เราจะรักกันได้ไหม TK

 
     ก๊อก ก๊อก ก๊อก
           " แก้วลูก ตื่นได้แล้วลูก" ป้าของหญิงสาวมาเคาะประตูเรียก  แต่ทั้งสองที่นอนหลับอยู่ยังไม่รู้สึกตัว
           " แก้ว ตาโมะ" คุณป้าของทั้งสองเรียกเสียงดัง ทำให้ทั้งสองตื่นขึ้นมาทันที
           " ทำไมมานอนด้วยกันแบบนี้ ป้าไม่ชอบเลย"
           " เอ่อ..พอดีเรามานั่งดูทีวีด้วยกันนะค่ะ แล้วเผลอหลับไปนะค่ะคุณป้า" หญิงสาวเดินมากอดผู้เป็นป้าอย่างอ้อนๆ
           " แน่ใจนะ" คุณป้าเอ่ยถามอย่างจับผิด
           " แน่ใจค่ะ" แก้วเอ่ยบอก
           " ว่าไงตาโมะ"
           " ไม่มีอะไรนิครับ ผมแล้วมานั่งดูหนังกับน้องมันผิดด้วยเหรอครับ"
           " งั้นไปอาบน้ำกันได้แล้ว  จะได้ลงไปทานข้าวกัน" คุณป้าบอกก่อนจะเดินออกไป
           " งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ แล้วเจอกันข้างล่าง" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเข้ามาโอบเอวน้องสาวไว้
           " ออกไปเลย เดี๋ยวคุณป้าก็มาเห็นหรอก"
           " ไปก็ได้ ฟอด~" ชายหนุ่มหอมแก้มน้องสาวบุญธรรมก่อนจะวิ่งหนีออกจากห้องกลับไปยังห้องของตัวเองทันที
           
             
                   หลังจากกลับมาจากเที่ยวพักผ่อน  ดูท่าทางคุณป้าของโทโมะและแก้วจะจับตาดูเธอกับพี่ชายมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก  
 อย่างวันนี้เธอมาเรียนที่มหาวิทยาลัยโดยมีคุณป้าเธอมาส่ง   
              " ทำอะไรอย่าคิดว่าจะหลอดจากสายตาของป้านะ" คุณป้าเอ่ยบอกหลานสาวที่กำลังจะเดินลงจากรถ
              " อะไรค่ะคุณป้า" แก้วเอ่ยถามอย่างตกใจนิดๆ แต่พยายามเก็บอาการไว้
              " ไม่มีอะไรหรอก ป้าแค่เตือนอะไรบ้างอย่าง  ไปเรียนเถอะ เดี๋ยวสาย" 
              " หนูไปก่อนนะค่ะ"  แก้วว่าก่อนจะก้าวลงจากรถไป   หญิงสาวที่เดินเข้ามาในคณะก็เห็นว่าพี่ชายบุญธรรมของ
เธอยืนรออยู่
              " วันนี้ใครมาส่งครับ"
              " คุณป้าค่ะ พี่โมะปล่อยแก้วนะ" แก้วว่าก่อนจะสะบัดตัวเองออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม
              " ทำไม เป็นอะไรไปล่ะวันนี้"
              " เปล่าค่ะ แก้วขอตัวไปเรียนนะคะ"  หญิงสาวว่าก่อนจะเดินจากไปอย่างเร็ว  ทำให้ชายหนุ่มนั้นสงสัยก่อนจะวิ่ง
ตามหญิงสาวมาจนรั้งข้อมมือหญิงสาวไว้
              " ไม่จริง เป็นอะไรก็บอกกันมาสิ"
              " เปล่าค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกดดยไม่สบตาชายหนุ่ม
              " ไม่จริง บอกมาเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวเสียงเข้ม
              " คือว่าแก้ว..แก้วกลัวคุณป้าจับใจอ่ะพี่โมะ" แก้วเอ่ยบอกออกไปก่อนจะเล่าเรื่องเมื่อเช้าที่คุณป้าพูดแปลกๆ กับ
เธออีก
              " อย่าคิดมากสิคนดีของพี่"
              " แก้วว่าช่วงนี้เราห่างๆ กันหน่อยดีไหมค่ะ"
              " ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด" ชายหนุ่มเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด
              " แต่..."
              " ไม่ต้องกลัวนะ เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไปเรียนดีกว่า" โทโมะว่าก่อนจะจับมือหญิงสาวเข้ามานั่งในห้องเรียน
              " แก้ว แก้ว แก้ว!!!" ฟางเอ่ยเรียกเพื่อนสาวด้วยเสียงดังเมื่อเห็นว่าแก้วนั้นนั่งเหม่อลอย
              " อ๊ะ เรียกแก้วหรอ"
              " ใช่ ว่าแต่วันนี้แก้วดูใจลอยๆ นะ"
              " เป็นอะไรหรือเปล่าแก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนสาวอีกคน
              " ปะ.เปล่า หมดเวลาแล้วเหรอ" แก้วเอยถามเมื่อหันไปพร้มว่าเพื่อนๆ ในห้องเริ่มทะยอยเดินออกไปกันเกือบหมด
              " ใช่จ๊ะ วันนี้ไม่มีเรียนแล้ว ไปเดินเล่นที่ห้างกันไหม"
              " ไม่ล่ะจ๊ะ แก้วขอตัวกลับบ้านนะ ไม่ค่อยสบายอ่ะ" แก้วว่าก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าใบใหญ่แล้วลุกเดินออกจาก
ห้องเรียนไป
              " แก้ว แก้วรอโมะด้วย" โทโมะว่าก่อนจะวิ่งตามหญิงสาวออกมาแล้วรั้งข้อมือหญิงสาวเอาไว้
              " ปล่อยแก้วค่ะ แก้วจะกลับบ้าน"
              " เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
              " ไม่เป็นไรค่ะ" แก้วว่าก่อนจะสะบัดข้อมือออกแล้วเดินหนีไป
              " พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะไปส่ง พูดอะไรให้มันรู้เรื่องบ้างสิแก้ว" ชายหนุ่มเดินมาดักหน้าหญิงสาวไว้
              " ไม่เป็นไรค่ะ"
              " ถ้าพูดไม่รู้เรื่องพี่จะพาไปคอนโดพี่แทนนะ" โทโมะว่าก่อนจะลากหญิงสาวให้เดินมาที่รถของตัวเองที่จอดอยู่  
ไม่นานโทโมะก็ขับรถมาส่งน้องสาวบุญธรรมที่บ้าน
              " ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" แก้วเอยบอกแล้วรีบลงจากรถทันที  โทโมะที่หันไปเห็นคุณป้าของเขายืนอยู่ก็ขับรถออก
จากบ้านกลับมายังคอนโดของตัวเองทันที
            
               " แก้ว เดี๋ยวทานข้าวเสร็จไปพบป้าที่ห้องนอนป้าด้วยนะ" คุณป้าเอ่ยบอกแล้วลุกเดินขึ้นไปบนบ้านทันที
               " คะคุณป้า" แก้วเอ่ยบอกแล้วยกน้ำในแก้วดื่มจนหมดก่อนจะลุกเดินตามคุณป้าไป
            ก๊อก ก๊อก ก๊อก
               " แก้วเองค่ะ"
               " เข้ามา"
               " คุณป้าเรียกแก้วมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ" แก้วเอ่ยถามพร้อมฝืนยิ้มออกมาแล้วนั่งคุกเข่าลงข้างเตียวนอน
               " มีสิ นี้มันเกิดอะไรขึ้น" คุณป้าถามพร้อมยื่นซองสีน้ำตาลมาตรงหน้าของแก้ว  หญิงสาวมองหน้าคุณป้าก่อนจะค่อยๆ หยิบซองสีน้ำตาลมาเปิดดู
          ก๊อก ก๊อก ก๊อก 
                " แก้วลูก ตื่นได้แล้วลูก" ป้าของหญิงสาวมาเคาะประตูเรียก  แต่ทั้งสองที่นอนหลับอยู่ยังไม่รู้สึกตัว         
                " แก้ว ตาโมะ" คุณป้าของทั้งสองเรียกเสียงดัง ทำให้ทั้งสองตื่นขึ้นมาทันที  
                " ทำไมมานอนด้วยกันแบบนี้ ป้าไม่ชอบเลย" 
                " เอ่อ..พอดีเรามานั่งดูทีวีด้วยกันนะค่ะ แล้วเผลอหลับไปนะค่ะคุณป้า" หญิงสาวเดินมากอดผู้เป็นป้าอย่างอ้อนๆ         
                " แน่ใจนะ" คุณป้าเอ่ยถามอย่างจับผิด         
                " แน่ใจค่ะ" แก้วเอ่ยบอก   
                " ว่าไงตาโมะ"       
                " ไม่มีอะไรนิครับ ผมแล้วมานั่งดูหนังกับน้องมันผิดด้วยเหรอครับ"       
                " งั้นไปอาบน้ำกันได้แล้ว  จะได้ลงไปทานข้าวกัน" คุณป้าบอกก่อนจะเดินออกไป         
                " งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะครับ แล้วเจอกันข้างล่าง" โทโมะเอ่ยบอกก่อนจะเข้ามาโอบเอวน้องสาวไว้     
                " ออกไปเลย เดี๋ยวคุณป้าก็มาเห็นหรอก"   
                " ไปก็ได้ ฟอด~" ชายหนุ่มหอมแก้มน้องสาวบุญธรรมก่อนจะวิ่งหนีออกจากห้องกลับไปยังห้องของตัวเองทันที           
                             หลังจากกลับมาจากเที่ยวพักผ่อน  ดูท่าทางคุณป้าของโทโมะและแก้วจะจับตาดูเธอกับพี่ชายมากขึ้นกว่าเดิมซะอีก     อย่างวันนี้เธอมาเรียนที่มหาวิทยาลัยโดยมีคุณป้าเธอมาส่ง              
                 " ทำอะไรอย่าคิดว่าจะหลอดจากสายตาของป้านะ" คุณป้าเอ่ยบอกหลานสาวที่กำลังจะเดินลงจากรถ         
                 " อะไรค่ะคุณป้า" แก้วเอ่ยถามอย่างตกใจนิดๆ แต่พยายามเก็บอาการไว้      
                 " ไม่มีอะไรหรอก ป้าแค่เตือนอะไรบ้างอย่าง  ไปเรียนเถอะ เดี๋ยวสาย"        
                 " หนูไปก่อนนะค่ะ"  แก้วว่าก่อนจะก้าวลงจากรถไป   หญิงสาวที่เดินเข้ามาในคณะก็เห็นว่าพี่ชายบุญธรรมของเธอยืนรออยู่         
                 " วันนี้ใครมาส่งครับ"            
                 " คุณป้าค่ะ พี่โมะปล่อยแก้วนะ" แก้วว่าก่อนจะสะบัดตัวเองออกจากอ้อมกอดของชายหนุ่ม
                 " ทำไม เป็นอะไรไปล่ะวันนี้"           
                 " เปล่าค่ะ แก้วขอตัวไปเรียนนะคะ"  หญิงสาวว่าก่อนจะเดินจากไปอย่างเร็ว  ทำให้ชายหนุ่มนั้นสงสัยก่อนจะวิ่งตามหญิงสาวมาจนรั้งข้อมมือหญิงสาวไว้ 
                 " ไม่จริง เป็นอะไรก็บอกกันมาสิ"   
                 " เปล่าค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกดดยไม่สบตาชายหนุ่ม   
                 " ไม่จริง บอกมาเดี๋ยวนี้" ชายหนุ่มเอ่ยบอกหญิงสาวเสียงเข้ม       
                 " คือว่าแก้ว..แก้วกลัวคุณป้าจับใจอ่ะพี่โมะ" แก้วเอ่ยบอกออกไปก่อนจะเล่าเรื่องเมื่อเช้าที่คุณป้าพูดแปลกๆ กับเธออีก
                  " อย่าคิดมากสิคนดีของพี่"
                  " แก้วว่าช่วงนี้เราห่างๆ กันหน่อยดีไหมค่ะ"   
                  " ไม่ ไม่มีทางเด็ดขาด" ชายหนุ่มเอ่ยบอกอย่างหงุดหงิด   
                  " แต่..."        
                  " ไม่ต้องกลัวนะ เรื่องนี้เดี๋ยวพี่จัดการเอง ไปเรียนดีกว่า" โทโมะว่าก่อนจะจับมือหญิงสาวเข้ามานั่งในห้องเรียน
                 " แก้ว แก้ว แก้ว!!!" ฟางเอ่ยเรียกเพื่อนสาวด้วยเสียงดังเมื่อเห็นว่าแก้วนั้นนั่งเหม่อลอย           
                 " อ๊ะ เรียกแก้วหรอ"   
                 " ใช่ ว่าแต่วันนี้แก้วดูใจลอยๆ นะ"     
                 " เป็นอะไรหรือเปล่าแก้ว" ป๊อบปี้เอ่ยถามเพื่อนสาวอีกคน   
                 " ปะ.เปล่า หมดเวลาแล้วเหรอ" แก้วเอยถามเมื่อหันไปพร้มว่าเพื่อนๆ ในห้องเริ่มทะยอยเดินออกไปกันเกือบหมด 
                 " ใช่จ๊ะ วันนี้ไม่มีเรียนแล้ว ไปเดินเล่นที่ห้างกันไหม"
                 " ไม่ล่ะจ๊ะ แก้วขอตัวกลับบ้านนะ ไม่ค่อยสบายอ่ะ" แก้วว่าก่อนจะเก็บของใส่กระเป๋าใบใหญ่แล้วลุกเดินออกจากห้องเรียนไป 
                 " แก้ว แก้วรอโมะด้วย" โทโมะว่าก่อนจะวิ่งตามหญิงสาวออกมาแล้วรั้งข้อมือหญิงสาวเอาไว้         
                 " ปล่อยแก้วค่ะ แก้วจะกลับบ้าน"       
                 " เดี๋ยวพี่ไปส่ง"     
                 " ไม่เป็นไรค่ะ" แก้วว่าก่อนจะสะบัดข้อมือออกแล้วเดินหนีไป
                 " พี่บอกแล้วไงว่าพี่จะไปส่ง พูดอะไรให้มันรู้เรื่องบ้างสิแก้ว" ชายหนุ่มเดินมาดักหน้าหญิงสาวไว้       
                 " ไม่เป็นไรค่ะ" 
                 " ถ้าพูดไม่รู้เรื่องพี่จะพาไปคอนโดพี่แทนนะ" โทโมะว่าก่อนจะลากหญิงสาวให้เดินมาที่รถของตัวเองที่จอดอยู่  ไม่นานโทโมะก็ขับรถมาส่งน้องสาวบุญธรรมที่บ้าน          
                 " ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วรีบลงจากรถทันที  โทโมะที่หันไปเห็นคุณป้าของเขายืนอยู่ก็ขับรถออกจากบ้านกลับมายังคอนโดของตัวเองทันที
 
 
                  " แก้ว เดี๋ยวทานข้าวเสร็จไปพบป้าที่ห้องนอนป้าด้วยนะ" คุณป้าเอ่ยบอกแล้วลุกเดินขึ้นไปบนบ้านทันที             
                  " คะคุณป้า" แก้วเอ่ยบอกแล้วยกน้ำในแก้วดื่มจนหมดก่อนจะลุกเดินตามคุณป้าไป           
           ก๊อก ก๊อก ก๊อก 
                   " แก้วเองค่ะ"       
                   " เข้ามา" 
                   " คุณป้าเรียกแก้วมามีอะไรหรือเปล่าค่ะ" แก้วเอ่ยถามพร้อมฝืนยิ้มออกมาแล้วนั่งคุกเข่าลงข้างเตียวนอน
                    " มีสิ นี้มันเกิดอะไรขึ้น" คุณป้าถามพร้อมยื่นซองสีน้ำตาลมาตรงหน้าของแก้ว  หญิงสาวมองหน้าคุณป้าก่อนจะค่อยๆ หยิบซองสีน้ำตาลมาเปิดดู