แผนเกมร้าย หมัดหัวใจ นายเพลย์บอยตัวพ่อ

จองเบ : มิน …..หลับตาสิคับ

มิน : ทำไมค่ะ

จองเบ : หลับตาน่ะคับ

มิน : อืม..ค่ะ ..

แล้วเค้กรูปดอกกุหลาบสีชมพู ก้อมาอยู่ตรงหน้าของมิน (เพราะมินเป็นคนที่ชอบดอกกกุหลายสีชมพูมาก

จองเบก้อเลยสั่งทำให้มินโดยเฉพาะ)

จองเบ : ลืมตาได้แล้วคับ

มิน : ค่ะ......มีอะไรทำให้มิน Happy อยู่เรื่อยเลยน่ะค่ะ

ทุกคนยกเว้นมิน : สุขสันต์วันเกิดน่ะคับ,น่ะค่ะมิน

มิน : ขอบคุณน่ะค่ะ..หลับตาอฐิฐาน ..เป่าเทียน

เคนตะ: สุขสันต์วันเกินคับมิน ยืนกล่องของขวัญให้

โทโมะ เขื่อน ป๊อบ : สุขสันต์วันเกิดคับมิน

มิน : ขอบคุณน่ะค่ะ

เฟย์ ฟาง แก้ว : สุขสันต์วันเกิดค่ะ คุณมิน

มิน : ค่ะ ขอบคุณค่ะ

เขื่อน : เตรียมมาด้วยหรอคับ

เฟย์ : ก้อพี่ฟางเค้าเป็นคนเตรียมมาค่ะ

ป๊อป : ฟางนี่น่ารักจังเลยน่ะ

มิน : นี้เป็นของขวัญชิ้นแรกเลยน่ะที่ได้จากคนที่ไม่ใช่พวกพี่ ๆ ขอบคุณมากๆค่ะมินจะเก็บไว้เป็นอย่างดีเเลยค่ะ

มิน ; กินเต็มที่เลยค่ะ เค้กไว้กินที่หลังดีกว่า เนอะ

ทุกคน : คับ ค่ะ

มิน : ทุกคนกินกันสร็จแล้วมากินเค้กกันค่ะ

ทุกคน : อิมคับ อืมค่ะ

โทโมะ : มองหน้าเขื่อน ป๊อป จองเบ และเคนตะ แบบรู้กัน จัดการเลย แล้วเค้กก้อลอยมาติดหน้ามิน

มิน : นี้อีกแล้วน่ะ มินจะได้กินเค้กวันเกิดตัวเองกับเขาบ้างไหมเนี่ย เล่นอย่างนี้ตลอดเลยพวกพี่นี่ อิ..

เฟย์ ฟาง แก้ว : ฮ่า ๆๆ อิๆๆๆ น่ารักดีน่ะ

มิน : พวกเทอร์ไม่ต้องข่ำๆ เลยน่ะ เดี๋ยวก้อโดน มินพูดไม่ทันได้ขาดคำ เค้กก้อลอยไป อยู่ที่หน้าแก้ว และก้อเฟย์ ฟาง เรียบร้อยแล้ว ว่าแล้วไง

แก้ว : พวกนายเล่นอย่างนี้ใช่ไหมได้ พวกเราจัดชุดใหญ่เลย

เฟย์ : อืม .. พี่ฟาง เข้าใจน่ะ ฟาง : อืม...

แล้วเค้กก้อไปติดหน้าของพวกผู้ชายเต็ม ๆ ทั้งหน้าทั้งผม แล้วก้อเกิดสงครามเค้กขึ้น ทุกคนพากันปาเค้กใส่กันเล่นอย่าสนุกสนาาน

โทโมะ : เขื่อน ป๊อป จัดการ 2 สาวนั้นด้วย แล้วโทโมะก้อวิ่งปาเค้กใส่แก้วไล่ไปเรื่อยเพื่อให้แก้วแยกออก จากกลุ่ม

ป๊อปปี้กับเขื่อนก้อเหมือนกันที่ไล่ปาเค้กใส่เฟย์ ฟางให้แยกออกจากกลุ่ม

เคนตะ : เฮ้... พวกนี้ทิ้งกูเลย โฮ่ เห็นหญิงดีกว่าเพื่อนน่ะพวกมึง งั้นกูไปดีกว่าจะอยู่ทำไม

โทโมะ : นี่แก้วหยุดได้แล้วเค้กหมดแล้ว

แก้ว : ฉันไม่เชื่อหรอก ถ้าหยุดนายได้เอาเค้กละเลงหน้าฉันแน่

โทโมะ : ฉันพูดจริง ดูมือฉันสิ เห็นไหม ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย หยุดเถอะ

แก้ว : หยุด แล้ว …......มีอะไรจะคุยกับฉันหรอ..แก้วทำหน้าสงสัย............

โทโมะ : คือว่า.....ฉันจะบอกว่า...(เทอร์เป็นผู้หญิงคนแรกน่ะที่ฉันยอมรับ และเป็นผู้หญิงคนแรกที่ฉันให้ความสำคัญและเทอร์ไม่เหมือนผู้หญิงที่ฉันรู้จัก ฉันก้อเลย............รู้สึดกดีๆกับเทอร์ 'ความคิดน่ะไม่ได้พูด' )

เรามาเป็น..........เอ่อ..

เรามาเป็น..........เอ่อ..เพื่อนกันน่ะ....

แก้ว : ฮึ..อะไรน่ะ เป็นเพื่อนหรอ แล้วตอนนี้เราไม่ได้เป็นเพื่อนกันหรอ

โทโมะ ; ก้อเป็นแต่ยังไม่เป็นทางการ แต่ตอนนี้ฉันยอมรับเทอร์เป็นเพื่อนฉันอย่าเป็นทางการ แก้วเทอร์ว่าไง

แก่ว ; อืม ….ได้สิ (ก้อนึกว่าจะบอกรักกันซะอีก ลุ้นแทบแย่เลย)

โทโมะ : แก้วฉันมีอะไรจะให้เทอร์ด้วย

แก้ว : อะไรเหรอแล้วให้เนื่องในโอกาสอะไร

โทโมะ : เนื่องในโอกาสที่ฉันกับเทอร์เป็นเพื่อนกันไง หลับตาสิ

แก้ว : ทำไมต้องหลับตาด้วย ก้อให้มาสิ ลีลาลาอยู้ได้

โทโมะ : น่าน่ะ เดี่ยวเทอร์จะไม่ตกใจน่ะสิ

แก้ว : อืม ก้อได้

โทโมะ : ลืมตาได้แล้ว อะ ฉันให้เทอร์

แก้ว : สวยจัง แต่อะนี่มันเป็นสร้อยที่ฉันเลือกให้นายเป็นของขวัญวันเกิดมมินแต่นายไม่เอานิ

โทโมะ : ก้อคงใช่มั่ง

แก้ว : ใช่จริง ๆ ด้วย

โทโมะ : อืม ฉันเห็นเทอร์ชอบฉันก้อเลยซื้อมาให้ รักษามันไว้ดี ๆ ละ ห้ามทำหายเด็จขาดถ้าทำหายเทอร์ตายแน่

แก้ว : อะไรนี่ไม่ได้ขอให้ซื้อให้ซะหน่อยน่ะ (แล้วถ้าฉันทำมันหลุดหายฉันไม่ตายหรอเนี่ย) อืม.......

จะเก็บรักษาไว้อย่างดีเลย ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยละ พอใจยัง

โทโมะ : อืมทำให้ได้อย่างที่ว่าแล้วกันน่ะ

ทางด้านเฟย์ ฟาง เขื่อน ป๊อป

ป๊อป : ฟางหยุดได้แล้วพอเถอะไม่เล่นแล้วเลอะหมดแล้วเห็นไหม

ฟาง : หยุดก้อได้ ดูหน้าป๊อปสิ ตลกจังเลยอะ อิ อิ

ป๊อป : หน้าฟางก้อตลกเหมือนกัน เลอะหมดแล้วเห็นไหม แล้วก้อเอาผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดหน้าให้ฟาง แล้วฟางก้อมองหน้าป๊อป สายตาประสานกัน แล้วก้อ........(ไม่ใช่อย่างที่คิดน่จ๊ะ)

ฟาง : ป๊อปหน้าเลอะหมดเลยฟางเช็กให้น่ะ แล้วฟางก้อเอื่อมมือที่เปื้อนเค้กไปหวังว่าจะแกล้งป๊อปซะหน่อย แต่ป๊อปรู้ทันก่อน

ป๊อป : หยุดเลยฟางดูมือสิ เลอะขนาดนั้นจะเช็ดให้ป๊อปหรือจะทำให้เลอะมากกว่าเดิมหะ มานี่เลยเอามือมาแล้วป๊อปก้อเช็ดเค้กที่เปื้อนออกจากมือฟางจนหหมด ฟางป๊อปมีอะไรจะให้ฟาง............

ฟาง : อืม อะไรหรอป๊อป

ป๊อป : ฟางป๊อปรักฟางน่ะ ฟางป๊อปให้เป็นของแทนใจป๊อป แล้วป๊อปก้อเอาแหวนที่ที่ฟางอยากได้แต่ไม่ได้ซื้อขึ้นมา แล้วก้อสวมเข่าที่นิ้วนางข้างซ้ายขอฟาง….....สัญญาน่ะว่าจะใส่มัน

ฟาง : ป๊อป …. ฟางสัญญาค่ะ ฟางจะใสทุกวันเลย

ป๊อป : ดูแลหัวใจดวงนี้ของป๊อปด้วยน่ะฟาง

ฟาง : ค่ะฟางจะดูแลอย่างดีเลย ก้อหัวใจคนที่ฟางรักนี่ค่ะ

เขื่อน : เฟย์ หยุดได้แล้ว แล้วเขื่อนก้อวิ่งเข้าไปกอดเฟย์จากทางด้านหลังแล้วจับมือเฟย์ที่มีเค้กเต็มมือ จะหยุดดีไหมคับเด็กดื้อ ดูสิหน้าเขื่อนเลอะหมดแล้ว

เฟย์ : น่ารักดีออกน่ะค่ะพี่เขื่อน ดูสิแล้วเฟย์ก้อเอาเค้กป้ายหน้าเขื่อนอีก

เขื่อน : ดื้อนักน่ะเราเนี้ย อย่างนี้ต้องเจอแบบนี้แล้วเขื่อนก้อหอมแก้วเฟย์ เป็นไงละเด็กกื้อ

เฟย์ : อึ้ง..พักหนึ่งพี่เขื่อนบ้าคนฉวยโอกาส ไม่เล่นแล้ว

เขื่อน : โอ่ๆๆ อย่าน้อนใจไปเลยน่ะคับ เขื่อนมีไรจะให้ แล้วเขื่อนก้อหยิบสร้อยข้อมือออกมา พี่รักเด็กดื้อคนนี้น่ะคับพี่ให้เฟย์

เฟย์ : นี่พี่เขื่อน …... มันสร้อยที่เฟย์อยากได้นิค่ะ ขอบคุณน่ะค่ะเฟย์รักพี่เขื่อนที่สุดเลย

เขื่อน : ครับ เดี๋ยวพี่ใส่ให้น่ะคับ แล้วเฟย์ก้อใสกำไลแขนให้เฟย์

ทางด้านจองเบกับมิน

มิน : พอได้แล้วค่ะพี่จองเบ เดี๋ยวมินจะไม่สวยน่ะค่ะ

จองเบ : ทำไมจะไม่สวยละคับแฟนพี่สวยจะตายขนาดเค้กเต็มหน้ายังสวยเลย อิ อิ

มิน : พี่จองเบนิ งอนแล้ว

จองเบ : อย่างอนน่ะคับ พี่มีไรจะให้มินด้วยละ หลับตาสิคับ

มิน : ตลอดเลยน่ะค่ะชอบทำให้มินแปลกใจอยู่เรื่อยเลย หลับก้อได้ค่ะ

จองเบ : เอาสร้อยที่เตรียมไว้ออกมา ลืมตาได้แล้วคับคนสวย

มิน : อืม..สยมากเลยค่ะพี่จองเบ ขอบคุณมากน่ะค่ะ

จองเบ : คับ เดี๋ยวพี่ใส่ให้น่ะคับ ,มิน : ค่ะ