เห็นฉันเป็นอะไร?

tomo tack

หวัดดีครับผมดีใจมากๆเลยที่แก้วเค้าหายจากอาการเหม่อลอยแล้ว ผมก็แต่งงานกันอย่างเงียบๆที่โบสถ์ในงานก็มีแค่ครอบครัวของเราทั้งสองแล้วก็พวกไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน น้องฟางและน้องเฟย์(grace:ทีผู้หญิงเนี่ยน้องตลอดๆ)ส่วนหน้าที่การงานของผมหลังจากที่ได้เงินจากโปรเจคแล้วผมก็ทำบริษัทของผมเองซึงตอนนี้ก็ไปได้สวยเลยและอีกอย่างผมก็เพิ่งย้ายมาอยู่บ้านใหม่ที่เพิ่งซื้อ ใหญ่และสวยมากเราก็มีเงินมากพอสมควรหลังจากเงินที่ซื้อบ่้านเสร็จ

tomo: แก้วววววว

kaew: อะไรเนี่ยเรียกซะดัง

tomo: คืือโมะจะบอกว่า โมะฝากบริษัทไว้กับพ่อนะจะได้มีเวลาอยู่ด้วยกัน จะไปเที่ยวไหนดี

kaew: ทะเลดีมั๊ย

tomo: ก็ดีคร้าบบบบบบ่

kaew: แล้วจะไปตอนไหนอ่ะ

tomo: ก็เอ่อ พร้อมตอนไหนไปตอนนั้นเลย ดีมั๊ย

kaew: อือ ok โมะพาออกไปห้างหน่อยสิ

tomo: ป่่ะ

ณ ห้างแห่งหนึ่ง

kaew: โมะ พาไปกินข้าวหน่อยสิ หิว

tomo: อือ เอาร้านนี้ไหม อร่อย

kaew: อือ ไปกัน

พนักงาน: กี่ที่ค่ะ

tomo: 2 คับ

พนักงาน: เชิญทางนี้ค่ะ รับอะไรค่ะ

tomo: แก้วเอาอะไรอ่ะ

kaew: เอาอะไรก็ได้อ่ะ

tomo: งั้นเอาสเต็กปลาดอลลี่ 2 ที่ น้ำส้ม 2แล้วก็ฟรุ๊ตสลัด1 ที่คับ

พนักงาน: รกสักครู่นะค่ะ

แล้วอีกสักพักอาหารก็มาเสริฟ

tomo: แก้ว อร่อยไหมอ่ะ

kaew: อืม อร่อยมากอ่ะ

tomo: เฮ้อ กินเละเทะเหมือนเด็กเลยนะอายุเท่าไรแล้วเนี่ย

kaew: 27 ฮ่าๆๆ หมับ ว่าแล้วโทโมะก็ใช้มือเช็ดปากให้แล้วก็กินอาหารที่อยู่ในมือ

kaew: อือ โทโมะ กินทำไม

tomo: ไม่รุสิกินไปแล้ว 555

เมื่อทานอาหารเสร็จทั้งคู่ก็ออกจากร้านมาเจอกับ

pim: โทโมะค้าาาาาามากับใครเหรอค่ะ พูดพลางมองแก้วตั้งแต่หัวจรดเท้า

tomo: พิมปล่อยเถอะ นี่แก้ว ภรรยาของผม

pim: กรี๊ดดดดดดดดดดด ทำไมโทโมะต้องทำงี้กับพิม

tomo: ก็คุณทิ้งผมก่อนไม่ใช่เหรอ

แล้วพิมก็เดินกระทืบเท้าออกจากห้าง

kaew: โทโมะกลับเถอะ

บ้าน

tomo:หมับ! ทำไรอยู่คร้าบที่รัก ผมเข้าไปกอดแก้วจากด้านหลัง

kaew:ซักผ้ามั้ง อยู่ระเบียงนี้อ่ะ

tomo:โห หายงอนเถอะน้าาาา ผมกับพิมไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย

kaew: นี้ขนาดยังไม่ได้เป็นนะเนี้ย บ่นพึมพำกับตัวเอง

tomo: บ่นอะไร เดี๊ยวโดนๆ

kaew:โดนไรๆ

tomo:ก็แบบนี้ไง

kaew:กรี๊ด! ปล่อนนะ นายอุ้มฉันทำไม ปล่อยๆๆๆ

tomo:ไม่ปล่อย

kaew:ปล่อย

tomo:นี่ที่รักโมะอยากมีลูกอ่ะ พูดพลางวางลงบนเตียง

kaew:แล้วมาบอ อือ

ผมจูบแก้วแล้วก็ค่อยๆเลื่อนลงมาที่ซอกคอขาวๆ มือพลางทำหน้าที่ถอดเสื้อของแก้ว

tomo: อือ แก้วช่วยหน่อย

ว่าแล้วแก้วก็ค่อยเกะกระดุมเสื้อผมออกทีละเม็ดๆ ตอนนี้ทั้งสองเปลือยเปล่าทั้งคู่

โทโมะก้มจูบซอกคอแล้วเริ่มซักไซ้ มือคลึงกับหน้าอกไปด้วย

kaew: อืออออ อ๊า โอ้ยยยโทโมะเบาๆ..หน่อย ซี๊ดดดด อ่าาาาา

เสียงแก้วที่ครางไม่เป็นภาษาในขณะที่โทโมะสอดแทรกแกนกลางเข้าไปแล้วค่อยๆขยับจากช้าไปเร็วขึ้นเรื่อยๆ

kaew: อ๊าๆๆๆๆๆๆ

kaew&tomo: อ๊าๆๆ อ่าาาาาาา

ทั้งสองครางพร้อมกันเมื่อถึงจุดสุดยอด

tomo: แก่้ว ช่วยที

พูดพลางยกแก้วขึ้นข้างบน แก้วซึ่งรู้หน้าที่จัดการตนเองและค่อยๆจับแกนกลางเข้าไป

tomo: อือ ยังงั้นแหละคนดี

แก้วขยับจากช้าๆไปเร็วๆๆๆจนถึงจุดสุดยอด

kaew: อ๊าาาาาาาาาา

tomo: อือ คนดีนอนเถอะ

โทโมะที่ตอนนี้ก็หมดแรงไปพอๆกับแก้วก็เอาแขนไปพาดกับเอวและหลับไปในที่สุด

รุ่งเช้า

kaew: อือ ค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อขยับตัวไปอีกข้างหนึ่งก็พบความว่างเปล่า

kaew: โทโมะๆๆ เมื่อแก้วเรียกโทโมะก็ไม่ขานก็เลยลุกไปอาบน้ำ

เมื่ออกมาจากห้องน้ำ หมับ!

tomo: น่ากินชะมัด กระซิบที่หูแก้ว

kaew: อือ พอแล้วนะ

tomo: อะไรเนี่ยโมะหมายถึงอาหารที่โมะทำข้างล่างตั้งหากคิดอะไรอยู่เนี่ย

kaew: ชิ!

tomo: รีบๆแต่งตัวนะคับแล้วลงไปกินข้าว

kaew: ค่ะ คุณสามี แบร่ แลบลิ้นใส่โทโมะ

tomo: รีบๆลงไปนะคร้าบบบบบบบบ คุณภรรยาสุดสวย 555

เมื่อแก้วลงมาถึงข้างล่าง

kaew: หือ หอมจังเลย มีอะไรกิรบ้างอ่ะ

tomo: มีข้าวผัด แกงจืดแล้วก็..โทโมะไงคับ กระซิบบอกทำให้แก้วหน้าแดงจนไปถึงหู

ฟอด!หอมแก้วแล้วพูดว่า นั่งเถอะครับจะได้ทาน พูดพลางเลื่อนเก้าอี้ให้

kaew: ค่ะ ฟอด! หอมคืนบ้าง

tomo: อย่าทำตัวน่ารักสิเดี๊ยวก็มีต่อ

kaew: วันๆคิดแต่เรื่องนี้รึไงเนี่ย

tomo: คิดเมื่ออยู่กับแก้วแค่นั้นแหละคร้าบบบบ

kaew: นั้งเถอะค่ะ จะได้ทาน พูดยอกย้อนบ้าง

แล้วทั้งคู่ก็ทานอาหารจะหมด

------------------------------------------------------------------------

เฮ้อ ผิดสัญญาอีกแล้วบอกว่าจะมาอัพตอนวันอังคารรรรร

ขอโทษค้าบบบบบที่ผิดสัญญาว่าแต่อย่าลือเม้มบ้างนะ

โคตรรักทุกคนเลยว่ะ(คงไม่เถื่อนเกิน 555)