เพริงสีรุ้ง (Rainbow Flame)

ตอนที4: ไม่มีค่า/กานกลับมา...

@เกาะร้าง

ร่างบางลืมตาที่หนักขึ้นเพราะร่างสูงแกล้งเปิดผ้าม่านทำให้แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามากระทบกับหนังตา...

"จะนอนกินบ้านกินเมืองเลยหรือไง?" ร่างสูงเอ่ยหยาดฯเมื่อเห็นร่างบางลืมตาขึ้นมา

"...." แต่ยังไงก็ไม่มีคำตอบจากร่างบางอีกเช่นเคย เพราะเธอรู้ดีว่าคำพูดของเธอมันไม่มีค่าอะไรสำหรับเขาเลย พูดไปก็แค่นั้น เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นน่าจะมีประโยชน์กว่า...

"ไม่ตอบก็ไม่ต้องตอบ จะกินไหมข้าวเนี่ย แล้วนี่ก็ยาลดไข้ กินชะจะได้ฟายแล้วก็จะได้เรี่มงานสักที" ร่างสูงเอ่ยพรางวางจานข้าวพร้อมกับถุงยาไว้ที่ปรายเตียง..ร่างบางไม่ได้พูดอะไรแต่ก็ยอมทานแต่โดยดี เพราะขัดไปก็ไม่เป็นผลอะไรอยู่แล้ว พอเสร็จก็เข้าห้องน้ำทำธุระตัวเอง ส่วนชุดก็ไม่ได้เปลี่ยนเพราะร่างสูงบอกว่าเขาพึ่งเปลี่ยนให้เธอไปเมื่อคืน ชึ่งแน่นอนว่ามันทำให้คนที่ได้ฟังนั้นถึงกับชะงัก แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะถึงยังไงก็กลับไปแก้ไขไม่ได้อยู่ดี...

@กรุงเทพ

แก้ว กำลังยืนดูของที่ห้างสัพสินค้าแห่งหนึ่งกับเฟย์อยู่

"แก้ว แกกับไอ้พี่ป้องเป็นไงบ้างอะ ทำไมเดี่ยวนี้ไม่เคยเห็นแกพูดถึงเลย ทะเลาะกันหรอ?" เฟย์ ถามขึ้น

"เปล่า ฉันก็แค่ขี้เกียด" แก้วตอบเพื่อนโดยไม่ได้ประสีประสาอะไร...แต่ที่จริงเธอรู้ดีว่ามันเกีดอะไรขึ้น...

"เอ่อนี่ โทโมะกลับมาจากญี่ปุ่นแล้ว แกรู้ยัง?" เมื่อเห็นว่าเพื่อนของเธอไม่มีทีท่าว่าจะตอบความจริง เธอก็เลยไม่อยากที่จะชักไช้อะไรมาก แต่ก็หาเรื่องอื่นคุยเมื่อเห็นว่าแก้วมีสีหน้าเศร้าลง

"จริงดิ? กลับมาวันไหน ทำไมฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลยอ่ะ" จากแววตาที่เศร้าตอนนี้ไก้กลับมาสดใสเหมือนเดีมทันทีที่ได้ยินข่าวว่า "เพื่อนสหนิท" ของเขานั้นได้กลับมาแล้ว

"อุบส์...นี่แกอย่าบอกโทโมะนะว่าฉันเผลอหลุดปากบอกแกแล้วอะ มันบอกไม่ให้ฉันบอกแกเพราะมันกะจะให้แกเช่อไพรส์อะ แฮ่ฯ"

"แกนี่น้า ไม่เคยที่จะเก็บความลับได้เลย แล้วยังงี้ใครเค้าจะกล้าไว้ใจแกวะ ฮ่าฯ" แก้วมองเพื่อนตัวเอง ที่ทำหน้ารู้สึกผิดก่อนจะพูดต่อ "เออฯ แล้วฉันจะทำเหมือนไม่รู้เรื่องก็แล้วกัน แต่ก็ขอบใจมากนะที่บอกจะได้จัดปาตี้เช่อไพรส์ให้มันหลังจากที่มันมา 'เช่อไพรส์' ฉัน อิอิ" แก้วพูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข

"แผนช้อนแผนเยื่ยมไปเลยฉลาดมาก เพื่อนใครเนี่ย ฮ่าฯ" แล้วทั้งสองก็คุยกันเรื่องแผนอย่างสนุกสหนานจนทำให้บางคนลืมไปเลยว่ากำลังเศร้า...

@เกาะร้าง

ร่างสูงใช้งานร่างบางสาระพัดไม่ว่าจะเป็น กวาดบ้าน ถูบ้าน ผ่าฟืน ตัดหย้าโดยใช้แต่อุปกรพื้นถานแทนที่จะเป็นเครื่องตัดหย้า ร่างบางก็ทำงานโดยที่ไม่ได้พูดอะไร โดยมีร่างสูงคอยดูผลงานอยู่ในที่ร่ม

"เสร็จแล้วมากินข้าว จะได้ทำอย่างอื่นต่อ มีงานให้เธอทำอีกเยอะแยะ แค่นี้มันยังน้อย หึ" ร่างสูงเดีนมาที่ฯร่างบางกำลังนั่งตัดหย้าอยู่แล้วฉกคำสั่ง ก่อนที่จะเดีนกลับไปนั่งอยู่ที่เดีมอีกครั้ง

"ฮึก..." ร่างบางทำอะไรไม่ได้ก็ได้แต่ก้มหน้าทำงานของตัวเองไป และก็มีหยดน้ำใสฯไหลฉกมาให้เห็นตลอด...

ตกเย็น...

"โอ้ย!" ทันทีที่น้ำโดนมือ ร่างบางถึงกับต้องร้องออกมาเพราะความเจ็บปวด เนื่องจากมือของร่างบางนั้นมีแต่รอยแดงจากแผลจากกานทำงานเพราะไม่เคยทำมาก่อน "ฮึก...คุณแม่ ฟางคิดถึงคุณแม่จังเลยคะ ฮึก..."

"เสร็จหรือยัง? เร็วฯฉันหิว ไปทำกับข้าวให้ฉันกินเดี๋ยวนี้!" ร่างสูงตะโกนอยู่หน้าห้องน้ำ ทำให้ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยก่อนที่จะรีบทำธุระของตัวเองให้เสร็จแล้วเปิดประตูออกไปข้างนอก "กรีดดด!!!!!"