รักนะ...นายขี้เก๊ก(TK)

"นี่  แก้วตื่น!!!"เสียงปลุกแสนหวานยามค่ำคืนร้องเรียกสาวร่างบางที่นอนคลุกตัวอยู่ในผ้าห่ม
"ไม่ตื่นได้ไหม  ง่วงมากเลยเฟย์"แก้วพึมพำเสียงอ่อน  และนอนหลับต่อ   เฟย์เห็นดังนั้นจึงจัดการดึงผ้าห่มออกจากร่างบางที่หลับต่ออย่างสบายอารมณ์ 
"นี่ยัยแก้ว  แกจะตื่นไหม    ถ้าไม่ตื่นฉันจะให้ไอ้โยยูมาจูบแก"เสียงเตือนภัยของเฟย์ทำให้แก้วลุกทันที
"ตื่นแล้วจร้า  เพื่อนร๊ากT^T"
"ดีละ  เราจะได้ไปดูดาวกัน"เฟย์สั่งเสียงแข็ง  แก้วจำใจลุกจากที่นอนแสนนุ่มด้วยความเบื่อหน่ายทันที  'ยัยเพื่อนคนนี้  เป็นแม่ฉันป่ะเนี่ย'
   แก้วและเฟย์เดินขึ้นภูเขาที่อยู่ไม่ไกลนักจากที่พัก'แต่ว่าแต่ว่าทำไมมันสูงงี้อ่า'แก้วบ่นในใจเฮ้อเกลียดยัยเฟย์ชมัด  อะไรๆก็บังคับตลอด   มีไหมเนี่ย
"แก  ถึงยังเนี่ย"ฉันร้องถามเมื่อเห็นว่ามันชักทะแม่งๆ

อีก70%จะมาอัพต่อนะค่ะ
"ใกล้แล้วนา  แกอย่าบ่นมากสิ"ยัยเฟย์พลางเดินขึ้นภูเขาบ้าที่มันชักสูงขึ้นเรื่อยๆ  เยี่ยมเลยภูเขาสูงเท่าปราสาทงี้  ใครมันเดินไหวฟะ!!
5นาทีผ่านไป
"นี่ยัยเฟย์ถึงรึยัง"แก้วถามเสียงงัวเงีย
"ยัง เดินตามมาเหอะน่า"ยัยเฟย์ตอบเสียงแข็ง  เหอะนี่นักเวลาตั้งแต่ตื่นนอนก็ปาไปจะครึ่งชั่วโมง  ยัยเพื่อนบ้า  คอยดูนะกลับไปแล้วฉันไม่ได้นอนฉันจะเอามีดสับแกคนแรกเลย
"อ้าวเฟย์  มาทำอะไรหรอ"เสียงนุ่มของใครบางคนดังขึ้นพร้อมกับกระบอกไฟฉาย  ร่างสูงของผู้ชายสองคนที่ดูสมบูรณ์อย่างน่าอิจฉานั่นทำให้ฉันละสายตาไปไม่ได้  แต่พอเดินเข้ามาใกล้ฉันก็อยากขอ
...ถอนคำพูด
นั่นมันนายเขื่อนคู่กัดยัยเฟย์  กับนายโคโดโมะชัดๆ
..เยี่ยมยัยเฟย์ลากลึกจากที่นอนตอนเที่ยงคืน   น่ำซ้ำยังต้องมาเจอนายสองทรราษี่อีก   นี่มันวันซวยอารายของฉันเนี่ย...
"มาทำไม"ยัยเฟย์ถามเสียงเเข็ง
"เหตุผลเดียวกับเธอนั่นละ"เขื่อนตอบกลับอย่างน่าถีบตกภูเขา
"เหตุผลของพวกนายคืออะไรละยะ  หรือว่าเเอบตามพวกฉันมา"เฟย์จ้องนายเขื่อนอย่างจับผิด
"บ้าหรอ พวกฉันมาดูดาวตกที่ว่ากันว่าถ้ามาดูครบสามครั้งจะขอพรได้  เหมือนกับพวกเธอนั่นละ"นายโคโดโมะบอกเสียงเรียบ  อ๋อเพราะไอ้ตำนานบ้านี่เองทำให้ฉันต้องตื่นขึ้นมากลางดื่น  ใครมันเป็นคนคิดตำนานฟะ  จะไปเผาบ้านมานนนนนนนนT~T
    หลังจากที่สติแตกได้พักใหญ่(มาก)พวกเราสี่คนก็เดินขึ้นมาที่ภูเขาบ้านี่พร้อมกันโดยยัยเฟย์ลากไปตรงที่เดิมกับเมื่อวาน  ที่เมื่อวานที่มีขอนไม้กับต้นมะม่วงมีลมพัดตลอดเวลา  ฉันต้องดีใจไหมเนี่ย
"นี่ แก้วดูนั่นสิ"เฟย์ร้องบอกฉันทั้งที่ฉัน
อยู่ห่างจาหหล่อนแค่ 1เซน
"แกจะตะโกนทำบ้าอะไรเนี่ย  ยัยเฟย์"ฉันบอกเฟย์อย่างปลง
"ก็ดาวตกไง  ดาวตก  เห็นไหม"เฟย์ยังคงดีด้าโดยไม่สนใจฉันที่กำลังเดือดปุๆ
"เออเห็นแล้ว  แต่ตอนเีนี่ยง่วง"ฉันบอกเสียงอ่อนพลางอ้าปากหาวอย่างไม่อายใครที่ไหนเลย
"โหยแก้ว  เวลาหาวปิดปากด้วยสิ  งี้แหละแกถึงไ่ม่มีแฟนกับชาวบ้านชาวเมืองเขาสักที"เฟย์ดุฉันยิ่งกว่าแม่ฉันอีกนะเนี่ย
"ทำอย่างกับตัวเองมีงั้นแหล"ฉันอดไม่ได้ที่จะกัดยัยเฟย์  แหม๋ชอบจังเรื่องจริงมาล้อเล่นเนี่ย
   หลังจากที่เราดูดาวตก(โดยยัยเฟย์ชี้ทุกดวงที่ผ่านหน้า)กันเรียบร้อยแล้ว  ฉันก็เป็นอิสระ  เตียงจ๋า  หมอนจ๋าแก้วมาแว้ว^_^
"นี่ยัยกระจก"เสียงนายเขื่อนร้าวเรียกฉัน
"ทำไมมีอะไร"ฉันตอบเสียงงุดหงิด  โดยมียัยเฟย์ทำท่าจะกัดคอนายเขื่อนร้าวตั้งแต่ลงจากภูเขาบ้านั่นแล้ว
"ต้องการอัสวินไปส่งที่ห้องไหมจ้ะ  น้องสาว"นายเขื่อนทะลุทำเสียงโรคจิตถามฉัน 
"ไปกะนายพวกฉันยอมตายที่ป่าแถวนี้ดีกว่าเยอะเลย"ฉันตอบเสียงล้อเลียน
"ช่าย  เพราะพวกนายน่ะน่ากลัวยิ่งกว่าป่าแถวนี้อีก"ยัยเฟย์ตอบกลับ  เล่นเอานายเขื่อนวิญญาณหลุดเลยทีเดียว  ฉันจูงมือยัยเฟย์เพื่อเดินกลับที่พักต่อแต่ว่าแขนของฉันก็ถึงดึงไว้ก่อนโดย
นายโคโดโมะ
"แถวนี้มันอันตราย  เดี๋ยวพวกฉันไปส่ง  เพราะไม่งั้นพี่ชายเธอเอาพวกฉันตายแน่"นายขี้เก๊กตามหน้าตาย  หึทำหน้าดีกว่านี้ไม่ได้รึไง
"ไม่ต้องห่วงหรอก  พี่ป๊อปไม่ฆ่าพวกนายเพระาเหตุผลแค่นั้นหรอก"ฉันบอกพลางจูงมือยัยเฟย์เดินอีกรอบ  แต่ก็ถูกนายขี้เก๊กนั่นดึงแขนอีกรอบ
"จะให้ไปส่งดีๆหรือมีกิจกรรมสนุกๆก่อนที่ที่พัก  เลือกเอานะ  แถวนี้บรรยากาศยิ่งเป็นใจอยู่ด้วย"นายไอ้บ้า  ไอ้ทะลึง
"นายไอ้บ้า  ไอ้ทะลึง  ไอ้ผลิตนมเด็กไอ้อื้มมมมมมม"ก่อนที่ฉันจะด่านายทะลึงเสร็จยัยเฟย์ก็เอามือมาปิดปากฉันก่อน  ยัยเพื่อนทรยศฉันเกลียดแก  ต่อไปฉันจะไปนอนกับหวายยยยยย  ฉันเกลียดแกยัยเฟย์
"อย่าร้องน่าแก้ว  ให้เขาไปส่งเหอะ"ยัยเฟย์อ้างเหตุ
"แล้วทำไมจะต้องเป็นนายทะลึ่งนี่  ให้นายเขื่อนแตกไปส่งไม่ได้หรอ"ฉันยกเหตุผลของฉันบ้าง  นายเขื่อนที่วิญญาณออกจากร่างอยู่ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว  แหม๋หายเศร้าเร็วจังเลย
ดีชะมัก=_=
"ก็ได้ยัยแก้ว  ถ้าแกจะเอางั้น  งั้นพวกนายสองคนก็ไปส่งพวกฉันโอเคไหม"ยัยเฟย์พูดด้วยความอดทนที่เหลือ  แหม๋คนที่เหลือคือฉันไม่ใช่หรอยะ
"ก็ได้/ไม่มีปัญหา"นายโคโดโมะกับนายเขื่อนแตกตอบพร้อมกัน  เออเยี่ยมก่อนนอน(รอบสอง)เจอนายพวกนี่  คือนี่คงฝันดีบัดซบ!!!
    นายเขื่อนแตกและนายโคโดโมะเดินมาส่งฉันกับยัยเฟย์ที่ห้องพักแล้วก็กลับไปโดยปล่อยให้พวกฉันหาทางเข้าเอง  เยี่ยมยัยเฟย์ลืมกุญแจไว้ในห้อง   ทำไมโชคชะตาอยากให้ฉันตื่นเช้าจังนะ  ฉันเป็นคนที่รอบคอบเพราะฉันเอาโทรศัพท์มาด้วยอิอิ  แต่แบตมันใกล้หมดเลยโทรได้ครั้งเดียวเพราะงั้นเบอร์ฉันจะโทรคือ...
...พี่ฟาง..
"ฮัลโล พี่ฟางลงมาเป็นประตูที่พักให้หน่อยสิค่ะ  พอดียัยเฟย์มันลืมเอากุญแจลงมาอ่าค่ะ"ยัยรีบบอกพี่ฟางอย่างเสร็จสับเพราะกดทิ้งทันทีโดยไม่รอให้พี่ฟางพูดอะไร  เพราะอะไรน่ะหรอ  เพราะพี่แกชินแล้วน่ะสิ=_=!!!
แอ๊ดดดดดดด
เสียงเปิดประตูนี่น่าจับเอาไปเผานะ  ว่าไหม  พอประตูเปิดออกก็เผยให้เห็นร่างบางเรียวเล็กของผู้หญิงที่มีหน้าตาน่ารักราวกับตุ๊กตาหมีเท็ดดี้แบร์สวมชุดนอนสีหวานในขณะที่ผมงี้ยุ่งยิ่งกว่าขนไม้กวาด(อย่าวิจารณ์ฉันยัยน้องบ้า>>ฟาง)
"ขอบคุณนะค่ะพี่สาว"ยัยเฟย์ขอบคุณเสียงหวาน
"ยะ  ต่อไปต้องรอบคอบกว่านี้เข้าใจไหมเฟย์"พี่ฟางตอบน้องสาวเสียงหวาน  ถ้าฉันมีำพี่น้องที่รักกันมากกว่านี้ก็คงดีสินะ  เพราะพี่ป๊อปปี้น่ะไม่เคยมีเวลาให้ฉันหรอก   มีแต่ส่งคนมาดูแลแล้วก็บอกว่าเป็นห่วงตลอดเลย  สรุปคือถ้าฉันมีพี่แบบพี่ฟางก็งดีสินะ
"ไปเถอะจ้ะ  ไปนอนกันดีกว่าอีกสามชั่วโมงเช้านะ"พี่ฟางบอกเสียงงัวเงีย  เออจริงด้วยไปนอนดีกว่า
   ผ้าห่มผืนหนาถูกนำมาห่มร่างบางที่กำลังหลับไหลอย่างไม่รู้เรื่อง  โดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนกำลังนั่งดูการกระทำของเธออย่างเอ็นดู  ใบหน้ายามหลับที่ดูไร้พิษสง  ริมฝีบางสีสดใสกับพวงแก้มสีชมพูอ่อนน่าสัมผัส  ดวงตากลมโตสีเฮเซลนัทสดใสตอนนี้ถูกเปลือกตาบางปิดลงอย่างเหนื่อยอ่อน  นี่น่ะคนที่ไม่เคยมีคนมาจีบ
อันที่มันเยอะมากตั้งหากละ  เพียงแต่
ทุกคนไม่มีใครกล้าจีบเท่านั้นเอง...
ร่างสูงในชุดนอนเสื้อกล้ามกับกางเกงขาสั้นเดินมาปิดภาพของเด็กสาวที่ยังคงนอนหลับบนที่นอนพลางอมยิ้มเล็กๆอย่างที่ใครก็คงไม่เคยเห็นมาก่อน  ก่อนจะตรงมายังอัลบั้มรูปที่มีรูปของเด็กสาวตั้งแต่พบกันครั้ง  และนี่คือเหตุผลที่เขามักจะพบกล้องเล็กเวลาไปไหนมาไหนโดยที่..
....ไม่มีใครรู้....