Only you! แค่เธอคนเดียว

12
 
@RS
 
“เธอเข้าไปข้างในก่อนนะ ฉันโทรบอกไอ้เขื่อนให้มันลงมารับเธอ มันรออยู่ข้างในแล้ว” โทโมะหัน
มาบอกฉันเพราะไม่อยากเดินเข้าไปพร้อมกับฉัน เนื่องจากมีแฟนคลับของเขายืนรออยู่
 
 
“อือ” แต่เหมือนกับว่าโทโมะจะรู้ว่าฉันกำลังน้อยใจที่เขาปิดบังเรื่องของเราสองคน จึงดึงฉันเข้าไป
กอด
 
 
“รอฉันนะแก้ว ถ้าถึงเวลาแล้วฉันจะบอกเรื่องของเรากับทุกคน :)”
 
 
“สัญญาสิ” ฉันชูนิ้วก้อยไปตรงหน้าเขาแทนคำสัญญา
 
 
“สัญญาครับผม” โทโมะก็ชู่นิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของฉันแล้วส่งยิ้มละลายใจมาให้ _///_
 
  
“แก้วใจของเขื่อนมาแล้ว คิดถึงที่สุดเลยค้าบบบ >[]<” เมื่อเห็นฉันเดินเข้ามาในบริษัทเขื่อนก็วิ่ง
แจ้นเข้ามากอดฉันไว้แน่น
 
 
“บอกกี่ทีแล้วเขื่อนว่าอย่ากอดแน่น ฉันหายใจไม่ออก ปะ..ปล่อย” ฉันหายใจไม่ออกจริงๆนะเนี่ย
ตาบ้านี่เป็นแฟนยัยเฟย์หรือเป็นแฟนฉันก็ไม่รู้ - -’
 
 
“ก็เค้าคิดถึงตัวอะ ป่ะ! ขึ้นห้องกันดีกว่า ^O^” แล้วเขื่อนก็โอบฉันเดินขึ้นลิฟท์ไปท่ามกลางสายตา
งุนงงพลางบางคนก็ซุบซิบ คงจะคิดว่าฉันเป็นอะไรกับไอ้กบไม่รู้จักโตนี่ล่ะสินะ = =
 
 
 
@ห้องซ้อม
 
“มาถึงห้องซ้อมได้ เคลียร์กับมันเรียบร้อยแล้วสิ?” ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามา ก่อน
จะวางโทรศัพท์ที่ตัวเองกำลังเล่นลงบนที่นั่ง
 
 
“อื้ม”
 
 
“แล้วโทโมะล่ะแก้ว?” เคนตะถอดหูฟังจากไอพอดแล้วถามฉันอีกคน
 
 
“คุยอยู่กับแฟนคลับน่ะ เลยให้ฉันขึ้นมาก่อน”
 
 
“อื้ม เข้าใจละ” เคโอติคที่เหลือเออออออกมาพร้อมกันเพื่อให้ฉันรู้ว่าพวกเขาเข้าใจแล้ว -0-
 
 
สักพักโทโมะก็เดินเข้ามาในห้องซ้อมและพวกเขาทั้งห้าคนก็ซ้อมเต้นกันอย่างตั้งใจ ยกเว้นอยู่คน
เดียวที่ดูจะอู้อยู่ตลอดเวลา จะใครซะอีกล่ะก็แฟนยัยเฟย์นั่นแหละ เขื่อนมักจะโดนป๊อปปี้ดุอยู่ตลอด
เวลาแต่เขื่อนก็ยังสามารถยิ้มยั่วโมโหป๊อป ปี้ได้ -_-+ ส่วนโทโมะน่ะหรอเขาดูจะมีความสุขมาก
เวลาที่เขาได้ซ้อมเต้นได้อยู่กับเพื่อนๆของเขา  บ่อยครั้งที่โทโมะแอบหันไปยิ้มให้ฉันจนครูสอนเต้น
ดุเอา ก็แหงสิ! ทำอะไรไม่ดูเวลาล่ำเวลา  จองเบมักจะโดนคนอื่นล้อตลอดเรื่องที่เขาพูดไม่ชัด ฉันก็
ว่าจองเบพยายามแล้วนะ แต่มันง่ายซะที่ไหน พวกเคโอติคก็แกล้งเขาอยู่นั่นแหละโดยเฉพาะป๊อปปี้
กับเคนตะ ป๊อปปี้นี่ดูเหมือนจะโตนะ แต่ไม่ใช่เลย ตานี่ดื้อเงียบต่างหาก ฉันว่าเขาร้ายกาจที่สุดในวง
แล้วล่ะ! -0- เคนตะก็ดูจะบ้าพลังเป็นพิเศษ เหมือนกับว่าเคนตะคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์พิเศษที่ดาว
ดวงไหนส่งมาอย่างนั้นแหละ  ชอบเตะต่อยกับเขื่อนตลอด - -
 
 
หลังจากซ้อมเต้นเป็นเวลาหลายชั่วโมง ฉันเองก็แอบหลับไปหลายตื่น ให้ฉันมานั่งดูพวกเขาซ้อม
เต้นอย่างเดียวใครมันจะไม่เบื่อบ้างล่ะ
 
 
จุ๊บ!!
 
 
“นาย! -///-” โทโมะย่อตัวลงตรงหน้าฉันในระยะประชิดหลังจากที่เขาจุ๊บปากฉันเป็นการปลุก!
-0-
 
“ว่าไงยัยขี้เซา?^^” โทโมะเอื้อมมือยีหัวฉันเล่นอย่างกับฉันเป็นเด็กแหนะ =3=
 
 
“นายลักหลับฉันงั้นหรอ นายมันนาเกลียดที่สุดเลย!” ฉันลุกจากเก้าอี้ที่ตัวเองเพิ่งงีบหลับโดยไม่ลืม
หยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาด้วยเหมือนเคโอติคคนอื่นๆจะกลับไปกันหมดแล้ว เพราะเมื่อฉันมองไป
รอบๆห้องก็เหลือแต่ฉันกับโทโมะสองคนเท่านั้น -0-
 
 
“ถึงฉันจะน่าเกลียดแต่เธอก็รักฉันไม่ใช่หรอ?” โทโมะลุกตามมาสวมกอดฉันจากด้านหลัง
 
 
“นายเลิกพูดเรื่องนี้สักทีเถอะ -.-”
 
 
“ไปดูหนังกัน!”
 
 
 
 
@โรงหนัง
 
“นายยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่าพาฉันมาดูหนังเรื่องอะไร?” ฉันหันไปถามโทโมะขณะที่เราสองคน
เดินเข้ามาในโรงหนังที่แทบจะนับคนดูได้เลยล่ะ ก็แหงสิ..โทโมะเล่นพาฉันมาดูรอบดึกนี่นา
 
 
“หนังที่เธอชอบที่สุดไงล่ะ ^_^”
 
 
 
 
 
 
 
“นี่นายแกล้งฉันอีกแล้วใช่มั้ย ทำไมต้องพาฉันมาดูหนังผีด้วย นายก็รู้ว่าฉันกลัว T^T” ทันทีที่หนัง
เริ่มฉาย ฉันก็รู้ทันทีว่าโทโมะพาฉันมาดูหนังผี ก็ดูชื่อเรื่องสิ ‘แรงอาฆาต’ คงจะเป็นหนังรักกุ๊กกิ๊กอยู่
หรอก -0-”
 
 
“มีฉันอยู่ทั้งคนเธอจะกลัวอะไรอีก หืออ :)” โทโมะเอื้อมมือหนามาโอบกอดฉันไว้แน่นเหมือน
ต้องการจะปลอบฉันจริงๆ แต่ฉันไม่ต้องการ ฮือออ!! ทำไมต้องพามาดูอะไรอย่างนี้ด้วย??T[]T
 
 
“มันไม่เหมือนกันนิโทโมะ -^-”
 
 
“เธอนี่ทำตัวเหมือนเด็กกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะเนี่ย ไม่เอาน่า มามะเดี๋ยวฉันจูบปลอบ ^-^”
 
 
“อย่ามาทะลึ่ง!” จาก แต่ก่อนตอนที่ฉันทะเลาะกับโทโมะแต่พอเราสองคนคืนดีกันทำไมโทโมะ
เปลี่ยนไป เป็นคนละคนแบบนี้นะ ? ทะลึ่งทะเล้นจะเทียบเท่าเขื่อนขึ้นทุกวันละ ฉันล่ะเหนื่อยใจ
จริงๆ! - -
 
 
 
ตลอดการดูหนังซึ่งไม่ต้องถามเลยเพราะฉันไม่ได้ดูมันเลยแม้แต่นิดเดียว มีแต่โทโมะนั่งหัวเราะอยู่
คนเดียว ดูหนังผีแต่เขากลับนั่งหัวเราะ =_=” ส่วนฉันน่ะหรอ ก็ได้แต่นั่งซุกหน้าลงกับแผ่นอกกว้าง
ของโทโมะเพราะความกลัว T^T ต่อไปนี้ฉันจะไม่มาดูหนังกับเขาอีกแล้วคอยดูสิ ! ให้ดูกับเขื่อนยัง
ดีกว่าเพราะตานั่นชอบดูหนังแนวเดียวกับฉัน ไม่เหมือนโทโมะ..รู้ว่าฉันกลัวก็ยังจะพาฉันมาดูอีก
-3-
 
 
 
 
@Paragon
 
วันนี้โทโมะไม่มีงานที่ไหนเขาก็เลยพาฉันมาเดินห้างตามแบบที่คนเป็นแฟนเขาชอบทำกันนั่นแหละ  
โทโมะพาฉันมาเดินห้างโดยที่ไม่ได้อำพรางตัวเลยแม้แต่น้อยเขาใส่เพียงแว่นกันแดดอันเดียว
เท่านั้น ถ้านักข่าวเจอขึ้นมาจะทำยังไง ? เขาจะชิวเกินไปแล้วนะ - -’
 
 
“นี่โทโมะ นายไม่กลัวว่านักข่าวจะเห็นรึยังไงถึงได้แต่งตัวแบบนี้ ?”
 
 
“กลัวทำไม ฉันก็อยากมีเวลาอยู่กับแฟนฉันบ้างนะ” โทโมะหันมายิ้มแล้วจูงมือฉันเดินไปข้างหน้า
 
 
“โทโมะ!”
 
 
“เขิน เขินเลยดิ๊! ^^”
 
 
“นายก็ชอบแกล้งฉันเล่นอยู่เรื่อยเลย -^-”
 
“ก็เธอน่ารักน่าแกล้งนี่นา” โทโมะหยิกแก้มฉันโย้กับโย้มาทั้งสองข้าง โดยที่ไม่ได้เกรงใจสายตาคน
ที่เดินผ่านไปผ่านมาเลย -0-
 
 
“นายไปถ่ายพูริคูระกันเหอะ ฉันไม่ถ่ายมานานละ ><”
 
 
“พูริหรอ ? หือไม่เอาอะ ฉันเคยมาถ่ายกับไอ่เขื่อนสองคน รูปออกมาแล้วฉันเหมือนตุ๊ดชะมัด! -___-”
 
 
“ฮ่าๆๆๆ ก็นายหน้าหวานนี่นา เหอะน๊า ทำตามใจฉันบ้างไม่ได้หรอ? *o*”
 
 
“เออๆๆ ถ่ายก็ได้”
 
 
 
@Purikura
 
“สวัสดีค่ะ จะถ่ายรูปแบบไหนเลือกเลยนะคะ” พนักงานที่แต่งตัวเหมือนเด็กนักเรียนญี่ปุ่นหน้าตาน่า
รักคนหนึ่งพูดเชิญชวนเราสองคนหลังจากที่เดินมาหยุดอยู่หน้าร้าน
 
 
“นาย เอาแบบไหนดี ?”  ฉันหันไปสะกิดโทโมะที่เอาแต่ยืนหน้าตายเพราะเขาโดยฉันบังคับให้มา
ถ่าย ฮี่ๆ
 
 
“เลือกๆไปเหอะน่า ฉันมาถ่ายนี่ก็บุญแค่ไหนแล้ว -^-”
 
 
“ฮ่าๆ โอเคๆ น้องคะ เอาแบบนี้แล้วกันค่ะ”
 
 
“เชิญตู้ด้านในสุดเลยนะคะ ^-^”
 
 
 
ฉันยืนจิ้มหน้าจอถ่ายรูปอยู่สักพักโดยเลือกความขาวไม่มากเท่าไหร่ เพราะฉันรู้ดีว่าตัวฉันมันขาว
วอกแค่ไหน เดี๋ยวรูปออกมามันจะเหมือนแผ่นกระดาษเกินไป - - โทโมะก็เอาแต่นั่งหน้านิ่ง ไม่รู้ว่า
จะงอนฉันรึเปล่าที่ลากเขาเข้ามาถ่ายรูปที่เขาไม่ค่อยจะชอบมันสักเท่าไหร่ แต่ฉันชอบมันนี่นา ช่วย
ไม่ได้ ^o^
 
 
“นายมาถ่ายเร็วเข้าเดี๋ยวมันจะหมดเวลานะ!” ฉันกระชากแขนโทโมะให้มาถ่ายรูป เพราะที่นี่มันจะ
จับเวลาเราตลอด ถ้าเวลาหมดเราถ่ายได้แค่ไหนก็แค่นั้น
 
 
‘3…2…1’
 
เสียงนับถอยหลังภาษาญี่ปุ่นดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ากล้องกำลังจะจับภาพแล้วโทโมะในตอนแรกที่ยืน
หน้าตายด้านอยู่นิ่งข้างฉัน แต่พอเสียงนับถอยหลังเสียงสุดท้ายดังขึ้นเขากลับคว้าเอวบางของฉัน
เข้าไปกอดจากด้านข้างแล้วกดจมูกโด่งของเขาลงมาที่แก้มของฉันกระทันหัน ฉันได้แต่อ้าปากค้าง
แล้วหันไปมองหน้าโทโมะอย่างหาเรื่อง ภาพที่ออกมามันจึงดูตลกเอามากๆ ดูหน้าฉันสิอ้าปากหวอ
ซะน่าเกลียดเลย! T^T
 
 
“นี่โทโมะ…” ยังไม่ทันได้ด่าโทโมะ เสียงนับถอยหลังก็ตามมาติดๆ ฉันจึงได้แต่ขบฟันแน่นด้วย
ความเจ็บใจ :(
 
รูปที่สองฉันจึงเอามือเกี่ยวคอโทโมะแล้วเอามือที่ทำเป็นเหมือนปืนจ่อหัวเขา แล้วฉันก็ทำหน้า
เหี้ยมๆเหมือนโจรพันห้า(ห้าร้อยมันน้อยไป- -) รูปมันออกมาถูกใจฉันมากๆ หึหึ!
 
 
แล้วฉันกับโทโมะก็ถ่ายรูปกันจนเสร็จ แล้วมันก็ถึงเวลาแต่งรูป ที่นี่พอถ่ายรูปเสร็จก็จะมีที่ให้แต่งรูป
ของแต่งรูปก็มีเยอะแยะเต็มไปหมด ทั้งเปลี่ยนสีผม ใส่คอนแทค ใส่หน้ากาก ใส่กรอบรูปนู่นนี่นั่น  -
O-
 
 
ฉันกับโทโมะเอาแต่แย่งกันแต่งรูปทั้งๆที่มันก็มีปากกาให้จิ้มแต่งรูปตั้งสองอัน ฉันก็ไม่เข้าใจว่าจะ
แย่งกันทำไม -.- โทโมะที่ดูจะอึดอัดก็เผลอถอดแว่นกันแดดมาเสียบไว้ที่คอเสื้อโดยลืมไปว่าตัว
เองเป็นนักร้อง -__-
 
 
“ฮ่าๆ ดูหน้าเธอดิโค่ดฮาเลยว่ะรูปนี้! ฮ่าๆๆ” โทโมะฮาก้ากพลางเอามือกุมท้องตัวเองทันทีที่จิ้มรูปที่
เขาหอมแก้มฉันขึ้นมาแต่ง
 
 
“เออขำได้ขำไปนะนาย! :(”
 
“โอ๋ๆ น่ารักดีออกเธอดูสิ” โทโมะเอื้อมมือมายีหัวฉันเหมือนกับว่าฉันเป็นเด็กอย่างนั้นแหละ -^-
 
 
“พี่โทโมะ!” หนึ่งในกลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่เดินเข้ามาในร้านพูริคูระเรียกโทโมะเสียงดังทำให้ผู้
หญิงแท้และผู้หญิงเทียมที่มาถ่ายรูปที่นี่ถึงกับหันมาสนใจโทโมะภายในเวลาแค่แปปเดียว
 
 
“พี่โทโมะมาถ่ายพูริกับใครหรอ?”
 
“กับ…เพื่อนน่ะครับ ^^”
 
“นั่นพี่แก้วรึเปล่าคะ ?” เด็กผู้หญิงที่ฉันพอจะจำหน้าได้ลางๆว่าเหมือนเคยเจอที่งานเปิดตัวอัลบั้ม
ของเคโอติคชี้มาที่ฉันที่กำลังแต่งรูปให้เสร็จไวๆจะได้ไปจากที่นี่ซะที ถ้าความแตกขึ้นมาล่ะโทโมะ
และเคโอติคต้องซวยกันไปหมดแน่ๆ!
 
“หือ?  อ๋อ..ใช่จ้ะ ^^”
 
“พี่แก้วกับพี่โทโมะมาถ่ายรูปด้วยกันแค่สองคนเองหรอคะเนี่ย?” แฟนคลับอีกคนถามขึ้นบ้าง
 
“ใช่ครับ พอดีคนอื่นไม่ว่างน่ะ”
 
“งั้นเดี๋ยวหนูขอลายเซ็นพี่โทโมะแล้วก็ขอถ่ายรูปพี่สองคนหน่อยได้มั้ยคะ ? *o*”
 
“คือถ่ายแค่โทโมะคนเดียวก็ได้นะ พอดีพี่ไม่ได้..”
 
“พี่ไม่ได้เป็นดาราใช่มั้ยล่ะคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่แก้วน่ะหน้าตาดียิ่งกว่าดาราบางคนอีกนะคะ”
 
“อ่าจ้ะ งั้นก็ได้”
 
 
หลังจากถ่ายรูปกับแฟนคลับของโทโมะเสร็จฉันก็กันไปบอกพนักงานที่ยืนอยู่ใกล้ๆว่าแต่งรูปเสร็จแล้วให้เอารูปไปล้างได้เลย
 
 
“ตอนแรกนึกว่าพี่แก้วกับพี่โทโมะเป็นแฝดกันซะอีก”
 
“หน้าตาพี่สองคนเหมือนกันมากๆเลยนะรู้ตัวรึเปล่า”
 
“เขาหาว่าเราสองคนเป็นเนื้อคู่กันอะ” โทโมะกระซิบข้างหูฉัน
 
“เขาแค่บอกว่าหน้าคล้ายหรอกย่ะ!”
 
“เนื้อคู่มักจะหน้าตาคล้ายกัน เธอไม่เคยได้ยินรึไง”
 
“โมเมไปเรื่อย”
 
.
.
 
 
 
“ต้องไปแล้วนะครับ ไว้เจอกันใหม่นะครับ J” โทโมะกันไปบอกแฟนคลับหลังจากที่พูดคุยกันนาน
พอสมควรจึงลากฉันออกมาหน้าร้านโดยที่ไม่ลืมหยิบรูปที่ล้างเสร็จแล้วไปด้วย
 
 
 
เขาสองคนจะรู้บ้างไม่นะว่าอีกไม่นานอะไรที่ไม่ควรเกิดขึ้นมันกำลังจะเกิดขึ้น ?!?
------------------------------------------------------------------------
แฮ่ กลับมาแล้วค้าบบบ หายไปนาน ^^;ขอให้อ่านให้สนุกนะ >3<