ไม่รัก.....ไม่แคร์......ถึงเสียใจแต่อยากให้เธอรู้ว่าไม่แคร์

แก้ว : เป็นไงละ

มาต่อกันเลยดีกว่า

มีน : เป็นไปได้ไงวะ โทโมะรักแกจะตาย

แก้ว : ชั่งเค้าเถอะมีน แก้ว ไม่สนเค้าอีกแล้ว

มีล่า : เสียใจด้วยน๊แก้ว ที่เสียลูกอ่าส์

แก้ว : ไม่เป็นไรหลอก มีล่า

จินนี่ : แก้วจินนี่ว่าน๊พวกเราไปนู้กันเถอะ

ทุกคน ; เห็นด้วย

พิม : เ่ดี๋ยวสิยะ ไม่คิดจะทัก พิมมี่ลูกสาวผอ หน่อยหรอ

หวาย : ไม่จำเป็นอ่าส์

ขนมจีน : นั่นสิืน้องหวายพูดถูก

พิม : อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นังหวาย นังขนมจีน

มีน : เธอมันแค่ลูกผอ แต่แก้วเค้าถึงลูกสาวท่านเอกอักราชฑูตไทยประจำอิตาลี ดูสิใครมันใหญ่กว่ากัน

กัน : แก้ว พ่อมาท่านให้คนตามหาแกอยู่อ่าส์

แก้ว : ค่ะพี่กัน ชั้นขอตัวน๊ทุกคน

ทางด้านครอบครัวแก้ว

พ่อรังษี : แก้วไปไหนมาลูก 

แก้ว : ไปหาเพื่อนๆ ทางโน้นมาค่ะพ่อ

เกด  : ระวังตัวหน่อยน๊พี่แก้ว

แก้ว: อืม

กาน : พี่ว่าคนพวกเนี่ยอย่าไปสุงสิงเลยได้ยิ่งดี

แก้ว : พี่กาน แต่นั่นมันเพื่อนแก้วน๊คะ

เกรซ : นั่นสิพี่กาน

กอล์ฟ : นั่นสิ

กิ๊ฟ : กิ๊ฟก้อว่าอย่างนั้นแหละค่ะ 

..... : แต่พี่ไม่เห็นด้วย ยัยแก้วถ้าไม่มีอะำไรทำก็กลับไปอยู่ที่อิตาลีกลับเถอะ

แก้ว : พี่แกรรี่ แต่แก้ว

แกรรี่ : ไม่ต้อง พูดแล้ว พี่รู้ว่าแกยังรักโทโมะอยู่ แต่พี่อยากให้แกเก็บเอาความเจ็บปวดครั้งก่อนเป็นบทเรียนแล้วกันน๊

แก้ว :  ค่ะพี่แกรรี่

แม่มล : แม่ไม่โกรธ หรอกน๊ในสิ่งที่ลูกทำ แต่แม่อยากบอกว่าแม่รักลูกทุกคนเท่ากัน

........ : สวัสดีคับ คุณพ่อ คุณแม่ และน้องๆทุกคน

ทุกคน : สวัสดี คับ/ค่ะ พี่โยชิ

โยชิ : แกรรี่ โยว่าน๊แกรรี่มาเอาลูกไปดูก่อนไป

แกรรี่ : ค่ะโย

ป๊อปปี้ : พี่โยไหนผมขอดูหลานหน่อยดิพี่

โยชิ : ทำไมไม่ไปมีเองอ่าส์ไอป็อป

ป๊อปปี้ : อยากอยู่แต่ฟางไม่พร้อม

ฟาง : จะให้พร้อมได้ไงคะ งานเย๊อะขนาด

แก้ว : เอาน่า อย่าคิดมาก

........................................................................................................................................

โห เอาอย่างนี้เลยหรอ