รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

"อ้าวตื่นแล้วหรอ"แก้วที่รู้สึกตัวก่ลืมตาขึ้นมา

"นาย  เข้ามาทำไมอ่ะ"แก้วถามขึ้น

"แล้วทำไมชั้ลจะเข้านอกออกในบ้านหลังนี้ไม่ได้ล่ะก็เจ้าเป็นเจ้าของอ่ะ ขนาดตัวเทอชั้ลยังเป็นเจ้าของได้เลย"

"นายปล่อยชั้ลกลับบ้านเถอะน้า ชั้ลขอร้อง"แก้วขอร้องโทโมะ

"ชั้ลว่าชั้ลพูดเรื่องนี้กับเทอไปแล้วนะ เทอไม่เข้าใจหรอ!!"โทโมะขึ้นเสียงใส่แก้ว

แก้วนั่งอยู่ก็ตกใจเพราะเสียงตวาดของโทโมะถึงเทอจะได้ยินเขาตวาดใส่เทอบ่อยๆแต่เทอก็ไม่ชินจึงทำให้น้ำตาไหลลงมา

"เอ้านี่  น้ำตาไม่มีค่าที่นี้จำเอาไว้!!"

"นายมันบ้า"

"แล้วนี้เทอจะไปไหนห่ะ!"โทโมะทักเมื่อเห็นแก้วลุกออกจากเตียงแล้ววิ่งไปที่หน้าประตู

"โอ๊ย..นี่แล่อยนะ"แก้วร้องขึ้นเมื่อโทโมะตามไปได้ทัน

"คิดจะกลับไปง่ายๆแบบนี้หรอ"

"แล้วนายพาชั้ลมาที่นี้ทำไมล่ะ พาชั้ลกลับเดี๋ยวนี้เลยนะ"

"ไม่ เทอกล้าดียังไงมาสั่งชั้ลห่ะ!"

"เทอต้องอยู่กับชั้ลที่นี้แหละ"

"นี่นายจะบ้าหรอ นี่ปล่อยชั้ลนะชั้ลจะกลับบ้านปล่อยนะ"

"นี่เทออยากทำตัวฉาวโฉดไม่ใช่หรอห่ะ ถึงได้ไปแย่งแฟนชาวบ้านเขาไปหน้าตาเฉยอ่ะห่ะ!!"

"มากับชั้ลก็ได้ อ้อ ชั้ลลืมไปมากับชั้ลมันไม่เร้าอารมณ์ เท่ากับของคนอื่นหรอกใช่ม๊ย"

"ไอ้บ้า นี้ปล่อยชั้ลเลยนะ"

"อยากทำตัวฉาวมากใม๊ยทำที่นี้แล้วกัน อย่างน้อยชั้ลก็มีเรือนหอไว้รอ   มานี่!!"

"ปล่อยนะปล่อยชั้ลเดี๋ยวนี้ ชั้ลเกลียดนายที่สุดเลย  อุ๊บ"

โทโมะโยนแก้วลงที่นอน

"เทอต้องอยู่กับชั้ลที่นี้จนกว่าชั้ลจะพอใจ"

"นี่นายมาทำแบบนี้กับชั้ลทำไมชั้ลไปทำอะไรให้นายหรอ"

"เทอมันตัวปํญหาแย่งของคนอื่นเขาไปทั่ว"

"ในเมื่อไม่ใครจัดการกับเทอได้ชั้ลจะจัดการเอง"

"เอาเวลามาใช้ให้เกิดประโยชน์หน่อยสิเก็บกวาดบ้านนี้ให้สะอาด เราต้องนอนที่นี้อีกนาน ผู้หญิงอย่างเทออ่ะมีปัญญาทำใม๊ย ถ้าไม่มีปัญญาคืนนี้ก็นอนคุกฝุ่นไปแล้วกัน"

แล้วโทโมะก็เดินออกจากห้องไป

แก้วลุกขึ้นพยายามจะเปิดประตูออกแต่โทโมะล็อกประตูจากข้างนอก

"โห เก่งเหมื่อนกันหนิคิดว่าเป็นคุณเทวดาปัดกวาดไม่เป็น"

"นี่ นายกำลังเข้าใจชั้ลผิดนะชั้ลไม่ได้เป็นคนอย่างที่นายคิด ให้ชั้ลกลับบ้านเถอะอย่าให้ชั้ลอยู่เลย"

"ไม่!!!!!!!"