Only you! แค่เธอคนเดียว

12

 

@RS

 

“เธอเข้าไปข้างในก่อนนะ ฉันโทรบอกไอ้เขื่อนให้มันลงมารับเธอ มันรออยู่ข้างในแล้ว” โทโมะหัน

มาบอกฉันเพราะไม่อยากเดินเข้าไปพร้อมกับฉัน เนื่องจากมีแฟนคลับของเขายืนรออยู่

 

 

“อือ” แต่เหมือนกับว่าโทโมะจะรู้ว่าฉันกำลังน้อยใจที่เขาปิดบังเรื่องของเราสองคน จึงดึงฉันเข้าไป

กอด

 

 

“รอฉันนะแก้ว ถ้าถึงเวลาแล้วฉันจะบอกเรื่องของเรากับทุกคน :)”

 

 

“สัญญาสิ” ฉันชูนิ้วก้อยไปตรงหน้าเขาแทนคำสัญญา

 

 

“สัญญาครับผม” โทโมะก็ชู่นิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของฉันแล้วส่งยิ้มละลายใจมาให้ _///_

 

  

“แก้วใจของเขื่อนมาแล้ว คิดถึงที่สุดเลยค้าบบบ >[]<” เมื่อเห็นฉันเดินเข้ามาในบริษัทเขื่อนก็วิ่ง

แจ้นเข้ามากอดฉันไว้แน่น

 

 

“บอกกี่ทีแล้วเขื่อนว่าอย่ากอดแน่น ฉันหายใจไม่ออก ปะ..ปล่อย” ฉันหายใจไม่ออกจริงๆนะเนี่ย

ตาบ้านี่เป็นแฟนยัยเฟย์หรือเป็นแฟนฉันก็ไม่รู้ - -’

 

 

“ก็เค้าคิดถึงตัวอะ ป่ะ! ขึ้นห้องกันดีกว่า ^O^” แล้วเขื่อนก็โอบฉันเดินขึ้นลิฟท์ไปท่ามกลางสายตา

งุนงงพลางบางคนก็ซุบซิบ คงจะคิดว่าฉันเป็นอะไรกับไอ้กบไม่รู้จักโตนี่ล่ะสินะ = =

 

 

 

@ห้องซ้อม

 

“มาถึงห้องซ้อมได้ เคลียร์กับมันเรียบร้อยแล้วสิ?” ป๊อปปี้เงยหน้าขึ้นมาเมื่อเห็นฉันเดินเข้ามา ก่อน

จะวางโทรศัพท์ที่ตัวเองกำลังเล่นลงบนที่นั่ง

 

 

“อื้ม”

 

 

“แล้วโทโมะล่ะแก้ว?” เคนตะถอดหูฟังจากไอพอดแล้วถามฉันอีกคน

 

 

“คุยอยู่กับแฟนคลับน่ะ เลยให้ฉันขึ้นมาก่อน”

 

 

“อื้ม เข้าใจละ” เคโอติคที่เหลือเออออออกมาพร้อมกันเพื่อให้ฉันรู้ว่าพวกเขาเข้าใจแล้ว -0-

 

 

สักพักโทโมะก็เดินเข้ามาในห้องซ้อมและพวกเขาทั้งห้าคนก็ซ้อมเต้นกันอย่างตั้งใจ ยกเว้นอยู่คน

เดียวที่ดูจะอู้อยู่ตลอดเวลา จะใครซะอีกล่ะก็แฟนยัยเฟย์นั่นแหละ เขื่อนมักจะโดนป๊อปปี้ดุอยู่ตลอด

เวลาแต่เขื่อนก็ยังสามารถยิ้มยั่วโมโหป๊อป ปี้ได้ -_-+ ส่วนโทโมะน่ะหรอเขาดูจะมีความสุขมาก

เวลาที่เขาได้ซ้อมเต้นได้อยู่กับเพื่อนๆของเขา  บ่อยครั้งที่โทโมะแอบหันไปยิ้มให้ฉันจนครูสอนเต้น

ดุเอา ก็แหงสิ! ทำอะไรไม่ดูเวลาล่ำเวลา  จองเบมักจะโดนคนอื่นล้อตลอดเรื่องที่เขาพูดไม่ชัด ฉันก็

ว่าจองเบพยายามแล้วนะ แต่มันง่ายซะที่ไหน พวกเคโอติคก็แกล้งเขาอยู่นั่นแหละโดยเฉพาะป๊อปปี้

กับเคนตะ ป๊อปปี้นี่ดูเหมือนจะโตนะ แต่ไม่ใช่เลย ตานี่ดื้อเงียบต่างหาก ฉันว่าเขาร้ายกาจที่สุดในวง

แล้วล่ะ! -0- เคนตะก็ดูจะบ้าพลังเป็นพิเศษ เหมือนกับว่าเคนตะคิดว่าตัวเองเป็นมนุษย์พิเศษที่ดาว

ดวงไหนส่งมาอย่างนั้นแหละ  ชอบเตะต่อยกับเขื่อนตลอด - -

 

 

หลังจากซ้อมเต้นเป็นเวลาหลายชั่วโมง ฉันเองก็แอบหลับไปหลายตื่น ให้ฉันมานั่งดูพวกเขาซ้อม

เต้นอย่างเดียวใครมันจะไม่เบื่อบ้างล่ะ

 

 

จุ๊บ!!

 

 

“นาย! -///-” โทโมะย่อตัวลงตรงหน้าฉันในระยะประชิดหลังจากที่เขาจุ๊บปากฉันเป็นการปลุก!

-0-

 

“ว่าไงยัยขี้เซา?^^” โทโมะเอื้อมมือยีหัวฉันเล่นอย่างกับฉันเป็นเด็กแหนะ =3=

 

 

“นายลักหลับฉันงั้นหรอ นายมันนาเกลียดที่สุดเลย!” ฉันลุกจากเก้าอี้ที่ตัวเองเพิ่งงีบหลับโดยไม่ลืม

หยิบกระเป๋าสะพายขึ้นมาด้วยเหมือนเคโอติคคนอื่นๆจะกลับไปกันหมดแล้ว เพราะเมื่อฉันมองไป

รอบๆห้องก็เหลือแต่ฉันกับโทโมะสองคนเท่านั้น -0-

 

 

“ถึงฉันจะน่าเกลียดแต่เธอก็รักฉันไม่ใช่หรอ?” โทโมะลุกตามมาสวมกอดฉันจากด้านหลัง

 

 

“นายเลิกพูดเรื่องนี้สักทีเถอะ -.-”

 

 

“ไปดูหนังกัน!”

 

 

 

 

@โรงหนัง

 

“นายยังไม่ได้บอกฉันเลยนะว่าพาฉันมาดูหนังเรื่องอะไร?” ฉันหันไปถามโทโมะขณะที่เราสองคน

เดินเข้ามาในโรงหนังที่แทบจะนับคนดูได้เลยล่ะ ก็แหงสิ..โทโมะเล่นพาฉันมาดูรอบดึกนี่นา

 

 

“หนังที่เธอชอบที่สุดไงล่ะ ^_^”

 

 

 

 

 

 

 

“นี่นายแกล้งฉันอีกแล้วใช่มั้ย ทำไมต้องพาฉันมาดูหนังผีด้วย นายก็รู้ว่าฉันกลัว T^T” ทันทีที่หนัง

เริ่มฉาย ฉันก็รู้ทันทีว่าโทโมะพาฉันมาดูหนังผี ก็ดูชื่อเรื่องสิ ‘แรงอาฆาต’ คงจะเป็นหนังรักกุ๊กกิ๊กอยู่

หรอก -0-”

 

 

“มีฉันอยู่ทั้งคนเธอจะกลัวอะไรอีก หืออ :)” โทโมะเอื้อมมือหนามาโอบกอดฉันไว้แน่นเหมือน

ต้องการจะปลอบฉันจริงๆ แต่ฉันไม่ต้องการ ฮือออ!! ทำไมต้องพามาดูอะไรอย่างนี้ด้วย??T[]T

 

 

“มันไม่เหมือนกันนิโทโมะ -^-”

 

 

“เธอนี่ทำตัวเหมือนเด็กกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะเนี่ย ไม่เอาน่า มามะเดี๋ยวฉันจูบปลอบ ^-^”

 

 

“อย่ามาทะลึ่ง!” จาก แต่ก่อนตอนที่ฉันทะเลาะกับโทโมะแต่พอเราสองคนคืนดีกันทำไมโทโมะ

เปลี่ยนไป เป็นคนละคนแบบนี้นะ ? ทะลึ่งทะเล้นจะเทียบเท่าเขื่อนขึ้นทุกวันละ ฉันล่ะเหนื่อยใจ

จริงๆ! - -

 

 

 

ตลอดการดูหนังซึ่งไม่ต้องถามเลยเพราะฉันไม่ได้ดูมันเลยแม้แต่นิดเดียว มีแต่โทโมะนั่งหัวเราะอยู่

คนเดียว ดูหนังผีแต่เขากลับนั่งหัวเราะ =_=” ส่วนฉันน่ะหรอ ก็ได้แต่นั่งซุกหน้าลงกับแผ่นอกกว้าง

ของโทโมะเพราะความกลัว T^T ต่อไปนี้ฉันจะไม่มาดูหนังกับเขาอีกแล้วคอยดูสิ ! ให้ดูกับเขื่อนยัง

ดีกว่าเพราะตานั่นชอบดูหนังแนวเดียวกับฉัน ไม่เหมือนโทโมะ..รู้ว่าฉันกลัวก็ยังจะพาฉันมาดูอีก

-3-

 

 

 

 

@Paragon

 

วันนี้โทโมะไม่มีงานที่ไหนเขาก็เลยพาฉันมาเดินห้างตามแบบที่คนเป็นแฟนเขาชอบทำกันนั่นแหละ  

โทโมะพาฉันมาเดินห้างโดยที่ไม่ได้อำพรางตัวเลยแม้แต่น้อยเขาใส่เพียงแว่นกันแดดอันเดียว

เท่านั้น ถ้านักข่าวเจอขึ้นมาจะทำยังไง ? เขาจะชิวเกินไปแล้วนะ - -’

 

 

“นี่โทโมะ นายไม่กลัวว่านักข่าวจะเห็นรึยังไงถึงได้แต่งตัวแบบนี้ ?”

 

 

“กลัวทำไม ฉันก็อยากมีเวลาอยู่กับแฟนฉันบ้างนะ” โทโมะหันมายิ้มแล้วจูงมือฉันเดินไปข้างหน้า

 

 

“โทโมะ!”

 

 

“เขิน เขินเลยดิ๊! ^^”

 

 

“นายก็ชอบแกล้งฉันเล่นอยู่เรื่อยเลย -^-”

 

“ก็เธอน่ารักน่าแกล้งนี่นา” โทโมะหยิกแก้มฉันโย้กับโย้มาทั้งสองข้าง โดยที่ไม่ได้เกรงใจสายตาคน

ที่เดินผ่านไปผ่านมาเลย -0-

 

 

“นายไปถ่ายพูริคูระกันเหอะ ฉันไม่ถ่ายมานานละ ><”

 

 

“พูริหรอ ? หือไม่เอาอะ ฉันเคยมาถ่ายกับไอ่เขื่อนสองคน รูปออกมาแล้วฉันเหมือนตุ๊ดชะมัด! -___-”

 

 

“ฮ่าๆๆๆ ก็นายหน้าหวานนี่นา เหอะน๊า ทำตามใจฉันบ้างไม่ได้หรอ? *o*”

 

 

“เออๆๆ ถ่ายก็ได้”

 

 

 

@Purikura

 

“สวัสดีค่ะ จะถ่ายรูปแบบไหนเลือกเลยนะคะ” พนักงานที่แต่งตัวเหมือนเด็กนักเรียนญี่ปุ่นหน้าตาน่า

รักคนหนึ่งพูดเชิญชวนเราสองคนหลังจากที่เดินมาหยุดอยู่หน้าร้าน

 

 

“นาย เอาแบบไหนดี ?”  ฉันหันไปสะกิดโทโมะที่เอาแต่ยืนหน้าตายเพราะเขาโดยฉันบังคับให้มา

ถ่าย ฮี่ๆ

 

 

“เลือกๆไปเหอะน่า ฉันมาถ่ายนี่ก็บุญแค่ไหนแล้ว -^-”

 

 

“ฮ่าๆ โอเคๆ น้องคะ เอาแบบนี้แล้วกันค่ะ”

 

 

“เชิญตู้ด้านในสุดเลยนะคะ ^-^”

 

 

 

ฉันยืนจิ้มหน้าจอถ่ายรูปอยู่สักพักโดยเลือกความขาวไม่มากเท่าไหร่ เพราะฉันรู้ดีว่าตัวฉันมันขาว

วอกแค่ไหน เดี๋ยวรูปออกมามันจะเหมือนแผ่นกระดาษเกินไป - - โทโมะก็เอาแต่นั่งหน้านิ่ง ไม่รู้ว่า

จะงอนฉันรึเปล่าที่ลากเขาเข้ามาถ่ายรูปที่เขาไม่ค่อยจะชอบมันสักเท่าไหร่ แต่ฉันชอบมันนี่นา ช่วย

ไม่ได้ ^o^

 

 

“นายมาถ่ายเร็วเข้าเดี๋ยวมันจะหมดเวลานะ!” ฉันกระชากแขนโทโมะให้มาถ่ายรูป เพราะที่นี่มันจะ

จับเวลาเราตลอด ถ้าเวลาหมดเราถ่ายได้แค่ไหนก็แค่นั้น

 

 

‘3…2…1’

 

เสียงนับถอยหลังภาษาญี่ปุ่นดังขึ้นเป็นสัญญาณว่ากล้องกำลังจะจับภาพแล้วโทโมะในตอนแรกที่ยืน

หน้าตายด้านอยู่นิ่งข้างฉัน แต่พอเสียงนับถอยหลังเสียงสุดท้ายดังขึ้นเขากลับคว้าเอวบางของฉัน

เข้าไปกอดจากด้านข้างแล้วกดจมูกโด่งของเขาลงมาที่แก้มของฉันกระทันหัน ฉันได้แต่อ้าปากค้าง

แล้วหันไปมองหน้าโทโมะอย่างหาเรื่อง ภาพที่ออกมามันจึงดูตลกเอามากๆ ดูหน้าฉันสิอ้าปากหวอ

ซะน่าเกลียดเลย! T^T

 

 

“นี่โทโมะ…” ยังไม่ทันได้ด่าโทโมะ เสียงนับถอยหลังก็ตามมาติดๆ ฉันจึงได้แต่ขบฟันแน่นด้วย

ความเจ็บใจ :(

 

รูปที่สองฉันจึงเอามือเกี่ยวคอโทโมะแล้วเอามือที่ทำเป็นเหมือนปืนจ่อหัวเขา แล้วฉันก็ทำหน้า

เหี้ยมๆเหมือนโจรพันห้า(ห้าร้อยมันน้อยไป- -) รูปมันออกมาถูกใจฉันมากๆ หึหึ!

 

 

แล้วฉันกับโทโมะก็ถ่ายรูปกันจนเสร็จ แล้วมันก็ถึงเวลาแต่งรูป ที่นี่พอถ่ายรูปเสร็จก็จะมีที่ให้แต่งรูป

ของแต่งรูปก็มีเยอะแยะเต็มไปหมด ทั้งเปลี่ยนสีผม ใส่คอนแทค ใส่หน้ากาก ใส่กรอบรูปนู่นนี่นั่น  -

O-

 

 

ฉันกับโทโมะเอาแต่แย่งกันแต่งรูปทั้งๆที่มันก็มีปากกาให้จิ้มแต่งรูปตั้งสองอัน ฉันก็ไม่เข้าใจว่าจะ

แย่งกันทำไม -.- โทโมะที่ดูจะอึดอัดก็เผลอถอดแว่นกันแดดมาเสียบไว้ที่คอเสื้อโดยลืมไปว่าตัว

เองเป็นนักร้อง -__-

 

 

“ฮ่าๆ ดูหน้าเธอดิโค่ดฮาเลยว่ะรูปนี้! ฮ่าๆๆ” โทโมะฮาก้ากพลางเอามือกุมท้องตัวเองทันทีที่จิ้มรูปที่

เขาหอมแก้มฉันขึ้นมาแต่ง

 

 

“เออขำได้ขำไปนะนาย! :(”

 

“โอ๋ๆ น่ารักดีออกเธอดูสิ” โทโมะเอื้อมมือมายีหัวฉันเหมือนกับว่าฉันเป็นเด็กอย่างนั้นแหละ -^-

 

 

“พี่โทโมะ!” หนึ่งในกลุ่มเด็กผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่เดินเข้ามาในร้านพูริคูระเรียกโทโมะเสียงดังทำให้ผู้

หญิงแท้และผู้หญิงเทียมที่มาถ่ายรูปที่นี่ถึงกับหันมาสนใจโทโมะภายในเวลาแค่แปปเดียว

 

 

“พี่โทโมะมาถ่ายพูริกับใครหรอ?”

 

“กับ…เพื่อนน่ะครับ ^^”

 

“นั่นพี่แก้วรึเปล่าคะ ?” เด็กผู้หญิงที่ฉันพอจะจำหน้าได้ลางๆว่าเหมือนเคยเจอที่งานเปิดตัวอัลบั้ม

ของเคโอติคชี้มาที่ฉันที่กำลังแต่งรูปให้เสร็จไวๆจะได้ไปจากที่นี่ซะที ถ้าความแตกขึ้นมาล่ะโทโมะ

และเคโอติคต้องซวยกันไปหมดแน่ๆ!

 

“หือ?  อ๋อ..ใช่จ้ะ ^^”

 

“พี่แก้วกับพี่โทโมะมาถ่ายรูปด้วยกันแค่สองคนเองหรอคะเนี่ย?” แฟนคลับอีกคนถามขึ้นบ้าง

 

“ใช่ครับ พอดีคนอื่นไม่ว่างน่ะ”

 

“งั้นเดี๋ยวหนูขอลายเซ็นพี่โทโมะแล้วก็ขอถ่ายรูปพี่สองคนหน่อยได้มั้ยคะ ? *o*”

 

“คือถ่ายแค่โทโมะคนเดียวก็ได้นะ พอดีพี่ไม่ได้..”

 

“พี่ไม่ได้เป็นดาราใช่มั้ยล่ะคะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่แก้วน่ะหน้าตาดียิ่งกว่าดาราบางคนอีกนะคะ”

 

“อ่าจ้ะ งั้นก็ได้”

 

 

หลังจากถ่ายรูปกับแฟนคลับของโทโมะเสร็จฉันก็กันไปบอกพนักงานที่ยืนอยู่ใกล้ๆว่าแต่งรูปเสร็จแล้วให้เอารูปไปล้างได้เลย

 

 

“ตอนแรกนึกว่าพี่แก้วกับพี่โทโมะเป็นแฝดกันซะอีก”

 

“หน้าตาพี่สองคนเหมือนกันมากๆเลยนะรู้ตัวรึเปล่า”

 

“เขาหาว่าเราสองคนเป็นเนื้อคู่กันอะ” โทโมะกระซิบข้างหูฉัน

 

“เขาแค่บอกว่าหน้าคล้ายหรอกย่ะ!”

 

“เนื้อคู่มักจะหน้าตาคล้ายกัน เธอไม่เคยได้ยินรึไง”

 

“โมเมไปเรื่อย”

 

.

.

 

 

 

“ต้องไปแล้วนะครับ ไว้เจอกันใหม่นะครับ J” โทโมะกันไปบอกแฟนคลับหลังจากที่พูดคุยกันนาน

พอสมควรจึงลากฉันออกมาหน้าร้านโดยที่ไม่ลืมหยิบรูปที่ล้างเสร็จแล้วไปด้วย

 

 

 

เขาสองคนจะรู้บ้างไม่นะว่าอีกไม่นานอะไรที่ไม่ควรเกิดขึ้นมันกำลังจะเกิดขึ้น ?!?

------------------------------------------------------------------------

แฮ่ กลับมาแล้วค้าบบบ หายไปนาน ^^;
ขอให้อ่านให้สนุกนะ >3<