Vogola Family ตึกตักป่วนหัวใจเหล่าเจ้าชายมาเฟีย!~

หลังจากที่สึนะ ฮายาโตะ แล้วก็ทาเคชิ ได้รู้ความจริงกันแล้ว แต่ละคนก็ทำหน้ากันแบบว่า เอ่อ..ประมาณไม่อยากจะเชื่ออ่ะนะ ที่รีบอร์นบอกพวกนั้นไปก็ใช่ว่าจะหมดหรอกนะ ที่จริงแล้วตำแหน่ง ปริ๊นเซส ออฟ วองโกเล่นั้น คือตำแหน่งสูงที่สุดในวองโกเล่ แต่ที่พวกเขายังไม่รู้นั้นก็เพราะว่า พวกสึนะยังไม่ได้สืบทอดเป็นวองโกเล่รุ่นที่สิบอย่างเป็นทางการนั่นเอง ดังนั้นการที่ฉันจะมาพบสึนะได้นั้น เป็นสิ่งที่ห้าม แต่ว่ามันก็...ไม่ทันแล้วแหละ - -

 “อะไรกันเนี่ย ดูสิเคียวโกะ เรนะ ทำไมเราต้องมานั่งเรียนประวัติศาสตร์อังกฤษ ด้วยล่ะ คงเป็นวิชาที่น่าเบื่อน่าดูเลย - -”

ฮานะบ่นกระปอดกระแปดเพราะว่าคาบบ่ายนั่นมีแต่วิชาที่น่าเบื่อมากๆเลยล่ะวันนี้อ่ะ

“เอาน่า ฮานะ เราจะได้รู้เรื่องที่ไม่เคยรู้ยังไงล่ะ^^”

เคียวโกะพูดเพื่อให้ฮานะรู้สึกสบายใจขึ้นนิดหน่อย ผิดกับฉันคนนี้เลยล่ะ!

อ๊ากกก อะไรกันเนี่ยวิชาประวัติศาสตร์อังกฤษฉันน่ะเรียนวิชานี้มาตั้งแต่สมัยประถมแล้วนะ มาให้นั่งเรียนอีกคงน่าเบื่อตายแน่ อืม หมดคาบนี้ก็เป็นวิชาที่ต้องมาเขียนคันจิงั้นหรอ น่าเบื่อน่าดูเลยแฮะ = =^

“เคียวโกะ ฮานะ คาบบ่ายฉันไม่อยู่นะ”

“เอ๊ะ ทำไมล่ะ เรนะจัง”

“นั่นสิจะไปไหนล่ะ ยิ่งวิชาต่อไปนี้มันยากนะไม่เรียนเดี๋ยวก็สอบตกหรอก”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า งั้นไปก่อนนะ^^”

“ดะ..เดี๋ยวสิ!”

     ฉันไม่รอให้พวกเคียวโกะซักไซ้ต่อ ถ้าถามมากกว่านี้แล้วครูมาพอดีล่ะก็ฉันก็ไม่ได้หนีน่ะสิ เอ..จะว่าไปแล้วเวลาคนเราโดดเรียนเขาจะไปที่ไหนกันนะ ที่ไม่ใช่ข้างนอกอ่ะ อ๊ะ นึกออกแล้วไปดานฟ้าดีกว่า รู้สึกว่าจะห้ามนักเรียนขึ้นไป แต่ใครสนกันล่ะ ฮุๆๆ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ทางด้านห้อง 4-A

“เฮ้อ เรนะนี่ก็แสบไม่เบาเลยนะเคียวโกะ ดูสิเปิดเทอมวันแรกก็โดดเรียนซะแล้ว =^=”

“เรนะจัง พึ่งย้ายมาจากเมืองนอกนี่นา สงสัยโรงเรียนเก่าจะเดินไปไหนมาไหนก็ได้ล่ะมั้ง^^”

“งั้นก็เถอะนะ เฮ้อ ขออย่าให้ขึ้นไปดานฟ้าก็แล้วกัน ถ้าพวกกรรมการคุมกฎมาตรวจแล้วเจอตัวล่ะก็ ไม่รู้ว่าจะโดนอะไรบ้าง”

     ฮานะกับเคียวโกะสองเพื่อนรักกำลังนั่งคุยกันเรื่องของยัยตัวแสบที่พึ่งจะโดดเรียนไปซึ่งๆหน้าพวกเธอ โดยไม่ฟังคำตักเตือนของพวกเธอเลยแม้แต่น้อย จะว่าไปแล้วถึงเรนะจะเป็นคนที่พวกเธอพึ่งรู้จักได้ไม่นานแต่เคียวโกะ ฮานะกลับเชื่อใจเธอคนนั้น เพราะรู้สึกว่าเรนะเป็นคนดีไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร เธอทั้งสองเลยคิดว่าเรนะก็เป็นเพื่อนคนสำคัญคนหนึ่งเหมือนกัน

“อ้าว เคียวโกะจัง เรนะไปไหนล่ะ เมื่อกี้ยังเห็นอยู่ด้วยกันอยู่เลยไม่ใช่หรอ”

“สึนะคุง”

สึนะเดินมาถามเคียวโกะหลังจากที่เขาได้รู้ความจริงว่าเรนะเป็นใครพวกสึนะเลยสนใจเธอมากขึ้นโดยเฉพาะโกคุเดระที่เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว - -

“ฮะๆๆ นั่นสิๆ แวบๆก็หายเหมือนเจ้าหนูเลยนะ^^” ทาเคชิ

“ยัยตัวแสบนั่นน่ะ แอบโดดเรียนน่ะสิ ไม่รู้จะเรียนทันรึเปล่าเนี่ย”ฮานะ

“อย่างเรนะเนี่ยนะโดดเรียน ไม่อยากจะเชื่อเลย”สึนะ

“เรนะจัง ก็คงยังไม่ค่อยชินกับที่นี่ล่ะมั้ง^^”เคียวโกะ

“บ้าน่ะ อย่างปริ๊นเซสเนี่ยนะจะโดดเรียน ผมว่าน่าจะมีเหตุจำเป็นมากกว่านะครับรุ่นที่สิบ”ฮายาโตะ

     ต่างคนต่างออกความคิดเห็นที่แปลกที่สุดก็คือการพูดของโกคุเดระ เพราะหลังจากที่รู้ว่าเรนะเป็นปริ๊นเซส ก็เปลี่ยนการเรียกเรนะทันที เหมือนกับเจอสึนะครั้งแรกนั่นแหละนะ

“เคียวโกะจัง คือว่า เอ่อ....”

“หืม? มีอะไรงั้นหรอ สึนะคุง”

สึนะที่ตั้งใจจะพูดชวนเคียวโกะให้ไปเที่ยวตอนเย็นนี่ด้วยกัน แต่ยังไงสึนะก็ยังเป็นสึนะจอมห่วย อยู่ดีนั่นแหละ ประโยคว่าไปเที่ยวกับผมนะ คงจะต้องรวบรวมความกล้วอยู่นานเลยทีเดียว ดีที่มาฮานะอยู่จึงพูดแทนสึนะ

“ก็ตาห่วยสึนะ จะชวนเธอไปเที่ยวด้วยกันเย็นนี่น่ะสิ คงประมาณนี้แหละมั้ง”

“คะ.คุโรคาว่า! -///-“

   สึนะหันขวับไปทางฮานะ อันที่จริงสึนะเองก็รู้สึกขอบคุณที่เธอเป็นคนพูดให้ แต่ว่ามันก็ยังเขินๆอ่ะนะ

“อืม แบบนี้นี่เอง แล้วฮานะ โกคุเดระคุง ยามาโมโตะคุง ไปด้วยกันมั้ยจ้ะ”

“ไปคะ...”

“มันก็นะ...”

ป้าบ

“พวกนี้ไม่ไปหรอกนะ เคียวโกะเธอไปกับสึนะเถอะวันนี้ฉันไม่ว่างอ่ะนะ โทษทีนะ”

   โกคุเดระกับยามาโมโตะยังพูดไม่จบฮานะก็เอาหนังสือเขวี้ยงไปปิดปากพวกนั่น เลยทำให้พูดอะไรไม่ได้ ฟังจากเสียงแล้วคงจะปากแตกด้วยล่ะมั้ง ฮานะนี่น่ากลัวจิง - -

“งั้นก็ได้จ่ะ เลิกเรียนแล้วเจอกันนะสึนะคุง”

“อะ..อืม แล้วเจอกัน^//^”