wonderful love มหัศจรรย์เพื่อนกันฉันรักเธอ
10.0
1) Don'my Friend เป็นเพื่อนเธอไม่ได้จริงๆ(jk)1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ(speciad:knomjean Talks)
"เร็วหน่อยดิไอ้จองเบ-_-"
"เออๆ-_-"
ฉันมองเพื่อนสนิทอย่างเบื่อหน่ายก็จะอะไรซะอีกละมันชักช้าอย่างกับเต่าคลาน เฮ้อ...ฉันยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาเฮ้ย! OoO นี่มันเลยเวลากินข้าวมา10นาทีแล้ว อ้ากกกกกกกกกกกก!ไอ้จองเบแกทำให้ฉันกินข้าวช้าไปตั้ง10นาทีน้า
อะ อ้าว ฉันลืมแนะนำตัวฉันชื่อขนมจีน เป็นเพื่อนกับจองเบตั้งแต่อยู่ม.4ตอนนี้อยู่ปี2แล้ว ความรู้ของฉันก็ถือว่าเก่งมากๆ ฮ่าๆ แต่ไอ้เพื่อนของฉันนี่โคตรฮอตเลยอะ สาวๆกรี๊ดทั้งคณะ แต่เวลาเห็นมันยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่นทำไมฉันต้องเจ็บที่หัวใจด้วยล่ะT^T กรี๊ดๆ ไม่เอา ไม่เอา แต่แก๊งฉันไม่ได้มีแค่ฉันกับจองเบแค่2คนหรอกนะแต่มีอีกตั้ง8คน วู้! มีเยอะชิมิล้า (เฮฮาอยู่คนเดียวนะหนมจีน-_-")
"นี่ไอ้จีนแกจะรีบไปไหนวะ-_-"
"ไปกินข้าวดิแกนี่ถามอะไรแปลกๆ"
"ห่วงกิน!-_-"
"พอเลยตอนนี้ฉันหิวจนจะกินช้างได้แล้วเว้ย!"
พอมาถึงโรงอาหาร O_o ทำไมคนเยอะจังอะ แง้ๆ หิวอะ หลังจากฉันอึ้งได้ซักพักมือใหญ่ของไอ้เพื่อนสนิทก็ดันหลังให้ฉันเดินไปหาเพื่อนคือ เฟย์ ฟาง แก้ว จินนี่ ป๊อปปี้ โทโมะ เคนตะ ส่วนอีกคนอยู่อเมริกานั่นก็คือ เขื่อน นั่นเอง
"แกนั่งรออยู่นี่เลยเดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวให้-_-"
"ขอบคุณนะคุณเพื่อนรัก^o^"
พอจองเบและคุณผู้ชายเดินไปซื้อข้าวแล้วฉันก็หันมาเผชิญกับสายตามีแววล้อเลียนฉันอยู่ของ แก้ว ฟาง จินนี่ อย่าไปถามถึงยัยเฟย์เล้ยยัยนั่นคุยโทรศัพท์กับเขื่อนทั้งวันทั้งคืนจนไม่เป็นอันกินอันนอนอันบลาๆๆๆๆๆ (เว่อร์ไป:เฟย์)
ปัง!
เสียงกระแทกจานข้าวที่โทโมะวางให้แก้วทำให้ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว
"วางดีๆหน่อยดิข้าวฉันหกหมดแล้วเห็นป่ะเนี่ย-*-"
"แล้วไงข้าวแกไม่ใช่ข้าวฉัน-_-"
"แล้วใครใช้ให้แกเป่ายิ้งฉุบแพ้ฉันละ แบร่"
ปัญญาอ่อนตอนนี้ฉันคงคิดได้แค่นี้สำหรับแก้วและโทโมะ ป๊อปปี้เดินมา2มือเต็มไปด้วยจานข้าว3จาน มีของป๊อป ฟาง และเฟย์ แล้วก็ตามมาด้วยเคนตะ เอ...ทำไมจองเบมันไปนาจังอะ หิวแล้วนะ
กรอด!!!O///O
"เฮ้!ไอ้จีนแกช่วยถือหน่อยดิมันหนักToT"
"ว้าว*O*แกซื้อมาเยอะจังอะ"
"มีใครบางคนบ่นว่าหิวจนจะกินช้างได้ทังตัว"
"แหม!รู้ใจกันจริงนะ"
"-///-"
ฉันรีบก้มหน้างุดทำไมฉันต้องเขินด้วยเนี่ยจองเบเป็นเพื่อนเธอนะขนมจีน จองเบหัวเราะแล้วตบหัวทุกคนที่แซวแต่...แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ คำถามนี้ฉันต้องฝังมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดในก้นบึ้งของหัวใจ ฉันตั้งท่าจะหัวเราะตามจองเบแตฉันต้องสะอึกคำพุดและเสียงหัวเราะของตัวเองลงคอเมื่องจองเบพูดว่า..
"ฉันมีคนที่ชอบแล้วโว้ย^///^"
ฉึก!!!
เหมือนมีใครเอามีดมาเฉือนหัวใจของฉัน น้ำใสๆเอ่อล้นดวงตาของฉันฉันต้องกลั้นมันไว้ อย่าออกมานะน้ำตา เราเป็นเพื่อนกันท่องไว้ขนมจีน ฉันลุกพรวดและกำลังจะเดินหนีแต่มื่อใหญ่ของคนที่ทำให้ฉันเจ็บที่สุดดันมารั้งฉั้นไว้
"แกจะไปไหน"
"ห้องน้ำ"
ฉันสะบัดมืองของจองเบออกแล้ววิ่งออกไปให้ไกกลที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้...
................................................................................................................................................
ไรเตอร์มาอัพเรื่องใหม่แล้วน้ะเรื่องก่อนไม่ค่อยรู้เรื่อง เรื่องนี้ก้อจะพยายามอัพบ่อยๆละกัน
วิจารณ์มาได้ เม้น&โหวตให้ด้วยนะฮะ รักลีดเดอร์ทุกคนฮับจุ๊บๆ^3^
"เร็วหน่อยดิไอ้จองเบ-_-"
"เออๆ-_-"
ฉันมองเพื่อนสนิทอย่างเบื่อหน่ายก็จะอะไรซะอีกละมันชักช้าอย่างกับเต่าคลาน เฮ้อ...ฉันยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาเฮ้ย! OoO นี่มันเลยเวลากินข้าวมา10นาทีแล้ว อ้ากกกกกกกกกกกก!ไอ้จองเบแกทำให้ฉันกินข้าวช้าไปตั้ง10นาทีน้า
อะ อ้าว ฉันลืมแนะนำตัวฉันชื่อขนมจีน เป็นเพื่อนกับจองเบตั้งแต่อยู่ม.4ตอนนี้อยู่ปี2แล้ว ความรู้ของฉันก็ถือว่าเก่งมากๆ ฮ่าๆ แต่ไอ้เพื่อนของฉันนี่โคตรฮอตเลยอะ สาวๆกรี๊ดทั้งคณะ แต่เวลาเห็นมันยิ้มให้ผู้หญิงคนอื่นทำไมฉันต้องเจ็บที่หัวใจด้วยล่ะT^T กรี๊ดๆ ไม่เอา ไม่เอา แต่แก๊งฉันไม่ได้มีแค่ฉันกับจองเบแค่2คนหรอกนะแต่มีอีกตั้ง8คน วู้! มีเยอะชิมิล้า (เฮฮาอยู่คนเดียวนะหนมจีน-_-")
"นี่ไอ้จีนแกจะรีบไปไหนวะ-_-"
"ไปกินข้าวดิแกนี่ถามอะไรแปลกๆ"
"ห่วงกิน!-_-"
"พอเลยตอนนี้ฉันหิวจนจะกินช้างได้แล้วเว้ย!"
พอมาถึงโรงอาหาร O_o ทำไมคนเยอะจังอะ แง้ๆ หิวอะ หลังจากฉันอึ้งได้ซักพักมือใหญ่ของไอ้เพื่อนสนิทก็ดันหลังให้ฉันเดินไปหาเพื่อนคือ เฟย์ ฟาง แก้ว จินนี่ ป๊อปปี้ โทโมะ เคนตะ ส่วนอีกคนอยู่อเมริกานั่นก็คือ เขื่อน นั่นเอง
"แกนั่งรออยู่นี่เลยเดี๋ยวฉันไปซื้อข้าวให้-_-"
"ขอบคุณนะคุณเพื่อนรัก^o^"
พอจองเบและคุณผู้ชายเดินไปซื้อข้าวแล้วฉันก็หันมาเผชิญกับสายตามีแววล้อเลียนฉันอยู่ของ แก้ว ฟาง จินนี่ อย่าไปถามถึงยัยเฟย์เล้ยยัยนั่นคุยโทรศัพท์กับเขื่อนทั้งวันทั้งคืนจนไม่เป็นอันกินอันนอนอันบลาๆๆๆๆๆ (เว่อร์ไป:เฟย์)
ปัง!
เสียงกระแทกจานข้าวที่โทโมะวางให้แก้วทำให้ทุกคนหันไปมองเป็นตาเดียว
"วางดีๆหน่อยดิข้าวฉันหกหมดแล้วเห็นป่ะเนี่ย-*-"
"แล้วไงข้าวแกไม่ใช่ข้าวฉัน-_-"
"แล้วใครใช้ให้แกเป่ายิ้งฉุบแพ้ฉันละ แบร่"
ปัญญาอ่อนตอนนี้ฉันคงคิดได้แค่นี้สำหรับแก้วและโทโมะ ป๊อปปี้เดินมา2มือเต็มไปด้วยจานข้าว3จาน มีของป๊อป ฟาง และเฟย์ แล้วก็ตามมาด้วยเคนตะ เอ...ทำไมจองเบมันไปนาจังอะ หิวแล้วนะ
กรอด!!!O///O
"เฮ้!ไอ้จีนแกช่วยถือหน่อยดิมันหนักToT"
"ว้าว*O*แกซื้อมาเยอะจังอะ"
"มีใครบางคนบ่นว่าหิวจนจะกินช้างได้ทังตัว"
"แหม!รู้ใจกันจริงนะ"
"-///-"
ฉันรีบก้มหน้างุดทำไมฉันต้องเขินด้วยเนี่ยจองเบเป็นเพื่อนเธอนะขนมจีน จองเบหัวเราะแล้วตบหัวทุกคนที่แซวแต่...แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ คำถามนี้ฉันต้องฝังมันเอาไว้ให้ลึกที่สุดในก้นบึ้งของหัวใจ ฉันตั้งท่าจะหัวเราะตามจองเบแตฉันต้องสะอึกคำพุดและเสียงหัวเราะของตัวเองลงคอเมื่องจองเบพูดว่า..
"ฉันมีคนที่ชอบแล้วโว้ย^///^"
ฉึก!!!
เหมือนมีใครเอามีดมาเฉือนหัวใจของฉัน น้ำใสๆเอ่อล้นดวงตาของฉันฉันต้องกลั้นมันไว้ อย่าออกมานะน้ำตา เราเป็นเพื่อนกันท่องไว้ขนมจีน ฉันลุกพรวดและกำลังจะเดินหนีแต่มื่อใหญ่ของคนที่ทำให้ฉันเจ็บที่สุดดันมารั้งฉั้นไว้
"แกจะไปไหน"
"ห้องน้ำ"
ฉันสะบัดมืองของจองเบออกแล้ววิ่งออกไปให้ไกกลที่สุดเท่าที่ฉันจะทำได้...
................................................................................................................................................
ไรเตอร์มาอัพเรื่องใหม่แล้วน้ะเรื่องก่อนไม่ค่อยรู้เรื่อง เรื่องนี้ก้อจะพยายามอัพบ่อยๆละกัน
วิจารณ์มาได้ เม้น&โหวตให้ด้วยนะฮะ รักลีดเดอร์ทุกคนฮับจุ๊บๆ^3^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ