ฉันรักเทอยัยทอม

เช้าวันต่อมา

ผมรีบขับรถออกจากบ้านโดยเร็ว ไม่รู้เป็นไร วันนี้อารมดีเกิ๊น ^^ ไม่รู้ว่าเพาะที่จะไปรับยัยทอมรึเปล่า

ตัดมาที่โรงเรียน

ธาม:แก้ว! มาคนเดียวหรอ (ผมตกใจอย่างมาก ก้อพี่โมะเค้าบอกว่าจะไปรับแก้ว แต่แก้วดันเดินมาคนเดียว ถ้าพี่โมะไปที่บ้านแล้วไม่เจอแก้ว ผมรับรองเลย แก้วเละแน่!)

แก้ว:อืมมาคนเดียว

ธาม:ล...แล้วพี่โมะล่ะ

แก้ว:ไม่สน!นายนั่นจะมารับรึเปล่าฉันไม่รู้ โธ่ ธามไม่เป็นไรหรอกแค่ครั้งเดียวเอง

ธาม:แก้วน่ะไม่เปงไร แต่พี่โมะ เค้าไม่ยอมแน่

แก้ว:นายนั่นมันจะทำไรฉัน

ธาม:แก้ว เวลาพี่โมะเค้าบอกว่าจะไปรับน่ะก้อยอมให้เค้ามารับหน่อย เพราะถ้าไม่รอพี่โมะเค้าจะโกรธมากกกกกกกกกกก อาจทำไรเธอก้อได้นะ

แก้ว:เป็นห่วงฉันหรอธามไม่ต้องห่วงฉันหรอก ไปนะบ่าย

ธาม:แก้ว.... แก้ว

ตัดมาที่รถของ โทโมะ

โทโมะ:แก้ว ทำไมเทอไม่รอฉัน! 

เขาพูดด้วยน้ำเสียงโกรธและเยือกเย็น ก้อไปที่บ้านแก้วปราฎว่าประตูมันล็อก ถามคนแถวนั้นก้อบอกว่าไปเรียนแล้ว......

โทโมะ:เจอดีแน่ ! ยัยทอม

โทโมะรีบขับรถไปที่โรงเรียนทันที และรีบจะขึ้นไปบนห้องแต่ว่า....

ธาม:เฮ้ย!พี่โมะเดี๋ยว

โทโมะ:อะไรว่ะไอ้ธาม กูรีบ

ธาม:พี่อย่า โกรธแก้วนะ แค่ครั้งเดียวเอง

โทโมะ:ไม่ทันแล้วเว้ยยยยยยย ไอ้ธามไม่ต้องห้ามกู

จากนั้นโทโมะก้อวิ่งขึ้นบันไดไปอย่างรวดเร๊ว

ธาม:แก้ว...ฉันขอโทด

ห้อง 1-2B

โทโมะ:เขื่อน แก้วอยู่ไหน

เมื่อเขาเข้ามาแล้วไม่เจอแก้วยิ่งโกรธเข้าไปอีกเลยถามเขื่อน

เขื่อน:อยู่ที่โรงอาหารมั้ง มีไรหรอ

โทโมะ:ไม่มีไร ขอบใจที่บอก

จากนั้นโทโมะก้อเดินไปที่โรงอาหารอย่างเร็ว

โทโมะ:แก้ว! ทำไมเทอไม่รอฉันห่ะ!

ฉันแทบสะดุงทันทีก้อดูไอ้หน้าหวานมันพูดซะโหดเชี่ยว

แก้ว:ก้อนายมาช้าทำไมฉันต้องรอ

โทโมะ:หึ แล้วฉันบอกกับเทอว่าไงถ้าไม่รอ

(อย่าหนี ด้วย ไม่งั้น เอาจิง!)

แก้ว:เอาจิงอะไรล่ะ

โทโมะ:จำเมื่อวานไม่ได้หรอ ที่เทอเป็นลมไปน่ะ เทอคิดว่าฉันจะทำไรล่ะ

แก้ว:นายพูดจิงหรอ

ตอนนี้เสียงฉัน กล้าๆ กลัวๆ ที่จะถาม ก้อฉันไม่รู้นิว่า นายจะโกรธขนาดนี้ รู้งี้รอดีกว่า แล้วฉันจะเจอไรบ้างเนี่ย ยัยแก้ว เอ้ย.....

โทโมะ:อยากลอง เลยไหมล่ะ ฉันทำได้ทุกที่ เอาไหม ถ้ากล้า

จากนั้นโทโมะก้อไม่รอช้ารีบเข้าจู่โจม โดยดันแก้วไปชิดกำแพง แล้วจูบแบบรุนแรงและหนัก ทำให้แก้วถึงกับตาโต จูบนี้ค่อยๆเปลี่ยนจากรุนแรงกลายเป็นนุ่มนวลและอ่อนหวานจนแก้วเริ่มเคลม และแล้ว….

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย >< นังแก้ว แก ปล่อยพี่โมะของฉันเดียวนี้นะ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โทโมะ:หวาย!

หวาย:นี่ แกนังแก้ว แกอ่อยพี่โมะใช่ไหม แก

ตอนนี้แก้วกำลังตกอยู่ในสะภาวะ อึ้งO.o จะให้ทำไงดี จูบกับโทโมะแล้วรู้สึกยังไงก้อไม่รู้ แล้วยังจะมาเจอแม่หวายอีก เฮ้ย....

โทโมะ:หวาย อย่า!

โทโมะร้องห้าม เพราะหวายกำลังจะตบแก้ว

หวาย:ทำไม! ก้อเห็นอยู่มันจูบพี่

โทโมะ:แก้วไม่ได้จูบพี่ พี่จูบเค้า

หวาย:อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่จูบมันหรอ อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย

โทโมะ:แก้วไปกันเหอะ

ผมต้องรีบพาแก้วออกมาจากที่นั่นทันที เพาะแก้วดูเหมือน เป็นหุ่นไงงั้น จนต้องเรียกสติ

โทโมะ:แก้ว แก้ว แก้ว

ผมเขย่าตัวไปด้วย

แก้ว:ห่ะ มีไรหรอ

โทโมะ:แก้วขึ้นห้องได้แล้ว

แก้ว:อืมไปสิ

โทโมะ:เออ...แก้วไม่โกรธฉันหรอ

แก้ว:โกรธสิ นายจูบฉัน จูบแรกของฉัน ฮือๆๆๆๆT_Tนายมันบ้า!

โทโมะ:เอ่อ ฉันบ้าแล้วไง เทออยากไม่รอฉังเองหนิ จำไว้นะที่หลังฉันสั่งอะไรให้ทำตามไม่งั้นหนักกว่านี้แน่ ไปขึ้นห้องกันได้แล้ว อ่อ ฉันไปก่อนนะขึ้นพร้อมกันเดียวจะสงสัย.....

แก้ว:เอ่อ ไปเลย ไอ้บ้า! นายมันชั่ว!

จากนั้นฉันก้อปาดน้ำตา แล้วทำหน้าตาปกติ ขึ้นไปบนห้อง

ห้อง 1-2B

เฟย์:แก้ว! เทอทำอะไรลงไปเนี่ยดูซิ

ฉันดูมือถือของเฟย์พบว่า รูปที่โทโมะจูบกับฉันมันแพร่ว่อนเน็ตไปหมดแล้ว ฉันรับไม่ได้

แก้ว:แล้วเราจะทำไงต่อเนี่ย ฉันโง่ ไม่น่าหนีนายนั่นมาเลย หืออออออออออ

โทโมะ:งั้นวันนี้เราไม่ต้องมาเรียนดีไหม

แก้ว:ยังไง เพาะนายคนเดียวเลย

เขื่อน:ก้อดีนะไม่ต้องมาเรียน จะได้ไม่ต้องมาเครีย เรื่องแบบนี้ แต่นายต้องรับผิดชอบนะโทโมะ

เฟย์:โห่ พึ่งเห็นนายมีสาระก้อวันนี้แหละ

เขื่อน:เฟย์อ่ะ

จากนั้นเขื่อนก้องอลกลับไปนั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม ทำให้เฟย์ต้องไปนั่งง้ออีก

แก้ว:จะเอาไงเนี่ย

โทโมะ:สรุปไม่ต้องมาเรียน เคป่ะ ไปกันเถอะ

โทโมะก้อชุ่ดฉันไปออกจากห้องไปแล้วไปยังรถ แล้วโทโมะก้อขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว

แก้ว:เอาจิงหรอ

โทโมะ:อืม แค่วันเดียวไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวพุ่งนี้ก้อมา อ่อ เทอไปเก็บเสื้อผ้า แล้วเอามาที่เร็วฉันนะ

แก้ว:ทำไม

โทโมะ:ก้อ เทอต้องมาอยู่กับฉันไง

แก้ว:ทำไมฉันต้องอยู่กับนาย

โทโมะ:ก้อเขื่อนบอกให้รับผิดชอบ ฉันก้อรับผิดชอบแล้วไง

แก้ว:ยังไง งง

โทโมะ:เป็นแฟนฉัน! เอ้าถึงบ้านเทอแล้วลงไปเก็บเสื้อผ้ามาได้และ

เมื่อเก็บเสื้อผ้าเสร็จ

แก้ว:อ้าว นายเข้ามาไหม

โทโมะ:ก้อจะมาช่วยให้เทอเก็บเร็วขึ้นไง ยัยทอม

แก้ว:จะทำไร

โทโมะ:เดียวก้อรู้

เอ่อ คนที่เคยอ่าตอนแบบนั้นน่ะ คงรู้นะว่าทำไง คุมนะ ลองดู

จากนั้นโทโมะก้อจับแก้วลงบนเตียงแล้วก้อจูบซุกไซร์ไปมาที่ซอกคอขาวๆของแก้ว

แก้ว:นายทำแบบนี้ไม่ได้นะ

โทโมะ:ทำไม

แก้ว:นายมันเลว นายมีหวายอยู่แล้วมาทำอย่างงั้ อุ๊บ OxO

ยังไม่ทันพูดจบโทโมะก้อจูบไปที่ปากของแก้วอย่างรุนแรงและหนักน่วง ทำให้แก้วถึงกับเคลม (อีกแหละ)

จากนั้น โทโมะก้อไม่รอช้า ถอดเสื้อกางเกงของเค้าออกอย่างรวดเร็ว และกระชากชุดนักเรียนของแก้วออกทั้งเสื้อและกระโปรง และไม่รอช้าแยกขาของแก้วออกแล้วสอดนิ้วเรียวๆของเค้าเข้าไปในช่องรักช้าๆจาก1เป็น2จาก2เป็น3แล้วขยัยเข้า-ออก และเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ

แก้ว:นายพอเถอะ อ๊า อย่าทำไร อึ้มมม ฉันเลย ขอร้อง อ่าส์

โทโมะ:ก้อเทอว่า อ่าส์ ฉันเลวเองนิ อิ้มมม ฉันจะเลวให้ดู

น้ำรักของฉันไหลมาเปรอะเปี้อนนิ้วของโทโมะ แต่โทโมะก้อยังทำต่อไป

โทโมะ:อืม~ โทโมะเลียนิ้วของเค้าจนสะอาด

โทโมะ:แก้ว เป็นของฉันเถอะ

ตอนนี้ผมควบคุมอารมของตัวเองไม่อยู่แล้วไม่รู้เป็นอ่าไรหรือว่าอารมกามของผมมันพุ่ง

แก้ว:นายจะทำอะไร ไม่นะไม่ ม่ายยยยย

โทโมะแยกขาของแก้วออกอีกครั้งแล้วแท่งความเปงชายเข้าไปถูวนทางปากช่องรัก

แก้ว:อ่าส์ ไม่นะ อ่า นายอย่าทำ อ่าส์

โทโมะ:ไม่ทันแล้วแก้ว

โทโมะเอาแท่งความเป็นชายส่อดเข้าไปทางช่องรักแล้วจากนั้นก้อขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ

กร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เสียงของฉันกรี๊ดออกไป เพาะว่าเยื่อพรมจารีของฉันมันขาดลงแล้ว

แก้ว:นายมันชั่ว อ่าส์

โทโมะ:อ่าส์ แก้ว อี้มมม

จากนั้นเค้าก้อยังคงทำต่อไปเรื่อยๆ นวดคลึ้งทรวงอกของฉันไปเรื่อยๆ และกระแทกเข้าไปอีก

ตอนนี้เราทั้งสองถึงจุดสุดยอดแล้ว เลือดของฉันเปื้อนเต็มผ้าปูที่นอน และฉันก้อร้องไห้จนหลับไป

ส่วนโทโมะก้อ อุ้มแก้วมาวางไว้ที่โชฟา ก่อนที่จะไปเปลี่ยนผ้าปูที่นอน แล้วค่อยเอาแก้วมาวางไว้ที่นอนเหมือนเดิมและกอดเอวของแก้วไว้ แล้วหลับไป

---

อ่านะ หนุกเป่า NC คงเน่ามากสินะ เสียใจอ่ะ แต่ไม่เปงไรจะอัพต่อไปเพื่อทุกคน

อย่าลืมนะ เม้น+โหวตด้วย แล้วอยากให้มีแบบอย่างว่าอีกเปล่า  ไปล่ะ บ่ายบ๊าย