รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

ในห้างสพรรสินค้าที่แก้วป๊อปปี้และฟางเดินออกไปนานแล้วโทโมะที่ยังยืนอยู่ที่เดิมได้แต่มองทางที่เขาทั้ง3นั้นเดินจากออกไป

"โมะคะ นี่คุณมายืนทำอะไรตรงนี้คะ พิมหาตั้งนานกว่าจะเจอ"พิมที่เดินตามหาโทโมะตั้งแต่ที่ร้านอาหารก็เจอโทโมะจนได้

"เรื่องของผม คุณไม่ต้องรู้สักเรื่องก็ได้พิมมันเป็นเรื่องส่วนตัว"คำหลังโทโมะเน้นกับพิมแล้วเดินหนีออกไป

"ไม่มีทางซะหรอกเรื่องของคุณชั้ลก็ต้องรู้ให้ได้โดยเฉพาะเรื่องของมัน นังแก้ว"พิมพูดกับตัวเองแล้ววิ่งตามโทโมะที่เดินไปไกลแล้ว

บนรถของโทโมะ

"โมะคะพิมอยากไปเดินเล่นที่สวนตรงนั้นอ่ะคะ"พิมพูดเพราะเทอเห็นผู้หญิงที่มีท่าทางเหมือนกับแก้วเดินเล่นอยู่จึงทำให้เทอนั้นอยากลงไป

"คุณจะลงงั้นหรอ"โทโมะถามพิมแล้วเลี้ยวรภเข้าสวนที่นั้นโดยเร็ว

"ค่ะ"พิมตอบแล้วเตรียมเปิดประตูลงจากรถ

"ไปแล้วนะพอดีผมมีธุระที่ต้องจัดการน่ะไว้ว่างแล้วจะมารับคุณนะพิม"โทโมะรอโอกาสที่พิมเดินลงรถไปแล้วออกรถทันที

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะกลับมารับพิมก่อน"พิมที่เดินได้แปบหนึ้งเมื่อได้ยินที่โทโมะพูดออกมาแล้วหันมาโทโมะก็ออกรถไปด้วยความรวดเร็ว

ตอนที่โทโมะเข้าไปส่งพิมที่สวนนั้นเขาได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่งที่มีท่าทางเหมือนกับแก้วแต่เมื่อมองดีๆแล้วผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่พิมอยากที่เขาคิดแต่เพราะพิมเห็นว่าเหมือนแก้วจึงเลือกที่จะเข้าไปที่สวนนั้นเพราะต้องการที่จะแกล้งแก้วแต่มันผิดคาดเพราะมันไม่ใช่

โทโมะขับรถมาเรื่่อยๆจุดหมายปลายทางของเขานั้นอยู่ที่บ้านของเพื่อนรักของเขา   เมื่อก่อนนั้นเขามักจะมาที่นี้บ่อยมากถึงขนาดมาค้างที่นี้บ่อยๆแต่ตอนนี้ตั้งแต่เกิดเรื่องเข้าใจผิดกันตั้งแต่เรื่องที่แล้วเขาก็ยังไม่ได้ย่ามกายเข้าไปเลยแต่วันนี้จะเป็นวันแรกตั้งแต่ที่เกิดเรื่องเขาจะเข้าบ้านหลังงนี้เข้าไปหาคนรักที่เขาทั้งรักและคิดถึงสุดหัวใจให้ได้  เขาขับรถไปตามถนนและเลี้ยวรถเข้าหมู่บ้านของป๊อปปี้ตรงไปตามซอยที่เข้าต้องการ

"ปิ้งป่อง...."เสียงกริ่งหน้าบ้านของป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ฟางที่ตอนนี้ไม่ได้ทำอะไรจึงอาสามาเปิดประตูให้

"แแอด"เสียงเปิดประตูริ้วหน้าบ้านดังขึ้นเป็นสัญญาณให้คนด้านนอกรู้ว่าเขาจะได้เข้าไปเจอหน้าแก้วเร็วๆนี้

"พี่โมะ  พี่มาได้ไง แล้วพี่หายไปไหนมาตั้งหลายวันทำไมไม่ติดต่อกลับมา"ฟางที่ตอนแรกตกใจที่ได้เห็นหน้พี่ชายตัวเองที่หายหน้าไปหลายวัน เมื่อหายตกใจจงถามคำถามโทโมะออกไป

"อย่าพึ่งถามตอนนี้ได้ไหม แล้วจะเล่าให้ฟัง พี่มาหาแก้วน่ะ"โทโมะพูดแล้วมองหาแก้วว่าเผื่อเทอจะอยู่แถวนี้

"แก้วไม่อยู่แถวนี้หรอกเข้ามาก่อนสิฟางจะพาไปหา"ฟางว่าแล้วดึงมือพี่ชายให้เข้ามาในบ้าน

"ไอ้โมะแกมาทำไมที่นี้ไม่ต้อนรับแกแล้ว"เมื่อฟางและโทโมะเดินเข้ามาในบ้านป๊อปปี้ที่จัดของอยู่ก็เงยหน้าขึ้นมามองแล้วพูดขึ้นโดยความโมโห

"พี่ป๊อปใจเย็นก่อนสิพี่โมะเขาแค่จะมาหาน้องแก้วน่ะ"ฟางที่พูดห้ามก่อนที่ทั้ง2จะมาเรื่องกัน

"ที่ชั้ลมาวันนี้ชั้ลไม่ได้จะมาทะเลาะกับแกชั้ลมาเพราะอยากมาหาแก้วเท่านั้น"โทโมะพูดด้ยวอารมณืที่พยายามทำให้เย็น

"ชั้ลไม่ให้แกได้เจอแก้วหรอกชั้ลไม่ให้น้องชั้ลเสียใจแล้วพอน้องขอชั้ลจะลืมแกแกก็เข้ามาแล้วพอแกทำยัยแก้วเสียใจแกก็ไปงั้นหหรอ  แกมันลูกผู้ชายไหมว่ะทำแล้วไม่มีความรับผิดชอบ"ป๊อปปี้ที่โมโหโทโมะเพราะเขาอยู่ๆก็หายไปทำให้น้องของเขานั้นตองแบกความเสียใจเสียน้ำตาเอาไว้

"พี่โมะ  พี่จะไปไหนอ่ะ"ฟางที่เรียกโทโมะที่เขาวิ่งขึ้นบรรไดขึ้นไปข้างบน

"ก๊อกๆ"โทโมะเคาะประตูห้องตรงข้ามกับห้องนอนของป๊อปปี้

"ค่ะ มาแล้วๆ"แก้วที่ได้ยินเสียงเคาะประตูก็รีบมาเปิดเพราะคิดว่าเป็นฟาง

"พี่ฟางมีอะไรหรือเปล่าคะ  เฮ้ย นายมาได้ง"แก้วพูดแล้วมองหน้า แต่เป็นโทโมะเทอเลยพูดด้วยความตกใจและจะปิดประตูใส่

"เดี๋ยวก่อนสิ ชั้ลมาเรื่องจะคุยด้วยคุยกับชั้ลก่อนได้ไหม  สักแปบหนึ่งก็ดี"โทโมะบอกพร้อมดันประตูของแก้วเอาไว้

"ชั้ลไม่มีอะไรจะพูดกับนายอีกแล้ว ชั้ลเบื่อ"แก้วพูดแล้วดันประตูอีก