รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)
Lookpla
9)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นายกำลังเข้าใจชั้ลผิดนะ ชั้ลไม่ได้เป็นคนอย่างที่นายคิดเลย ให้ชั้ลกลับบ้านเถอะอย่าให้ชั้ลอยู่เลย"แก้วของร้องโทโมะ
"หึ นั้นสิเนอะ ชั้ลรู้จัดเทอน้อยไปจริงๆ แต่มันก็เป็นเหตุผลที่เทอต้องอยู่ที่นี้ต่อไป ชั้ลจะได้รู้จักเทอมากขึ้นและทุกซอกทุกมุม"ตอนท้ายโทโมะตั้งใจเข้ามาพูดใกล้ๆซอกหูของแก้วทำให้เทอนั้ยต้องหดตัวและขนลุกทันที
"เอ้า เอาของพวกนี้ไปพิสูจน์ว่าชั้ลมองเทอผิดไป ทำกับข้าวเย็นซะของอร่อยๆนะ"
"ชั้ลไม่ใช่คนใช้ของนายนะ ชั้ลไม่ทำ!!"
"ถ้าเทอไม่ทำแล้วใครจะทำห่ะ ชั้ลทำกับข้าวไม่เป็นนะขอบอกไว้ก่อน"
"งั้นก็อดตายกันไปแล้วกัน"
"ชั้นเนี้ยรู้จักที่นี้ดีนะ ถ้าจะหาของกินอ่ะมันไม่ยากหรอก แต่ชั้ลไม่พาเทอไปหรอกชั้ลจะไปกินคนเดียว ถ้าไม่ทำกับข้าวก็อดตายให้ท้องมันร้องไปแล้วกัน!!"แล้วก็เดินออกไป
แก้วมองดูสัตว์และเนื้อสัตว์ที่โทโมะโยนมาให้เทอทำอาหาร
20.00น
"นี่ๆเดี๋ยว อยู่กันตั้ง2คนทำไมทำมาอย่างเดียวล่ะแล้วจะอิ่มยังไง"โทโมะพูดขึ้นเมื่อเขาเห็นกับข้าวแค่อย่างเดียว
"แล้วจะเอาอะไรอีกล่ะ"
"ไปทำๆมาเหอะ แล้วชั้ลจะเป็นคนเลือกเองว่าชั้ลจะกินอะไร"
แก้วเดินเข้าไปยังห้องครัวเพื่อทำกำข้าวตามที่เขาสั่งมาเพิ่ม
"เอ้า เยอะพอไหม"
"นี่!เทอข้าวมันเย็นขนาดนี้กินไม่อร่อยหรอ"
"เดี๋ยวชั้ลไปอุ่นให้"แก้วลุกขึ้นหยิบโถข้าวไปจะอ่น
"ไมต้อง ฟังให้ดีๆนะดีๆนะไปหุงมาใหม่เดี๋ยวนี้เร็วๆด้วยนะชั้ลหิวไส้จะขาดแล้ว"
15 นาทีผ่านไป
แก้วเดินเข้ามาที่โต๊ะทานอาหารก็ว่าโถข้าวลงแล้วตักให้ตัวเอง
"ตักให้ชั้ลด้วยสิ"โทโมะบอกแก้ว
"เอาจานของนายส่งมาดิ"โทโมะส่งจานให้แก้ว
โทโมะเมื่อได้ข้าวมาแล้วก็ตักกับข้าวชิมดู
"นี่ มันผัดอะไรของเทอเนี้ย ไม่ได้เรื่องเลย"
"ไม่ต้องกงต้องกินมันแล้ว"เขาหยิบถังขยะที่อยู่ใกล้ๆขึ้นมาแล้วทิ้งกำข้าวทิ้ง
"นี่ก็ไม่อร่อย"
"เฮ้ย นี้นายทำอะไรเนี้ย"แก้วพูดขึ้นมเมื่อเห็นเขาเทกำข้าวที่เทอทำมาทิ้งหมด
"ก็เทอทำอะไรของเทอไม่มีความอร่อยเลยสักอย่าง เทอมันไม่ได้เรื่องจริงๆเลย"
"นี่นายทำแบบนี้ได้ยังไงมันจะมากไปแล้วนะ!!"
"ก็มันไม่อร่อยเลยสักอย่าง ชั้ลไม่ยอมให้อาหารพวกนี้มาทำให้ท้องไส้ชั้ลปั่นป่วนเด็ดขาด"
"แต่นายป็นคนสั่งให้ชั้ลทำเองนะ!!"แก้วเสียงดังใส่โทโมะบ้าง
"ก็คิดว่าเทอจะทำอาหารเก่งบ้างเหมื่อนกับที่เทอยั่วผู้ชายไปวันๆไง"
"เพี้ย!!! ชั้ลไม่ทนอยู่กับคนหยาบคายอย่างนายอีกต่องไปแล้ว พอกันที่!"
แก้ววิ่งออกมาจากบ้านหลังนั้น ออกมาวิ่งเข้าไปยังไร่องุ่นของโทโมะไปยังสุดของไร่ซึ่งทั้งมืดและน่ากว่ามาก
"ช่วยด้วยๆๆช่วยด้วยค่ะใครที่อยู่แถวนี้ช้วยชั้ลด้วยค่ะ ชั้ลถูกลักพาตัวมาช่วยด้วๆๆ"แก้วร้องของความช่วยเหลือเผื่อจะมีคยมาได้ยินเทอบ้าง
"พี่ป็อป ๆพี่ป็อปอยู่ไหนช่วยพาแก้วออกไปจากที่นี้ด้วยค่ะแก้วอยากออกไปไกลๆจากคนใจร้านนี้สักที่"แก้วร้อง
"มีใครได้ยินไหมค่ะพาชั้ลออกไปที่
"นี่!!"
"อ๊ายย"แก้วร้องด้วยความตกใจที่มีคนมาจับไหล่ของเทอ
"ขวัญอ่อนจังนะเทออ่ะ"โทโมะนั่นเองที่มาจับไหล่ของแก้ว
"นี่นายตามชั้ลมาทำไมเนี้ย"
"ก็ชั้ลบอกเทอไปแล้วไงว่าที่นี้ชั้ลรู้จักดีกว่าเทอ เทอไม่มีทางหนีชั้ลออกไปได้หรอกจนกว่าชั้ลจะปล่อยเทออกไปเอง กลับบ้าน!!"
"มะ..ไม่ชั้ลไม่กลับไปกลับนายชั้ลจะกลับบ้านชั้ล"
"ที่ตบชั้ล ขั้ลไม่เอาคืนเลยนะ นี้จะทำร้ายชั้ลอีกแล้วหรอ"
"งั้นก็เอาเลยสิ เอาคืนชั้ลตรงนี้เลยก็ได้ ฆ่าชั้ลให้ตายเลยดีกว่าพาชั้ลกลับไปทรมานแบบนั้นอีก"แก้วพูดเสียงดังใส่เพราะความโมโหะ
"ไม่ การฆ่าเทออ่ะมันเป็นทางออกที่ง่ายเกิไปเทอต้องอยู่ที่นี้ไปกับชั้ลอีกนานจำเอาไว้ ไปกลับบ้าน!!"
"นี่ปล่อยชั้ลนะ ชั้ลไม่ไปไหนกับนายปล่อยๆๆ โอ๊ยนี้นายอย่ามายุ่งกับชั้ลนะ"แก้วเมื่อไม่กลับบ้านตามที่โทโมะสั่งเขาจึงอุ้มเทอขึ้นแล้วเดินกลับเข้าบ้านไป
คุณคุณทุกคนที่ติดตามน้า
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
