รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

เมื่อแก้วพูดความในใจที่เธอเกก็บสะสมมาทั้งหมดให้เขาได้รับรู้  ก็เกิดความนิ่งเงียบขึ้นมาพลอยทำให้
บรรยากาศรอบตัวนิ่งสงบไปด้วย
"แต่ฉันไม่ให้มันเป็นแบบนั้นอีกแล้ว  เพราะต่อไปนี้ฉันกลับมาอยู่กับเธอ กลับมาดูแลเธอด้วยตัวของฉันเอง
ฉันจะไม่ไปไหนอีกแล้ว ฉันจะทำทุกอย่างเพื่อชดเชยกับเวลาที่เราสองคนไม่ได้อยู่ด้วยกันและชดเชยที่ฉัน
ทำให้เธอเสียใจมาตลอด ต่อไปนี้ฉันสัญญานะว่าจะทำให้เธอมีรอยยิ้มทุกๆวันจะดูแลเธอและลูกของฉันให้ดู"
โทโมะที่เป็นฝ่ายทนเงียบไม่ไหวจึงพูดขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ และตอนสุดท้ายที่เขาพูดเรื่องของลูกเขาก็
เอามือไปลูบที่ท้องของแก้วเบาๆอย่างอ่อนโยน
"เธออย่าร้องไห้เลยนะเพราะว่าฉันไม่อยากได้ยินเสียงแบบนี้และน้ำแบบนี้ออกมาจากเธออีกแล้ว  มันทำให้
หน้าตาเธอดูหมองๆไม่สนใสอย่างที่เธอเคยเป็น"
โทโมะพูดแล้วเอามือไปซับน้ำตาให้กับแก้ว
แก้วที่เห็นการกระทำของเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรแต่กลับปล่อยให้เขาทำไป และเธอก็รู้สึกดีด้วยที่เขาทำกับเธอ
แบบนี้
"เธอยังไม่ต้องให้คำตอบกับฉันก็ได้ฉันไม่ได้รีบอะไร  แต่ปล่อยให้ฉันอยากจะทำแบบนี้กับเธอได้ไหม  อย่า
ทำเย็นชาแบบนี้กับฉัน อย่าทำเหมือนว่าฉันไม่ได้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอเลยนะ  เพราะที่เธอทำแบบนี้มันทำให้ฉัน
แทบอยากไม่หายใจเลย"
โทโมะพูดหลังจากที่ซับน้ำตาให้แก้วเสร็จ
"แล้วฉันจะเชื่อได้ไงว่าฉันจะเชื่อนายได้ เพราะที่ผ่านๆมานายปล่อยให้ฉันต้องอยู่คนเดียวตลอย น่าไม่เคย
ช่วยอะไรฉันเลย แบบนี้ นายจะมาเรียกร้องอยากให้ฉันพูดดีๆกับนาบหรอ นายเป่็นคนทำให้มันต้องกลายเป็น
แบบนี้เอง"
แก้วพูด
"นายมันไม่มีความรับผิดชอบอะไรเลย แม้แต่นิดเดียวไม่เคยดูแลเอาใจใส่คนรอบข้างตัวนาย นายเอาแต่ตัว
ของนายเอง ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ ไม่อ่อนโยน ไม่มีอะไรดีเลยด้วยซ้ำ!!"
แก้วพูดแล้วลุกขึ้นจะวิ่งออกไป
แต่ตอนนั้นที่แก้วลุกขึ้นนั้นโทโมะที่ลุกขึ้นตามและจับเธอหันมากอดเอาไว้แลัรัดเธอไว้ในอ้อมกอดแย่างแน่น
หนา  แก้วทำอะไรไม่ได้เพียงแต่ดิ้นและเอามือทุบไปที่หน้าอกของโทโมะและบ่นด่าโทโมะอยู่แต่เป็นเพราะ
หน้าของเธอแนบชิดกับหน้าอกของโทดมะเสียงเลยออกมาฟังไม่ค่อยได้ศัพท์เท่าไร
"ตอนแรกฉันรู้สึกใจไม่ดีเลย ที่เวลาฉันพูดอะไรแล้วเธอก็ยังคงเงียบไม่ตอบอะไรฉันเลยแล้วยังทำหน้าตานิ่ง
เฉย ทำให้ฉันคิดไปว่าเธอคงไม่ให้โอกาสฉันแล้ว  แต่เธอก็พูดหรือด่าฉันความรู้สึกที่เธออัดแน่นมาให้ฉันได้
ฟัง ฉันก็รู้สึกว่าเธอไม่ได้โกธรอะไรฉันมาก เพราะการที่เธอยอมพูดกับฉันฉันก็ค่อยโล่งเพราะว่าเธอย่อมเปิด
ใจให้ฉันแล้ว ต่อไปนี้ฉันจะทำให้ได้แบบที่ฉันพูดให้ได้"
โทโมะพูดแ ล้วยิ้มออกมาและยังกอดแก้วเอาไว้เหมือนเดิม
"ปล่อยได้แล้ว ฉันจะเข้าไปอาบน้ำ"
แก้วที่ดิ้นอยู่พูดขึ้นด้วยความเขินที่ได้ยินเขาพูดออกมา
"อืม"
โทโมะตอบออกมาและปล่อยแก้วออกจากอ้อมแขน
"อุ๊บ.."
เสียงของแก้วที่โดนโทโมะรั้งเอวแก้วเข้ามาแล้ว และประกบปากของแก้วเอาไว้อย่างรวดเร็ว ทำให้คนที่จะ
เดินเข้าบ้านไปต้องหยุดนิ้งเพราะตกใจและไม่คิดว่าเขาจะทำอะไรแบบนี้ในที่แบบนี้
จูบที่แสนอ่อนโยนและเต็มไปด้วยความคิดถึงมันหวานซะจนแก้วไม่อาจผลักมันออกไปได้เพราะเธอก็ต้องการ
สัมผัสแบบนี้กับเขาเหมือนกัน  สัมผัสที่นุ่มอ่อนหวานจนยากที่จะแยกออกจากกัน เขาทำให้เธอเหมือนลอย
อยู่บนอากาศ
"ฉันรักเธอนะ"
เมื่อริมฝีปากของทั้งคูออกจากกันโทโมะก็ไม่รีรอ กระซิบที่ข้างหูของแก้วอย่างแผ่วเบา  แต่ถึงจะเบาแค่ไหนก็
ทำให้คนที่ฟังอยู่เขินหน้าแดงได้อยู่ไม่น้อย
"เธอจะไม่ตอบฉันหน่อยหรอว่าเธอรู้สึกยังไงกับฉันบ้างอ่ะ"
โทโมะหลังจากที่เห็นแก้วหน้าแดงเพราะความเขินเลยพูดขึ้น
"ไหนนายบอกว่าฉันยังไม่ต้องรีบตอบนายก็ได้ไง"
แก้วบอกทั้งที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมา
"ก็ได้แล้วแต่เธอแล้วกัน ฉันจะรอวันนั้นะ"
โทโมะพูดแล้วโอบแก้วจากทางด้านหลัง
ตอนนี้อากาศที่แสนเป็นใจพระอาทิตย์กำลังจะตกดินทั้งคูยืนดูพระอาทิตย์ตกด้วยกันโดยที่โทโมะกอดแก้ว
อยู่ทางด้านหลัง
"ฉันก็รักนาย"
แก้วพูดขึ้นเสียงเบา แทบจะลอยไปกับสายลม  แต่คำๆนั้นโทโมะก็ได้ยิ้มและยังดังเข้าไปในหัวใจของเขา ยิ้ม
ออกมาโดยที่แก้วไม่รู้ตัว
 
...หลังพุ่งไม้...
"คุณนมคะ หนูอยากมีคนรักแบบนี้มั่งจัง มันจะเป็นไปได้มั้ยเนี้ย"
สาวใช้ที่แอบดูทั้งคูปรับความเข้าใจกันอยู่พูดขึ้น
"นี่เธอ ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก ไปๆเข้าบ้านไปเตรียมอาหารเย็นให้คุณๆเขาได้แล้ว"
นมพูดแล้วไล่สาวใช้เข้าไปข้างในบ้าน
"คะ ก็ได้คะ นมก็อย่าแอบดูคุณๆเขานานแล้วกัน"
สาวใช้พูดแล้ววิ่งเข้าบ้านไปในบ้านยังรวดเร็ว
"เฮ้อ ในที่สุดก็เข้าใจกันสักที กว่าจะรู้เรื่องกันทำเอาเจ็บกันไปตามๆกัน"
นมพูดแล้วก็เดินออกไป
 
จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ จบ

จบแล้วน๊าาาาาา  ขอบคุณณทุกคนที่เข้ามาอ่านแ เม้น โหวต ทุกคนมากๆเลยนะ บาย