นิยายเรื่อง ลุ้นหัวใจนายจอมกวนให้ปิ๊งรัก

ต่อๆ รีดเดอร์ค้าง

--------------------------------------------------------------------------------

"โอ๊ย!"ใครมาดักหน้าฉันฟะ พอฉันเงยขึ้นดูก้อปรากฎว่าเปน นายโทโมะนั้นเอง

"นายมาทำไมไม่ให้สุ้มให้เสียง ฉันตกใจหมด ฮู่ว์..."

"ก้อฉันเหนเทอเดินจ้ำอ้าวจะรีบไปใหนละ หรือหนีอะไรยุ"

"ก้อชะ...เอ่อ เปล่าซักหน่อย แล้วนายตามฉันมาทำไม"

"เปล่า ก้อเทอบอกเองว่าให้ฉันไปใหนก้อได้ที่ไม่ต้องไปกับเทอ ก้อนี่ไง ฉันไม่ได้เดินกับเทอสักหน่อยแค่เราเดินไปทางเดียวกันต่างหาก"

"กวนประสาท"

"เหนเทอมองซ้ายมองขวา แล้วรีบเดินมา แถวนี่เปลี่ยวซะด้วยเทอคงกลัวละสิ"

"เอ่อ"

"เอาเถอะน่า ให้เกินเปนเพื่อนดีกว่า ยังไงเทอก้อเปนผู้หญิงตัวคนเดียว คงไม่ปลอดภัยแน่"

"เอ่อ คือว่า"

"ไป รีบไม่ใช่หรอ"ว่าแล้วนายโทโมะก้อฉุดมือฉันเดินไปข้างหน้า มันก้อดีเหมือนกันนะ อย่างน้อยก้อให้พ้นจากบริเวณนี้ไปก่อน แต่ว่า.....

"นี่ นายรุหรอว่าฉันจะไปที่ไหน" 

"เออ จริงสิ"นายคิดดีหยุดเดินแล้วหันมาทางฉัน

"เอาละ ฉันขอบใจนายมากนะ ที่เดินมาเปนเพื่อน เราแยกกันตรงเเล้วกัน"

"เฮ้ ได้ไงกัน ฉันอุจส่าห์เดินมาเปนเพื่อน มาทิ้งกันง่ายๆเลยหรอ"

"แต่ฉันไม่ได้ขอให้นายเดินมาด้วยนี่ นายเสนอหน้ามาเองต่างหาก"<<แรงไปม๊า

"ก้อได้ๆ งั้นฉันก้อจะเดินตามหลังเทอเหมือนครั้งแรกนั่นแหละ"

"นี่นาย"

"ฉันไม่ผิดนะ"นายโทโมะพูดพลางแบมือยักใหล่"เชิญครับ"โอ๊ย กวนประสาทที่สุดเลย แค่ฉันไม่ซื้อขนมปุยฝ้ายคืน ต้องอาคาตตามติดเปนกุมารทองอย่างนี้เลยหรอ ฉันรีบเดินจนมาถึงห้างฯให้เร็วที่สุดเพราะเสียเวลายืนต่อล้อต่อเถียงกับนายโทโมะยุนาน"

"นี่เทอมาเที่ยวห้างหรอ"ฉันไม่ตอบแล้วเดินไปเรื่อยๆ

"ฉันคิดไว้ไม่มีผิดเลยว่าเทอต้องโดดเรียนมาเที่ยว"ตอนนี้นายโทโมะเดินมาเทียบข้างฉันและเดินพูดเหน็บแนมฉันไปตลอดทาง

"นี่ถ้าแม่เทอรุว่าเทอโดดเรียนมาเที่ยวจะรุสึกยังไง"ฉันหยุดเดินและหันไปมองหน้านายโทโมะ

"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันมาทำธุระ และแม่ฉันก้อไม่มีวันผิดหวังกับฉันอีก"ฉันสบัดหน้าพรือแล้วเดินไปยังบูธกองประกวดทันที

"นี่หรอธุระของเทอ"นายโทโมะโผล่มาทางข้างหลังตอนที่ฉันกำลังเขียนใบสมัคร

"ใช่ ทำไม"

"เทออย่ามาล้อเล่นดีกว่า ดูสิมีแต่คนสวยๆทั้งนั้น"

"ทำไม แล้วฉันมันไม่ดีตรงไหนไม่ทราบ"

"ไมใช่ๆ เทอก้อ...พอดูได้อะนะ แต่เทอจะประกวดไปทำไม เอาเวลาไปเรียนพิเศษไม่ดีกว่าหรอ"

"ก้อนี่แหละที่จะเปนหนทางพิสูจน์ให้แม่เหนว่า ฉันเองก้อยังมีมันสมอง มีความสามารถยุ"

"แล้วเทอคิดว่าจะได้หรอ มีแต่คนเก่งๆทั้งนั้น แล้วที่เขาก้อวัดความรุความสามารถกันด้วย"

"อ้าว ฉันก้อมีคุณสมบัตรครบนี่"

"เทอแน่ใจหรอ ขนาดเมื่อกี้ฉันให้เทอแก้โจทย์คณิตฯ เทอยังทำผิดเลย"

"__"

"แล้วคะแนนเทอก้อตกต่ำทุกวิชาอย่างนั้น เทอยังมั้นใจในความฉลาดของเทออีกหรอ"จี๊ดดดคะ กรุณาอย่าพูดเรื่องนี้อีกได้มั้ย ได้ยินแล้วมันเจ็บฝังลึก

"นายไม่ต้องมาพูดให้ฉันเขวเลย ฉันตั้งใจไว้แล้วยังฉันก้อต้องทำให้ได้" ฉันรีบยื่นใบสมัครให้กองประกวด

"ตามใจเทอแล้วกัน แต่ถ้าเทอตกรอบ แม่ของเทอก้อต้องผิดหวังในตัวเทออีกรอบเหมือนกัน"

"ไม่มีทางยะ" ฉันเดินนำหน้านายโทโมะ จนไปชนกับชายคนนึง

        พลั่ก!!!!!

--------------------------------------------------------------------------------

หุหุ ลุ้นอีกแล้วววว ไรเตอร์ง่วงนอนจัด ไม่ค่อยสนุกเท่าไร