Only you! แค่เธอคนเดียว

3
 
 
ในที่สุดก็ถึงวันประกวดดาวเดือนของคณะวิศวฯ งานนี้ถูกจัดขึ้นที่หอประชุมของมหาวิทยาลัย วันนี้ฉันมีเรียนแค่ช่วงเช้าทำให้ตอนช่วงบ่ายฉันว่าง ตอนแรกฉันกะจะกลับบ้านไปนอนแต่ดันถูกยัยเฟย์กับยัยฟางลากตัวมาบนหอประชุม ฉันบอกว่าไม่อยากมาก็ไม่ฟังฉันเลยสักคำ -^- แล้วป่านนี้โทโมะจะแต่งตัวเสร็จยังนะ เพราะนี่มันก็ใกล้ได้เวลาแล้วสิ แต่ฉันจะมาคิดเรื่องเขาทำไมกันเนี่ย ไร้สาระจริงๆเลยยัยแก้ว - -*
“แกๆ เข้าไปหาโทโมะกัน ^^” เฟย์หันมาสะกิดฉันหลังจากที่พวกเราเดินเข้ามาในงานได้สักพัก
“ไม่เอาอะ ฉันไม่อยากเห็นขี้หน้าหมอนั่น แค่เจอกันที่คอนโดก็เบื่อจะตายอยู่ละ -_-”
“ไม่กล้าเข้าไปเพราะกลัวหวั่นไหวอ้ะดี๊~ เพราะวันนี้โทโมะหล่อเป็นพิเศษ ฮี่ๆ”
“เข้าไปเถอะแก้ว ฟางจะเข้าไปหาป๊อปด้วย เฟย์ก็จะเข้าไปหาเขื่อน”
“ใช่ๆ เข้าไปเถอะนะแก” ไม่พ้นเรื่องแฟนจนได้นะยัยพวกนี้ -.-
 
 
“เฟย์เย่ที่ร้ากกของเขื่อนมาแล้ว >[+++]<” เขื่อนเพื่อนโทโมะพอเห็นพวกเราเดินเข้ามาก็รีบกระโจนเข้ามาโอบไหล่ยัยเฟย์ทันที
“นี่แหนะ! อย่ามามือไวแถวนี้นะ :$”
“โธ่ที่รัก ทำเหมือนไม่เคยแหละ มากกว่านี้เราก็..อุ๊บบบ!” ยัยเฟย์รีบเอามือไปอุดปากเขื่อนแล้วสองคนนั้นก็ลากกันไปเคลียร์ที่ไหนสักที่ ฉันล่ะยอมจริงๆเลยคู่นี้ เขื่อนนั่นก็ปัญญาอ่อนได้อีก แต่ยัยเฟย์ก็ยังทนมาได้จนถึงป่านนี้ สงสัยสองคนนี้จะรักกันจริงๆล่ะมั้ง -____-
“ฟาง มานี่แปปนึงสิ” อีกคู่นึง ป๊อปปี้มาก็มาลากยัยฟางไปข้างนอก ปล่อยให้ฉันอยู่กับโทโมะสองคน
“….”
“….”
อ่าว เงียบ ทำไมเขาไม่พูดอะไรฟร่ะ ฉันก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน >< ในห้องแต่งตัวเหลือแค่เราสองคน เพราะคนอื่นๆก็ต้องออกไปเตรียมงานข้างนอกกันหมด
“เอ่อ..” ใบ้รับประทานค่ะ ฉันพูดไรไม่ออกอะ วันนี้โทโมะดูดีกว่าเมื่อวันที่เขาไปลองชุดนี้ที่ห้างกับฉันอีกอะ คงเป็นเพราะเขาแต่งหน้าทำผมด้วยล่ะมั้ง ดูดีจางงงงงง >O<
“ไม่นึกว่าเธอจะสนใจขึ้นมาดูฉันประกวดเหมือนกันนะเนี่ย :)”
“ก็ไม่ได้สนใจอะไรเท่าไหร่หรอก เฟย์กับฟางลากฉันขึ้นมาต่างหาก -^-”
“ยังไงก็เถอะ ฉันดีใจนะที่เธอมาเชียร์ฉัน :)” โธ่ อย่ามาแกล้งทำพูดดีกับฉันหน่อยเลย ฉันไม่หวั่นไหว(?)กับนายง่ายๆหรอก :P
“อืม”
 
 
“ไอ้โมะคะ ใกล้ถึงคิวโมะแล้วนะคะ สแตนบายด์หลังเวทีเลยค่ะ” เขื่อนเปิดประตูเข้ามาเรียกโทโมะ แถมยังเลียนเสียงผู้หญิงอีก ตานี่นี่ยังไงกันนะ ฉันล่ะระแวงแทนยัยเฟย์จริงๆ - -;
โทโมะพยักหน้าหงึกๆแล้วหันหน้ามามองฉันเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง…
“อยากได้กำลังใจ ^-^” แถมยังทำหน้าทะเล้นใส่ฉันอีก น่ารักตายแหละย่ะ! -___-”
“ไปขอคนอื่นสิ ฉันไม่มีให้” ฉันพูดแล้วหันหน้าไปทางอื่น
“ใจร้าย -3-” ทำปากจู๋คิดว่าดูดีมากรึไง น่าเกลียดจะตาย >.<
“นายนี่ยังไงเนี่ย อยากได้อะไรอะถ้าฉันทำได้ฉันจะทำให้ น่ารำคาญ” จะได้รีบๆไปฉันล่ะรำคาญหมอนี่จริงๆเลย
“หอมแก้มฉันทีสิ นะๆๆ *o*” O_o หอมแก้มมม !
“จะบ้ารึไง ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายซะหน่อย”
“แค่นี้ก็ให้กันไม่ได้ เธอมันใจร้าย :(” โอ้ยยย เอาใจยากจริงอะไรจริงนะนายคนนี้ >________< เอาไงดี ? แต่ในห้องนี้ไม่มีใคร หอมแปปๆคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง เอาวะหอมก็หอม ><”
 
ฟอดดดดดด ~ (เสียงหอมแก้ม)
 “เขินจังแฮะ :$” กล้าพูดดดดดด ฉันสิต้องเป็นฝ่ายเขิน ไอ้บ้า!
จุ๊บ !
“อะ..นาย!”  เขาหอมแก้มฉันกลับอะ อ้ากกกกกกกกกกกกกกก >/////////<
“หน้าเธอแดงนะ :) ฮะๆ” เขาหัวเราะแล้วก็เดินออกจากห้องแต่งตัวไปเลยอะ อ้ากกกกก ฉันเกลียดแกกกกก!! TOT
 
 
และงานก็เริ่มขึ้นโดยนักศึกษาแต่ละคนก็เริ่มโชว์ความสามารถของตัวเองมีทั้งร้อง เต้น เล่นตลก - -* ไม่น่าเชื่อว่าคณะบริหารจะมีอะไรแบบนี้กับเขาด้วย =[]= โทโมะโชว์ความสามารถด้วยการเต้นบีบอยที่เขาชื่นชอบ(อันนี้เขื่อนบอกฉันมา)โชว์ของเขาเรียกเสียงกรี๊ดและเสียงปรบมือจากคนดูและกรรมการได้เป็นจำนวนมาก ฉันว่าเขาต้องได้รางวัลเดือนประจำคณะแหงๆ เพราะดูแล้วการแสดงของเขาดูโดดเด่นกว่าคนอื่นเห็นๆ อันนี้ฉันดูจากสถานการณ์นะไม่มีความเห็นส่วนตัวเข้าไปเกี่ยวจริงๆนะ >_<
 
ส่วนการประกวดดาวประจำคณะบริหารก็เริ่มขึ้นหลังจากการประกวดเดือนประจำคณะเสร็จอะแหละ แต่ละคนที่เข้าประกวดก็สวยๆทั้ง แถมบางคนยังเซ็กซี่อีกต่างหาก ฉันล่ะเห็นอีตาโทโมะที่ยืนอยู่ข้างเวทีมองตาเป็นมันเลยแหละ แหวะ! หมั่นไส้ชะมัด :( แต่ฉันแอบเห็นเขาคุยอะไรกับผู้หญิงคนนึงก่อนขึ้นเวทีด้วย คุยอะไรกันนะ O_o แล้วนั่นทำอะไรกันน่ะ หอมแก้มงั้นหรอ โทโมะหอมแก้มผู้หญิงคนนั้นหน้าตาเฉยทั้งที่เพิ่งหอมแก้มฉันมาเมื่อไม่นานมานี้เอง อ้อ! นายมันก็เป็นคนแบบนี้นี่เอง ฉันเข้าใจแล้ว..
 
“หน้าบึ้งอย่างกับตูดลิง อารมณ์เสียอะไรเนี่ยแก”
“ก็เปล่านิ ฉันหน้าบึ้งหรอ”
“ก็เอออ่าดิ แกเป็นไรป่ะเนี่ยแก้ว” เฟย์ถามอย่างเป็นห่วงฉัน
“เปล่าจริงๆ แล้วนี่คนอื่นหายไปไหนกันหมดอะ” ฉันถามเพราะเห็นว่าคนอื่นๆหายไปไหนไม่รู้ เหลือแค่ฉันกับเฟย์สองคน
“ป๊อปปี้พาพี่ฟางไปหาอะไรกินที่ร้านไอติมข้างล่าง ส่วนเขื่อนก็ไปแรดแถวไหนก็ไม่รู้ -___-” เห็นมะ ยัยเฟย์ยังดูออกเลยว่าแฟนตัวเองน่ะแรด - -
“ฮ่าๆๆ แต่ฉันว่าเขื่อนน่ารักดีนะ ดูอารมณ์ดีตลอดเวลา” คำพูดของเฟย์ทำให้ฉันอารมณ์ดีขึ้นมาบ้างเล็กน้อย
“เขื่อนก็บ้าๆบอๆเงี้ยแหละ แต่ฉันชอบที่เขาเป็นแบบนี้นะ ฉันอยู่กับเขาแล้วฉันสบายใจ ^__^”
“อย่าพูดให้อิจฉาสิ ฉันอยากมีแฟนบ้างอะเฟย์ TT”
“อ่าว แกไม่ได้เป็นอะไรกับโทโมะหรอกหรอ ฉันยังแอบเห็นแกกับโทโมะหอมแก้มกันในห้องแต่งตัวอยู่เลยนะ อุ๊บบบส์ !” เฟย์รีบปิดปากตัวเอง แต่มันก็ไม่ทันแล้วแหละเพราะยัยนี่พูดออกมาจนหมดละ -___-
“นี่แกว่าไงนะ! แกแอบดูพวกฉันหรอ”
“เอ่ออ…ก็ แหะๆ ^^;” เฟย์ยิ้มเจื่อนๆเพราะมันเป็นความจริง กร๊าซซซซ !! ToT
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนั่น เราเป็นแค่รูมเมทกันแค่นั้น! ฉันกลับก่อนนะแก ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ” ฉันพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วเดินลงมาจากหอประชุมเตรียมออกไปโบกแท็กซี่กลับคอนโดทันที ไม่มีอารมณ์อยู่ดูอะไรทั้งนั้นแล่ว ! :(
 
 
@TKR Condo
แอ๊ดดดดดดดด (เสียงเปิดประตู)
ระหว่างที่ฉันกำลังทำสลัดอยู่ในครัวก็พบว่ามีคนเปิดประตูเข้ามาขณะที่ฉันกำลังจะหันไปมองก็พบว่าหน้าตัวเองชนกับหน้าของใครบางคนที่มาหยุดอยู่ข้างหลังฉัน
“นะ..นาย!” ฉันชี้หน้าเตรียมจะด่าโทโมะ
“ทำไมเธอไม่อยู่รอฉัน ฮะ” เขาพูดด้วยอารมณ์ไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่นัก
“ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนาย แล้วทำไมฉันต้องอยู่รอนายด้วย”
“เพราะเธอเป็นคู่หมั้นฉันไง ชัดเจนมั้ย!!” เขาเอามือมาบีบไหล่ฉันอย่างแรงแล้วเขย่าจนตัวฉันสั่นไปหมด
“หึ! คู่หมั้นงั้นหรอ แล้วคนที่เป็นคู่หมั้นกัน เขาจะไปยืนจู๋จี๋กับคนอื่นมั้ย ฉันขอถามนายหน่อยเหอะ” อยู่ๆฉันก็รู้สึกว่าน้ำตาฉันมันกำลังเอ่อที่ขอบตาเหมือนกับว่ามันกำลังจะไหลลงมาแล้ว
“เธอ..เห็นงั้นหรอ คือ..” สายตาเขาดูอ่อนลงมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินประโยคที่ฉันพูดออกไป สำนึกผิดหรอ เหอะ..จะสำนึกผิดทำไมในเมื่อฉันกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย
“แต่เอาเถอะนะ เพราะฉันกับนายก็เป็นแค่คู่หมั้นกันปลอมๆ เราไม่ได้รักกันจริงๆสักหน่อย นายก็รู้นี่ว่าที่เราสองคนหมั้นกันก็เป็นเพราะแม่ของเราสองคน..แค่นั้น! นายอยากทำอะไรก็ทำเลย ฉันไม่ถือสาหรอก” ฉันพูดเสร็จก็ถือจานสลัดที่เพิ่งทำเสร็จออกมาจากครัว แต่โทโมะก็ยังเดินมาตามาติดๆ จะตามอะไรนักหนาเนี่ย น่ารำคาญ :(
“แก้ว ฉัน..”
 
ติ๊งต๊อง ! (เอิ่ม เสียงออด -_-)
“….”
“เดี๋ยวฉันไปเปิดเองละกัน” โทโมะพูดขึ้นแล้วเดินไปเปิดประตู
 
 
“อะ! แพท” สมองก็บอกว่าอย่าไปสนใจแต่ทำฉันถึงต้องหันหน้าไปดูด้วยนะว่าใครมา และก็พบว่าคนที่มาเป็นผู้หญิงที่ลงประกวดดาวประจำคณะบริหารที่หอมแก้มกับโทโมะก่อนขึ้นเวทีนี่นา มาหากันถึงห้องเลยหรอ คงจะมาต่อจากที่มหาลัยน่ะสิ !
“อ่าว นี่โทโมะไม่ได้อยู่คนเดียวหรอกหรอคะ ใครกันคะเนี่ย ?” เธอพูดแล้วชี้มาทางฉันพลางยิ้มให้แบบจริงใจมากกกก
-___-”
“ฉันเป็นลูกพี่ลูกน้องเขาเอง” ฉันชิงพูดขึ้นก่อนที่โทโมะจะพูด ก็ดีแล้วนิให้ฉันพูด ผู้หญิงของเขาจะได้ไม่เข้าใจผิด
“อ้ออ! ยินดีที่ได้รู้จักนะจ้ะน้อง..”
“แก้วค่ะ แก้วขอตัวก่อนนะ ไม่อยากอยู่เป็นก้างใคร” ฉันพูดแค่นั้นแล้วเดินออกมาจากห้อง ไม่อยากเห็นหน้าโทโมะไม่อยากเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น นี่ฉันเป็นอะไรไป แค่ไม่กี่วันฉันก็ชอบอีตานั่นแล้วหรอ ไม่ใช่! ไม่ใช่! ฉันไม่ได้ชอบเขา ฉันจะไม่ชอบเขา จำไว้นะยัยแก้ว !
 
 
ฉันไม่รู้จะไปไหนดี พอเดินออกมาถึงหน้าคอนโดก็เลยตัดสินใจโทรหาเฟย์
“เฟย์ แกว่างป่ะ ไปดูหนังกัน”
(ดูหนัง รอบดึกเนี่ยนะแก ฉันง่วงว่ะ)
“อ่าว งั้นไม่เป็นไร”
(แกโทรหาเขื่อนได้มั้ยอะ ตานั่นชอบไปดูหนังรอบดึก ไปดูกับเขื่อนก็ได้)
“โอเคๆ ขอบใจแกมาก ว่าแต่…” ถามดีมั้ยนะ ? ยัยเฟย์จะเทศน์ฉันรึเปล่าก็ไม่รู้ถ้าถามออกไป
(อะไร? จะพูดอะไรก็รีบๆพูดได้ป่ะ ฉันง่วง!)
“แกไม่หึงเขื่อนกับฉันหรอ ? -0-”
(จะบ้าหรอแก แกเป็นเพื่อนฉันนะ ฉันจะหึงหาสวรรค์วิมารอะไรล่ะ -___-) ก็จริงของเฟย์นะ ฉันนี่ก็ถามอะไรโง่ๆ - -
“ด่าเป็นชุดเลยนะแก แค่นี้แหละๆ ขี้เกียจฟังแกบ่น -.-”
(ย่ะ!)
 
พอว่างสายจากเฟย์ปุ๊ปฉันเลยโทรหาเขื่อน
(ว่าไงคร้าบบบแก้วใจ ^__^) ไม่ต้องเห็นหน้าฉันก็รู้ว่าเขาคงกำลังยิ้มอยู่แน่ๆ ก็เขื่อนชอบยิ้มเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว ฉันยังไม่เคยเห็นเขาหน้าบึ้งเลยสักครั้งแหนะ ฮ่าๆ ต่างกับคนบางคนลิบลับ ชอบทำหน้าตายอยู่ตลอดเวลา จะยิ้มก็เฉพาะเวลาที่กวนประสาทฉันเท่านั้นแหละ :(
“เขื่อนมารับฉันที่คอนโดหน่อยสิ ฉันอยากไปดูหนัง”
(โอเคเลยคร้าบบ รอเขื่อนแปปนะแก้วใจ)
“อืม..”
 
 
ปี๊นๆๆๆ
“ขึ้นรถเลยครับแก้วใจสุดสวย ^[+++]^” เขื่อนจอดรถสปอร์ตคันหรูที่หน้าคอนโดแล้วตะโกนเรียกฉันเสียงดังจนฉันกลัวว่าคนทั้งคอนโดจะมาตะโกนด่าซะจริงๆ
“ทำไมต้องเสียงดังด้วยเนี่ย -__-” ฉันเอ็ดเขา แล้วเดินมาเปิดตูขึ้นไปนั่งข้างในรถข้างๆเขา แล้วเขื่อนก็ออกรถอย่างแรง
 
 
“ทำไมถึงชวนฉันไปดูหนังตอนดึกๆอะแก้ว โทโมะก็อยู่ทำไมไม่ชวน” เขื่อนถามในขณะที่รถติดไฟแดง
“เขาไม่ว่างหรอก เขามีแขกน่ะ”
“แขก ? ที่เอาผ้าโพกหัวตัวดำๆอะนะ ^O^” เขื่อนพูดยิ้มๆ แต่คำพูดของเขาก็ทำให้ฉันยิ้มได้ชั่วขณะเลยล่ะ ฉันชักจะชอบเขื่อนแล้วสิ อยู่กับเขาแล้วสบายใจอย่างที่ยัยเฟย์บอกจริงๆด้วย
“ตาบ้า แขกผู้หญิงต่างหากท่าทางจะอยากมาลึกซึ้งกันต่อที่คอนโดล่ะมั้ง ฉันไม่อยากเป็นก้างน่ะเลยออกมาข้างนอก”
“โทโมะมันก็เป็นอย่างนี้แหละแก้ว ชอบคั่วผู้หญิงไปเรื่อยน่ะ”
“……”
“เธอไม่เป็นไรนะ ?”
“เปล่าเลย ฉันสบายมาก ^-^” ฉันไม่อยากให้เขื่อนต้องมาทุกข์ใจกับเรื่องไม่เป็นเรื่องของฉันจึงบอกปัดไป ตรงกับเวลาที่สัญญาณไฟแดงเปลี่ยนเป็นสีเขียวทำให้เขื่อนหันหน้าตรงไปแล้วออกรถต่อ
 
ฉันกับเขื่อนดูหนังด้วยกันอย่างสนุกสนาน เขื่อนชวนฉันคุยนู่นนี่นั่นจนฉันลืมเรื่องโทโมะไปเลย ฉันไม่แปลกใจเลยนะที่เฟย์จะชอบเขื่อน ก็เพราะเขาเป็นคนที่ยิ้มได้ตลอดเวลา อยู่ด้วยแล้วมีความสุข ฉันล่ะอิจฉาเฟย์จริงๆ ฉันก้มมองนาฬิกาบนข้อมือตัวเองก็พบว่าตอนนี้เวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว ฉันจึงบอกเขื่อนให้กลับไปส่งที่คอนโด
 
@TKR Condo
“ขับรถกลับบ้านดีๆล่ะ :)”
“ครับผม ไปแล้วนะ ^_^” เขื่อนโบกมือบายๆฉันแล้วก็ขับรถออกจากคอนโดไป
 
ป่านนี้น่าจะเสร็จธุระกันแล้วนะ ฉันอุตส่าห์ออกไปทำอะไรเล่นข้างนอกเพื่อให้นายมีความสุขแล้วนะโทโมะหวังว่าพอฉันเปิดประตูเข้าไปคงไม่เจออะไรที่น่าเกลียดๆหรอกนะ
 
ติ๊งต๊องงง!
แอ๊ดดดดด
“ไปทำอะไรมา ทำไมเพิ่งกลับบ้าน ห๊ะ !?!” เปิดประตูเข้ามาก็ตะคอกฉันเลยงั้นหรอ น่าดีใจจริงๆ :’)
“ดูหนัง”
“กับใคร?” ฉันเดินมาที่ห้องนอนเตรียมจะขึ้นเตียงแล้วแต่โทโมะก็ยังตามมายิงคำถามใส่ไม่หยุด
“เขื่อน”
“เดี๋ยว! กับไอ้เขื่อนหรอ แล้วไปทำอะไรกันต่อล่ะ ถ้าเฟย์รู้คงจะดีใจมากสินะที่เพื่อนสุดที่รักหักหลังเป็นชู้กับแฟนตัวเอง หึ!” โทโมะกระชากแขนฉันอย่างแรง ฉันเจ็บนะ!
 
เพียะ!!
 
“ฉันไม่ได้มีความคิดสกปรกเหมือนนายนะโทโมะ เลิกพูดดูถูกฉันซะที และกรุณาปล่อยมือฉันด้วย!”
“เธอ!! ถ้าอยากมีความสุขมากทำไมไม่บอกฉันล่ะ เดี๋ยวฉันจะจัดให้”
 
เพียะ!!
 
ฉันตบโทโมะเป็นรอบที่สอง ทำไมเขาถึงเป็นคนแบบนี้กันนะ ร้ายกาจที่สุดเลย!
 
“ถ้าให้มีอะไรกับนาย ฉันว่าตายแล้วเกิดใหม่คงจะดีกว่าเป็นล้านเท่า!” ฉันพูดแดกดันเขาแล้วสะบัดข้อมือจนหลุดก่อนจะรีบเดินขึ้นเตียง แต่โทโมะก็กระชากแขนฉันอีกแล้ว แล้วประกบริมฝีปากลงมา บดขยี้จนฉันแสบไปหมด ฉันพยายามผลักเขาออกแต่เหมือนกันว่าแรงที่มีอยู่มันน้อยนิดเหลือเกิน เขากดริมฝีปากลงมาอีก ฉันได้กลิ่นคาวเลือดที่มันเกิดขึ้นที่ริมฝีปากฉัน นี่เขากัดปากฉันหรอ ! ยังไม่พอเขายังเลื่อนใบหน้าลงมาจูบที่ซอกคอฉัน ซุกไซร้อยู่อย่างนั้นอย่างหิวกระหาย ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ
 
“หยุด..หยุดเดี๋ยวนี้!” ฉันร้องหวังจะให้โทโมะได้สติแต่ไม่เลย เขาไม่ฟังอะไรฉันเลย เขายังคงจูบไปทั่วบริเวณเนินอกของฉัน ฉันเจ็บ! ทำไมเขาต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย ฉันเป็นคนนะ ฉันมีความรู้สึก..ฉันเจ็บเป็น
“ฮึกก…” น้ำตาที่กลั้นมานานบัดนี้มันได้ไหลทะลักลงมาเหมือนเขื่อนแตก
“…” โทโมะเมื่อเห็นน้ำตาฉันก็ตกใจ เขาทำหน้าเหมือนสำนึกผิด ตอนนี้งั้นหรอ…ไม่ทันแล้วมั้ง
“ฉันเกลียดนาย !! นายมันเลวที่สุดเลย ฮึกก” ฉันปัดน้ำตาออกแล้วเดินขึ้นเตียงก่อนจะเอาผ้าห่มมาคลุมโปงตัวเอง แล้วก็ผล็อยหลับไป
 
 -----------------------------------------------------------------------------------------------
ดราม่าเล็กๆแล้วกันเน้อออออออออออ ^____________^
ขอบคุณทุกคนที่อ่านค้าบบบบบบบบบบบบ