ฉันรักเทอยัยทอม

ความเดิม....

แก้ว:นายมีคนคอยกินข้าวอยู่ด้วยไม่ใช่หรอ

โทโมะ:ใคร?

แก้ว:ก้อ ยัยหวาย แฟนนายไง

โทโมะ:อ่อ หวาย ลืมโทรไปหาเลย ขอบใจที่ช่วยเตือน

แล้วนายนั่นก้อเอาแต่โทรหาแม่หวาย คุยกัน แหมฉันอยากจะอ้วก

ก้อดูดิ คุยกับฉัน ไม่มีคัฟซักคำ แต่ดูคุยกับยัยหวาย หวายคัฟ จ๊ะ จ๋า เยอะเชี่ยว

นี่มันไม่เห็นหัวฉันแล้วหรอไงเนี่ย นั่งอยู่ข้างแท้ๆ อ้าวแล้วเรามานั่งคิดบ้าอะไรเนี่ย เราไม่ได้เปงแฟนเค้าซะหน่อย (ไรเตอร์:หึงหรอแก้ว^^ ) (แก้ว:เปล่าไม่ได้หึง เงียบไปเลย)(ไรเตอร์:คัฟฟฟฟฟฟฟฟฟ--) เอ๊ะ!หรือว่าเราหึงนายนั่นจิงๆ  โอ๊ยยยย><ไม่คิดแล้วปวดหัว ปล่อยให้นายนั่นคุยกับยัยพยูนหวายไปเหอะ ชิ

แก้ว: ทามไรอยู่อ่ะ เขื่อนเฟย์

เฟย์:ก้ออ่านข้อความที่พี่ฟางส่งมานะสิ

แก้ว:ไหนดูหน่อยซิ (หยิบมือถือของเฟย์มาดุ) พี่ฟางจะกลับมาแล้วหรอ

เขื่อน:ช่าย มากับ พี่ป๊อปด้วย

แก้ว:เย้ ดีใจจัง จะมีคนมาคุยเพิ่มอีกแล้ว

เฟย์:ได้ทุนไปเรียนที่เมืองนอกทั้ง2คนเลยแล้วจะลืมพวกเราเปล่าเนี่ย

เขื่อน:ไม่หรอกมั้ง ไปเหอะ เฟย์ แก้ว กินข้าวกัน กลางวันแล้ว

เฟย์: แก้วชวนโทโมะไปด้วยกันไหม

แก้ว:ไม่หรอก ไปเหอะ

โทโมะ:แก้ว แก้ว ไปด้วยคนสิ นะ ^^

แก้ว:แล้ว หวายล่ะ

โทโมะ:เขาไปกินข้าวกับเพื่อนน่ะ

แก้ว:อ๋อ ก้อเลยจะมากินข้าวกับพวกฉัน

โทโมะ:อ่าหะ แล้วไม่คิดจะแนะนำเพื่อนของเทอหน่อยหรอ

เขื่อน:อ่อ ฉันชื่อ เขื่อนนะ แล้วนี้ เฟย์ แฟนฉัน

เฟย์:เขื่อนก้อ

โทโมะ:อืม ไปยังหิวอ่ะ

~ถ้าไม่แคร์ ไม่แคร์ ฉันก็มีคนอื่น เรื่องของเธอ ของเธอ ถ้าไม่จำก็ลืม     แค่ติดความรัก เสพย์ติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ~(โทรศัพท์ของแก้วดังขึ้น)

แก้ว:เอ่อ..... พวกนายไปกันก่อนนะเดี๋ยวฉันตามไป

จากนั้นแก้วก้อวิ่งไปหายไปไหนก้อไม่รู

โทโมะ/เขื่อน/เฟย์:น่าสงสัย ~.-

เขื่อน:ช่างเหอะ ไปกินข้าวกัน

ทางด้าน แก้ว

แก้ว:มีไรหรอ

....:แก้วเย๊นนี้ไปบ้านเรามั้ย

แก้ว:ก้อได้ แล้วเจอกันที่ไหน

.....:รออยู่ที่ห้องแหละ เดี๋ยวเราไปหา แค่นี้แหละบ่าย

แก้ว:จร้า

โรงอาหาร

เฟย์:แก้ว!มาแล้วหรอ อ่ะก๋วยเตี๋ยวที่สั่ง (ไรเตอร์:ไปสั่งกันตอนไหน ?)

แก้ว:ขอบใจ.... เฟย์ เขื่อน วันนี้ฉันไม่กลับด้วยนะ

เขื่อน:อืม!

โทโมะ:แล้วเธอจะไปไหน

แก้ว:มันเรื่องของฉาน นายอย่ายุ่งดิ

โทโมะ:อยากยุ่งด้วย

แก้ว:อย่ากวนอารมณ์ฉันได้ไหม ไม่อยากทะเลาะ

โทโมะ:เอ่อๆ ก้อได้ “ยัยทอมเอ่ย” บ่นเบาๆกับคำพูดสุดท้าย

เลิกเรียน...

เขื่อน:อ้าว!โทโมะกลับไปเร็วจัง จะรีบไปไหนของมัน

เฟย์:เรื่องของเขาซิ  แก้วพวกเรากลับก่อนนะ

แก้ว:จร้า พุ่งนี้ เจอกัน

16.00น.

....:แก้ว เรามาแล้ว

แก้ว:ไปยังอ่ะ รอนานแล้ว-.-

....:งั้นไปกันเถอะ ^^

ณ บ้าน...........

แก้ว:โห....สวยอ่ะ

....:เข้าไปในบ้านกันเหอะ

แก้ว:เดี๋ยว!พ่อแม่นายอยุ่ป่ะถ้าอยู่จะได้ทามตัวถูก

....:ไม่อยู่หรอกพ่อแม่ไปต่างประเทศ มีแต่พี่ชายฉัน เค้าอยู่โรงเรียนเดี๋ยวกับเทอนี่แหละ น่าจะห้องเดียวกับเทอด้วย

แก้ว:หรอ ใครนะ

....:ไปเหอะ

เมื่อถึงข้างในบ้าน

….:ใครมาน่ะ ธาม

ธาม:เพื่อนผมครับพี่ ชื่อแก้ว

(เสียงมันคุ้นๆนะ แต่ไม่น่าจะใช่ เอาว่ะ ถ้าเงยขึ้นไปคงไม่ใช่อย่างที่เราคิดก้อแล้วกัน)แก้วคิด

แก้ว:หวั..... โทโมะ! O.o ฉันถึงกับอึ้ง ไม่น่าเชื่อ โทโมะเนี่ยนะ พี่ธาม

(ไรเตอร์:ไม่ต้องสงสัยเรื่องการเรียนนะว่าทามไมธามเรียนชั้นเดียวกับแก้วโทโมะสมมุติว่า โรงเรียนนี้เค้าจะคละเด็กมารวมๆกันแล้วกันนะ^^)

โทโมะ:แก้ว!

ธาม:อ้าวรู้จักกันด้วยหรอดีล่ะ งั้นคุยกันไปก่อนนะ  ธามไปอาบน้ำก่อน

แก้ว:เดี๋ยวดิ ธาม ธาม ธามไท!

โทโมะ:รู้จัดกับน้องชั้นนานยัง

แก้ว:ตั้งแต่น้องนายเข้ามาเรียน

โทโมะ:นานขนาดนั้น เชี่ยว อืม แก้วขึ้นห้องกัน

แก้ว:O.o อะ อะไรนะ ขึ้นห้องหรอ

โทโมะ:อืมจะตกใจทำไม แค่ขึ้นห้อง

(ฉันจะทามไงดี ขึ้นห้องหรอไปทามไรอ่ะ คงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ ไม่นะม่ายยยยยยยยยย)

แก้ว:จะให้ไปทามไร คงไม่ใช่ เรื่องอย่างว่า อย่างว่านะ

โทโมะ:ยัยทอม! คิดไปถึงไหนเนี่ยฉันแค่จะให้เทอช่วยฉันดิวหนังสือให้ ฉันไม่ทามไรเธอหรอก อืม....เพราะว่า

เธอแบนเป็นจอแบนขนาดเนี่ย ใครจะไปทามลง ถึงจะมีใครทำฉันคนนึงแหละที่จะไม่ทำ

(โอ่ว พระเจ้าสรรวค์ ขอบคุงที่ช่วยลุกช้าง แต่มันน่าเจ็บใจที่ว่าฉันแบน ชิ ฉันมีแต่ไม่โชว์ต่างหาก หึ)

แก้ว:เอ่อไปก้อไป ไอ้หน้.......

โทโมะ:ไอ้หน้าหวาน ฉันรู้ว่าเทอจะพูดคำนี้ (ชิ มันแย่งฉันพูด --)

ห้องโทโมะ

(ฉันเข้ามาแล้วบอกได้คำเดียวว่า เนี๊ยบอ่ะ ก้อดูดิ รักความสะอาดจิงๆ ขาวสะอาดตา อยากมาอยู่ที่นี้จังเลย ^^ เฮ้ย! คิดไรอีกแล้วเนี่ย )

โทโมะ:จะเข้าไหมเนี่ย รีบเข้าไปเซ่

แก้ว:เอ่อ เข้าแล้ว เข้าแล้ว

ครึ๊ง !

เอื้อก ! O.o (นายโทโมะมันล๊อก ประตู แถมส่งยิ้มเจ้าเหล่มาให้อีกด้วย ไหนนายบอกว่า จะไม่คิด จะไม่ทำไง)

แก้ว:นายทำไรเนี่ย ล๊อกทำไม

โทโมะ: หึ หึ