รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

"อื้อออ"
เสียงครางของร่างบางที่รู้สึกตัว
"นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย โอ๊ยปวดหัวจัง"
"อ้าว คุณแก้วรู้สึกตัวแล้วเหรอคะ"
สาวใช้ที่ขึ้นมาด้วยอาการของแก้ว เมื่อเห็นแก้วฝื้นแล้วเลยเอ่ยถาม
"นี่ ฉันเป็นอะไรอ่ะ "
แก้วถามเพราะเธอจำได้ครั้งสุดท้ายเธออยู่ในห้องน้ำ
"อ๋อ คุณแก้วไม่สบายน่ะค่ะ เลยเป็นลมไป"
สาวใช่บอกกับแก้ว
"บางที คุณแก้วอาจไม่ค่ยทานอาหารเลยร่างกายอ่อนแอ่ไปทำให้ไม่สบาย ตอนนี้ต่อไปคุณนมสั่งว่าต้องเชิญคุณแก้วไปที่ห้องรัปทานอาหารทุกครั้งค่ะ"
"อืม ขอบใจที่มากนะที่ดูแลฉัน"
แก้วบอก
"ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ พวกเราไม่ได้ช่วยอะไรมากหรอกมีแต่นมนั่นแหละที่คอยดูแลคุณแก้วตลอด นี่ก็พึ่งลงไปสั่งแม่ครัวให้เตรียมอาหารเย็นไว้ให้คุณแก้ว แล้วก็ให้ฉันมาเชิญคุณลงไปเนี้ยแหละคะ"
สาวใช้บอกพร้อมกับเปิดประตูให้กับแก้วที่จะลงไปข้างล่าง
 
ห้องรับประทานอาหาร
"อ้าว มาแล้วเหรอคะ เร็วกว่าที่คิดไว้ซะอีกนะเนี้ยมาค่ะ ข้าวต้มร้อนๆเลย"
นมบอกแล้วตักข้าวต้มให้กับแก้ว
"แก้วขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ดูแลแก้วมาตลอดตั้งแต่ที่แก้วมาอยู่ที่นี้"
แก้วหันไปบอกกับนม ที่ยิ้มรับ
"ไม่เป็นไรค่ะ คุณก็เหมือนคนในครอบครัวนี้ ไม่สิคุณน่ะเป็นครอบครัวเดียวกันกับคุณหนูของนมเลยนะคะ"
นมบอก
"คุณหนูของนมหรอ"
แก้วพูดคำนี้ออกมาเงียบๆเหมือนกับว่าน้ำตาของเธอนั้นจะไหลออกมาซะดื้อๆ 
"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หรือไม่สบายอีก"
นมถามด้วยความตกใจเพราะหน้าของแก้วนั้นดูซีดเซียว 
"มะ..ไม่เป็นอะไรค่ะ แก้วขอตัวนะคะ"
แก้วบอกแล้วรีบลุกไปให้ไกลจากห้องนั้นก่อนที่น้ำตาของเธอจะหยดออกมาให้ทุกคนเห็น
 
5ทุ่ม  ห้องนอน
แก้วที่ขึ้นมาบนห้องได้ไม่นานสาวใช้ก็ตามเอายาขึ้นมาให้กับเธอ  ทำให้เธอกินยานั้นรู้สึกง่วงแล้วหลับไปเพราะความเพรียและริาของยาซึ่งทำให้ง่วงหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ
 
-โทโมะ-
โทโมะกลับมาบ้านกลางดึกตอนที่ทุกคนหลับไปกันหมดแล้ว เขาเข้ามาที่ห้องของแก้วเป็นห้องแรกเพราะเขากลับมานี้ตั้งใจที่จะมาหาแก้วและมาดูอาการของเธอที่ช่วงนี้เธอไม่สบายบ่อยแล้วไม่ยอมไปหาหมอ
โทโมะเดินเข้าไปใกล้ที่นอนเขามองร่างที่อยู่ใต้ผ้าห่มผื้นหนาเขาเดนเข้าไปและนั่งลงกับเตียงมองดูใบหน้าของแก้วที่ตอนนี้หลับสนิทเพราะยาโทโมะค่อยๆนอนลงข้างๆอย่างเบาๆเพราะกลัวว่าเธอนั่นจะรู้สึกตัวแล้วตื่นขึ้นมาไล่เขาไปเขาไม่อยากที่จะเห็นน้ำใสๆออกมาจากดวงตานั้นอีกแล้ว 
เขาค่อยๆกอดเธออย่างเบามือกอดร่างของแก้วที่อยู่ใต้ผ้าห่ม
"อือออ"
เสียงของแก้วที่ครางออกมาเพราะโทโมะนั้นกำชับอ้อมกอดของเขาแน่นขึ้นแล้วเอาหน้าของเขาซุกไปที่ซอกคอของแก้ว เพราะอากาศตอนกลางคืนนั้นหนาว 
"ขอคืนนี้ฉันได้หลับฝันดีกว่าทุกคืนที่ผ่านมา ฉันขอนอนกอดเธออย่างนี้ทั้งคืน"
โทโมะพูดกระซิบอยู่ที่ซอกคอของแก้วที่ตอนนี้หลับไม่รู้เรื่องเป็นเพราะอากาศหนาวและเธอรู้สึกอบอุ่นกว่าทุกคืน