รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

"อื้อออ"

เสียงครางของร่างบางที่รู้สึกตัว

"นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี้ย โอ๊ยปวดหัวจัง"

"อ้าว คุณแก้วรู้สึกตัวแล้วเหรอคะ"

สาวใช้ที่ขึ้นมาด้วยอาการของแก้ว เมื่อเห็นแก้วฝื้นแล้วเลยเอ่ยถาม

"นี่ ฉันเป็นอะไรอ่ะ "

แก้วถามเพราะเธอจำได้ครั้งสุดท้ายเธออยู่ในห้องน้ำ

"อ๋อ คุณแก้วไม่สบายน่ะค่ะ เลยเป็นลมไป"

สาวใช่บอกกับแก้ว

"บางที คุณแก้วอาจไม่ค่ยทานอาหารเลยร่างกายอ่อนแอ่ไปทำให้ไม่สบาย ตอนนี้ต่อไปคุณนมสั่งว่าต้องเชิญคุณแก้วไปที่ห้องรัปทานอาหารทุกครั้งค่ะ"

"อืม ขอบใจที่มากนะที่ดูแลฉัน"

แก้วบอก

"ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ พวกเราไม่ได้ช่วยอะไรมากหรอกมีแต่นมนั่นแหละที่คอยดูแลคุณแก้วตลอด นี่ก็พึ่งลงไปสั่งแม่ครัวให้เตรียมอาหารเย็นไว้ให้คุณแก้ว แล้วก็ให้ฉันมาเชิญคุณลงไปเนี้ยแหละคะ"

สาวใช้บอกพร้อมกับเปิดประตูให้กับแก้วที่จะลงไปข้างล่าง

ห้องรับประทานอาหาร

"อ้าว มาแล้วเหรอคะ เร็วกว่าที่คิดไว้ซะอีกนะเนี้ยมาค่ะ ข้าวต้มร้อนๆเลย"

นมบอกแล้วตักข้าวต้มให้กับแก้ว

"แก้วขอบคุณมากเลยนะคะ ที่ดูแลแก้วมาตลอดตั้งแต่ที่แก้วมาอยู่ที่นี้"

แก้วหันไปบอกกับนม ที่ยิ้มรับ

"ไม่เป็นไรค่ะ คุณก็เหมือนคนในครอบครัวนี้ ไม่สิคุณน่ะเป็นครอบครัวเดียวกันกับคุณหนูของนมเลยนะคะ"

นมบอก

"คุณหนูของนมหรอ"

แก้วพูดคำนี้ออกมาเงียบๆเหมือนกับว่าน้ำตาของเธอนั้นจะไหลออกมาซะดื้อๆ 

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าคะ หรือไม่สบายอีก"

นมถามด้วยความตกใจเพราะหน้าของแก้วนั้นดูซีดเซียว 

"มะ..ไม่เป็นอะไรค่ะ แก้วขอตัวนะคะ"

แก้วบอกแล้วรีบลุกไปให้ไกลจากห้องนั้นก่อนที่น้ำตาของเธอจะหยดออกมาให้ทุกคนเห็น

5ทุ่ม  ห้องนอน

แก้วที่ขึ้นมาบนห้องได้ไม่นานสาวใช้ก็ตามเอายาขึ้นมาให้กับเธอ  ทำให้เธอกินยานั้นรู้สึกง่วงแล้วหลับไปเพราะความเพรียและริาของยาซึ่งทำให้ง่วงหลับไปตั้งแต่หัวค่ำ

-โทโมะ-

โทโมะกลับมาบ้านกลางดึกตอนที่ทุกคนหลับไปกันหมดแล้ว เขาเข้ามาที่ห้องของแก้วเป็นห้องแรกเพราะเขากลับมานี้ตั้งใจที่จะมาหาแก้วและมาดูอาการของเธอที่ช่วงนี้เธอไม่สบายบ่อยแล้วไม่ยอมไปหาหมอ

โทโมะเดินเข้าไปใกล้ที่นอนเขามองร่างที่อยู่ใต้ผ้าห่มผื้นหนาเขาเดนเข้าไปและนั่งลงกับเตียงมองดูใบหน้าของแก้วที่ตอนนี้หลับสนิทเพราะยาโทโมะค่อยๆนอนลงข้างๆอย่างเบาๆเพราะกลัวว่าเธอนั่นจะรู้สึกตัวแล้วตื่นขึ้นมาไล่เขาไปเขาไม่อยากที่จะเห็นน้ำใสๆออกมาจากดวงตานั้นอีกแล้ว 

เขาค่อยๆกอดเธออย่างเบามือกอดร่างของแก้วที่อยู่ใต้ผ้าห่ม

"อือออ"

เสียงของแก้วที่ครางออกมาเพราะโทโมะนั้นกำชับอ้อมกอดของเขาแน่นขึ้นแล้วเอาหน้าของเขาซุกไปที่ซอกคอของแก้ว เพราะอากาศตอนกลางคืนนั้นหนาว 

"ขอคืนนี้ฉันได้หลับฝันดีกว่าทุกคืนที่ผ่านมา ฉันขอนอนกอดเธออย่างนี้ทั้งคืน"

โทโมะพูดกระซิบอยู่ที่ซอกคอของแก้วที่ตอนนี้หลับไม่รู้เรื่องเป็นเพราะอากาศหนาวและเธอรู้สึกอบอุ่นกว่าทุกคืน