แผนเกมร้าย หมัดหัวใจ นายเพลย์บอยตัวพ่อ

มิน : ค่ะ งานคงจะเลิกแล้วละค่ะเพราะพวกพี่เค้าไปกันเป้นคู่ขนาดนั้นงั้นเราไปเดินเล่นกันดีกว่าค่ะ

จองเบ : คับ

โทโมะ : แก้วงานเลิกแล้ว จะไปไหนต่อไหม

แก้ว : ไม่หรอกง่วงแล้วกลับบ้านดีกว่า

โทโมะ : อืมเดี๋ยวฉันไปส่ง น่ะ ไปกันเถอะ ไอ้เขื่อน กับป๊อป คงจะตามไป

แก้ว : อืม พอถึงรถแก้วก้อหลับเลย.......เพราะความง่ว'

โทโมะ : เทอนี่ถึงรถปุบก้อหลับเลยน่ะ ตอนหลับยิ่งน่ารักน่ะแก้ว แล้วโทโมะก้อขับรถไปส่งแก้วที่บ้า

ป๊อป : เดินจับมือฟางมาก้อมาเจอกับเฟย์ที่ยืนสวิสกับเขื่อนอยู่ ไอ้เขื่อนแอบมาสวีสกับเฟยือยู่นี้เอง ดึกแล้วกับกันเถอะ พรุงนี้สาว ๆ เค้าต้องไปเรียนน่ะ

ฟาง : เกรงใจพี่สาวเค้าบ้างสิจ๊ะเขื่อน

เขื่อน : คับๆๆ กลับบ้านกันเฟย์ เดี๋ยวพี่ไปส่ง

โทโมะ : แก้ว แก้ว..........ตื่นได้แล้วคับถึงบ้านแล้ว

แก้ว ; อืม.....ฉันหลับไปหรอ หลับตอนไหน อะ

โทโมะ : ก้อตั้งแต่ถึงรถเลยละ

แก้ว : อืมหรอ ขอบใจมากน่ะที่มาส่ง ฉันไปนอนแล้วน่ะพรุ่งนี้มีเรียน

โทโมะ : พรุ่งนี้เลิกเรียนเดี๋ยวฉันไปรับน่ะ

แก้ว : ไปรับฉันหรอ จะพาฉันไปรองชุดให้ใครอีกละ ไม่ไปแล้วน่ะ เหนื่อย

โทโมะ : ไม่หรอกแค่อยากเห็นหน้า ไปแล้วน่ะ

แก้ว : อายหน้าแดง..บ้า นึกยังไงอยากเห็นหน้าฉัน แต่ก้อดีน่ะนาบเป็นอย่างนี้แผนฉันจะะได้สำเร็จเร็ว ๆ แล้วก้อทำหน้าเศร้า …....ฉันควรดีใจสิแต่ทำไมถึงรู้สึกอย่างนี้น่ะใจไม่ดีเลย กำลังจะเดินขึ้นบ้านก้อได้ยินเสียงรถวิ่งเข้า

เฟย์ : แก้ว แกกลับมาตอนไหนทำไมไม่เรียกกันบ้าง

แก้ว : ก้อโทโมะบอกว่าเดี๋ยวเขื่อนกับป๊อปจะตามมาส่งพวกแกเอง

ฟาง : หรอจ๊ะ แล้วนั้นสร้อยที่คอแกฉันไม่เคยเห็นแกซื้อตอนไหนยะ

แก้ว : อืม...คือ โทโมะเค้าซื้อให้ เนื่องในโอกาสเป็นเพื่อนเค้าเป็นทางการยะ

ฟาง : อืม … ยังไม่ถามตอบซะเสร็จสับเลยน่ะ

แก้ว ; แล้วแกอะแหวนในมืออะ แล้วยัยเฟย์ด้วย สร้อยข้อมือ หรือว่าแก และวก้แก เป็นแฟนกับ ป๊อป เขื่อน ไม่บอกเพื่อนเลยน่ะ แซวเพื่อนแล้วก้อวิ่งขึ้นบ้านไป

เฟย์ ฟาง : ยัยแก้ว เดี๋ยวเถอะ อายย..หน้าแดง ป๊อป เขื่อนขับรถกลับบ้านดี ๆ น่ะค่ะ ลาแฟนหนุ่มแล้วก้อดินขึ้นห้องไป ยัยแก้ว แก้ว …............

แก้ว : อะไรจ๊ะ สองพี่น้องนี่เรียกฉันทำไมจ๊ะ แต่ว่าแกกับป๊อป แล้วเฟย์กับเขื่อนไปแฟนกันแล้วหรอ

ฟาง : อืม......

แก้ว : เฟย์ละ

ฟาง : กลับห้องไปอาบน้ำแล้ว งั้นฟางไปอาบน้ำดีกว่าพรุ่งนี้ต้องไปเรียนน่ะ

แก้ว : อืม.......(ทำหน้าเศร้าๆ)

ฟาง : เป็นอะไรแก้ว ทำไม่ทำหน้าอย่างนั้นละ

แก้ว : ฟางลืมมไปแล้วหรอว่าเราเข้าไปตีสนิทกับพวกนั้นเพราะอะไร

ฟาง : จริงสิแก้ว ...นี่ก้อหลืออีกแค่ 2 วันเอง

แก้ว : ใช่ ถึงตอนนี้โทโมะเข้าจะยอมรับฉันและสนใจฉัน แต่เขาไม่ได้รักฉันเขาจะยอมทำอย่างนั้นหรอ แล้วถ้าเขารู้ว่าที่เราไปสนิทกับเขาเพราะต้องการแค่เพียงเอาชนะหวายเขาจะโกรทฉันไหมฟาง เขาต้องโกรทฉันมาก ๆ เลย แล้วพวกเพื่อน ๆ เขาจะไม่พาลโกรทแกไปด้วยหรอฟาง ฉันไม่อยากให้พวกแกมาเดือดร้อนเพราะฉันน่ะ

ฟาง : ไม่หรอกน่าแก้วฉันเชื่อว่าป๊อปกับเขื่อนจะเข้าใจน่ะ แต่โทโมะนี่ ฉันไม่รู้น่ะแล้วถ้าแกเป็นเขาแกจะโกรทไหม

แก้ว : โกรทสิ มากด้วย แต่ก้อไม่เป็นไรในเมื่อแก้วไม่ได้รักเขานิเนอะ

ฟาง : แน่ใจแล้วหรอแก้วที่พูดแบบนี้น่ะคิดให้ดี ๆ น่ะ แก้วฉันเป็นเพื่อนแกฉันรู้ว่าแกคิดยังไงกับโทโมะ ฉันว่าแกควรบอกเขาและอธิบายให้เขาฟังดีกว่าให้เขารู้จากคนอื่นน่ะแก้ว ถึงเขาจะโกทรแกแต่คงไม่มากหรอกเพราะตอนนี้แกไม่คิดที่จะเอาชนะหวายเพียงอย่างเดียวใช่ใหม ทำตามหัวใจตัวเองเถอะน่ะแก้ว

แก้ว : แกรู้..........ฉันเข้าใจแล้วละฉันจะบอกเขาเอง แกไปนอนได้แล้วดึกแล้ว

ฟาง : จ๊ะ ฉันไปนอนและน่ะ ฝันดีน่ะเพื่อนรัก..

เฟย์ : พี่ฟางแก้วเป็นไงบ้าง (เฟย์ยืนฟังอยู่หน้าประตูเห็นฟางกำลังคุยกับแก้วอยู่ก้อเลยไม่เข้าไป) แต่พี่ฟางพูดดีมาเลยอะ พี่เรามีสาระก้อวันนี้ละ

ฟาง : ยัยน้องบ้า...ว่าพี่หรอ แก้ว OK แล้วละเราไปนอนเถอะ

แก้ว : ใช่ฉันควรจะบอกนายได้แล้ว ถึงนายจะโกรทฉันฉันก้อจะยอมรับมัน ดีกว่าให้นายรู้จากคนอื่นเราฉันไม่ควรเอานายเข้ามาอยู่ในเกมนี้เลยฉันขอโทษน่ะ แม่ค่ะหนูทำอย่างนี้ถูกต้องแล้วใช่ไหมหนูควรจะเลิกแข็งขันเอาชนะคนอื่นได้แล้วใช่ไหมค่ะ คิดจนหลับไป

ที่โรงเรียน

เฟย์ : แก้วแกเป็นไรเปล่าวะ หน้าซีดๆน่ะ ไม่สบายหรือเปล่า

แก้ว : เปล่าหรอก สงสัยฉันจะนอนดึกอะ ฉันนอนคิดอะไรเพลินๆเมื่อคืนน่ะ

ฟาง : ไปกินข้าวกันเถอะเดี๋ยวจะเข้าเรียนสายน่ะจ๊ะ

เฟย์ แก้ว : จ้าาา

ที่ห้องเรียน

เฟย์ : พี่ฟางแก้วเป็นอะไรอะ ทำไมนั่งใจลอยอย่างนั้น

ฟาง : คงคิดเรื่องที่พี่พูดเมื่อคืนมั่ง คงจะคิดอยู่ว่าจะบอกโทโมะ ยังไงดี

เฟย์ : อืม.....วันนี้สิน่ะค่ะ เพราะพี่ๆ เขาจะมารับเรา ตอนเลิกเรียน พี่ฟางว่าพี่โทโมะเขาจะโกรทยัยแก้วไหมอะ

ฟาง : พี่ก้อไม่รู้ ต้องคอยดูกัน

อ๊อดดดดดดดดดดดดดดด เลิกเรียน

แก้ว : ไปกันเถอะกลับบ้านกัน เดี๋ยวแฟนแกจะรอนานน่ะจ๊ะ

ฟาง : จ๊ะ แล้วแกเป็นไงพร้อมไหม

แก้ว : พร้อมแล้ว เฟย์ : งั้นไปกันเลย (แต่พอเดินออกมาไม่เห็นใครเลย)

เฟย์ : เดี๋ยวเฟย์โทรถามเองค่ะ ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆพี่เขื่อนค่ะอยู๋ไหนค่ะไหนบอกจะมารับไงค่ะ

เขื่อน : เฟย์พี่ขอโทษน่ะ พี่มีธุระด่วนแค่นี้ก่อนน่ะ

เฟย์ : พี่เขือนค่ะเดี๋ยว ทำไมรีบร้อนอย่างนี้น่ะ พี่เขื่อนบอกว่าพวกพี่เขามีธุระด่วน เราคงต้องกลับเองแล้วละ

ป๊อป : ไงวะสาวโทรมาหรือวะ

เขื่อน : เอ่อวะ  ไอ้โมมันเป็นอะไรวะทำไม่รีบร้อนขับรถออกมาอย่างนั้นวะ

ป๊อป : หรือว่าจะเป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นวะ เห็นเค้าเอาอะไรให้ไอ้โมะมันดู เป็นเหมือนกระดาษอะไรสักอย่างนี้ละ

เป็นกำลังใจให้ด้วยน่ะค่ะ    จะได้มีกำลังใจอัพต่อจนจบน่ะค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ