูกอ่ะ พูดพลางวางลงบนเตียง
kaew:แล้วมาบอ อือ
ผมจูบแก้วแล้วก็ค่อยๆเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวๆ มือพลางทำหน้าที่ถอดเสื้อของแก้ว
tomo: อือ แก้วช่วยหน่อย
ว่าแล้วแก้วก็ค่อยเกะกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ดๆ ตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าทั้งคู่
โทโมะก้มจูบซอกคอแล้วเริ่มซักไซ้ มือคลึงกับหน้าอกไปด้วย
kaew: อืออออ อ๊า โอ้ยยยโทโมะเบาๆ..หน่อย ซี๊ดดดด อ่าาาาา
เสียงแก้วที่ครางไม่เป็นภาษาในขณะที่โทโมะสอดแทรกแกนกลางเข้าไปแล้วค่อยๆขยับจากช้าไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ
kaew: อ๊าๆๆๆๆๆๆ
kaew&tomo: อ๊าๆๆ อ่าาาาาาา
ทั้งสองครางพร้อมกันเมื่อถึงจุดสุดยอด
tomo: แก่้ว ช่วยที
พูดพลางยกแก้วขึ้นข้างบน แก้วซึ่งรู้หน้าที่จัดการตนเองและค่อยๆจับแกนกลางเข้าไป
tomo: อือ ยังงั้นแหละคนดี
แก้วขยับจากช้าๆไปเร็วๆๆๆจนถึงจุดสุดยอด
kaew: อ๊าาาาาาาาาา
tomo: อือ คนดีนอนเถอะ
โทโมะที่ตอนนี้ก็หมดแรงไปพอๆกับแก้วก็เอาแขนไปพาดกับเอวและหลับไปในที่สุด
รุ่งเช้า
kaew: อือ ค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อขยับตัวไปอีกข้างหนึ่งก็พบความว่างเปล่า
kaew: โทโมะๆๆ เมื่อแก้วเรียกโทโมะก็ไม่ขานก็เลยลุกไปอาบน้ำ
เมื่ออกมาจากห้องน้ำ หมับ!
tomo: น่ากินชะมัด กระซิบที่หูแก้ว
kaew: อือ พอแล้วนะ
tomo: อะไรเนี่ยโมะหมายถึงอาหารที่โมะทำข้างล่างตั้งหากคิดอะไรอยู่เนี่ย
kaew: ชิ!
tomo: รีบๆแต่งตัวนะคับแล้วลงไปกินข้าว
kaew: ค่ะ คุณสามี แบร่ แลบลิ้นใส่โทโมะ
tomo: รีบๆลงไปนะคร้าบบบบบบบบ คุณภรรยาสุดสวย 555
เมื่อแก้วลงมาถึงข้างล่าง
kaew: หือ หอมจังเลย มีอะไรกิรบ้างอ่ะ
tomo: มีข้าวผัด แกงจืดแล้วก็..โทโมะไงคับ กระซิบบอกทำให้แก้วหน้าแดงจนไปถึงหู
ฟอด!หอมแก้วแล้วพูดว่า นั่งเถอะครับจะได้ทาน พูดพลางเลื่อนเก้าอี้ให้
kaew: ค่ะ ฟอด! หอมคืนบ้าง
tomo: อย่าทำตัวน่ารักสิเดี๊ยวก็มีต่อ
kaew: วันๆคิดแต่เรื่องนี้รึไงเนี่ย
tomo: คิดเมื่ออยู่กับแก้วแค่นั้นแหละคร้าบบบบ
kaew: นั้งเถอะค่ะ จะได้ทาน พูดยอกย้อนบ้าง
แล้วทั้งคู่ก็ทานอาหารจะหมด
------------------------------------------------------------------------
เฮ้อ ผิดสัญญาอีกแล้วบอกว่าจะมาอัพตอนวันอังคารรรรร
ขอโทษค้าบบบบบที่ผิดสัญญาว่าแต่อย่าลือเม้มบ้างนะ
โคตรรักทุกคนเลยว่ะ(คงไม่เถื่อนเกิน 555)