Only you! แค่เธอคนเดียว

4

@TKR University

“แกว่าไงนะ !! แกทำอย่างนั้นกับแก้วได้ยังไง ไอ้บ้าเอ้ยยย” เขื่อน

“แกมันเลวจริงๆ -_-+” ทั้งเขื่อนทั้งป๊อปปี้รุมด่าผมกันใหญ่หลังจากที่ผมเล่าเรื่องเมื่อคืนให้พวกนี้ฟัง

“แกนั่นแหละไอ้เขื่อน แกไปทำอะไรกับแก้ว แกไม่ละอายใจบ้างรึไงวะ” ผมหันไปเล่นงานไอ้เขื่อน

“ทำอะไรวะ เมื่อคืนแก้วโทรชวนฉันไปดูหนังเพราะเฟย์ไม่ว่าง เฟย์เลยบอกให้แก้วโทรหาฉัน แล้วฉันก็ถามแก้วว่าทำไมไม่ชวนแก แก้วเลยบอกว่าแกมีแขกเลยไม่อยากเป็นก้าง แถมแก้วยังทำหน้าเศร้าๆด้วยนะเว่ยงานนี้แกผิดเต็มๆไอ้โมะ”

O-o นี่ผมทำอะไรแก้วลงไปเนี่ย ผมทำร้ายเธอแบบที่ไม่น่าให้อภัยเลยด้วยซ้ำ ผมมันเลวอย่างที่แก้วและไอ้ป๊อปบอกจริงๆด้วย

“แกต้องไปขอโทษแก้ว” ป๊อปปี้พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“ฉันกลัวว่าแก้วจะไม่ให้อภัยฉัน”

“ก็สมควรจะให้อยู่หรอก เล่นไปทำเขาซะขนาดนั้น -__-+” เป็นครั้งแรกที่ไอ้เขื่อนทำหน้าเอือมผมเต็มทน

“แล้วพวกแกจะให้ฉันทำยังไง”

“ไม่รู้ เรื่องนี้ยังไงแกก็ต้องรับผิดชอบ!!” เพื่อนทั้งสองคนของผมพูดขึ้นพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย -0-

 .

.

.

“สวัสดีครับ  วันนี้ขออนุญาตขัดจังหวะเพื่อนๆในการฟังเพลงสักแปปนะครับ พอดีผมอยากขอโทษใครบางคนซึ่งตอนนี้เขาคงจะรู้ตัวแล้วล่ะครับ ^^” ผมพูดไปเรื่อยๆตามที่ใจมันอยากจะพูด ผมรู้สึกผิดจริงๆแต่ก็ไม่รู้จะขอโทษเธอยังไง เพราะถ้าให้ขอโทษต่อหน้าปากผมมันก็แข็งเกินกว่าที่จะพูดคำๆนั้นได้

“ฉันขอโทษนะ ฉันขอโทษที่ทำร้ายเธอ แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าเพราะอะไรฉันถึงโกรธที่เธอไปกับไอ้เขื่อน รู้แค่ว่ามันโกรธ มันไม่พอใจที่เวลาเธอต้องการใครแล้วคนๆนั้นไม่ใช่ฉัน  ฉันมันคงเห็นแก่ตัวมากสินะ”

“แต่ต่อไปนี้ฉันจะไม่ทำอย่างนั้นกับเธออีก ฉันจะดูแลเธออย่างที่แม่เธอต้องการ ขอโทษนะครับ” ผมพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะยื่นไมค์โครโฟนส่งให้ดีเจที่อยู่ในห้อง แล้วเปิดประตูเดินออกไป

“นี่นายทำอะไรของนายน่ะ” เมื่อผมเดินออกไปจากห้องวิทยุของมหาลัยก็พบว่าแก้วเดินมาดักรอผมอยู่หน้าประตูเรียบร้อยแล้ว พร้อมทั้งชี้หน้าด่าผม แต่สายตาของเธอไม่ได้แสดงอารมณ์โกรธเหมือนอาการที่แสดงออกมาเลย หายโกรธผมแล้วสินะ

“ขอโทษเธอไง :)”

“ขอโทษฉันทำไม ฉันกับนายไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” เธอพูดแล้วทำหน้าบึ้ง …น่ารักจังครับ <3

“น่านะแก้ว เอาเป็นว่าฉันขอโทษน๊า ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ”

“งั้นหรอ อืมมม..” แก้วทำท่าคิดอะไรสักอย่างเหมือนกับว่าจะยกโทษให้ผมดีหรือจะไม่ยกโทษให้ดี แต่ช้ากว่าการกระทำของผมแล้วล่ะครับ

“โทโมะขอโทษ  โทโมะขอโทษ แก้วอย่าโกรธโทโมะเลยนะ” ผมลงไปกอดขาแก้วทั้งสองข้างแล้วทำหน้าอ้อนๆ จนคนที่อยู่แถวนั้นหันมามองเราสองคนกันหมด

“นี่นายลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ทำบ้าอะไรน่ะ” แก้วรีบย่อตัวลงมาแกะมือของผมออกจากขาของเธอ แต่ผมไม่ปล่อยง่ายๆหรอกนะครับ ^^

“ยกโทษให้ฉันก่อน ไม่งั้นฉันก็ไม่ปล่อย”

“เอ๊ะนาย มันก็ไม่ได้ต่างจากการบังคับฉันทางอ้อมเลยนะ -.-”

“น่านะ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันขอโทษ ต่อไปฉันจะไม่ทำอย่างนั้นกับเธออีก”

“อืม ก็ได้ ปล่อยขาฉันได้แล้วฉันจะไปเรียน”

“ครับผม :)” ผมจะยอมปล่อยมือออกจากขาของแก้วแล้วแล้วโผเข้ากอดเธอ

“ขอบคุณนะที่ให้อภัยฉัน” ผมกอดแก้วแน่น ทำไมผมถึงดีใจขนาดนี้ก็ไม่รู้ ผมคบผู้หญิงมาก็เยอะถ้าผู้หญิงคนไหนโกรธผม ผมจะไม่ง้อ ไม่สนใจแล้วหาผู้หญิงคนใหม่ควงทันที แต่กับแก้วมันไม่ใช่ แก้วไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น แค่ผมโดนตัวเธอนิดหน่อยเธอก็ร้องโวยวายเสียงดังซะแล้ว

“ปล่อยฉันได้แล้วน่า นี่มันมหาลัยนะทำอะไรดูสถานที่หน่อยสิ” เธอดันหน้าอกผมออก ผมจึงคลายอ้อมกอดออกจากตัวเธอ

“งั้นถ้าทำที่คอนโดก็ได้ใช่ป่ะ ? :)”

“ทะลึ่ง ไปเรียนแล้ว!” แล้วแก้วก็เดินออกไป เหลือไว้แต่ผมที่ยืนอมยิ้มอยู่คนเดียว ผมชักจะชอบเธอแล้วสิ ผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้น่ารักชะมัดเลยยย >O<

หลังจากที่ฉันเดินห่างมาจากโทโมะพอสมควรแล้วฉันก็อดยิ้มให้กับการกระทำของโทโมะไม่ได้ ทำไมฉันถึงรู้สึกดีจังเลยนะ แค่คำว่าขอโทษจากปากของเขามันก็ทำให้ฉันใจเต้นแรง ยิ่งเขายังทำมาเป็นกอดเข่าแล้วบอกให้ฉันยกโทษให้เขามันก็ทำให้ฉันรู้สึกว่าโทโมะเขาก็ไม่ได้เลวร้ายเหมือนที่ฉันคิดตอนแรกสักหน่อย เฟย์เคยเล่าให้ฉันฟังว่าโทโมะน่ะเป็นเพลย์บอยตัวพ่อชอบควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า วันนึงเขาสามารถควงผู้หญิงได้หลายคนโดยที่ผู้หญิงพวกนั้นไม่มีสิทธิโวยวายอะไรทั้งนั้นคงเป็นเพราะโทโมะคบใครแบบไม่ผูกมัด คือถ้าเขาบอกว่าจบก็คือจบผู้หญิงพวกนั้นไม่มีสิทธิจะเรียกร้องอะไรทั้งนั้น  เฟย์ยังเล่าต่อไปอีกว่าโทโมะเคยเจ็บเพราะผู้หญิงคนนึง เธอทิ้งโทโมะไปต่างประเทศกับแฟนใหม่ของเธอโดยไม่บอกอะไรโทโมะสักคำจึงทำให้โทโมะไม่กล้ารักใครจริงๆจังๆสักคน จนมาถึงฉัน เฟย์บอกว่าโทโมะไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนอย่างตอนที่เขาขอโทษฉันทางวิทยุของมหาลัยมันไม่มีทางเป็นไปได้ เพราะคำว่าขอโทษโทโมะจะไม่เคยปริปากพูดกับผู้หญิงคนไหนเลยถ้าเขาไม่มีความรู้สึกดีๆกับผู้หญิงคนนั้น  งั้นก็แสดงว่าเขามีความรู้สึกดีๆกับฉันงั้นหรอ  ไม่สิ! อาจจะไม่ใช่อย่างนั้นก็ได้ นี่อาจจะเป็นแค่แผนของเขาที่จะทำให้ฉันเชื่อว่าเขาเป็นคนดีอย่างที่แม่บอก ฉันจะไม่เชื่อเขาง่ายๆหรอก ฉันจะคอยดูไปเรื่อยๆปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์การกระทำของเขาจะดีกว่า…

@Class room

“ยิ้มหน้าบานมาเลยนะ โทโมะนี่น่ารักจังเลยอะ โอ้ยยย ฉันล่ะเขินแทนแกจริงๆเลยแก้ว >[]<” เฟย์พูดขึ้นขณะที่ฉันเดินเข้ามาในห้อง

“ใช่ๆ แก้วรู้ป่ะป๊อปปี้ยังไม่เคยทำอย่างนี้กับฟางเลยอะ โอ้ยย อิจฉาแก้ว >O<”

“พวกแกนี่ก็เพ้อเจอจริงๆ ก็แค่โทโมะขอโทษฉันแค่นี้ กรี๊ดกันอย่างกับได้ไปมีทกับเอสเจทั้งวงแหละ -__-” ฉันพูดแล้วนั่งลงหยิบหนังสือที่ต้องเรียนวิชาต่อไปขึ้นมา

“โธ่แก้วทำมาเป็นพูดแก้เขิน อี๊ๆ คู่นี้น่ารักจังเนอะพี่ฟาง” เฟย์หันไปแท็กทีมกับฟางอย่างเข้าขากัน

“หวานกว่าที่เราคิดไว้เย๊อะ!! ^O^”

“เชิญเพ้อกันต่อไปเหอะพวกแก อาจารย์เดินเข้ามานู่นแล่ว!” ฉันพูดแล้วชี้ไปทางหน้าห้อง จึงทำให้สองคนนี้หยุดเพ้อเจ้อกันได้ -.-

หลังเลิกเรียน

ฉันมานั่งรอโทโมะที่หน้าคณะของตัวเองเหมือนเช่นทุกวัน  โดยที่เฟย์กับฟางกลับกันไปก่อนแล้ว เห็นบอกว่าต้องรีบกลับไปจัดกระเป๋าเดินทาง เอ้ออ! ฉันลืมบอกไปอาทิตย์หน้าทางมหาลัยจัดสัมมนาอาจารย์ทั้งมหาลัยที่ต่างจังหวัดจึงอนุญาตให้นักศึกษาทุกคนหยุดเรียนกันหนึ่งอาทิตย์ พวกเราสามคนรวมทั้งพวกโทโมะ เขื่อน และป๊อปปี้จึงชวนกันไปปลูกป่าที่ชะอำ สองพี่น้องตระกูลฟอฟันจึงรีบบึ่งรถกลับบ้านไปจัดกระเป๋า แต่ฉันนี่สิยังต้องมารอโทโมะอยู่จนกว่าเขาจะเลิกเรียน :(

“แก้วใจ คิดถึงจังเลยคร้าบบบ >O<” เขื่อนวิ่งมากอดฉันที่ยืนรอโทโมะอยู่

“อ่ะ เขื่อนอย่ากอดแน่นสิ ฉันหายใจไม่ออก” ฉันพยายามผลักเขื่อนออกเพราะตอนนี้ฉันจะขาดใจตายแล้ว TT

“เฮ้ยๆไอ้เขื่อนมากไปละแก ปล่อยแก้วเดี๋ยวนี้เลยนะเว้ย!” โทโมะเดินมาดึงเขื่อนออกจากตัวฉันแล้วเอามือมาโอบไหล่ฉันเข้าไปชิดตัว ได้ไงเนี่ย ><

“เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวปัญญาอ่อนสักที -__-+” ป๊อปปี้พูดเนือยๆกับการกระทำของเขื่อน

“พรุ่งนี้เจอกันที่บ้านเขื่อนนะ”

“โอเคคร้าบแก้วใจ” เขื่อนพูดแล้วเดินไปที่รถของตัวเองพร้อมทั้งขับออกไปจากมหาลัย

“ไปนะไอ้โมะ ฉันกลับนะแก้ว” ป๊อปปี้โบกมือลาฉันกับโทโมะแล้วเดินจากไปอีกคน

“หิวรึเปล่า ขอโทษนะที่ให้รอนาน” โทโมะหันมาถามฉัน

“หิวมากกก รู้ตัวก็ดีละงั้นมื้อนี้นายต้องเลี้ยงข้าวฉันตอบแทนที่ฉันรอนายนานมากกกก!”

“โอเคครับ :)” โทโมะพูดจบก็ลดมือลงมาที่เอวฉันแล้วกอดเอวฉันเดินมาที่รถ

“มากไปๆ เอามือนายออกเลยนะ” ฉันพยายามจะแกะมือโทโมะออก แต่ก็พบว่ามันเหนียวมาก TOT

“ว้าถึงรถละ เสียดายจัง” โทโมะพูดยิ้มๆ ก่อนจะเปิดประตูให้ฉัน

“ทะลึ่งอีกแล้วนะนาย !” ฉันขึ้นไปนั่งบนรถ โทโมะเดินมานั่งประจำที่ของตัวเองจากนั้นจึงขับรถออกไป

@TKR Condo

หลังจากที่ฉันบอกให้โทโมะเลี้ยงข้าวฉัน ฉันก็นึกว่าเขาจะพาฉันไปกินที่ร้านอาหาร แต่ปรากฏว่าโทโมะกลับมาที่คอนโดแล้วทำอาหารญี่ปุ่นให้ฉันกิน ไม่ได้ชมนะแต่พูดตามความจริงโทโมะทำอาหารอร่อยมาก ! อร่อยกว่าที่ฉันเคยไปกินตามร้านอาหารอีก >[]< วันหลังเดี๋ยวฉันหลอกเขาให้ทำให้กินอีกดีกว่า ^.^

“จัดกระเป๋าเสร็จรึยัง ?” โทโมะเดินเข้ามาในห้องนอนของเราสองคนแล้วนั่งลงบนเตียงข้างๆฉัน

“อ่าฮะ ใกล้เสร็จละ”

“จัดให้ด้วยสิ”

“จะบ้าหรอ ฉันจะรู้ได้ไงว่านายต้องเอาอะไรไปบ้าง”

“เดี๋ยวฉันบอกให้มีเสื้อ กางเกง บลาๆๆ และที่สำคัญถุงยาง :)”

“นะ..นายจะเอาถุงยางไปทำอะไร ?” ฉันหันไปถามโทโมะที่ตอนนี้นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง

“ถามแปลก ถุงยางเขาใช้ทำอะไรกันล่ะ หือ” โทโมะจากที่นอนอยู่เฉยๆก็ดึงฉันลงไปบนเตียงแล้วพลิกตัวขึ้นมาคร่อมฉันขณะที่ฉันกำลังรูดซิปกระเป๋าเสร็จ

“ทำอะไรของนายน่ะ” ฉันเอามือดันหน้าอกโทโมะไว้ไม่ให้น้ำหนักเขาถ่ายลงมาที่ตัวฉันจนหนักเกินไป

“แก้ว  เธอเลิกทำตัวอย่างนี้ได้มั้ย ฉันเริ่มไม่ไหวแล้วนะ”

“ทำอะไร? แล้วไม่ไหวอะไรของนาย ><” โทโมะเริ่มเอาหน้าเคลื่อนเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ เรื่อยๆ..

“ทุกครั้งที่เราอยู่ใกล้กัน ฉันพยายามจะหักห้ามใจตัวเองแต่มันก็ทำได้ยากจริงๆ” โทโมะเคลื่อนเข้ามาใกล้จนหน้าของเขาซุกอยู่ที่ซอกคอของฉันเรียบร้อยแล้ว

“นะ..นาย”

“ตัวเธอหอมจัง ฉันไม่ไหวแล้วแก้ว..ไม่ไหวแล้วจริงๆ” โทโมะใช้จมูกซุกไซร้ไปทั่วซอกคอฉันแล้วพรมจูบไปทั่วทั้งที่ซอกคอแล้วเลื่อนไปที่ใบหู จากนั้นก็ใช้มือสอดเข้ามาใต้เสื้อนักศึกษาของฉันแล้วลูบไล้ไปทั่วหน้าท้อง อ่า..ฉันขนลุกไปหมดแล้วนะ >_< โทโมะเลื่อนริมฝีปากขึ้นมาประกบกับปากของฉันแล้วจูบอย่างหนักหน่วงพลางใช้ลิ้นสอดเข้ามาในโพรงปากเพื่อลิ้มรสความหวาน  จูบของเขาทำเอาฉันเคลิ้มจริงๆ มันดึงดูดจนฉันควบคุมตัวเองไม่ได้

“อื้มมม โท..โมะ อ้าา” ฉันเผลอครางเสียงหลงออกไป โทโมะค่อยๆถอนริมฝีปากออกจากปากของฉันอย่างอ้อยอิ่งแล้วมองหน้าฉันนิ่ง ก่อนประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้งแต่ครั้งนี้มันร้อนระอุจนฉันแทบต้านไม่ไหว

“แก้วฉันชอบเธอ” โทโมะพูดขณะที่ปากประกบติดอยู่กับปากของฉัน หัวใจฉันเต้นรัวและแรงจนแทบจะเด้งออกมาข้างนอกอยู่แล้ว มือของโทโมะที่อยู่ใต้เสื้อค่อยเลื่อนขึ้นมาจนเกือบจะถึงหน้าอกของก่อนจะอ้อมไปที่ด้านหลังก่อนจะปลดตะขอเสื้อชั้นในของฉันออก  โทโมะเลื่อนใบหน้ามาที่ข้างหูฉันก่อนจะกระซิบเบาๆ

.

.

.

“กู๊ดไนท์นะครับ” ก่อนที่เขาจะหลับลงบนตัวฉันทั้งอย่างนั้น ฮ้าาาา..ค่อยยังชั่วที่เขาไม่ทำอะไรแบบที่ฉันคิดไว้ เกือบไปแล้วมั้ยล่ะยัยแก้ว >O< แต่จะว่าไปสิ่งที่เขาทำให้ฉันเมื่อกี้ทำไมฉันมีความสุขจังเลยนะ <3

----------------------------------------------------------------------------------------------

กลับมาหวานอีกรอบ ฮะฮ่า~ ^[++++]^

ขอโทษที่หายไปนาน แจงเพิ่งเปิดเทอมแล้วอยู๋ม.5แล้ว

คงต้องลดการเล่นคอมลง แต่เดี๋ยวจะพยายามมาอัพบ่อยๆนะค้าบบ

ขอบคุณทุกคนที่อ่านค้าบบบบบบบบบ