พลังจิต วิกิตรัก

"กริ๊ง!!!!!!!!!! ห้าวเช้าแล้วหรอกี่โมงแล้วน่ะเห้ย 07.30 น. แล้วหรอเนี้ยสายเเล้วค้องรีบแล้ว" ฉันตื่นสายในวัน

ไปเรียน วันแรก

มหาลัย

"ปี้น!!!!!!!!!" เสียงแตรรถยนต์คันหรูของไอบ้าที่ไหนก็ไม่รู้บีบใส่หน่าของฉัน

"นี่เธอ! หลบหน่อยได้มั้ย ไม่เห็นหรอว่าเนี้ยรถน่ะ" ผู้ชายหน้าตาดี(หรือป่าว)คนหนึ่งมันสั่งให้ฉันหลบ

"นี่นาย! นี่คนน่ะเว้ยไม่ใช่หมาที่บีบแตรสั่งให้หลบแล้วจะหนีหน่ะ" ฉันด่าหมอนั่นฉอดๆ

"ไม่หลบใช่มั้ยได้ เอี๊อด!!!" หมอนั้นหักหัวรถคันหรูใส่ฉันจนล้ม

"โอ้ย!! ผู้ชายบ้าอะไรไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษมันต้องเจอแบบนี้ ปัก" ฉันลุกขึ้นแล้วใช้ขางามๆของฉันถีบเข้าหน้า

รถหมอนั้นจนเป็นลอยรองเท้า

"เฮ้ย! ถีบมาได้รู้มั้ยรถคันเนี้ยมันแพงน่ะ"

"โทษทีหน่ะเส้นมันกระตุกไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" แล้วฉันก็ใส่เกียร์หมาวิ่งหนีไป

"เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับยัยน้ำเงี้ยว หึสมน้ำหน้า"

"โอ้ย!! ขอโทษค่ะไม่ได้ตั้งใจจริงๆ" เสียงใสๆของใครบางคนที่วิ่งเข้ามาชนฉันร้องขึ้น

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ คุณเออ"

"หลบทางหน่อยค่ะฉันกำลังรีบ"

"อะไรของเค้าอ่ะทำยังกะรถหายงั้นแหละ หึฉันเป็นอะไรอีกเนี้ย แม่!!!" ฉันตกใจทันทีเมื่อเห็นมาคนในภาพนั้นคือ

แม่ของฉันที่ยืนรออยู่หน้าบ้าน

"หนู หนูเป็นนักศึกษาใหม่ใช่มั้ยจ๊ะ งั้นตามครูมาเลย" ครูประจำคณะมาเรียกฉันเข้าห้องเรียน

"ค่ะ หนูเป็นนักศึกษาใหม่ค่ะ"

"เอ้านักศึกษาวันนี้มีนักศึกษาน้องใหม่มาเรียนด้วยน่ะจ๊ะ แนะนำตัวเลยจ๊ะ"

"ค่ะ ฉันชื่อ เห้ย!!" ฉันตกใจทันทีเมื่อเหลือบไปเห็นหน้าอีตาบ้าคนเมื่อเช้า

"เธอ!!" ผมก็ตกใจไม่แพ้ยัยนั้นหรอกโลกกลมเหลือเกินจะคาดหมาย

"นี่รู้จักกันหรอจ๊ะ"

"ป่าวค่ะ แนะนำตัวต่อน่ะค่ะ ฉันชื่อ ทิพย์ภวรรณ พัฒนาลัย ค่ะ" ชื่อสมมุติในนิยายเท่านั้น

"ไม่มีชื่อเล่นหรอครูจำชื่อได้ไม่หมดน่ะ"

"ชื่อเล่น น้ำเงี้ยงค่ะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ''

"แล้วหัวใจ จะรับฝากไว้ที่ใครหรอจ๊ะ" อีตานั้นถามขึ้นมาหน้าด้านๆ

"ไม่ฝากหรอกค่ะ เอาไว้ที่เดิมหน่ะดีแล้วเพราะฉันไม่อยากฝากใจไว้กับใครหน้าไหนทั้งนั้น"

"มียัยนี่คนเดียวที่เคยเจอมาเลยจริงๆที่สวนกลับต่อหน้าต่อตาแบบนี้หน่ะ" ขอบอกคนที่แล้วอายจนตัวม้วนไปเลย 

"อีตานี่ถ้าทางจะหลงตัวเองหน้าดู หน้าตาก็งั้นๆแหละย่ะ " พึมพัมในใจ

"อ่ะงั้นไปนั่งที่ได้แล้ว ครูจะสอน"

"นี่เธอใช่คนเมื่อเช้าหรือป่าวอ่ะ" ผู้หญิงคนเมื่อเช้าที่ชนกันทักขึ้น

"ใช่ทำไมหรอเออ เมื่อเช้าต้องขอโทษด้วยน่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอก ฉันชื่อเจนน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะน้ำเงี้ยว"

"เช่นกันค่ะ นี่แล้วเมื่อเช้ารีบไปไหนหรอ"

"คือคุณพ่อฉันเรียกหน่ะไม่มีอะไรเรียนกันเถอะ"

"เออนี่ ไฟ"

"ครับครู มีอะไรหรอครับ"

"อีตานี่ชื่อไฟหรอเนี้ย" ฉันพึมพัมในใจ

"นี่ไฟครูฝากเธอช่วยแนะนำเรื่องเรียนกับน้ำเงี้ยวด้วยน่ะ"

"ครัับ (ทำไมต้องเป็นผมด้วยหล่ะแนะนำหรอได้)"

"น้ำเงี้ยว อย่าดื้อหล่ะ" เห็ฉนเป็นเ็ด็กอมมือหรือไงเนี้ยแล้วทำไมต้องให้ไอฟายมันแนะนำด้วยเนี้ยคนอืนไม่ได้หรือ

ไงกันหน่ะ

เลิกเรียน

"บายเจน       บายเช่นกันโชคดีนะ่" เมื่อฉันอำลากับเจนแล้วก็เห็นรถยนต์คันหรูมารอรับเจนที่หน้ามหาลัย

"อึ่ย!! ลูกคนรวยนี่หว่ารถหรูเชียว" 

"ปี้น!! ขอทางหน่อยเด่คนจะกลับบ้าน เออใช่ฉันต้องแนะนำเธอนี่ ทางโน้นหน่ะทางคนเดินน่ะไม่ใช่ทางนี้"

"ไม่ได้โง่ย่ะ แล้วก็ไม่ต้องมาสอนทางนี้ทางกลับบ้านฉันเว้ย"

"อ๋อหรอ งั้นลาตรงน้เลยน่ะยัยน้ำเยี้ยว" ทำชื่อส่ะเสียเลย

"ไอฟาย ฉันชื่อน้ำเงี้ยวโว้ย"

"ฉันชื่อไฟเว้ย เดี๋ยวบัดชนเลย" 

"ก็เอาสิ จะได้เตะรถนายอีกรอบเอามั้ย"

"ฝากไว้ก่อนเถอะ"

"รีบมาเอาคืนหล่ะฉันขี้ลืม" แล้วอีตานั้นก็หักหัวรถจะชนอีกฉันก็ถีบรถคันหรูของอีตานั้นส่ะเลย 2 ที

"แบร่ :p 555+" แล้วฉันก็เดินกลับบ้านไปแล้วฉันก็เห็นบ้านไม่ได้ล๊อก ฉันก็ค่อยๆเข้าไปในบ้านแล้วฉันก็เจอ

" แม่!!! "