ไฟแค้นซาตานร้าย

9.0

เขียนโดย ลูกตาน

วันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.02 น.

  29 chapter
  481 วิจารณ์
  62.61K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

1)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                           จิ้มครับผม(ฟังไปด้วยอ่านไปด้วย):)

แสงจันทร์ที่ทอแสงเข้ามาในห้องหนึ่งซึ่งทำให้เห็นว่าคู่หญิงชายหนึ่งกำลังแอบอิงแนบชิดไปด้วยแรงปราถนาของทั้งสองฝ่าย

ร่างกำยำแหวกเสื้อผ้าบ้างออก ก่อนจะปลดกระดุมที่ละเม็ดอย่างเชื่องช้า ริมฝีปากร่างสูงเขาหาริมฝีปากฉ่ำของร่างบางใต้ร่าง  ร่างบางนั่นก็ตอบสนองเป็นอย่างดี ร่างสูงแกร่งนั่นเหยียดยิ้มมุมปากก่อนจะก้มลงทำภารกิจต่อไป

vv

vv

vv

ร่างบางตื่นขึ้นมา ปรับแสงในตาก่อนจะก้มมองสภาพตัวเองก็ตกใจเมื่อตัวมีเพียงผ้าห่มผื่นหน้าเท่านั่นที่ห่อหุ้มตัวเธอเอาไว้ เมื่อคิดได้หยิงสาวก็ลุกพรืดขึ้นแต่ก็กลับไปนั่งลงที่เตียงอีกครั้งเพราะเกิดจากอาการหน้ามืด และผ้าห่มผืนหนาก็ร่วงลงสูพื้นและตอนนี้หยิงสาวก็มีเพียงอากาศที่ห่อหุ้มเอาไว้เท่านั่น

...."ตื่นแล้วหรอ"

เสียงทุ้งของใครบางคนดังออกมาจากห้องน้ำ ป็อปปี้หรือภานุคุณ ผู้ที่ต้องการแก้แค้นให้คนรัก

ฟาง"คุณป็อปปี้"

ป็อปปี้"ใช่! ฉันเอง ทำไมตกใจมากเลยหรอ"

ฟาง"คุณทำอะไรฉัน"

ป็อปปี้"แหม่ สภาพนี้แล้วยังจะให้ฉันบอกอีกหรอ"

ป็อปปี้มองฟางอย่างเหยียดๆ

"ฉันต้องแก้แค้นให้สาสม"ป็อปปี้

ฟาง"เลว!!"

คำๆนี้พุ่งออกมาจากปากของฟางทันที

ป็อปปี้"แล้วที่เธอทำกับคนรักของฉันมันเลวกว่าสิ่งที่ฉันทำกับเธอซะอีก!!!!!!"

ฟางได้ยินประโยคหลังตัวเธอก็ชาดิกขึ้นมา

ฟาง"ฟะฟางไม่ได้เป็นคนฆ่าคุณฟ้าน่ะค่ะ"

เมื่อปีก่อน

หยิงสาวที่มีนามว่าฟ้า เธอเป็นไกด์ทัวมีคู่หมั้นคือภานุคุณเธอเป็นคนกำพร้าพ่อแม่แต่เมื่อเธอได้พบกับป็อปปี้เธอก็มีความสนิทสนมกับเขามากขึ้นจนความรักก่อตัวขึ้น แล้ววันหนึ่งเขาก็ขอเธอแต่งงานและเธอก็ยอมตกลง

รถทัวคนหนึ่งคว่ำอยู่ข้างถนนด้วยสภาพพังยับเยิน แต่ที่สำคัญและสะลดที่สุดคือในนั่นมีฟ้าอยู่ด้วย

ป็อปปี้แล่นรถด้วยความเร็วไวเพื่อไปโรงพยาลที่ฟ้าอยู่เมื่อมาถึงเขาก็รีบไปหน้าห้องI-C-U เมื่อมองไปทางห้องI-C-Uแผ่นกระจกบางใสที่มองผ่าเข้าไปข้างในได้ เห็นฟ่างฟ้าหรือฟ้ากำลังนอนสลบอยู่บนเตียงคนไข้โดยมีสายยางพันระโยงระยางเต็มไปหมด

เขาเห็นคุณหมอเดินออกมาด้วยสีหน้าสลดก่อนจะเปิดประตูออก ป็อปปี้ก็เข้าไปขวาง

ป็อปปี้"คุณหมอครับ คู่หมั้นผมเป็นยังบ้าง"

คุณหมอ"คนไข้ปลอดภัยครับแต่..."

คุณหมอหยุดไปวรรคหนึ่งทำให้ป็อปปี้ใจไม่ดี

ป็อปปี้"แต่อะไรครับ"

คุณหมอ"แต่คนไข้อาจจะเดินไม่ได้ตลอดชีวิตครับ"

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ค่า~~~ยังๆงก็อัพเสร็จแล้ว เม้น+โหวต ให้ด้วยน่ะค่ะ

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.4 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา