รักสุดท้ายของนายใจร้าย (NC++++++++สุดๆๆ)

"ชั้ลไม่มีอะไรจะพูดอะไรกับนายอีกแล้ว ชั้ลเบื่อ"แก้วพูดแล้วดันประตูดปิดลงอีกครั้ง

"ชั้ลก็แค่อยากจะคุยกับเทอ เรื่องวันนี้ ชั้ลรู้ว่าเทอเห็น แต่เทอฟังชั้ลอธิบายก่อนนะ เทอกำลังเข้าใจผิดอ่ะ"โทโมะพูดแต่มือและแขนของเขายังผลักประตูต้านกับแก้วอยู่

"ชั้ลไม่รู้ไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแหละ วันนี้ชั้ลแค่ไปกินข้าวกับพี่ของชั้ล ชั้ลไม่เห็นอะไรว่านายกำลังทำอะไรกับใครทั้งนั้น"แก้วพูดพลางก้มหน้าลงกลั้นน้ำตาอาไว้

"ในเมื่อเทอไม่เห็นชั้ล แล้วเทอรู้ได้ยังไงว่าชั้ลกำลังทำอะไรอยู่"โทโมะพูดแล้วผลักประตูห้องของแก้วเข้ามาแล้วล็อกปิดทันที

"นายเข้ามาทำไมออกไปนะ ห้องนี้ไม่ต้อนรับคนอย่างนาย"แก้วพูดแล้วใช้มือน้อยๆผลักโทโมะออก

"ชั้ลไม่ไปจนกว่าเราจะคุยกันรู้เรื่อง รู้เรื่องเมื่อไรแล้วชั้ลจะออกไปเองโดยที่เทอไม่ต้องไล่ชั้ลเลย ฟังชั้ลก่อนนะแก้ว"โทโมะบอกแล้วเอามือไปโอบแก้วเอาไว้

"นี่ นายอย่าเอามือสกปรกๆของนายมาแตะตัวชั้ลอีกนะ"แก้วพูดแล้วดันตัวเองออกจากโทโมะมายืนตรงข้างกับเขา

"ตอนนี้ชั้ลไม่รู้ว่าเทอคิดอย่างงแต่เทอเชื่อชั้ลนะที่ชั้ลทำไปทั้งหมดก็เพื่อที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอ่ะ  ชั้ลไม่ได้ต้องการกับไปคบกับพิมอย่างที่เทอเห็นหรอกนะแต่ชั้ลจะกับไปแก้ปัญหาตั้งหากแหละ เทอเชื่อชั้ลนะ"โทโมะบอกแล้วเดินเข้ามาหาแก้วทีละนิด

"แล้วนายจะมาบอกชั้ลทำไม เราไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้วนี่"แก้วพูดประชด

"นี่ เทออย่าพูดแบบนี้อย่าทำตัวเหินห่างกับชั้ลได้ไหม มันอึดอันนะที่เทอทำแบบนี้กับชั้ล"โทโมะพูดแล้วเดินเข้ามาขะเหย่าตัวแก้ว

"นี่ ปล่อยชั้ลนะ ชั้ลไม่สนหรอกว่านายจะทำอะไรที่ไหนกับใคร แต่ตอนนี้ชั้ลเบื่อหน้านายมาก นายช่วยไปไกลๆจากชีวิตของชั้ลสักทีได้ไหมห่ะ น่ารำคาญชะมัด"แก้วผลักโทโมะจนโทโมะล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง

"เพี๊ย!!"เสียงฝ่ามือของแก้วกระทบกับใบหน้าของโทโมะอย่างจังทำให้หน้าของเขาหันไปตามฝ่ามอของแก้วที่ริมปากของเขามือเลือดออกชิบๆตามแรงของร่างบางที่ตบเข้าอย่างจังด้วยความที่แก้วมีอารมณ์แปรปวน

"อย่ามายุ่งกับชั้ลอีก เพราะชั้ลไม่อยากเจอหน้าของนายอีก ไป ออกไปจากห้องของชั้เดี๋ยวนี้!"แก้วพูดแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป

"แก้ว!แก้ว!!แก้ว!!ชั้ลขอโทษ ชั้ลรักเทอนะ"เสียงของโทโมะที่ตะโกนบอกแก้วอยู่ที่หน้าห้องน้ำ

"ชั้ลไม่อยากเจอหน้านายอีกออกไป๊ ออกไปจากชีวิตของชั้ลสักที"แก้วพูดทั้งที่เทอยังอยู่ในห้องน้ำ

"ก็ได้ถ้าเทอต้องการแบบนั้นชั้ลก็จะไปแต่ชั้ลจะไม่ไปไหนจากเทอหรอกสักวันชั้ลจะกลับมาหาเทอ ชั้ลรักเทอนะแก้ว"เสียงของโทโมะค่อยๆหายไปเพราะเขาค่อยเดินออกไปจากห้องของแก้วทีละนิด

ในห้องน้ำที่แก้วยังยืนร้องไห้น้ำตาของเทอหลออกมาเป็นทางเทอยืนอยู่ที่ขอบอ่างล้างหน้าและค่อยๆล้มตัวลงนั่งที่พื้นก้มลงกับเข่าและร้องไห้ออกมาเบาๆ  ใจของเทอนั้นไม่อยากให้เขานั้นไปเทอนั่งรอเขากลับมาแต่พอเขากลับมาแล้วจริงๆเทอกลับไล่เขาอกไปทั้งที่ใจของเทอนั้นไม่ได้สั่งแต่กับทำตามอารมณ์ของตัวเองที่อยู่ๆก็สั่งการมันไม่ได้เทอนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้นนาน

แก้วออกมาเทออาบน้าล้างน้าแล้วล้มตัวนอนลงบนที่นอนทั้งที่เตียงนี้มันไม่เคยเป็นเตียงที่เขาและเทอเคยนอนด้วยกันแต่ทำไมเมื่อล้มตัวนอนทีไรเทอมักจะนึกถึงช่วงเวลาที่เขาและเทอนอนอยู่บนเตียงทั้งช่วงเวลาที่เรามีความสุขด้วยกันทั้งที่นอนกอดกันเขาและเทอเคยมีความสุขด้ยกันเป็นเวลาสั้นๆแต่พอนึกถึงทีไรมันเป็นช่วงเวลาที่แสนยาวนานแก้วค่อยๆหลับตาลงช้าเรื่องราวต่างๆมากมายเข้ามาในหัวของเทอทั้งตอนที่เขาทำไม่ดีกับเทอสารพัดแล้วกับมาเป็นดีทำให้เทอนั้นก็เอียงๆไปหาเขาแล้วทั้งวันนี้ที่มีเรื่องที่เทอบังเอิญไปเห็นภาพนั้นแก้วแทบจะควบคุมอารมณ์ของเทอไม่อยู่แล้วก็ค่อยๆเข้าสู่ห้วงนิทาไป