เราจะรักกันได้ไหม TK

 
         " พี่โมะ แก้วอยากกินแบบพี่อ่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วมองอาหารในจานอาหารของชายหนุ่ม  ก็มันมีอาหารหลายอย่าง น่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ
         " ไม่ได้ครับ"
         " แก้วอยากกินอ่ะ"
         " กินพี่ก่อนล่ะกัน"
         " ไม่เอาอ่ะ"
         " ไว้แก้วหายก่อนแล้วพี่จะให้กินเยอะๆ เลย"
         " แต่แก้วก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนิค่ะ" หญิงสาวเถียงอย่างไม่ยอมแพ้
         " ไม่ได้ ถ้าจะกินเดี๋ยวพี่ป้อน แต่ไม่ใช้ช้อนป้อนนะ" 
         " งั้นไม่กินก็ได้" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วทานอาหารในจานตัวเอง
         " ทำไมอ่ะ ไม่อยากกินแล้วเหรอ พี่อุตส่าห์อยากจะป้อน" 
         " ไม่เอาอ่ะ"
         " กินหน่อยสิ นะนะ"
         " ไม่ค่ะ แก้วอิ่มแล้ว"
         " ทำไม พี่จะป้อนเลยไม่อยากกินเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยถามแล้วหันหน้าหนี
         " ไม่ใช่นะ แก้วแค่อายเฉยๆ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเอาหน้ามาวางไว้ที่แขนของชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ
         " พี่ล้อเล่นครับ ทานเถอะเดี๋ยวแก้วจะได้ทานยาแล้วนอนพักผ่อน"
         " ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วทานอาหารในจานต่อโดยโทโมะมองหญิงสาวข้างกายแล้วก็ยิ้มออกมา   หลังจากทานอาหารเสร็จโทโมะก็พาหญิงสาวเดินกลับข้นมานอนพักที่ห้องโดยเขาก็นั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียงไม่ไปไหนเช่นกัน  เมื่อถึงเวลาอาหารเย็นเขาก็โทรสั่งอาหารขึ้นมายังห้องพัก
         
         " พี่โมะ พี่โมะอยู่ไหนค่ะ" แก้วตะโกนเรียกชายหนุ่ม เมื่อเธอตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบใครเลย
    ก๊อก ก๊อก ก๊อก
         " พี๋โมะ.."
         " อาหารมาส่งครับ" พนักงานเอ่ยบอกกับหญิงสาวที่เดินมาเปิดประตู
         " เชิญด้านในเลยค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วให้พนักงานเข็นรถเข็นอาหารเข้าไปวางไว้ในห้องพัก  หญิงสาวจึงเดินมาดูอาหารโดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งนั้นจ้องมาที่ร่างกายของหญิงสาว  ตอนนี้เธอสวมเสื้อเชิ๊ตตัวใหญ่ของชายหนุ่มไว้แค่ตัวเดียวทำให้เธอดูน่ามองยิ่งหนัก
        " มองอะไรนะ" เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้พนักงานนั้นหันไปมอง
        " ปะเปล่าครับ อาหารมาส่งแล้วครับ"
        " ส่งเสร็จแล้วก็ออกไปสิ"
        " ครับ" พนักงานหนุ่มเอ่ยตอบอย่างเสียดายก่อนจะเดินออกไปแต่ยังไม่วายหันกลับมามองร่างบางอีกครั้ง แต่ชายหนุ่มนั้นเดินมายืนซ้อนหญิงสาวแล้วโอบกอดเอาไว้ทำให้พนักงานคนนั้นไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย
        " ดูแต่งตัวสิ ถ้าพี่เข้ามาไม่ทันจะเป็นยังไง"
        " เป็นอะไรล่ะค่ะ" แก้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะเธอนั้นยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย
        " ก็ไอ้พนักงานบ้านั้นมันมองเมียพี่นิ พี่หวง" ชายหนุ่มก้มลงมากระซิบที่ข้างหูแทนพร้อมงับเข้าเบาๆ อย่างชอบใจ
        " อื้ม พอเลย แก้วหิวข้าวแล้วค่ะ"
        " งั้นเรามากินกันดีกว่า ดูสิว่าแก้วชอบอาหารที่พี่สั่งมาให้หรือเปล่า"  ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วเอาฝาครอบอาหารออกเพื่อดูเมนูที่เขาสั่งมาให้หญิงสาว
        " น่าทานจังเลยค่ะพี่โมะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วกระโดดกอดรอบคอชายหนุ่มเอาไว้ พร้อมหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนจะนั่งลงทานอาหาร
        " อะไรอ่ะ พี่อุตส่าห์สั่งมาให้ตั้งเยอะ ให้รางวัลแค่เนี๊ย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมนั่งลงข้างๆ แฟนสาว
        " แก้วขอกินก่อนนะ ตอนนี้หิวมากกกกกค่ะ"
        " ครับ มาเดี๋ยวพี่แกะกุ้งให้" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วแกะกุ้งย่างตัวโตให้หญิงสาว
        " อ้าปากค่ะ เดี๋ยวแก้วป้อนข้าว" 
        " อ้า" ชายหนุ่มอ้ปากรอหญิงสาวที่ป้อนข้าวใส่ปาก
        " อร่อยไหมค่ะ" แก้วเอ่ยถามแต่ชายหนุ่มได้แต่พยักหน้าตอบพร้อมเคี้ยวข้าวที่อยู่เต็มปาก
        " นี้ครับกุ้ง" โทโมะป้อนกุ้งใส่ปากหญิงสาวบ้าง  ทั้งสองนั่งทานอาหารต่างผลัดกันป้อนกันไปป้อนกันมาจนทั้งสองอิ่ม
        " อิ่มหรือยังครับ"
        " ยังค่ะ พี่โมะลล่ะอิ่มหรือยัง"
        " เริ่มจะอิ่มแล้วครับ แต่เดี๋ยวพี่แกะกุ้งให้อีกนะครับ"
        " ขอบคุณค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วตักอาหารในจานใส่ปากทานอย่างอร่อย  โทโมะมองหญิงสาวตัวเล็กที่ทานอาหารเยอะอย่างอร่อย
        " เป็นไรไปล่ะครับ"
        " อิ่มค่ะ"
        " ไม่อิ่มได้ไงอ่ะ กินเกลี้ยงหมดซะทุกอย่าง"
        " ก็มันอร่อยนิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วลุกเดินไปล้างมือ
        " กินมาก เดี๋ยวกลับไปพี่จะจับเข้าฟิตเน็ตเลย"
        " อะไร แก้วไม่ได้อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย"
        " เหรอครับ"
        " ค่ะ งั้นแก้วไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ" แก้วว่าก่อนจะวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนแล้วกดล็อคทันที  โทโมะมองตามก่อนจะเช็ดมือแล้วโทรตามให้พนักงานมาเก็บจานอาหารที่ทานไว้ก่อนจะมานั่งดูทีวีเพราะเข้าห้องนอนไม่ได้ 
        " อ้าว พี่โมะทำไมไม่เข้าห้องล่ะค่ะ" แก้วโผล่หน้าออกมาถามด้วยรอยยิ้มก่อนจะหายเข้าไป
        " ก็ใครให้ล็อคห้องล่ะครับ  เดี๋ยวเจอดี"
            " พี่โมะ แก้วอยากกินแบบพี่อ่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วมองอาหารในจานอาหารของชายหนุ่ม  ก็มันมีอาหารหลายอย่าง น่ากินทั้งนั้นเลยอ่ะ       
            " ไม่ได้ครับ"         
            " แก้วอยากกินอ่ะ"       
            " กินพี่ก่อนล่ะกัน"         
            " ไม่เอาอ่ะ"     
            " ไว้แก้วหายก่อนแล้วพี่จะให้กินเยอะๆ เลย"     
            " แต่แก้วก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนิค่ะ" หญิงสาวเถียงอย่างไม่ยอมแพ้     
            " ไม่ได้ ถ้าจะกินเดี๋ยวพี่ป้อน แต่ไม่ใช้ช้อนป้อนนะ"        
            " งั้นไม่กินก็ได้" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วทานอาหารในจานตัวเอง       
            " ทำไมอ่ะ ไม่อยากกินแล้วเหรอ พี่อุตส่าห์อยากจะป้อน"        
            " ไม่เอาอ่ะ"     
            " กินหน่อยสิ นะนะ"       
            " ไม่ค่ะ แก้วอิ่มแล้ว"     
            " ทำไม พี่จะป้อนเลยไม่อยากกินเหรอ" ชายหนุ่มเอ่ยถามแล้วหันหน้าหนี         
            " ไม่ใช่นะ แก้วแค่อายเฉยๆ" แก้วเอ่ยบอกแล้วเอาหน้ามาวางไว้ที่แขนของชายหนุ่มที่นั่งข้างๆ       
            " พี่ล้อเล่นครับ ทานเถอะเดี๋ยวแก้วจะได้ทานยาแล้วนอนพักผ่อน"     
           " ค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วทานอาหารในจานต่อโดยโทโมะมองหญิงสาวข้างกายแล้วก็ยิ้มออกมา   หลังจากทานอาหารเสร็จโทโมะก็พาหญิงสาวเดินกลับข้นมานอนพักที่ห้องโดยเขาก็นั่งเฝ้าหญิงสาวอยู่ข้างเตียงไม่ไปไหนเช่นกัน  เมื่อถึงเวลาอาหารเย็นเขาก็โทรสั่งอาหารขึ้นมายังห้องพัก         
 
 
            " พี่โมะ พี่โมะอยู่ไหนค่ะ" แก้วตะโกนเรียกชายหนุ่ม เมื่อเธอตื่นขึ้นมาแล้วไม่พบใครเลย   
       ก๊อก ก๊อก ก๊อก       
           " พี๋โมะ.."       
          " อาหารมาส่งครับ" พนักงานเอ่ยบอกกับหญิงสาวที่เดินมาเปิดประตู         
          " เชิญด้านในเลยค่ะ" หญิงสาวเอ่ยบอกแล้วให้พนักงานเข็นรถเข็นอาหารเข้าไปวางไว้ในห้องพัก  หญิงสาวจึงเดินมาดูอาหารโดยไม่รู้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งนั้นจ้องมาที่ร่างกายของหญิงสาว  ตอนนี้เธอสวมเสื้อเชิ๊ตตัวใหญ่ของชายหนุ่มไว้แค่ตัวเดียวทำให้เธอดูน่ามองยิ่งหนัก       
          " มองอะไรนะ" เสียงทุ้มดังขึ้นทำให้พนักงานนั้นหันไปมอง       
         " ปะเปล่าครับ อาหารมาส่งแล้วครับ"       
         " ส่งเสร็จแล้วก็ออกไปสิ"       
         " ครับ" พนักงานหนุ่มเอ่ยตอบอย่างเสียดายก่อนจะเดินออกไปแต่ยังไม่วายหันกลับมามองร่างบางอีกครั้ง แต่ชายหนุ่มนั้นเดินมายืนซ้อนหญิงสาวแล้วโอบกอดเอาไว้ทำให้พนักงานคนนั้นไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย       
         " ดูแต่งตัวสิ ถ้าพี่เข้ามาไม่ทันจะเป็นยังไง"       
         " เป็นอะไรล่ะค่ะ" แก้วเอ่ยถามอย่างแปลกใจ เพราะเธอนั้นยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย    
         " ก็ไอ้พนักงานบ้านั้นมันมองเมียพี่นิ พี่หวง" ชายหนุ่มก้มลงมากระซิบที่ข้างหูแทนพร้อมงับเข้าเบาๆ อย่างชอบใจ       
         " อื้ม พอเลย แก้วหิวข้าวแล้วค่ะ"       
         " งั้นเรามากินกันดีกว่า ดูสิว่าแก้วชอบอาหารที่พี่สั่งมาให้หรือเปล่า"  ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วเอาฝาครอบอาหารออกเพื่อดูเมนูที่เขาสั่งมาให้หญิงสาว       
         " น่าทานจังเลยค่ะพี่โมะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วกระโดดกอดรอบคอชายหนุ่มเอาไว้ พร้อมหอมแก้มทั้งสองข้างก่อนจะนั่งลงทานอาหาร       
         " อะไรอ่ะ พี่อุตส่าห์สั่งมาให้ตั้งเยอะ ให้รางวัลแค่เนี๊ย" ชายหนุ่มเอ่ยบอกพร้อมนั่งลงข้างๆ แฟนสาว     
         " แก้วขอกินก่อนนะ ตอนนี้หิวมากกกกกค่ะ"       
         " ครับ มาเดี๋ยวพี่แกะกุ้งให้" ชายหนุ่มเอ่ยบอกแล้วแกะกุ้งย่างตัวโตให้หญิงสาว    
         " อ้าปากค่ะ เดี๋ยวแก้วป้อนข้าว"        
         " อ้า" ชายหนุ่มอ้าปากรอหญิงสาวที่ป้อนข้าวใส่ปาก     
         " อร่อยไหมค่ะ" แก้วเอ่ยถามแต่ชายหนุ่มได้แต่พยักหน้าตอบพร้อมเคี้ยวข้าวที่อยู่เต็มปาก       
         " นี้ครับกุ้ง" โทโมะป้อนกุ้งใส่ปากหญิงสาวบ้าง  ทั้งสองนั่งทานอาหารต่างผลัดกันป้อนกันไปป้อนกันมาจนทั้งสองอิ่ม       
         " อิ่มหรือยังครับ"     
         " ยังค่ะ พี่โมะลล่ะอิ่มหรือยัง"     
         " เริ่มจะอิ่มแล้วครับ แต่เดี๋ยวพี่แกะกุ้งให้อีกนะครับ"       
         " ขอบคุณค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วตักอาหารในจานใส่ปากทานอย่างอร่อย  โทโมะมองหญิงสาวตัวเล็กที่ทานอาหารเยอะอย่างอร่อย     
         " เป็นไรไปล่ะครับ"       
         " อิ่มค่ะ"     
         " ไม่อิ่มได้ไงอ่ะ กินเกลี้ยงหมดซะทุกอย่าง"       
         " ก็มันอร่อยนิค่ะ" แก้วเอ่ยบอกแล้วลุกเดินไปล้างมือ     
         " กินมาก เดี๋ยวกลับไปพี่จะจับเข้าฟิตเน็ตเลย"       
         " อะไร แก้วไม่ได้อ้วนขนาดนั้นซะหน่อย"       
         " เหรอครับ"       
         " ค่ะ งั้นแก้วไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ" แก้วว่าก่อนจะวิ่งหนีเข้าไปในห้องนอนแล้วกดล็อคทันที  โทโมะมองตามก่อนจะเช็ดมือแล้วโทรตามให้พนักงานมาเก็บจานอาหารที่ทานไว้ก่อนจะมานั่งดูทีวีเพราะเข้าห้องนอนไม่ได้        
         " อ้าว พี่โมะทำไมไม่เข้าห้องล่ะค่ะ" แก้วโผล่หน้าออกมาถามด้วยรอยยิ้มก่อนจะหายเข้าไป       
         " ก็ใครให้ล็อคห้องล่ะครับ  เดี๋ยวเจอดี"