Boy club ที่รักครับ! ผมไม่ใช่เพลย์บอย

เช้าวันรุ่งขึ้น
แสงแดดส่องตาชั้น  ทำให้ชั้นตื่นจากนิทรา
“อ่าว แก้ว ตื่นแล้วเหรอ” เสียงใสถามชั้น ชั้นเลยยันตัวลุกขึ้นจากที่นอน
“อืม” ชั้นพยักหน้า “โอ๊ย!” ชั้นร้องออกมาจนทำให้โทโมะวิ่งมาดูอาการอย่างรีบร้อน
“เป็นอะไรรึป่าว”
“เจ็บจัง”
“สงสัยเมื่อคืนหนักไปแฮะ นอนพักก่อนก็ได้” เขาบอกแล้วเดินไปใส่เสื้อต่อ
“แต่โทโมะ วันนี้ชั้นมีซ้อมเต้นทั้งวันเลยนะ”
“แล้วเริ่มกี่โมงล่ะ เดี๋ยวชั้นไปส่ง”
“อีก 1 ชม. ชั้นไปอาบน้ำนะ” ชั้นพยายามยันตัวเองขึ้นจากที่นอน แต่ความเจ็บที่เกิดจากการกระทำเมื่อคืนเลยทำให้ล้มไปลงอีกครั้ง
“ม่ะ ชั้นช่วย ค่อยๆนะ” โทโมะพยุงชั้นไปที่ห้องน้ำ
20 นาทีผ่านไป ชั้นก็เดินออกจากห้องน้ำ
“ไปกันเถอะ” ชั้นบอกโทโมะที่กำลังนั่งเล่นไอโฟนสีดำคู่ใจอยู่
“อืม ว่าแต่ เดินไหวมั้ย” โทโมะเข้ามาพยุงชั้นแล้วถามด้วยความเป็นห่วง
“ไหวสิ ชั้นต้องซ้อมเต้นนะ” ชั้นบอกแล้วยิ้มแหยๆให้โทโมะ
“อ่าๆ งั้นไปกันเถอะ” โทโมะพยุงชั้นจนถึงรถที่จอดอยู่หน้าบ้าน
ณ ห้องซ้อมดนตรีประจำกลุ่ม FFK
“ถึงล่ะ ซ้อมเสร็จเมื่อไหร่โทรเรียกล่ะกันนะ”
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวชั้นให้พี่กิ่งมารับดีกว่า” ชั้นพูดแล้วเดินเข้าไปในห้องซ้อม
แกร็ก! ชั้นเปิดประตูเข้าไปก็เห็นยัยเฟย์กับยัยฟางซ้อมเต้นกันอยู่
“อ่าว มาแล้วเหรอแก้ว” ยัยฟางเห้นชั้นเดินเข้าเลยเดินไปปิดเพลง
“อืม ไปซ้อมเหอะ เดี๋ยวจะไม่ทันงาน “ ชั้นบอกฟางแล้วเดินไปประจำตำแหน่งทันที
“แก้ว เป็นอะไรรึป่าว” เฟย์หันมาถามชั้น
“ป่าว” แล้วเสียงดนตรีก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ชั้นก็เต้นตามจังหวะเพลงไปเรื่อยจนท้องฟ้าเริ่มมืด
“แก้ว พอได้แล้วมั้ง แกซ้อมมา 6 ชม. ติดเลยนะ”
“นั่นสินะ  ทำไมไม่ซ้อมให้ตายไปเลย” เสียงใครคนเดิมที่แก้วคุ้นหู
“เบลล์!” แก้วหันมามอง “มาทำไม”
“มาหาแฟนตัวเองไง นี่เธอไม่รู้เลยรึไงว่าชั้นกับโทโมะกำลังจะหมั้นกัน” ทำหน้าเยาะเย้ย
“.........” ชั้นเงียบ
“พูดไม่ออกเลยรึไง ที่รู้ว่ามาแย่งแฟนคนอื่นเนี่ย หน้าด้านซะจริงๆเลยนะ”
“นี่มันอะไรกันเบลล์ เข้ามาก็พูดๆ หัดเกรงใจคนอื่นเขาบ้างสิ” เฟย์พูดขึ้น
“พวกเธอมันมีอะไรให้หน้าเกรงใจล่ะฮะ” เบลล์ทำหน้าไม่สนใจ
“แต่เธอก็ควรจะมีมารยาทบ้าง สะกดเป็นบ้างมั้ยคะว่ามารยาทอ่ะ” ฟางเดินมาประจันหน้ากับเบลล์
“ชั้นน่ะสะกดเป็น แล้วเพื่อนเธอล่ะฮะ สะกดเป็นบ้างมั้ย ที่ชอบมาแย่งแฟนคนอื่นเขาไปทั่ว” เบลล์เอามืกอดอก
“ยังไงเพื่อนชั้นก็ยังสะกดเป็นกว่าเธอล่ะกัน”
“เธอคิดอยู่แล้วใช่มั้ยว่ายังไงโทโมะก็มีทางชอบเธอ เธอเลยทำแบบนี้” เฟย์พูดแล้วเดินไปยืนข้างฟาง ส่วนชั้นก็นั่งอึงกับคำพูดยัยเบลล์ไม่หายเลย
“พวกเธอมัน” เง้อมือจะตบ
“ทำไม!” ฟางพูด เบลล์เห็นแบบนี้เลยรีบวิ่งออกไป “โห่ นึกว่าจะแน่”
“ฟาง แก้ว ยัยแก้วเป็นลม” เฟย์เห็นแก้วล้มฟุบลงไปกับฟื้น เลยรีบบอกฟาง
“พาไปนอนที่โซฟาก่อนเถอะ” ฟางกับเฟย์ช่วยกันพยุงแก้วไปนอนที่โซฟา
“ฟางๆ ทำไมแก้วมันตัวร้อนแบบนี้อ่ะ เหงื่อออกเยอะด้วย”
“พาไปส่ง รพ เลยดีกว่านะ ปลอดภัยดี” ฟางเลยรีบไปเอารถที่จอดที่โรงรถมาไว้หน้าห้องซ้อมแล้วช่วยกันพยุงแก้วขึ้นรถ
ณ โรงพยาบาล
“เพื่อนชั้นเป็นยังไงบ้างคะหมอ” ฟางรีบถามเมื่อหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน
“แค่อ่อนแอเพลียแล้วพักผ่อนไม่เพียงพอน่ะครับ แต่มีเรื่องน่ายินดีนะครับ เพื่อนคุณท้องได้ 1 เดือนแล้วนะครับ”หมอพูดพร้อมกับยิ้มให้ฟาง
“ท้อง! เพื่อนชั้นท้องอย่างงั้นเหรอคะ” ฟางตกใจ
“จริงครับ หมดฉีดยานอนหลับกับยาแก้ไข้ไป พักซัก 2-3 วันก็ออกจากดรงพยาบาลได้แล้วล่ะครับ งั้นหมอขอตัวนะครับ” เดินจากไป
“ค่ะ ขอบคุณนะคะคุณหมด” ฟางกล่าวขอบคุณแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องพักแก้วทันที
ณ ห้องพัก 226
แกร็ก! ฟางเปิดประตูให้เบาที่สุด เพื่อไม่ให้เพื่อนสาวที่กำลังนอนตื่นจากนิทรา
“ไข้เริ่มลดแล้วล่ะ” เฟย์เดินไปแตะที่หน้าผากแก้วแล้วหันไปบอกฟาง
“แก้วท้องอย่างนั้นเหรอ เดือนหน้าก็จะเรียนจบแล้ว ไม่น่าเลยนะแก้ว”  ฟางพูดแล้วเดินไปจับมือแก้ว
“ปิดบังเรื่องนี้ไว้เถอะฟาง เพราะถ้าแก้วเรียนจบ ท้องคงยังไม่โตมาก น่าจะปิดได้อยู่”
“นั่นสินะ”
แกร็ก! เสียงใครบางคนเปิดประตูเข้ามา
“โทโมะ” ฟางตกใจกับคนตรงหน้า
“แก้วเป้นยังไงบ้าง” รีบวิ่งไปดูที่เตียงนอน
“ไม่เป็นอะไรมากแล้ว” เฟย์พูด
“ทำไมแก้วถึงเป็นแบบนี้ล่ะ”
“จะเพราะใครอีกล่ะ คู่หมั้นของนายไง นายมีคู่หมั้นแล้ว แล้วยังมาบอกแก้วมานายรักแก้ว แล้วนายไม่คิดถึงใจเพื่อนชั้นบางรึไง” ฟางเขย่าตัวโทโมะ
“หยุดฟาง” จับข้อมือฟางไว้ “ชั้นไม่มีคู่หมั้น แล้วชั้นก็รักแก้ว เฮอะ” โทโมะสบทแล้วปล่อยมือ
“แต่เบลล์..” ฟางเกร็งๆ
“ชั้นไม่รักเบลล์และไม่มีวันที่รักด้วย” โทโมะตะคอกใส่หน้าฟาง จนทำให้ฟางตกใจ  ร้องไห้ออกมาก
“โทโมะ นายตะคอกใส่ฟางทำไม” เสียงคนป่วยที่เพิ่งจากนิทรา
“แก้ว ฟื้นแล้วเหรอ” โทโมะดีใจที่แก้วฟื้นเลยโผลเข้ากอด แน่นจนแก้วรีบสะบัดตัวออก
“นายไม่มีสิทธิ์แตะต้องตัวชั้น” แก้วตะคอกใส่หน้าโทโมะ
“ทำไมพูดแบบนี้ล่ะแก้ว”
“นายหลอกชั้น นายบอกว่านายยังไม่มีคนรัก คำพูดพวกนั้น ชั้นน่ะ โง่เง่าสิ้นดีที่เชื่อคนอย่างนาย สมควรล่ะ ที่ชั้นหลงเชื่อนายเพลย์บอยถึงขนาดนี้”  แก้วปล่อยโฮออกมา
“เธอเข้าใจถูกละล่ะ เธอนี่ก็ฉลาดดีนะ” เบลล์เดินเข้ามาในห้อง แล้วทำสีหน้าเยาะเย้ย
“เบลล์ เธอทำให้แก้วเข้าใจผิดชั้นเหรอ ชั้นเนี่ยนะ จะหมั้นกับเธอ” โทโมะสบด
“ถ้าไม่เชื่อก็ลองไปถามพ่อแม่คุณดูสิ” เบลล์เดินเข้ามาหาโทโมะ “ไปกันเถอะนะคะ เรามีงานต้องทำก่อนงานหมั้นอีกเยอะ” เข้าไปกอดแขนโทโมะ
“ชั้นไม่รักเธอ จำเอาไว้ คนอย่างเธอก็แค่ตามเกาะผู้ชายไปวันๆแค่นั้นแหล่ะ มันไม่มีค่าพอสำหรับชั้น” โทโมะสะบัดมือออกแล้วเดินหนีไป
เฮ้ย! แก้วอุทานออกมาเมื่อเบลล์สาดน้ำที่ว่างอยู่บนโต๊ะใส่หน้าแก้วจังๆ (ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในห้องนะ โทโมะเดินออกไปข้างนอกเมื่อกี้ ส่วนเฟย์กับฟางออกไปตั้งแต่เบลล์เข้ามา ตอนนี้ทำให้แก้วอยู่ตามลำพังกับเบลล์)
“อะไรของเธอเนี่ย” แก้วหันมาว่าเบลล์ที่ตอนนี้ชุดของทาง รพ. เปียกจนเนียบเนื้อเนียนขาวของแก้ว
“เธอทำอะไรถึงทำให้โทโมะเค้าหลงเธอได้ขนาดนั้น” เพี๊ย! เบลล์ง้างมือตบแก้วจนเต็มแรง หน้าแก้วจึงหันไปตามแรงตบ  “เธอใช้อะไรอ่อยเขา เขาถึงได้หลงเธอขนาดนี้ บอกชั้นมาเดี๋ยวนี้นะ” เบลล์เขย่าตัว แล้วพยายามผลักแก้วให้ตกจากเตียง แต่แรงของเยอะกว่า จึงผลักเบลล์ล้มลงไปกองกับพื้นทั้งที่ยังนั่งอยู่ที่เตียง (พี่สาวเราแรงเยอะนะเนี่ย >>kwangy) (ฝึกมาดีย่ะ>>kaew) (ยอมแพ้แล้ว ยกธงขาว >>kwangy)
“ชั้นไม่ได้ทำอะไร ชั้นก็เป็นแบบนี้ของชั้น เธอต่างหาก ที่อ่อยเขา” เบลล์ที่ล้มลงไปกับพื้น รู้สึกแค้นกับคำพูดแก้ว เลยลุกขึ้นมาดึงสายน้ำเกลือออกจากแขนแก้วจนเลือดไหลซึมออกมา และผลักแก้วให้ตกจากเตียงโดยที่แก้วไม่ทันตั้งตัว ไม่ช้า ร่างของแก้วก็กระทบกับพื้นอย่างแรง จนทำให้เด็กที่กำลังเจริญเติบโตอยู่ในท้อง ไหลออกมาเป็นเลือดจนเต็มพื้นไปหมด
Kaew’s Talk
ชั้นรู้สึกเจ็บที่ท้องมากจนขยับตัวไม่ได้  ไม่มีแรงแม่กระทั่งจะลืมตาขึ้นมามอง ชั้นเห็นเบลล์ตกใจกับเลือดที่ออกมาจากตัวชั้นแบบเขื่อนแตกวิ่งออกไปอย่างไม่คิดชีวิต ชั้นพยายามยัยตัวจากพื้นแล้วเอมมือไปหยิบปุ่มกดฉุกเฉินมากดเพื่อนเรียกพยาบาล  แต่ก็ไม่ทัน ด้วยร่างกายที่เสียเลือดมากเกินไป จึงทำให้ ชั้นหมดสติลงไปก่อน
 ---------------------------------------------
อัพแล้วน้า ตอนนี้เบลล์อาจจะร้ายไปนิด ส่วนพี่แก้วอาจจะโดนเยอะไปหน่อย
ถ้าเเต่งเสร็จก่อน 20.00 จะมาอัพต่อน้า เลิฟ รีดเดอร์