ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

หมับ
แก้ว : ปล่อยน๊ ชั้นบอกให้ปล่อย
โทโมะ : ที่หลังพูด กับผัวเก่าดีๆ หน่อยสิ
แก้ว : เราไม่ได้เป็นไรกัน ตั้งแต่วันที่นายทำร้ายชั้นและฆ่าลูกตัวเอง
โทโมะ : ขอโทษ โมะไม่ได้ตั้งใจที่จะทำอย่างนั้น โมะไม่รู้ว่าแก้วกำลังอุ้มท้องลูกโมะอยู่ยกโทษให้โมะน๊
แก้ว : มันจบไปแล้ว มันไม่มีวันกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว
โทโมะ : เสียใจมั้ยที่โมะทำไปอย่างนั้น
แก้ว : เสียใจสิ แต่ไม่แคร์ อีกต่อไปแล้ว
พิม : โมะคะคุณมาทำไรตรงนี้คะไปเร็วค่ะคุณพ่อพิมท่านรอคุณอยู่
ด้านพ่อพิม/ครอบครัวแก้ว
โทโมะ : สวัสดีคับคุณพ่อ และก้อสวัสดีคุณพ่อด้วยคับ
พ่อรังษี : กองไว้ตรงนั้นแหละ ผมขอตัวน๊คับคุณพิพัฒน์
พิพัฒน์ : คับท่าน
โทโมะ : ผมขอตัวซักคู่น๊คับพ่อ
ด้านพ่อรังษีกับอดีตลูกเขย
พ่อรังษี : ตามมาทำไม
โทโมะ : พ่อคับผมขอโทษ ผมไม่ทราบมาก่อนว่าแก้วท้อง ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าลูกตัวเอง
พ่อรังษี : ไม่ตั้งใจงั้นหรอแล้ว มึงไปทำให้เค้าเกิดมาทำไม พ่อเค้ากำลังจะได้ดูโลก กับต้องมาตายโดยฝีมือพ่อตัวเอง เค้าผิดอะไร ฮะ
โทโมะ : ผมขอโทษ จะให้ผมก้มกราบพ่อผมก็ยอม ให้โอกาสผมแก้ตัวอีกครั้งได้มั้ยคับ
พ่อรังษี : เรื่องโอกาสมันอยู่ที่ยัยแก้ว ไม่ใช่กรู มึงไสหัวไปซะก่อนที่กรูจะฆ่ามึง
ย้อนอดีต
แก้ว : โมะแก้วมีข่าวดีจะบอกค่ะที่รัก
โทโมะ : อะไรหรอแก้วพูดก่อนดีกว่า โมะจะได้พูดมั้ง
แก้ว: โมะพูดก่อนดีกว่า แก้วว่าเรื่องของโมะคงจะสำคัญมาก
โทโมะ : ได้สิ งั้นเราเลิกกันเถอะแก้ว
แก้ว : ทำไมอ่าส์ แก้วไม่ดีตรงไหน
โทโมะ : โมะหมดรักแก้วแล้ว
แก้ว : ขอเหตุที่ดีกว่านี้สิโมะ
ปรึ๊ก
โทโมะ : ก็บอกว่าหมดรักแล้ว ยัยโง่
แก้ว : ใช่แก้วมันโง่ที่รักโมะมาตลอดทั้งที่รู้ว่้่าโมะมีคนอื่นมาตลอดโมะสวมเขาให้แก้วมาตลอด 12 ปีที่เราคบกัน โอ๊ย
โทโมะ : แก้ว คุณเป็นอะไรอ่าส์ทำไมมีเลือดออกมาอย่างนั้นอ่าส์บอกมาสิ
แก้ว : ไม่รักแล้วจะสนใจทำไม (วิ่งออกไปทั้งที่เลือดไหลออกมาเป็นสายธาร)
บนรถแก้ว 
แก้ว : อย่าพึ่งจากแม่ไปไหนน๊ลูก อยู่กับแม่ก่อนได้มั้ยคนเก่งของแม่
ไม่นานร่างบางก้อหอบร่างตัวเองมาถึงโรงพยาบาล
ห้องฉุกเฉิน
แก้ว : พี่กานลูกทิ้งแก้วไปแล้วใช้มั้ยคะ
กาน : อืม ทำใจเถอะแก้ว แล้วมันเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ไงไหนลองเล่าให้พี่ฟังสิื
แก้ว : โมะเค้าเป็นคนฆ่าลูกและก้อแก้วด้วยค่ะพี่กาน
กาน : ไอ้ชั่ว พี่จะไปฆ่ามัน
ทางด้านโทโมะ
โทโมะ : แก้ว คุณเป็นอะำำไรกันแน่ทำไมถึงมีเลือดออกเย๊อะขนาดนั้น นี่มันอะไร
ใบผลตรวจแก้ว
คนไข้ตั้งครรญ์ได้ 4 เดือน
โทโมะ : ท้องงั้นหรอ เฮ้ยท้องแก้วท้อง
2อาทิตย์
สนามบิน
ฟาง/เฟย์ : แกจะไปจิงหรอแก้ว
แก้ว : อืม ก้อแก้วกับเค้าเลิกกันแล้ว แก้วจะอยู่ทำไมละฟางเฟย์
จินนี่่ : คิดดีแล้วหรอ ไปอย่างงี้อ่าส์
แก้ว : อืม
ขนมจีน : โชคดีน๊แก้ว
แก้ว : ขอบใจจ๊เพื่อนๆืที่สละเวลาอันน้อยนิดมาส่งแก้ว
ffjk : ไม่เป็นไรเราเพื่อนกันหนิ
เขื่อน : ให้เขื่อนบอกมันหรอป่าว
แก้ว : ไม่ต้องหลอก ถึงบอกไปมันก้อไม่มีค่า
ป๊อปปี้ : เดินทางปลอดภัยน๊แก้ว
แก้ว : ใจน๊ เสียดายจังงานแต่งป๊อปกับฟางแก้วมาไม่ได้อ่าส์
ฟาง/ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหลอกแก้วไม่อยู่พวกชั้นก้อแต่งกันได้หนิ
แก้ว : ก้อจิงแฮะ
แก้ว : งั้นแก้วไปดีกว่า เด๋วตกเครื่องไปน๊บาย
กลับมาปัจจุบัน
คอนโดโทโมะ
tomo take
 กลับมาคอนโดทำไมยังคิดเรื่องลูกอีกวะทั้งที่มันก็หายไปเป็น9 ปีแล้วทำไมยังคิดอยู่อีกวะหรือว่าเราจะทำผิดไปจิงๆ ที่ไปฆ่าเค้าแบบนั้น ก้อเราไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า ไม่ได้ตั้งใจฆ่าเค้าซะหน่อย แต่ทำไมแก้วทำเฉยชาแบบนั้นวะทั้งที่เราไปขอโทษไปแล้วทำไมวะ เราทำผิดมากจนไม่หน้าให้อภัยเยหรือไงกัน ทำไมไม่ยกโทษใ้ห้เราบ้าง หรือไม่ก้อกับมาเป็นเพื่อนกัน อย่างเนี่ย (มันเป็นไปได้มั้ยนั้น ก้อไปทำเค้าเจ็บขนาด : ผู้แต่ง )
tomo take end
.......................................................................................................................................
จะสงสารหรือสมเพจดีวะเนี่ย