Only you! แค่เธอคนเดียว

7
 
 
“ใช่ค่ะ คุณเป็นใครหรอคะ”
“แก้วจำเคลวินไม่ได้จริงๆหรอ” เคลวิน เคลเวิ่นไหนฟ่ะ ? ฉันไม่รู้จักกกกก ><
“ใครอะเฟย์”ฉันหันไปกระซิบกับฟย์ เพราะไม่รู้จริงๆว่าเขาคือใคร ? - -
“ฉันขอนึกก่อนนะ…อ้อออ! เคลวินที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกับเธอตอนที่เธอยังไม่ย้ายมาอยู่กรุงเทพป่ะ”
“อ๋อ! เคลวิน แก้วขอโทษนะที่จำเคไม่ได้ มานั่งด้วยกันสิ”
 ฉันหันไปดึงเคลวินลงนั่งเก้าอี้ที่อยู่ข้างๆฉัน โดยไม่รู้เลยว่ามีสายตาบึ้งตึงของใครอีกคนมองอยู่
"ไม่เป็นไรหรอก เราก็ไมได้เจอกันนานแล้ว แก้วรู้มั้ยว่าเคคิดถึงแก้วมากนะ” เมื่อเคลวินพูดประโยคนี้ออกมาทำเอาคนทั้งโต๊ะหันมองหน้ากันอย่างอึ้งๆ ทุกคนเริ่มรู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยจะดีนัก เพราะเมื่อมองหน้าโทโมะที่นั่งหน้าบึ้งอยู่ข้างแก้วแล้วก็ทำให้ทุกคนตกใจมาก เนื่องจากหน้าโทโมะไม่รับทั้งแขก ทั้งฝรั่งเลยทีเดียว (มุกแป้กเว่อร์! =__=)
 
“แก้วก็คิดถึงเค ว่าแต่เคมาทำอะไรที่นี่หรอ?”
“เคมาเที่ยวน่ะ แต่พรุ่งนี้ก็กลับกรุงเทพแล้วล่ะ”
“กลับกรุงเทพ ? เคย้ายมาอยู่กรุงเทพตั้งแต่เมื่อไหร่ ?”
“เมื่ออาทิตย์ก่อนน่ะ ย้ายที่เรียนมาด้วย พอดีพ่อกับแม่ย้ายมาทำงานที่นี่ด้วย”
“อ้อออ เคกินนี่เยอะๆสิ ปลาหมึกอย่างของโปรดเคเลยไม่ใช่หรอ” แก้วตักปลาหมึกย่างใส่จานให้เคลวิน
“แก้วยังจำได้”
“แก้วจำเรื่องของเคได้ทุกอย่างแหละน่า”
 
ปั๊กก!
อยู่ๆโทโมะก็ทุบโต๊ะเสียงดังทำเอาแก้วหันมาด่าเขา
“นายทำบ้าอะไรน่ะ ทุบโต๊ะทำไม”
“โทโมะเป็นอะไรรึเปล่า” ฟางหันไปถามโทโมะเมื่อเห็นว่าโทโมะหน้าแดงกล่ำ
“ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” โทโมะว่าเสร็จก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ
“แค่ไปเข้าห้องน้ำ ทำไมต้องเสียงดังด้วย -___-”
“แกอย่าว่าโทโมะนะ เขาทนแกได้ขนาดนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว” ทำไมต้องทนฉันด้วย ? ฉันไปทำอะไรขวางหูขวางตาเขาหรอ ?  -O-
“นี่แกเป็นเพื่อนฉันหรือเพื่อนโทโมะเนี่ยยัยเฟย์ เข้าข้างกันจังเลยนะ”
“แก้วควรตามไปดูโทโมะนะ” เขื่อนหันมาบอกฉันอีกคน ตกลงฉันทำอะไรผิด? ทำไมทุกคนต้องรุมฉัน ><
“เคมาทำให้แก้วเดือดร้อนรึเปล่า?”
“ถามคำถามโง่ๆ”
“นายว่าไงนะป๊อปปี้ ?”
“เปล๊าาาา ฉันก็พูดไปเรื่อยน่ะ”
“กินต่อสิเค”
“พวกฉันกลับก่อนนะ กินไม่ค่อยลงเท่าไหร่ อาหารมันเลี่ยนๆพิกลน่ะ” เป็นครั้งแรกที่เขื่อนพูดแดกดันฉัน เป็นอะไรไปเนี่ย ?
“แกคงเดินกลับเองได้นะ หรือไม่ก็ให้เคลวินเดินไปส่งก็ได้นิ พวกฉันกลับล่ะ” เฟย์พูดหน้านิ่ง ไม่พอใจอะไรฉันอีกล่ะ ! ><
“เดี๋ยวฟางเดินไปตามโทโมะแปปนึงนะ พวกป๊อปเดินนำไปก่อนก็ได้” ฟางพูดแล้วเดินไปทางห้องน้ำ  และทุกคนก็แยกย้ายกันกลับไป เป็นอะไรกันอะ? ทำไมหนีฉันหมดเลย ><
“เคขอโทษนะแก้ว”
“ขอโทษอะไรเค พวกนั้นเป็นอะไรกันก็ไม่รู้ มันไม่เกี่ยวกับเคหรอกนะ อย่าคิดมากสิ”
“เคย้ายมาเรียนที่ทีเคอาร์แล้วนะ มหาลัยเดียวกับแก้วเลยใช่ป่ะ?” (เชื่อว่าลูกๆในบ้านทีเคอาร์คงไม่ค่อยอยากต้อนรับเคลวินกันใช่มั้ย?  5555 : ไรเตอร์)
“อ้ากก จริงดิ! แก้วดีใจมากรู้เปล่าเค เราจะได้อยู่ด้วยกันแล้วเนอะ ^^”
“ว่าแต่ แก้วกับผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรกันหรอ ? ทำไมเขาต้องทำท่าไม่พอใจเวลาที่เคอยู่กับแก้วด้วย”
“เพื่อนกันหมดแหละ”
“งั้นแก้วก็ยังว่างอะดิ เคยังจีบแก้วได้ใช่รึเปล่า ? :)”
“คิดเอาเองแล้วกัน ฮ่าๆๆ” แล้วฉันกับเคลวินก็พูดคุย หยอกล้อ พลางทานอาหารทะเลอย่างสนุกสนาน ฉันดีใจมากๆที่ได้เจอเคลวินอีกครั้ง ฉันไม่เจอเขามาประมาณห้าปีได้แล้วล่ะ เคลวินเป็นผู้ชายที่ฉันไว้ใจมากที่สุดรองจากแม่ของฉันเลยนะจะบอกให้ คงเป็นเพราะฉันรู้จักกับเคลวินมาตั้งแต่เด็กๆ เราสองคนโตมาด้วยกันจึงทำให้ฉันกับเคลวินสนิทสนมกันเป็นพิเศษ เราสองคนกินอาหารจนหมดโต๊ะ ก่อนที่เคลวินจะเดินมาส่งฉันที่บ้าน แล้วเขาก็ขับรถกลับโรงแรมที่อยู่ใกล้ๆนี่เอง
 
“อ่าวนี่นายยังไม่นอนอีกหรอ?” ฉันเปิดประตูเข้าห้องไปก็พบว่าโทโมะยืนสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียง ฉันไม่เคยเห็นเขาสูบบุหรี่เลยนะ แล้วทำไมจู่ๆเขาถึงสูบอะ ฉันไม่ชอบคนสูบบุหรี่เอาซะเลย :(
“ถ้านอนแล้วจะเห็นฉันยืนสูบบุหรี่อยู่รึไง” โทโมะตอบกวนๆ นี่ฉันถามดีๆนะ -3-
“นายสูบมันทำไม มันไม่ดีนายเองก็รู้นิ”
“เธอใส่ใจฉันด้วยรึไง ฉันนึกว่าเธอใสใจแต่ไอ้หน้าวอกนั่นซะอีก” ผู้ชายอะไรขี้งอนได้โล่เลยยย -___-
“อย่าเรียกเคลวินอย่างนั้นนะ นายเป็นอะไรโทโมะทำไมต้องทำท่าบึ้งตึงใส่ฉันด้วย ตอบฉันมาสิ”
“ฉันก็เป็นของฉันอย่างนี้ ไม่ได้เหมือนไอ้วอกของเธอนี่”
“ถ้านายยังพูดจาประชดประชันฉันอย่างนี้ ฉันจะไม่คุยกับนายแล้วนะโทโมะ”
“เหอะ!” โทโมะถอนหายใจออกมาพลางพ่นบุหรี่เป็นควันพุ่งไปบนฟ้า เฮ้ออ! เป็นอะไรอีกล่ะ อยู่ๆก็งอนฉันซะงั้น ฉันยังไม่รู้เลยนะว่าฉันทำอะไรผิด -_-?
 
ฉันไม่อยากพูดกับโทโมะอีกต่อไป รอให้เขาอารมณ์ดีกว่านี้ก่อนแล้วกัน ฉันไม่อยากทะเลาะ ฉันจึงเดินไปอาบน้ำแล้วเข้านอนโดยไม่สนใจว่าโทโมะจะทำอะไร
 
ในขณะที่แก้วหลับผมก็เดินมานั่งลงบนเตียงข้างๆเธอ เอามือเกลี่ยผมที่ปรกที่หน้าผากของเธอออกเบาๆเพื่อไม่ให้เธอตื่น
“ฉันหึงเธอนะแก้ว” ผมบรรจงจูบลงบนหน้าผากของเธออย่างแผ่วเบา ก่อนจะนอนลงข้างๆเธอ
 
 
@TKR Condo
ฉันวางกระเป๋าเดินทางไว้บนพื้นห้องนอนก่อนจะเดินไปที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้ง พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นรอยแดงที่โทโมะทำเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่เราอยู่ที่ชะอำ  ทำไมไม่หายไปสักทีนะ ฉันไม่อยากใส่เสื้อปิดคออีกแล้ว แค่นี้คนอื่นก็มองว่าฉันบ้ามากพอแล้วเนี่ย อากาศเมืองไทยร้อนจะตายแต่ฉันกลับแต่งตัวเหมือนตอนนี้ฉันอาศัยอยู่แถวยุโรปอะไรอย่างนั้นน่ะ -__-+ แล้วโทโมะเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ ตั้งแต่เกิดเรื่องที่ชะอำเขาก็กลายเป็นคนถามคำตอบคำ ทำท่าเย็นชากับฉันตลอดเวลา ฉันทำอะไรผิดฉันยังไม่รู้ตัวเลยว้อยยยย! :( เอาเหอะ! ฉันจะเลิกคิดเรื่องนายก่อนแล้วกัน ไปอาบน้ำให้สบายตัวถึงจะไม่สบายใจเท่าไหร่ก็เถอะ
 
ก๊อกๆ
เสียงเคาะประตูดังขึ้นข้างนอกแต่ฉันก็ไม่ได้ไปเปิดประตูเนื่องจากกำลังอาบน้ำอยู่  โทโมะคงเดินไปเปิดประตูแล้วล่ะ
“หวัดดีครับพี่โทโมะ” เคลวินทักทายโทโมะด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่โทโมะกลับไม่ได้ยิ้มตอบแต่อย่างใด
“มาหายัยบ๊องนั่นหรอ”
“ยัยบ๊อง…อ๋อครับ ว่าแต่แก้วอยู่ไหนหรอครับ?”
“อาบน้ำอยู่น่ะ นายนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อนก็ได้ ฉันไปล่ะ” โทโมะกำลังจะเดินออกไปข้างนอกแต่ก็ถูกเคลวินพูดขัดขึ้นซะก่อน
“แก้วกับพี่เป็นอะไรกัน ?”
“นายเห็นยังไง ก็เป็นอย่างนั้นแหละ” โทโมะตอบหน้าตาย ทำเอาอีกฝ่ายเริ่มอารมณ์เดือดขึ้น
“เท่าที่ผมเห็นพี่กับแก้วก็เป็นแค่รูมเมทกันเท่านั้นนะ ไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย งั้นถ้าผมจะจีบแก้ว พี่คงไม่ว่าอะไรสิครับ ^^”
“นี่แก…!” โทโมะพุ่งไปกระชากคอเสื้อของเคลวินกำหมัดเตรียมจะต่อย
“ผมพูดอะไรผิดหรอครับ แก้วยังบอกผมเลยว่าพี่กับแก้วเป็นแค่เพื่อนกัน :)”
 
พลั่กกก!
 
“โทโมะทำอะไรของนายน่ะ เคเป็นอะไรรึเปล่า?” จังหวะที่โทโมะต่อยเคลวินล้มลงไปนั่งกองกับพื้นเป็นจังหวะเดียวกับที่แก้วเดินออกมาจากห้องพอดี  ใครเห็นเหตุการณ์ก็คงคิดว่าโทโมะเป็นคนผิดแหงๆ
“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว พี่โทโมะเขาเป็นอะไรก็ไม่รู้อะ เคแค่แวะมาหาแก้วแต่พี่เค้าก็ต่อยเคเฉยเลย”
“ไอ้หน้าวอก !” โทโมะโมโหมาก เขาเตรียมพุ่งหมัดจะต่อยเคลวินเป็นรอบที่สองแต่ก็ถูกแก้วห้ามไว้ก่อน
“หยุดสักทีโทโมะ! อย่ามาทำตัวนักเลงแถวนี้ ฉันไม่ชอบ!!” แก้วตะคอกด่าโทโมะทำเอาโทโมะหน้าเสียที่แก้วเข้าข้างเคลวินแทนที่จะเป็นเขา
“ได้! ฉันไปก็ได้ ฝากไว้ก่อนนะไอ้วอก!” โทโมะพูดเสร็จก็เดินฟึดฟัดออกจากห้องไป
“ไหนดูสิ เจ็บมากมั้ยเค?” แก้วจูงเคลวินซึ่งเอามือกุมปากตัวเองที่โดนโทโมะต่อย
“ไม่เท่าไหร่อะ แต่รูมเมทแก้วนี่มือหนักใช่ย่อยเลยนะ”
“มาเดี๋ยวแก้วทำแผลให้” และแก้วก็ทำแผลให้เคลวินจนเสร็จสรรพ
“วันนี้ไปเที่ยวกันมั้ยแก้ว ?”
“อือ ไปสิ เราไม่ได้เที่ยวด้วยกันมานานแล้วนะ”
“โอเค งั้นไปเที่ยวไหนดีน๊าาา ?”
“ไปเล่นไอซ์สเก็ตกันดีกว่า >O<”
“ได้เลยยย !! คราวนี้แก้วก็อย่าแพ้เคอีกนะ ฮ่าๆ” เคลวินพูดอย่างเยาะเย้ยแก้ว
“โห่! อย่ามาพูดไปหน่อยเลย ทุกครั้งที่ผ่านมาแก้วต่อให้เคเฉยๆหรอก :P”
“คร้าบ คร้าบ ไม่เถียงก็ได้ ไว้ไปดูรอบนี้ดีกว่าว่าแก้วจะต่อให้เคอีกมั้ย XD”
“ได้!” แล้วทั้งสองคนก็ออกไปจากคอนโดแล้วเดินทางไปเล่นไอซ์สเก็ตที่เอสพลานาด
 
@เอสพลานาด 
“อ่ะ! ขอโทษนะเค” ฉันกำลังจะวิ่งไปบนลานน้ำแข็งแต่กลับสะดุด แต่โชคดีที่เคลวินรับตัวฉันไว้ได้ทัน ไม่งั้นแย่แน่เลย ><
“อ๊ะๆ อยากใกล้ชิดเคก็ไม่บอกนะแก้ว ^-^” เคลวินพูดขำๆที่ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนเธอคนนี้ก็ยังซุ่มซ่ามไม่เปลี่ยนแปลง
“หลงตัวเองที่สุด! -^-”
“คนไม่ยอมรับความจริง :P”
“ไม่คุยกับเคแล่ว เล่นต่อดีกว่า” ฉันจึงเริ่มเล่นไอซ์สเก็ตโดยวิ่งนำเคลวินไปก่อนแล้วเคลวินก็วิ่งไล่ตามาติดๆ จากนั้นเราสองคนก็แข่งกันว่าใครจะชนะแต่ปรากฏว่าฉันแพ้เคลวินอีกแล้ว จะผ่านไปกี่ปีฉันก็ไม่เคยแข่งไอซ์สเก็ตนี่ชนะเขาเลยงั้นหรอ เชอะ! ฉันโกรธตัวเองแล้วนะ TT^TT
“แก้วต่อให้เคอีกแล้วนะ ฮ่าๆ”
“เอ้อออ ! ล้อได้ล้อไป -3-”
“ล้อเล่นน่า กลับบ้านกันเถอะ นี่มันก็ค่ำแล้ว เดี๋ยวรูมเมทแก้วจะเป็นห่วงนะ” โอ๊ะ! ฉันลืมนึกถึงโทโมะไปเลยหรอเนี่ย ทั้งวันนี้ฉันอยู่แต่กับเคลวิน ตอนที่ฉันตะคอกด่าเขาเรื่องที่เขาต่อยเคลวินแววตาเขาดูเศร้าไปอย่างเห็นได้ชัดเลยอะ ฉันว่าเขาแรงไปรึเปล่านะ ฉันไม่ได้ตั้งใจนะโทโมะ
 
 
@TKR Condo
 
“อ่าว ไหงมานอนอยู่นี่ล่ะ” ฉันเปิดประตูห้องเข้ามาก็ต้องเอ๊ะใจเมื่อเห็นโทโมะนอนอยู่ที่โซฟา อย่าบอกนะว่าเขานอนรอฉันน่ะ ไม่หรอก..เขาคงไมได้รอฉัน อย่าหลงตัวไปหน่อยเลยแก้ว
“แก้ว..ทำไมเธอต้องว่าฉัน ทำไมเธอต้องแคร์ไอ้หน้าวอกมากกว่าฉัน ฉันไม่ชอบ!” นี่ขนาดนอนยังละเมอเป็นเรื่องเป็นราวเลย =O=; แถมยังใส่อารมณ์อีก ดูไปดูมาโทโมะนิสัยยิ่งกว่าเด็กอนุบาลอีกนะ
“นาย ไปนอนที่เตียงเร็ว” ฉันก้มลงสะกิดแขนโทโมะแต่ผลปรากฏว่า….ไม่ขยับเลยสักนิด -_-’
“ฉันชอบเธอ ชอบเธอมาก ชอบเธอคนเดียวนะแก้ว” -/////- ใจเย็นแก้วใจ…เขาแค่ละเมอ ละเมอ..ละเมอเท่านั้น >O<
“ฉันบอกให้ไปนอนที่เตียงไงเล่าพูดไม่รู้เรื่องรึไง”
“หวงเธอ หึงเธอ เป็นห่วงเธอ” เอาอีกแล้วววว ขนาดนอนนายก็จะทำให้ฉันแดดิ้นตายให้ได้ใช่มั้ย T/////////T
“ไม่พูดกับนายแล้ว คนบ้า! ขอให้นายนอนตกโซฟาสักสิบรอบเลยนะ -///-”
เพราะคิดว่าปลุกยังไงก็คงไม่ตื่น ฉันจึงเดินมานอนที่เตียงคนเดียว (แก้วไม่อาบน้ำค่ะ -_- : ไรเตอร์) แต่ประโยคที่เขาละเมอเมื่อตะกี้ เขาพูดจริงหรือเปล่านะ นายรู้มั้ยว่าฉันคิดมากนะโทโมะ ทุกคำพูด ทุกการกระทำของนาย ฉันคิดลึกนะ…
 
----------------------------------------------------------------------------------------------
มาแล้ววววววววววววววววววววววววววววว ไม่รู้จะมีคนรออ่านมั้ย
แต่ถ้ารอแจงก็ขอโทษน้าขอโทษมากๆ ที่หายไปเป็นชาติ
ตอนนี้กลับมาแล้ว เป้นยังไงบ้างก็เม้นบอกเน้อ :D
สุดท้ายยย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค้าบบบบบ ^^