Legend of love everlasting รักเธอไม่มีวันเปลี่ยน
9.7
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ" คุยเรื่องอะไรกันทำไมเฟย์ ไม่รู้อ่ะ "
" ก็พี่สาวแกนะ่สิพากิ๊กเข้าบ้าน " โห้! นี่ยัยแก้วพูดแบบนี้เลยเหรอถ้ายัยแก้วไม่พูดรักษาหน้าฉันละก็ฉันจะไม่นับยัยแก้วเป็นเพื่อนเลย คอยดูสิ!
"เข้าบ้านบ้าบออะไรล่ะ ยัยเฟย์พี่ไม่มีเพื่อนที่ชื่อแก้วนะ" ฉันงอนยัยแก้วนิดๆ
"โอ๋ โอ๋ ไม่ต้องงอนนะฉันแค่ล้อเล่นเอง อย่างอนฉันน่า" แล้วยัยแก้วก็กอดฉันไว้ทำท่าทางเหมือนง้อฉัน แต่เวลาที่ยัยแก้วเตะตัวฉัน ฉันรู้สึกเหมือนอยู่กับผู้ชายยังไงไม่รู้ **ขนลุก**
"นี่ ยัยแก้วไม่ต้องมากอดฉันเลย แล้วอย่าพูดเรื่องนี้ให้ใครได้ยินล่ะ ไม่งั้นฉันตายแน่" ฉันพูดขมขู่ยัยเฟย์กับยัยแก้ว
"แล้วทำไมพี่ฟางต้องตายด้วยอ่ะ คุณพ่อออกจะใจดี" ยัยเฟย์คงจะยังไม่เห็นพ่อโกรธสินะถึงพูดแบบนี้
"นั้นดิ ทำไมแกต้องตายด้วยคุณอาก็ออกจะใจดี" ยัยแก้วก็เหมือนกันสงสัยยังไม่เคยเห็นพ่อฉันโกรธเหมือนยัยเฟย์เลย
"เอาน่า อย่าบอกเรื่องนี้กับใครล่ะกัน" ฉันยังไม่อยากบอกเรื่องของพ่อ ว่าถ้าหากพ่อฉันโกรธเป็นยังไง ฉันเองก็เคยโดนพ่อโกรธอยู่บ่อยๆแล้วตอนนี้ฉันก็ชินซะแล้ว เท่าที่ฉันคิดดูฉันว่ายัยเฟย์กับแก้วยังไม่เคยโดนพ่อดุ แต่ทำไมฉันโดนพ่อดุคนเดียวล่ะ อ๋อพ่อเคยบอกฉันว่า ฉันเป็นลูกสาวคนโตต้องรับรู้ทุกเรื่อง และอาจจะมีบางที่ที่ฉันทำเรื่องผิดผลาดพ่อก็เลยโกรธ แต่ฉันก็ไม่ได้โกรธพ่อนะเพราะฉันรู้ว่าพ่อคงเคยโดนคุณปู่ว่ามากกว่าฉันแน่นอนแต่ตอนนี้คุณปู่ไม่อยู่แล้ว ฉันเคยเห็นคุณปู่แต่ในรูป และฉันก็พยายามที่จะทำงานบริษัทของพ่อให้ดีที่สุด ยัยเฟย์กับยัยแก้วถือว่ารู้เรื่องบริษัทน้อยมากเพราะว่าพ่อไม่อยากให้ลูกมาเสี่ยงอัตรายกับพ่อ จริงๆพ่อก็ไม่ให้ฉันทำงานบริษัทหรอกแต่ฉันอยากทำและฉันก็ทำให้พ่อเห็นแล้วว่าฉันสามารถทำงานบริษัทของพ่อฉันได้ แต่พ่อฉันก็อดเป็นห่วงฉันไม่ได้เพราะพ่อรู้ดีว่าทำธุระกิรย่อมมีศัตรูมาทำร้ายตลอดเวลา ฉันเลยทำให้พ่อเห็นเลยว่าฉันสามารถฆ่าคนและป้องกันตัวเองได้เป็นอย่างดี พ่อเลยเลิกกังวลเรื่องนี้เลยบ่อยให้ฉันทำธุระกิรต่อจากพ่อ
"อืม เราสองคนสัญญาว่าจะไม่บอกใคร" ยัยเฟย์กับแก้วประสานเสียงกัน
หลังจากนั้นเราก็คุยกันตามประสาผู้หญิงอย่างสนุกสนาน ฉันดีใจที่มีเพื่อนและน้องสาวที่น่ารักสดใสอะไรแบบนี้แต่ยัยเฟย์ออกจะน่ารัก สดใส ยิ้มได้ตลอดเวลา แต่ทำไมยัยเฟย์ต้องไปรักผู้ชายเจ้าชู้ด้วยทำไมก็ไม่รู้ผู้ชายดีๆมีตั้งเยอะที่เข้ามาจีบยัยเฟย์ แต่ยัยเฟย์ไม่สนใจอะไรสักนิด ทั้งพ่อ แม่ และรวมถึงตัวฉันเอง รักยัยเฟย์มาก มากเกินที่จะบรรยาย เพราะว่ายัยเฟย์เหมือนผ้าสีขาวที่น่าถนอมมากที่สุด ยัยเฟย์เป็นคนดีเกินที่จะต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแต่ไม่ว่ายัยเฟย์จะเจอเรื่องร้ายแรงแค่ไหนฉันในฐานะพี่สาวของยัยเฟย์จะคอยปกป้องน้องสาวคนนี้เอง ฉันจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายความสุขของยัยเฟย์ได้ ต่อให้ฉันตายเพื่อแลกกับความสุขของเฟย์ฉันก็ยอม เพราะรอยยิ้มของเฟย์ทำให้ใครหลายคนที่หมดกำลังใจ ทำให้มีกำลังใจขึ้นมาทันที ซึ้งฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วย และฉันก็สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะทำให้เฟย์มีความสุขทุกวินาที สักพักหลังจากที่เรานั่งคุยกันด้วยความคิดถึงก็มีคนของพ่อคนหนึ่งใส่สูทสีดำเช่นเดิมเข้ามาหาฉัน
"คุณหนูครับ คุณเรียกให้หาครับ"
" เรียกแค่พี่ฟาง " ยัยเฟย์เพื่อความแน่ใจว่าเรียกฉันแค่คนเดียว
" ครับ "
"อืม เดี๋ยวฉันตามไป " ฉันตอบรับสั้นๆก่อนที่จะหันไปบอกยัยเฟย์กับแก้ว
"เดี๋ยว พี่มานะ" เฟย์กับแก้วพยักหน้าเพื่อเป็นสัญณานบอกว่ารับรู้ แล้วฉันก็เดินขึ้นไปหาพ่อที่ห้อง ฉันอยากรู้จริงๆว่าพ่อเรียกฉันไปทำไม เพราะว่าถ้าพ่อเรียกฉันไปหาต้องมีเรื่องที่สำคัญมากถึงเรียกฉันแค่คนเดียว ฉันขึ้นบันไดที่ทอดยาวตั้งแต่ชั้นใต้ดินถึงชั้นสองของบ้าน แล้วฉันก็เดินตรงไปยังห้องของพ่อฉันทันที คนของพ่อที่เฝ้าประตูอยู่หน้าห้องพ่อ เปิดประตูให้ฉันเข้าไป พร้อมกับปิดประตูเมื่อฉันเข้าห้องของพ่อแล้ว ภายในห้องของพ่อถูกตกแต่งด้วยสี น้ำตาลปะปนด้วยสีดำ พ่อฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานที่อยู่อีกมุมของห้อง ฉันเลยเดินเข้าไปหาพ่อพร้อมกับถามว่า
"พ่อเรียกหนูมามีอะไรรึเปล่าค่ะ" ฉันพูดกับพ่อพร้อมกับนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างหน้าโต๊ะทำงานของพ่อ
"ลูกรู้ใช่ไหมว่าถ้าพ่อเรียกหนูมาต้องมีเรื่องที่สำคัญมาก "
"ค่ะ หนูรู้ แล้วพ่อมีเรื่องอะไรเหรอค่ะ" ฉันอยากรู้จะตายอยู่แล้วว่าพ่อเรียกฉันมามีเรื่ออะไร
"พ่ออยากให้หนูเป็นเจ้าของบริษัทแทนพ่อ" พระเจ้า ! พ่อจะยกบริษัทให้ฉันเป็นไปได้ไงเนี้ยพ่อหวงบริษัทจะตายแล้วจู่ๆก็จะมายกบริษัทให้ฉันเป็นไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ดี^_^
"พ่อจะให้หนูเป็นเจ้าของบริษัทก็ต่อเมื่อหนูต้องแต่งงานกับคนที่ป้าเขาหาให้" แต่งงาน ! นี้ฉันเพิ่งยี่สิบเองนะจะรีบไปไหน ฉันก็ไม่ได้หน้าตาแก่ขนาดนั้นซะหน่อย ถึงต้องแต่งงาน ไม่ได้ ไม่ได้ ฉันไม่อยากแต่งงาน
"ทำไมค่ะพ่อ ทำไมหนูต้องแต่งงานด้วย หนูไม่เอาหรอก ให้หนูแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ หนูไม่แต่งนะค่ะพ่อ ยังไง ยังไง หนูก็ไม่แต่งเด็ดขาด พ่อไม่เคยขัดใจหนูนิค่ะแต่ทำไมตอนนี้พ่อถึงทำแบบนี้ ถ้าพ่อทำแบบนี้หนูจะกลับ ลอนดอน พ่อไม่เคยเป็นแบบนี่กับหนู หนูโตพอที่จะหาแฟนเองได้แล้วทำไมพ่อทำแบบนี้หนูจะไม่มีวันแต่งงานเด็ดขาด ยังไงหนูก็ไม่แต่ง ! " หลังจากที่ฉันปฏิเสธพ่อก็มีเสียงที่ทำให้ฉันเข้าใจว่าพ่อไม่ได้อยากให้ฉันแต่งงานแต่เป็นเพราะ...
"แกจะไม่แต่งไม่ได้เพราะว่าฉันตกลงกับทางฝ่ายนู่นไว้แล้วว่าแกต้องแต่งงานกับคนนี้ " ฉันว่าแล้วต้องเป็นป้าฉันที่ทำเรื่องแบบนี้ ชอบเข้ามายุ่งกับชีวิตฉันอะไรหนักหนา และคิดเหรอว่าฉันจะยอมฉันไม่มีวันยอมป้าฉันเป็นครั้งที่สองอีกแน่นอน ป้าวางรูปผู้ชายที่ฉันต้องแต่งงานด้วย พร้องกับมีประวัติส่วนตัว ชื่อ กั้ง วรกร ศิริสรณ์ ฉันจะทำให้ผู้ชายคนนี้เจ็บให้มากที่สุดคอยดู
อาจจะสั้นสมองไม่ไปแล้วคิดไม่ออก
เรามีหนึ่งคำถามใครดู Teaser เพลง Friends ของ K-otic แล้วบ้าง
เราไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเดินหันหลัง (คำถามอาจจะดูโง่ไปหน่อยแต่เราอยากรู้จริงๆ)
ใครรู้บอกเราหน่อย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ