Boy club ที่รักครับ! ผมไม่ใช่เพลย์บอย

Tomo’s Talk

ผมยืนสงบอารมณ์ตรงระเบียงที่ห่างจากห้องของแก้วพอสมควร ผมยืนคิดอยู่นาน เรื่องหลายๆเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิตผม เค้าคนนั้นเดินเข้ามาในชีวิตผม ผมมีความสุขมาก ผมรู้สึกว่าชีวิตผมจะขาดเค้าไม่ได้ แต่เอ๊ะ! เมื่อกี้เบลล์รีบวิ่งออกมาทำไมอ่ะ ผมงงๆกับท่าทีของเบลล์ เลยเดินกลับไปยังห้องของแก้ว ก็พบว่า เธอนอนจมกองเลือดอยู่ ไม่ใช่กองเลือดที่เกิดจากแผลใดๆ แต่เป็นเลือดที่ออกมากจากร่างกายผ่านช่องคลอด แท้งงั้นเหรอ? ผมวิ่งเข้าไปอุ้มแก้วขึ้นไว้บนเตียงแล้วรีบกดปุ่มเรียกพยาบาล  ไม่นานพยาบาลก็วิ่งเข้ามา เธอตกใจกับสภาพของแก้วมาก เธอจึงรีบๆเรียกเพื่อนๆของเธอมา และปฐมพยาบาลเบื้องต้นให้แก้ว แล้วพาเข้าห้อง ICU เวลาผ่านไปเกือบ 10 นาที หมอก็เดินเข้าห้อง ICU อย่างเร่งรีบ ผมก็ได้แต่มอง มองคนที่รักของผม ใส่สายเต็มตัว ผมนึกสงสารแก้วที่ต้องมาทรมานกับสายพวกนั้นแต่เพื่อชีวิตของแก้ว ผมต้องรักษามันให้ได้

“คุณหมอคะ ชีพจรคนไข้เต้นอ่อนมากค่ะ” เสียงพยาบาลคนนึงพูดขึ้น

“คุณหมอคะ เลือดมีไม่พอค่ะ” เสียงพยาบาลอีกคนแทรกขึ้นมา

“คุณหมอคะ ช่องคลอดคนไข้ เลือดไม่ยอมหยุดไหลเลยค่ะ” เสียงพยาบาลพูดแจ้งหมอจนผมสับสนตามหมอไปด้วย

“คุณหมอคะ เกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ หัวใจคนไข้หยุดเต้นค่ะ” เสียงพยาบาลคนนึงที่ยังจ้องเครื่องวัดการเต้นของหัวใจ ที่เป็นเส้นตรงยาว ไม่มีขึ้นและลง ตี๊ดดดดดดด! มันเป็นเสียงที่ทำให้ผมถึงกับสอึก ตอนนี้ทั้งเหงื่อและน้ำตาของผม มันได้ไหลออกมาพร้อมกัน การปั้มหัวใจของแก้ว แทบไม่มีผล ทุกคนเริ่มหมดหวัง  ไม่นานนักหมออีกคนก็เดินเข้าไปในห้อง ICU และแล้ว การปั้มหัวใจก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง ห้อง ICU มีคนเดินเข้าเดินออกจนวุ่นวาย และแล้วก็ ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ! เสียงเครื่องวัดเครื่องหัวใจกลับมาเป้นจังหวะอีกครั้ง พร้อมกับเสียงดีใจของหมอและพยาบาลให้ห้อง ICU รวมถึงผมไปด้วย ผมทรุดลงไปกับพื้นแล้วร้องไห้ออกมา

“เป็นผู้ชายไม่ควรร้องไห้นะโทโมะ” เฟย์พูดแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ผม “เช็ดซะ ถ้ายัยแก้วตื่นมาให้แบบนี้ เดี๋ยวก็ตกใจอีก”

“อืม ขอบใจนะเฟย์” ผมกล่าวขอบคุณ “ว่าแต่พวกเธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่”

“มาตั้งแต่เห็นนายยืนหน้าซีดอยู่หน้าห้องนี่แหละ ใช่มั้ยฟาง” เฟย์ตอบผมแล้วหันไปหาฟาง

“อืมใช่” สิ้นเสียงของฟาง หมอเจ้าของคนไข้ก็เดินออกมาพอดี

“หมอคะ เพื่อนนู๋ปลอดภัยแล้วใช่มั้ยคะ” ฟางถาม

“ครับ อาจจะอ่อนแอบ้างเพราะขาดเลือด แต่ถ้าโดยรวมแล้วก็ปลอดภัยนะครับ” หมอยิ้ม

“แล้วต้องพักรักษาอีกกี่วันคะ?” เฟย์ถามต่อ

“ซัก 1 อาทิตนะครับ ให้ร่างกายคนไข้สร้างภูมิคุ้มกันก่อน เราถึงจะให้กลับบ้านนะครับ เดี๋ยวผมจะให้พยาบาลย้ายคนไข้ไปห้องพิเศษให้นะครับ” หมอยิ้มให้ทั้งสามแล้วเดินออกไป

“เอ่อ หมอครับ” โทโมะทัก

“ว่ายังไงครับ” หมอหันกลับมา

“ช่วยปิดเรื่องนี้ไว้เป็นความลับได้มั้ยครับ ทั้งชื่อคนไข้ เลขที่ห้อง ทุกอย่างที่จะปิดได้” โทโมะยื่นเงินเกือบหมื่อนให้หมอ “มัดจำไว้นะครับ ถ้าออกจาก ถ้าออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่ โดยข่าวไม่ใครรู้ ผมจะขอบคุณจริงๆครับ” โทโมะยิ้มให้หมอ แล้วเดินจากไป โทโมะทำเอาหมอของเราอึ้ง

ณ ห้อง 706

“แก้วได้สติรึยัง” ผมหันไปถามเฟย์

“ยังเลย” เฟย์ทำหน้าเศร้า “คงจะพรุ่งนี้แหละมั้ง แก้วถึงจะฟื้น” เฟย์หันมาบอกผม

“งั้นคืนนี้ชั้นเฝ้าแก้วเอง พวกเธอกลับบ้านไปเถอะนะ โดยเฉพาะเธอฟาง เธอเฝ้าแก้วมาทั้งคืนล่ะนะ ชั้นว่าเธอกลับไปเถอะนะ ที่เหลือชั้นจัดการเอง” ผมบอกฟางกับเฟย์

“อะ...อืม งั้นชั้นฝากแก้วด้วยนะ ขอบใจนายมาก ที่นายรักเพื่อนชั้น” ฟางพูดกับผมแล้วเดินออกไปจากห้อง

“เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าชั้นจะซื้อข้าวมาให้นะ” เฟย์หันมาบอกผมแล้วเดินตามฟางออกไป

“ขอบใจมากนะเฟย์” ผมยิ้มให้เฟย์

เวลาผ่านก็เกือบสามทุ่มแล้ว ผมนั่งเฝ้าแก้ว ผมมองแก้วแทบไม่ล่ะสายตา ผมกลัวเธอตื่นมาแล้วไม่เจอใคร แต่ด้วยความง่วง ทำให้ผมเผลอหลับไป

 เช้าวันรุ่งขึ้น

Kaew’s Talk

“อือ” ชั้นสดุ้งตื่นขึ้นมาเห็นโทโมะนั้งหลับอยู่ตรงเตียงเตียงของ เอ๊ะ ชุดตั้งแต่เมื่อวานแล้วนี่หน่า นี่โทโมะ เฝ้าชั้นทั้งคืนเลยเหรอ  ชั้นเหลือบไปเห็นมือของโทโมะ นี่นายจับมือชั้นไว้ตลอดทั้งคืนเลยเหรอเนี่ย โทโมะ ชั้นขอบใจนายมากนะ ^ ^ ชั้นนั่งมองโทโมะแล้วหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวให้เค้า

“ชั้นขอบใจนายมากนะ” ชั้นยิ้มให้เค้าอีกครั้ง

ก๊อกๆ

“ขออนุญาตฉีดยาค่ะ” พยาบาลสาวคนหนึ่งเดินเข้าพร้อมเข็มฉีดยา ภายในบรรจุสารสีขาวๆเอาไว้

“ค่ะ” พยาบาลคนนั้นค่อยหยิบเข็มขึ้นมาฉีดเข้าไปที่สายน้ำเกลือของชั้น  สารนั้นค่อยๆไหลออกจากหลอดฉีดยาเข้าสู่สายน้ำเกลือของชั้น แต่พยาบาลคนนั้นต้องหยุดชะงัก มือของใครคนนึงจับไปที่แขนของเธอจนเธอสดุ้ง

“เธออย่ามาทำแบบนี้นะเบลล์ ชั้นรู้ว่าเธอคือเบลล์ เธอไม่ใช่พยาบาล” โทโมะที่ตื่นขึ้นมา พูดขึ้น ชั้นตกใจมาก แล้วหันไปมองที่สายน้ำเกลือของชั้น “เธอใส่ฉีดอะไรให้แก้ว” โทโมะจ้องหน้านางพยาบาลด้วยสีหน้าเย็นชา

“อะไรกันคะ เบลล์อะไรกัน ชั้นไม่รู้จักเลยค่ะ”  นางพยาบาลคนนั้นตีหน้าซื้อ

“อย่ามาหน้าด้าน ถ้าเธอยังทำแบบนี้ ชั้นจะรายงานไปทางโรงพยาบาล เธอได้ติดคุกนานแน่” โทโมะพูดออกมาแบบเย็นชาสุดๆ “บอกมา เธอฉีดอะไรให้แก้ว”

“ชั้นยอมรับมาชั้นคือเบลล์ ชั้นจะฉีดอะไรเข้าไปมันก็เรื่องของชั้น” เบลล์เชิดใส่หน้าโทโมะ

“โอ๊ย! โทโมะ ชั้นเจ็บหน้าอก” ชั้นร้องออกมา  เอามือกุมที่หน้าอก

“เธอ เธอฉีดอะไรให้แก้ว บอกชั้นมา เดี๋ยวนี้!” โทโมะออกอาการโกรธอย่างเห็นได้ชัด

“ชั้นฉีดอย่ากระตุ้นหัวใจ เขาห้ามฉีดให้คนไข้ที่เพิ่งคลอดหรือว่าตกเลือด ชั้นต้องการให้มันตาย ชั้นเกลียดมัน เข้าใจมั้ยว่าชั้นเกลียดมัน ชั้นจะฆ่ามัน”  เบลล์ไปเขย่าตัวแก้ว โทโมะเห็นจึงดึงเบลล์ออกมา

“หยุดได้แล้วเบลล์ เธอยิ่งทำแบบนี้ ชั้นยิ่งเกลียดเธอ เข้าใจไว้ซะด้วย” โทโมะผลักเบลล์จนล้มลงไปกับพื้น “แก้ว แก้วเป็นยังไงบ้าง ใจเย็นนะ ชั้นจะกดเรียกหมอมาให้” โทโมะเอื้อมไปหยิบปุ่มกดที่สำหรับเรียกพยาบาล

........................................................................

อัพให้แล้วนะ  พี่แก้วจะเป็นยังไงต่อไปติดตาม บอกไว้ว่าปลอดภัยแน่นอน

ส่วนเบลล์ก็จะหายไปจากชีวิตแก้วเลย แต่มีคนอื่นมาแทน 55

รอลุ้นล่ะกันน้า ^ ^ คืนนี้ฝันดีจ้าาา Nice dream