แผนเกมร้าย หมัดหัวใจ นายเพลย์บอยตัวพ่อ

โทโมะ : นิสัยอย่างนั้นฉันเอาไว้ใช้กับผู้หญิงที่ไม่ดี และผู้หญิงที่ฉันไม่ได้รักเท่านั้นละแก้ว แต่ความเป็นสุภาพบุรุษ

และคำพูดหวานๆฉันก้ออยากจะใช้พูดกับเทอร์น่ะแต่ว่า …....มันติดอยู่ที่ปากอะกลัวเสียฟร์อม พูดหลังจากที่เดินนำหน้าแก้วออกมา

ฟาง : นี่แก้วยืนอยู่ทำไม มาเร็วสิเดี๋ยวเจ้าของงานเค้าจะรอ

แก้ว : อืม...ขอโทษน่ะ ปะไปกันเถอะ นี่นายจะไม่เปิดประตูให้หน่อยหรอ

โทโมะ : มีมือไหมคับ

แก้ว : มี และทำไม

โทโมะ : ก้อเดินไปเปิดเองสิครับคุณหนู ฮึๆๆ (แกล้งแก้วเล่น)

แก้ว : นายนี่มัน.....ไอ้คนไร้น้ำใจ..ไอ้....

โทโมะ : ถ้าด่าฉันอีกฉันจะ.............แน่

แก้ว : เงียบ.... เพราะรู้ดีว่าจะเจออะไร

เฟย์ : นี่จะเถียงกันอีกนานไหมเนี่ย จะได้ไปก่อนหะ

เขื่อน : มึงน่ะปากแข็งเข้าระวังมีคนอื่นเค้าคาบไปก่อนน่ะเว้ย

โทโมะ : ขึ้นรถสิคับ (โทโมะเดินไปเปิดประตูให้แก้ว)

แก้ว : ทำอย่างนี้แต่แรกก้อไม่ทะเลาะกันแล้ว อึย... อืม...

โทโมะ : บ่นอะไรคับขึ้นรถสิ จะได้รีบไป

แก้ว : อืม... ไปขับรถสิยืนบื้ออยู่ทำไไมละ

โทโมะ : คนเค้าเดินไปเปิดประตูให้แทนที่จะขอบคุณสักคำไม่มีอะ

แก้ว : ไปสิ โทโมะ ; คับคุณหนู

ที่บ้านจองเบ

จองเบ : เอ้ยไอ้เคนตะโทรหาไอ้โมะดิ ว่าเมื่อไรจะมาถึงนี้

เคนตะ : อืม....082-1616XXX. ตืดดดดดด....

โทโมะ : ฮัลโล..ว่าไงวะไอ้เคนตะ

เคนตะ : มึงอยู่ไนแล้ววะ เมื่อไรจะถึง

โทโมะ : อีก 5 นาทีถึงเว้ย เตรียมงานรอเลย

เคนตะ : เอ่อ....รีบๆแล้วกัน จองเบไอ้โมะมันบอกว่า อีก 5 นาทีถึง

จองเบ : เอ่อ...

แล้วพวก โทโมะ ก้อมาถึง บ้านจองเบ

เขื่อน : เฮ้ยไอ้โมะ ออกรถช้ากว่าเพื่อนทำไมมาถึงก่อนวะ

โทโมะ : ระดับนี้แล้วเว้ย

เฟย์ฟาง : เป็นยังไงบ้างแก้ว

แก้ว ; มีชีวิตรอดมาถึงนี้ ก้อดีแค่ไหนแล้วแก

เฟย์ . ฟาง : อืม....เข้าใจ

ป๊อป : เข้าไปในงานเถอะสาวๆ

เฟย์ : ทำไมเงียบจังเลยค่ะ ไม่เห็นมีใครเลยอะ เอะนั้น พี่เคนตะ สวัสดีค่ะ

เคนตะ : สวัสดีคับสาว ๆ สวัสดีคับน้องแก้ววันนี้สวยจังเลยน่ะคับ....

โทโมะ : อืม..อะแฮ่ม.. เข้าไปได้แล้วปะแก้ว..ลากแขนแก้วไป

เคนตะ : ไอ้โมะนี่แปลกน่ะ รู้สึกว่าจะยังไงยังไงกับน้องแก้วซะแล้วสิ

เขื่อน : แกพึงรู้เหรอ

เคนตะ : ก้อสงสัยมาตั้งนานแล้ว แต่วันนี้ชัดมากวะ

เขื่อน : อืม..... เข้าไปเถอะ

ทางด้านจองเบ

มิน : พี่จองเบค่ะ

จองเบ : มิน น่ารักมากเลยคับ

มิน : ขอบคุณค่ะ ไปกันเถอะค่ะเดี๋ยวพวกพี่เค้าจะรอ ได้ยินว่าพวกพี่เค้าจะพาคนสำคัญมาด้วยใช่ไหมค่ะ

อยากรู้จริง ๆ ว่าคนสำคัญของพี่ ๆ เค้าจะ น่ารักขนาดไหน โดยเฉพาะเพลบอยตัวพ่อที่ไม่เคยยอมใคร

อย่างพี่โทโมะ

จองเบ : งั้นก้อไปกันเถอะคับ

มิน : ไปค่ะ

เคนตะ เขื่อน ป๊อบ โทโมะ : ว้าวเจ้าของงานออกมาแล้ว วันนี้มินน่ารักมาก ๆ เลยน่ะ

มิน : ขอบคุณค่ะ พี่ก้อหล่อมากๆเลยน่ะค่ะ เชิญนั่งค่ะ พวกคุณด้วยน่ะค่ะ คุณ ….........

เฟย์ : แฟย์ค่ะ ส่วนนี้พี่ฟางพี่สาวเฟย์ แล้วก้อนี่แก้วค่ะเพื่อนพวกเราค่ะ คุณ..มิน

มิน : ค่ะ คุณ เฟย์ ฟาง แก้ว เชิญนั่งค่ะ

เฟย์ ฟาง แก้ว : ค่ะ ขอบคุณค่ะ

โทโมะ : แก้วมานั่งนี่ …..

แก้ว : แล้วทำไมฉันต้องไปนั่งกับนายด้วยละ ฉันจะนั่งตรงนี้กับยัยเฟย์

โทโมะ : ได้งั้นฉันไปนั่งตรงนั้นก้อได้ ไอ้เคนตะมึงไปนั่งตรงนั้นเดี๋ยวกูจะนั่งตรงนี้

เคนตะ : ได้ไงวะ

โทโมะ : จะไปไม่ไป …......

เคนตะ : เอ่อไปก้อได้

แก้ว : อะไรของนายนี่ นั่งตรงไหนก้อเหมือนกันนั้นละ

โทโมะ : ไม่เหมือน......

มิน : คนนี้หรือค่ะคนสำคัญของพวกพี่ๆ เค้า น่ารักดีน่ะค่ะ โดยเฉพาะคุณแก้ว.....

จองเบ : ใช่.....ไอ้เคนตะมันก้อชอบแก้วแต่มันรู้ว่าไอ้โมะก้อชอบแก้ว ก้อเลยหลีกทางให้

มิน : น่าสงสารพี่เคนตะน่ะค่ะ

จองเบ : พี่ว่าสักวันมันคงจะเจอผู้หญิงที่เกิดมาเพื่อเป็นคู่กับมัน

มิน : มินก้อว่าอย่างนั้นละค่ะ