ฉันรักเทอยัยทอม

แก้ว:นายทำไรเนี่ย ล๊อกทำไม

โทโมะ: หึ หึ  

โทโมะ:แล้วเธอคิดว่าฉันจะทำอะไรเธอล่ะ (นายนั่นมันเดินมาใกล้ฉัน แล้ว มันก้อกระซิบข้างหูฉัน)

แก้ว:น....นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ ขอร้องอ่ะ

โทโมะ:ทำไมฉันต้องฟังเธอ จิงๆแล้ว เทอก้อสวยนะ แถมขาวด้วย ^^ ฉันจะทำไรเธอดีน่า~

แก้ว:โทโมะ นายบ้าไปแล้วหรอ ธาม ช่วยด้วย ธาม ธาม

โทโมะ:มันไม่ได้ยินหรอก (ผมโนมหน้าไปใกล้ๆแก้ว ใกล้ขึ้น เรื่อยๆ เรื่อยๆ แต่ว่า ยัยทอมมัน....)

แก้ว:นาย นาย ไม่ ไม่นะ ม่ายยยยยยย อร๊ายยยยยยยยยย ><

(อ้าว!เปงลมไปแหละ โธ่แค่จะแกล้งเล่นเอง น่ารักเหมือนกันนะเนี่ย ยัยทอม)

ปัง ปัง ปัง!

เสียงเคาะประตูจาก....

ธาม:พี่โมะ เปิด เปิด

โทโมะ:อะไรว่ะ ไอ้ ธาม (ผมเปิดประตูออกไป แล้วธามมันก้อบอกผมว่า)

ธาม:พี่โมะ พี่หวายมา (O.o  หน้าผมเหวอทันที หวายมา แก้วก้อมาอยู่บนห้อง เอาแล้ว... ถ้าหวายมาเจอว่าแก้วอยู่ที่บ้านนี้ แล้วอยู่ห้องผม ผมต้องอภิปายกับหวายอีกยาววววววแน่!)

ผมมองลงไปข้างล่าง พร้อมกับธาม

หวาย:โมะค่ะ โมะ อยู่ไหมค่ะ หวายมาหาค่ะโมะค่ะ โมะ

ธาม:เอาไงพี่

โทโมะ:เอางี้ ธามไปดูแก้วก่อนนะ แก้วเค้าสลบไปน่ะ เดี๋ยวพี่ไปรับหน้าไว้เอง

ธาม:ครับพี่

จากนั้นผมก้อเปลียนโหมดหน้า เป็นสดใส ยิ้ม เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นเลย แล้วเดินลงไปข้างล่าง

โทโมะ:อ้าว หวายมาทำไรหรอครับ ^^

หวาย:โมะอ่ะ หวายก้อมาหาโมะ สุดที่รักของหวายไงค่ะ อืม.... โมะค่ะไปกินข้าวด้วยกันไหมค่ะ

โทโมะ:เอ่อ......

หวาย:เออ ออ อะไรค่ะโมะ 

โทโมะ:เปลี่ยนไปเป็นวันอื่นได้มั้ย ครับหวาย คือว่า…วันนี้โมะมีธุระอ่ะ
หวาย:ธุระอะไรหรอค่ะที่รัก

โทโมะ:เอ่อ....โมะบอกหวายไม่ได้อะ คือ มันลับมาก (ไรเตอร์:เอ่อ...ที่ว่าลับมากเนี่ย เรื่องแก้วอ่ะสินะ)

(โทโมะ:เอ่ออออออออออออออออ เงียบไป!)(ไรเตอร์:ก้อได้ ชิ -_-)

หวาย:ก้อได้ค่ะ งั้นไปกินกันวันหลังก้อได้ หวายไปก่อนนะค่ะ บ่าย จุ๊ฟ ^^

โทโมะ:ครับ กลับบ้านดีๆนะ เจอกันพุ่งนี้ ฟูว~รอดไป

ห้องโทโมะ

โทโมะ:ธามแก้ว ฟื้นยัง

ธาม:ยังเลยพี่ พี่ไปทำไรแก้วเค้าอ่ะ

โทโมะ:เรื่องของฉัน แกจะไปไหนก้อไป

ธาม:โหพี่อ่ะ ใจร้าย -_-

เมื่อธามออกไป

โทโมะ:แก้ว แก้ว โห่เป็นมากนะเนี่ย แค่แกล้งเอง ฉันขอโทดฟี้นสิแก้ว แก้ว

แก้ว:อืม...... น...นาย!ทำไรฉันเปล่าเนี่ย (สำรวจร่างกายด้วยเอง)

โทโมะ:ฉันจะทำไรเทอได้ก้อเทอเป็นลมไปเลย

แก้ว:นายแกล้งฉันหรอ ไอ้หน้าหวาน!

โทโมะ:555+ ใช่ เทอนี่ จิงจังนะเนี่ย 555+

แก้ว:แก ตายยยยยยยยยย ไอ้โทโมะ! 

(จากนั้น แก้ว ก้อวิ่งไล่ ตุบ ตี เฆี่ยน โอ่เยอะ โทโมะก้อโดนไปเยอะ แต่ก้อใช่ว่าเค้าจะยอมเค้าก้อวิ่งไล่แก้วเหมือนกัน จน....)

ธาม:เฮ้ย! เบาๆหน่อยโว้ยยยยยยยยยยคนจะนอน (เสียงของธามตะโกนมาจากข้างล่าง)

แก้ว:พอก้อได้ ชิ นายกี่โมงแล้ว

โทโมะ:ก้อ ทุ่มนึง แล้วอ่ะ ทำไม

แก้ว:นายไปส่งฉันหน่อย สิ นะ^^

โทโมะ:อย่าหวัง ทำไมฉันต้องส่งเทอ

แก้ว:ฉํนอยากกลับบ้านแล้ว ไปส่งหน่อยนะ นะ นะ

โทโมะ:ไม่!

แก้ว:(ถ้าไม่ยอมไปส่งนะ นายตายแน่ แผนขั้นสุดท้าย) นะค่ะไปส่งหน่อย พี่โทโมะขา นะค่ะนะนะนะ (อ้อนสุดๆแล้วนะ )

โทโมะ:เอ่อ... ก้อได้ไปขึ้นรถสิ สีดำนะ สีขาวของน้องฉัน

(เย้!สำเร็จ หึ ยังไงนายก้อแพ้ฉันอยู่ดี ไอ้หน้าหวาน เอ่ย! )

บนรถ ระหว่างการ เดินทาง

โทโมะ:บ้านเทออยู่แถวนี้หรอ

แก้ว:ใช่ ทำไม

โทโมะ:ดี พุ่งนี้ไปกับฉัน เดี๋ยวฉันมารับ เค ถึงแล้ว ลงได้

แก้ว:ขอบใจนะ แต่พุ่งนี้ไม่ต้องมารับฉํนก้อได้

โทโมะ:ไม่เอาฉันจะรับเทอ ตกลงนะ อย่าหนี ด้วย ไม่งั้น เอาจิง!

ฟิ้ว~ แล้วรถรถของโทโมะก้แล่นกลับไป

บ้านโทโมะ

ธาม:อ้าว พี่ ไปส่งแก้วหรอ

โทโมะ:อืม มีไร

ธาม:ม๊าโทรมา บอกให้พี่โทร กลับด้วย

โทโมะ:อืม.. พุ่งนี้ แกไปเรียนเองนะ ฉันไม่ไปส่ง

ธาม:จะไปรับใครสิท่า รุนะ อิอิ

โทโมะ:เงียบไปเลย

ห้องของโมะ
โทโมะ:มีไร คับ ม๊า

ม๊า:เจอน้อง รึยัง?

โทโมะ:เจอแล้วคับ

ม๊า:อืม แกว่าไง

โทโมะ:ก้อ น่ารักดีคับ สวยด้วย ผมชอบ

ม๊า:แก ชอบฉันก้อดีใจ แล้วแม่หวายล่ะ เมื่อไรจะเลิก

โทโมะ:ผมไม่รุ จะบอกหวายยังไง

ม๊า:เอาเถอะ แกก้อดูแล น้องเค้าดีๆก้อแล้วกันนะ ฉันหวง

โทโมะ:คับม๊าแค่นี้เป่า

ม๊า:อืม แค่นี้แหละ

ใครอะไร น้องหรอ คนไหนน่าา ทายกันสิ 555+ คงรู้กันอ่ะสิ

มาอัพให้แล้ววว  รักทุกคนนะ ^^ จุ๊ฟๆ เม้น+โหวตนิดนึงนะ