รักนี้ฟ้าลิขิต

วันต่อมาที่สนามบิน

ร่างบางที่ลากกระเป๋าออกมาจากประตูทางออกก็ได้มายืนรอที่หน้าสนามบิน//นี้มันเลตมา15นาทีแล้วนะ(หงุดหงิดเล็กน้อย)

.....คุณแก้วคับรถจอดอยู่ทางโน่นครับ

แก้ว(หันมา)ทำไมไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะราชิด(เดินนำออกไปโดยมีลูกน้องของพี่ชายตัวเองเดินถือกระเป๋าตามเดินตามไปด้วย)

ราชิด//ขอโทษคับคุณหนู(พร้อมกับปิดประตูรถให้แล้วขับออกไป)

แก้ว//ที่เดียวช่วยแวะร้านค้าแถวนี้ให้ฉันหน่อยนะฉันหิวน้ำ

ราชิด//คับคุณหนู

โทโมะ(ที่นั่งรถมากับเทล)เฮ้ยแวะปั๊มนี้หน่อยว่ะฉันจะเข้าห้องน้ำ

เทล(จึงแวะเข้าไป)เร็วนะโว๊ย(จอดรถ)

โทโมะ//แกจะรีบทำไมว่ะตอนนี้ก็ถึงกรุงเทพแล้ว(วิ่งออกไป)

เทล//ไอนี้ถ้าทางจะปวดหนักนะเนี้ย(พิงเบาะแล้วหลับตาลง)

แก้ว//แวะร้านนี้แหละ(ชี้ไปที่ข้างหน้า)

ราชิด(จึงจอดรถแล้วลงมาเปิดประตูให้)เชิญคับคุณหนู

แก้ว(จึงลงจากรถ)ขอบใจ(พร้อมกับถอดแว่นตาออกแล้วเดินเข้าไปในซุปเปอร์มาร์เก๊ต)

โทโมะ(ที่ทำธุระส่วนตัวก็รีบวิ่งออกมาเพื่อที่จะไปที่รถจนไปชนใครคนนึงเข้า)ขอโทษคับ(แล้วเงยหน้าขึ้นมา)แก้ว แก้วจริงด้วย(กอดแน่นอย่างคิดถึง)

แก้ว(ได้แต่ตกใจ)โมะใช่ไหม

โทโมะ(มองหน้าแก้ว)ใช่โมะเองโมะไม่คิดเลยว่าจะได้เจอแก้วอีกโมะขอโทษที่ทำให้แก้วเป็นแบบนี้โมะขอโทษจริง(น้ำเสียงสำนึกจนทำให้ร่างบางได้แต่น้ำตาซึม)

แก้ว(จึงยื่นนามบัตรให้)ถ้าคิดถึงก็โทรมานะแก้วต้องรีบไปแล้วล่ะ(พร้อมกับเดินออกไปที่รถ)

ราชิด(แปลกใจที่ไม่เห็นคุณหนูของบ้านถืออะไรติดมือมาเลย)ในคุณหนูว่าคุณหนูหิวน้ำไงคับ

แก้ว//มันไม่มีน้ำที่ฉันอยากกิน(เดินขึ้นไป)

ราชิด(ก้มหัวให้แล้วปิดประตูรถ)คุณแก้วเป็นไรมากเปล่าเนี้ย

โทโมะ(ที่เข้ามานั่งในรถ)ฉันเจอแก้วด้วย(ปลุกเพื่อนตัวเองที่นั่งหลับอยู่)

เทล(หันมา)แกบ้าหรือเปล่าหรือแกตาฝาด

โทโมะ//ไม่ฝาดแก้วให้เบอฉันด้วยรีบไปหาไอกฤษเหอะ

เทล//เออ ไอนี้ฉันว่าฉันจะพาแกไปพบจิตแพทย์มั้งเนี้ย(สตาร์รถออกไป)

ทางด้านเขื่อนที่ยืนรอน้องสาวที่หน้าบ้านก็ได้เห็นรถมาจอดเทียบที่ประตูทางเข้าจึงวิ่งออกมา)แก้ว(ยิ้มออกมาเมื่อเห็นน้องสาวสุดที่รักกำลังเดินลงมา)

แก้ว//พี่เขื่อน(วิ่งเข้ามากอดอย่างคิดถึง)

เขื่อน(ก็ได้ก้มลงหอมแก้มน้องสาว)พี่คิดถึงเรามากเลยรู้ไหม

แก้ว//แก้วก็เหมือนกันค่ะ(ยิ้มให้นานแล้วที่เธอไม่ได้เจอพี่ชายตัวเองมาเกือบ4ปี)ป้าวาด(เดินเข้าไปกอด)ไม่เจอกันตั้งนานแก้วคิดถึงป้าม๊ากมาก

แม่บ้านผู้อาวุโสที่สุด(ก็ได้หันมายิ้มให้กับคุณหนูที่เค้าเลี้ยงมาตั้งแต่แบเบาะ)ไม่ต้องมาอ้อนป้าเลยไปทานขนมกันดีกว่านะค่ะ

แก้ว//ค่ะป้าวาด(ยิ้มแล้วควงแขนพี่ชายที่โต๊ะรับแขก)

เขื่อน//กินเสร็จแล้วเรามีเรื่องต้องคุยกันนะ

แก้ว//ก็ดีเหมือนกันค่ะแก้วมีไรอยากจะบอกพี่ตั้งหลายเรื่อง(จ้องหน้าพี่ชายแล้วเอาเค้กป้ายหน้าพี่ชายตัวเอง)

เขื่อน(ลูบหน้าตัวเอง)ยัยแก้ว(พร้อมกับวิ่งไล่ราวกับเป็นเด็กอายุ2-3ขวบ)

โทโมะ(ที่เข้ามาที่สำนักงานตัวเองก็ได้ตรงไปที่ห้องของกฤษ)เฮ้ย ไอกฤษฉันมีไรอยากให้แกช่วย

กฤษ//เรื่องแก้วใช่ไหม

โทโมะ//อือ ฉันเจอแก้วด้วยแกช่วยไรหน่อยได้ไหมว่ะ

กฤษ//ได้บอกแผนแกมาเดียวฉันช่วย(ชี้หน้าโทโมะ)

โทโมะ//ฉันจะต้องเจอแก้วก่อนแล้วค่อยวางแผนขึ้นมา(ทำหน้าคิดหนักว่าจะเจอแก้วได้ยังไง)

ส่วนแพร(ที่ป๊อบปี้มาส่งเรีบยนพิเศษก็ได้เปิดประตูเข้าไปก็มีมือนึงจับไว้แพรจึงหันมา)พี่เทล(สะบัดมืออก)พี่มาทำไมที่นี้แล้วรู้ได้ไงว่าแพรอยู่นี้

เทล//ฟางบอกพี่มาเรื่องเมือวานพี่ขอโทษนะ(ยื่นช่อได้ไม้ให้)

แพร//เอากลับไปให้ยัยป้านั้นเหอะอย่ามยุ่งกับแพรอีกแพรเกลียดพี่(ตะคอกใส่)

เทล//แต่พี่รักแพรได้ยินไหม(ตวาดใส่จนทำให้คนรอบข้างหันมามอง)

แพร(ทำหน้าอึ้ง)พี่ พูดว่าไรนะค่ะ

เทล(ตะโกนขึ้นมา)พี่รักแพรรักที่สุดเลย(เกาหัวด้วยความเขิน)

แพร/แพรก็รักพี่เทลค่ะรักที่สุดเลย(ยิ้มให้ด้วยความเขินเหมือนกัน)

เทล//พี่ไม่รู้ว่าพีมีพี่อยู่ในใจเมื่อไหร่แต่พี่ขอสัญญาว่าพี่จะดูแลให้ดีที่สุดนะ(กอดแพรแน่นอย่างดีใจ)

แพร//ปล่อยก่อนค่ะแพรต้องเรียนแล้วตอนเย็นถ้าอยากเจอแพรค่อยโทรมานะ

เทล//ครับคุณแฟน(แล้วแพรก็เดินออกไป)