Kiss me baby เททั้งใจให้คุณชายตัวร้าย

 

<ณ โรงเรียน...>

 

 

เฟย์ : ขอบใจนะค่ะ คุณชาย ^^

 

เฟย์บอกป๊อปปี้ หลังจากที่เฟย์และฟาง ก้าวขาออกมาจากรถเรียบร้อยแล้ว

 

ป๊อปปี้ : อืม

 

ป๊อปปี้พยักหน้าตอบรับเฟย์ไป แต่สายตาของเค้ายังเอาแต่จ้องมองฟางอยู่

 

เฟย์ : พี่ฟาง พี่ไม่คิดจะขอบใจคุณชายเค้าหน่อยหรอ

 

เฟย์เอี๋ยวตัวลงมากระชิบที่ข้างหูของฟางเสียงเบา

 

ฟาง: ไม่!! พี่ไม่ได้ใช้อีตานี่มาส่งซะหน่อย ทำไมต้องขอบใจ ด้วย  ชิ !!! -^-

 

ฟางแกล้งพูดเสียงดัง เพื่อจงใจให้ป๊อปปี้ ที่กำลังนั่งทำหน้าเก็กอยู่ข้างในรถ ได้งินและโมโหเล่นๆ

 

เฟย์ : โธ่... แรงอ่ะ ทำไมพูดงี้ล่ะ -0-

 

ป๊อปปี้ : ไม่เป็นไรหรอกเฟย์ อย่าไปพูดกับคนไม่มีมรายาทแบบนี้เลย

 

เฟย์ : แหะๆ คุณชายเองก็แรงใช่ย่อย  -.-^

 

ฟาง : หน๊อยยย~~  นายพูดแบบนี้ แสดงว่าอยากมีปัณหากับฉันหนักใช่มั้ย

 

ป๊อปปี้ : หึๆๆ ไปล่ะ ฉันไม่อยากเถียงกับเธอ มันเสียเวลา

 

ป๊อปปี้ยกไหล่ขึ้น ก่อนจะเหยียบคันเร่งออกไป โดยไม่สนใจว่าฟางเริ่มจะมีน้ำโหซะแล้ว

 

ฟาง: อึ่ย!! ไอ้คุณชายงี้เง้า ดีตายแหละ!!!

 

ฟางตะโกนตามรถของป๊อปปี้ไป ด้วยความโมโหแบบสุดๆ

 

เฟย์ : พี่ฟาง...

 

ฟาง : แกก็เหมือนกัน ไม่รู้จักเข้าข้างพี่เลย ไปเป็นน้องหมอนั่นเลยมั้ยห๊ะ!!

 

เฟย์ : แม้ พี่ฟางก็ ทำเป็นน้อยใจ เดี๋ยวหน้าแก่เร็วไม่รู้ด้วยน่า คริๆๆ

^^

 

ฟาง : เอ่อๆ ยัยน้องบ้าเอ๊ย

 

... :ยัยเฟย์ ฟาง อยู่นี่เอง ตามหาตั้งนานนน !!!>0<

 

จู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่เธอคนนั่นจะเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า เฟย์ ฟาง

 

... : นี่พวกเธอจะจ้องฉันอีกนานมั้ย

 

ผู้หญิงคนนี้ตัดสินถามขึ้น เพราะเห็นสองพี่น้องคู่นี้ เอาแต่จ้องเธอ ตั้งแต่หัว จด เท่า ไม่ยอมละสายตาสักที

 

เฟย์ : เรา... เรารู้จักกันด้วยเหรอ ??

 

เฟย์ขม้วดคิ้วขึ้นอย่างสงสัยในตัวผู้หญิงคนนี้มากๆ เธอแต่งตัวหวาน ผมถูกปัดลงมาหน้าผากนิดๆ ริมฝีปากอมชมพู่อ่อนๆ และที่สำคัญใบหน้าของเธอคนนี้ ถูกปกปิด ด้วยแว่นกันแดดขนาดใหญ่ เลยทำให้มองเห็นหน้าไม่ชัดเท่าไร

 

ฟาง : นั่นน่ะสิ แถบเสียงของเธอก็คุ้นๆอ่ะ เหมือนกับว่าได้งินทุกวันยังไงยังงั้นแหละ

 

อาการของฟางก็ไม่ได้ต่างอะไรกับเฟย์ในตอนนี้เลย

 

... :  อะไรกัน นี่จำฉันไม่ได้จริงน่ะหรอ โอ๊ะ! ไม่อยากจะเชื่อ

 

ฟาง : แล้วเธอเป็นใคร ไม่ต้องมาอ้อมค้อมเลยนะ

 

ฟางเชิดหน้าพร้อมกับเอามือเท้าเอวไว้

 

... : ถามได้ฉันก็เป็นเพื่อนพวกเธอไงล่ะ ฉันแก้วไง ทำเป็นลืม

 

เฟย์ / ฟาง : >>>  O_O

 

 

ฟาง : 3

 

เฟย์ : 2

 

ฟาง : 1

 

 

เฟย์ / ฟาง: ยัยแก้ว!!!

 

ทั้งสองพี่น้องร้องออกมาพร้อมกัน อย่างตกใจ ปน อึ้ง ที่สุดของที่สุดๆ

 

แก้ว : แล้วพวกเธอจะตะคอกทำไมเล่า อยู่ใกล้แค่เนี่ย หูจะแตก

-     -

 

แก้วยกมือขึ้นมาปิดหู ที่รู้สึกว่ามันจะเริ่มอือกับเสียงแปดหลอดของยัยสองพี่น้องพวกนี้แล้ว

 

เฟย์ : วู่ๆๆ *0* นี่ ยัยแก้วเปลี่ยนไปถึงขนาดนี้เลยหรอเนี่ย

 

เฟย์ถือวิสาสะเข้าไป ถอดแว่นตาของแก้วออกอย่างรวดเร็ว

 

ฟาง : ใช่ๆ ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลย นี่ยัยแก้ว ยัยแก้วเพื่อนฉันนนนน ^0^

 

แก้ว : พอเถอะๆๆ โอเว่อร์เกินไปแล้วมั่ง

 

ฟาง : งั้น ปะ... ไปกินข้าวกันดีกว่า หิวไส้กิ้วแล้ว

 

เฟย์ : อันนี้เห็นด้วย ของกินๆๆๆๆๆ

 

แก้ว : ก็ได้

 

 

จองเบ : 0[]0 อุแม่เจ้า! นั่นมันยัยทอมหน้าจืดนิ ทำไมถึงสวยขนาดนี้ว่ะ

 

เคนตะ : ฮิ้วๆๆๆๆ นั่นสิ ถ้ารู้ว่าสวยอย่างงี้อ่ะนะ จีบตั้งนานแล้ว!!

 

มีเสียงผู้ชายทั้งแชวทั้งชุบชิบเรื่องแก้วกันยกใหญ่ดังมาอย่างนี้เป็นระยะๆ ในขณะที่ สามสาวเฟย์ ฟาง แก้ว กำลังเดินไปโรง อาหาร

 

เฟย์ : โอโห่ ยัยแก้วแกฮอตขึ้นมาทันทีเลยน่ะเนี่ย

 

ฟาง : เฟย์พูดถูก รับร้องต่อจากนี้ไป ต้องมีผู้ชายมาขายขนมจีบแกเป็นฝู่งแน่ๆ เนอะยัยเฟย์ ฮ่าๆๆๆ

 

เฟย์ : ใช่ๆ ฮ่าๆๆๆๆ

 

ทั้งเฟย์และฟางก็พากันหัวเราะชอบอกชอบใจ ส่วนหน้าของแก้วก็เอาแต่ทำหน้าบูด จู๋ปากขึ้น ไม่ขำเอาด้วยเลย

 

แก้ว (ในใจ) : ' พวกเธอไม่รู้หรอกว่าฉันยอมเปลี่ยนตัวเองมากขนาดนี้ไปเพื่อใคร และฉันก็ไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาจีบฉัน เพราะฉันรอแค่เค้าคนเดี๋ยว เค้าคนเดี๋ยวเท่านั้น'