ฉันรักเทอยัยทอม

 
ความเดิม....
แก้ว:นายมีคนคอยกินข้าวอยู่ด้วยไม่ใช่หรอ
โทโมะ:ใคร?
แก้ว:ก้อ ยัยหวาย แฟนนายไง
โทโมะ:อ่อ หวาย ลืมโทรไปหาเลย ขอบใจที่ช่วยเตือน
แล้วนายนั่นก้อเอาแต่โทรหาแม่หวาย คุยกัน แหมฉันอยากจะอ้วก
ก้อดูดิ คุยกับฉัน ไม่มีคัฟซักคำ แต่ดูคุยกับยัยหวาย หวายคัฟ จ๊ะ จ๋า เยอะเชี่ยว
นี่มันไม่เห็นหัวฉันแล้วหรอไงเนี่ย นั่งอยู่ข้างแท้ๆ อ้าวแล้วเรามานั่งคิดบ้าอะไรเนี่ย เราไม่ได้เปงแฟนเค้าซะหน่อย (ไรเตอร์:หึงหรอแก้ว^^ ) (แก้ว:เปล่าไม่ได้หึง เงียบไปเลย)(ไรเตอร์:คัฟฟฟฟฟฟฟฟฟ--) เอ๊ะ!หรือว่าเราหึงนายนั่นจิงๆ  โอ๊ยยยย><ไม่คิดแล้วปวดหัว ปล่อยให้นายนั่นคุยกับยัยพยูนหวายไปเหอะ ชิ
แก้ว: ทามไรอยู่อ่ะ เขื่อนเฟย์
เฟย์:ก้ออ่านข้อความที่พี่ฟางส่งมานะสิ
แก้ว:ไหนดูหน่อยซิ (หยิบมือถือของเฟย์มาดุ) พี่ฟางจะกลับมาแล้วหรอ
เขื่อน:ช่าย มากับ พี่ป๊อปด้วย
แก้ว:เย้ ดีใจจัง จะมีคนมาคุยเพิ่มอีกแล้ว
เฟย์:ได้ทุนไปเรียนที่เมืองนอกทั้ง2คนเลยแล้วจะลืมพวกเราเปล่าเนี่ย
เขื่อน:ไม่หรอกมั้ง ไปเหอะ เฟย์ แก้ว กินข้าวกัน กลางวันแล้ว
เฟย์: แก้วชวนโทโมะไปด้วยกันไหม
แก้ว:ไม่หรอก ไปเหอะ
โทโมะ:แก้ว แก้ว ไปด้วยคนสิ นะ ^^
แก้ว:แล้ว หวายล่ะ
โทโมะ:เขาไปกินข้าวกับเพื่อนน่ะ
แก้ว:อ๋อ ก้อเลยจะมากินข้าวกับพวกฉัน
โทโมะ:อ่าหะ แล้วไม่คิดจะแนะนำเพื่อนของเทอหน่อยหรอ
เขื่อน:อ่อ ฉันชื่อ เขื่อนนะ แล้วนี้ เฟย์ แฟนฉัน
เฟย์:เขื่อนก้อ
โทโมะ:อืม ไปยังหิวอ่ะ
~ถ้าไม่แคร์ ไม่แคร์ ฉันก็มีคนอื่น เรื่องของเธอ ของเธอ ถ้าไม่จำก็ลืม     แค่ติดความรัก เสพย์ติดความรัก แต่ไม่ได้ติดเธอ~(โทรศัพท์ของแก้วดังขึ้น)
แก้ว:เอ่อ..... พวกนายไปกันก่อนนะเดี๋ยวฉันตามไป
จากนั้นแก้วก้อวิ่งไปหายไปไหนก้อไม่รู
โทโมะ/เขื่อน/เฟย์:น่าสงสัย ~.-
เขื่อน:ช่างเหอะ ไปกินข้าวกัน
 
 
ทางด้าน แก้ว
แก้ว:มีไรหรอ
....:แก้วเย๊นนี้ไปบ้านเรามั้ย
แก้ว:ก้อได้ แล้วเจอกันที่ไหน
.....:รออยู่ที่ห้องแหละ เดี๋ยวเราไปหา แค่นี้แหละบ่าย
แก้ว:จร้า
โรงอาหาร
เฟย์:แก้ว!มาแล้วหรอ อ่ะก๋วยเตี๋ยวที่สั่ง (ไรเตอร์:ไปสั่งกันตอนไหน ?)
แก้ว:ขอบใจ.... เฟย์ เขื่อน วันนี้ฉันไม่กลับด้วยนะ
เขื่อน:อืม!
โทโมะ:แล้วเธอจะไปไหน
แก้ว:มันเรื่องของฉาน นายอย่ายุ่งดิ
โทโมะ:อยากยุ่งด้วย
แก้ว:อย่ากวนอารมณ์ฉันได้ไหม ไม่อยากทะเลาะ
โทโมะ:เอ่อๆ ก้อได้ “ยัยทอมเอ่ย” บ่นเบาๆกับคำพูดสุดท้าย
 
 
เลิกเรียน...
เขื่อน:อ้าว!โทโมะกลับไปเร็วจัง จะรีบไปไหนของมัน
เฟย์:เรื่องของเขาซิ  แก้วพวกเรากลับก่อนนะ
แก้ว:จร้า พุ่งนี้ เจอกัน
16.00น.
....:แก้ว เรามาแล้ว
แก้ว:ไปยังอ่ะ รอนานแล้ว-.-
....:งั้นไปกันเถอะ ^^
 
ณ บ้าน...........
แก้ว:โห....สวยอ่ะ
....:เข้าไปในบ้านกันเหอะ
แก้ว:เดี๋ยว!พ่อแม่นายอยุ่ป่ะถ้าอยู่จะได้ทามตัวถูก
....:ไม่อยู่หรอกพ่อแม่ไปต่างประเทศ มีแต่พี่ชายฉัน เค้าอยู่โรงเรียนเดี๋ยวกับเทอนี่แหละ น่าจะห้องเดียวกับเทอด้วย
แก้ว:หรอ ใครนะ
....:ไปเหอะ
เมื่อถึงข้างในบ้าน
….:ใครมาน่ะ ธาม
ธาม:เพื่อนผมครับพี่ ชื่อแก้ว
(เสียงมันคุ้นๆนะ แต่ไม่น่าจะใช่ เอาว่ะ ถ้าเงยขึ้นไปคงไม่ใช่อย่างที่เราคิดก้อแล้วกัน)แก้วคิด
แก้ว:หวั..... โทโมะ! O.o ฉันถึงกับอึ้ง ไม่น่าเชื่อ โทโมะเนี่ยนะ พี่ธาม
(ไรเตอร์:ไม่ต้องสงสัยเรื่องการเรียนนะว่าทามไมธามเรียนชั้นเดียวกับแก้วโทโมะสมมุติว่า โรงเรียนนี้เค้าจะคละเด็กมารวมๆกันแล้วกันนะ^^)
โทโมะ:แก้ว!
ธาม:อ้าวรู้จักกันด้วยหรอดีล่ะ งั้นคุยกันไปก่อนนะ  ธามไปอาบน้ำก่อน
แก้ว:เดี๋ยวดิ ธาม ธาม ธามไท!
โทโมะ:รู้จัดกับน้องชั้นนานยัง
แก้ว:ตั้งแต่น้องนายเข้ามาเรียน
โทโมะ:นานขนาดนั้น เชี่ยว อืม แก้วขึ้นห้องกัน
แก้ว:O.o อะ อะไรนะ ขึ้นห้องหรอ
โทโมะ:อืมจะตกใจทำไม แค่ขึ้นห้อง
(ฉันจะทามไงดี ขึ้นห้องหรอไปทามไรอ่ะ คงไม่ใช่อย่างที่คิดนะ ไม่นะม่ายยยยยยยยยย)
แก้ว:จะให้ไปทามไร คงไม่ใช่ เรื่องอย่างว่า อย่างว่านะ
โทโมะ:ยัยทอม! คิดไปถึงไหนเนี่ยฉันแค่จะให้เทอช่วยฉันดิวหนังสือให้ ฉันไม่ทามไรเธอหรอก อืม....เพราะว่า
เธอแบนเป็นจอแบนขนาดเนี่ย ใครจะไปทามลง ถึงจะมีใครทำฉันคนนึงแหละที่จะไม่ทำ
(โอ่ว พระเจ้าสรรวค์ ขอบคุงที่ช่วยลุกช้าง แต่มันน่าเจ็บใจที่ว่าฉันแบน ชิ ฉันมีแต่ไม่โชว์ต่างหาก หึ)
แก้ว:เอ่อไปก้อไป ไอ้หน้.......
โทโมะ:ไอ้หน้าหวาน ฉันรู้ว่าเทอจะพูดคำนี้ (ชิ มันแย่งฉันพูด --)
ห้องโทโมะ
(ฉันเข้ามาแล้วบอกได้คำเดียวว่า เนี๊ยบอ่ะ ก้อดูดิ รักความสะอาดจิงๆ ขาวสะอาดตา อยากมาอยู่ที่นี้จังเลย ^^ เฮ้ย! คิดไรอีกแล้วเนี่ย )
โทโมะ:จะเข้าไหมเนี่ย รีบเข้าไปเซ่
แก้ว:เอ่อ เข้าแล้ว เข้าแล้ว
ครึ๊ง !
เอื้อก ! O.o (นายโทโมะมันล๊อก ประตู แถมส่งยิ้มเจ้าเหล่มาให้อีกด้วย ไหนนายบอกว่า จะไม่คิด จะไม่ทำไง)
แก้ว:นายทำไรเนี่ย ล๊อกทำไม
โทโมะ: หึ หึ