ไฟแค้นซาตานร้าย

9.0

เขียนโดย ลูกตาน

วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.02 น.

  29 chapter
  481 วิจารณ์
  62.99K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 ฟังแล้วสบายใจคร้าบบ

ป็อปปี้นึกที่ไรหัวใจเขาก็รวดร้าวทุกที ป็อปปี้เดินไปกระชากแขนของฟางก่อนจะพูดออกมา

ป็อปปี้"นี่ อย่าทำเงียบได้ไหม"

ฟาง"นี่คุณ อย่ามาแตะต้องตัวฉันน่ะ"

ฟางพยามแกะมือของป็อปปี้ออกแต่มันก็ไม่ออกเสียที ป็อปปี้เห็นความพยามของฟางก็นึกสมเพชนักหนาทำเป็นเล่นตัว ป็อปปี้เหวี่ยงฟางไปที่ฝาผนังโดยไม่มองว่าคนตัวเล็กจะเป็นเช่นไร

พรั่ก

ฟาง"โอ้ย นี่คุณฉันเจ็บน่ะ"

ป็อปปี้"ฮึ คนอย่างเธอเจ็บเป็นด้วยหรอ ฉันไม่เชื่อหรอก อ๋อ..แล้วก็รีบอาบล่ะ ไม่งั้นอย่านึกว่าโหดล่ะกัน"

ฟางเมื่อได้ยิรเสียงฝีเท้าของคนตัวสูงเบาลง ก็เอื้อมมือไปจับหัวที่กระแทกกับฝาผนังเข้าอย่างจัง เมื่อเอื้อมไปมือฟางก็ไปถูกกับน้ำสีแดงสดติดมือเธอมาด้วยฟางร้องด้วยความตกใจ แต่ถึงฟางจะร้องตะโกนก็ไม่ใครสนเธออยู่ดีรวมถึงผุ้ชายใจร้ายคนนั่นด้วย

ฟางกัดฟันอย่างอดทนลุกขึ้นเข้าไปในห้องน้ำแล้วรีบลงมืออาบน้ำเพราะกลัวคำขู้ของผู้ชายคนนั่นเหลือเกิน เมื่อฟางอาบน้ำเสร็จก็รีบลงไปข้างล่าง ป็อปปี้เห็นฟางเดินลงมามือก็ละจากกาแฟเดินไปฉุดมือฟางแล้วเดินออกไปข้างนอก โดยไม่เห็นอาการหน้าซีดๆของฟาง ป็อปปี้เดินไปที่เรือพร้อมกับเหวี่ยงฟางขึ้นไปบนเรือ ฟางก็โซเซนิดหน่อยแต่ก็ยามกลั้นความเจ็บเอาไว้ ป็อปปี้กระโดดขึ้นเรือมา

ป็อปปี้"ออกเรือเลยครับ ตามิ่ง"

ป็อปปี้สั่งคนเก่าคนแก่ในบ้านนี้ก่อนให้ออกเรือ ก่อนจะมองฟางที่นั่งบนพื้อเรือนั่งกอดเข่าอยู่  เรือแล่นไปได้ไกลนักแล้วก็ถึงที่หมาย ป็อปปปี้กระชากฟางให้ลงมาจากเรือพร้อมกับลากฟางไปที่สุสานของ"ฟ้า"หญิงสาวที่จากลาเขาไปไม่ห้วนกลับมา เมื่อมาถึงตรงหน้าสุสานของคนรักป็อปปี้ก็เหวี่ยงฟางไปตรงสุสานของฟ้า และเมื่อฟางโดนเหวี่ยงไป แผลที่ถูกโยนไปโดนฝาผนังนั่นก้ยังไม่หายดีก็ถูกโยนอีกรอบแล้วมันก็ได้แผลอีก

ป็อปปี้"นี่ไงคนที่เธอข้าได้อย่างเลือดเย็นไง สะใจเธอมั้ย"

ป็อปปี้พูดแล้วมองหน้าฟางด้วยแววอาฆาต รู้สึกเจ็บนัก ทำไมคนที่เข้าไว้ใจนักต้องฆ่าคนที่เขารักด้วย

ฟาง"ฟางไม่ได้ฆ่าน่ะค่ะ"

ป็อปปี้"ฉันไม่เชื่อ"

ป็อปปี้แล้วเดินออกไปพยามกลั้นอารมณ์ไม่ไห้เดือดดาลไปมากกว่านี้ ทางด้านฟางเมื่อเห็นว่าป็อปปี้ไปแล้ว ก็ก้มลงกราบสุสานของฟ้าด้วยน้ำตาที่ไหลไม่หยุด

ฟาง"ฟางขอโทษน่ะค่ะ ถ้าฟางไม่ออกไปข้างนอก คุณคงไม่ต้องตาย ฮึก.."

ฟางก้มหน้าน้ำตาไหลลงอย่างไม่ขาดสาย ป็อปปี้ที่เดินมาข้างหลังกระชากฟางให้ลุกขึ้น

ป็อปปี้"ไปได้แล้ว"

ป็อปปี้เดินนำหน้าไปโดยไม่สนเลยว่าคนตัวเล็กนั่นจะเดินยังไง  ฟางรู้สึกเหมือนเธอจะเกิดอาการหน้ามืดแล้วก็เรื่อยๆๆก่อนจะฟุบไปที่พื้นหญ้าเนื่องจากขาดเลือดเป็นเวลานาน ป็อปปี้รู้สึกว่าเหทือนไม่มีคนเดินตามมาก็เลยหันไปดูพบว่าฟางได้นอนสลบอยู่คาพื้นหญ้าแล้ว

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา