รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

สะ สะ เสียงอะไรนะ

“เขื่อน นะ นะ นายตดเหรอ”

“ตดบ้านเธอนะสิดัง แครด!”

“แล้วโทโมะ นายละ ตดหรือเปล่า”

ฉันหันหน้าไปถามโทโมะบ้าง แต่ดูหน้าอีกตานี้อยากจะจับฉันลงยันต์และถีบตกชั้นสองแน่ๆ

“ตดบ้านเธอนะสิ”

อีตานี้ค้อนฉัน หน็อย! กลัวเฉยๆนะเว้ย ถ้าเป็นเวลาปรกติ อย่าคิดว่าจะรอด!

“งั้นเสียงอะไรละ?”

ฉันถามสองคนที่ยังคงตั้งใจฟังเสียงนั้นอยู่ว่ามันจะดังอีกไหม

“มันไม่ดังแล้ว”

เขื่อนพูดออกมาหลังจากที่ตั้งใจฟังจนขี้หูจะออกมากระจายเต็มพื้น

แล้วเขื่อนมันก็เดินไปหาโทโมะ

แครด!

“ดังอีกแล้ว!”

พวกฉันสามคนประสานกันโดยมิได้นั้นหมาย

แล้วนายโทโมะก็มองลงไปที่เท้าของเราทั้งสามคน

“ฉันรู้แล้วมันดังมาจากอะไร”

โทโมะเอยขึ้นอย่างภาคภูมิใจ แค่รู้เนี๊ยนะ ทำเป็นยังกะได้รับรางวัล คนเก่งแห่งชาติ!!!!

“ดังมาจากไรวะ?”

เขื่อนถาม

“รองเท้า Convers ของแกไปเหยียบเอาอะไรมาวะเขื่อน เจ้าปัญหาจริงๆรองเท้าข้างนี้ แกเอาไปเผาทิ้งไปเขื่อน รู้ไหม ตกใจขนาดไหน นึกว่าออกมาจริงๆ ยังท่องไม่ถึงครึ่งคาถาเลย”

“โอ๊ย! ไอ้รองเท้าบ้า ไม่รู้ไปติดอะไรเข้านะสิ ปรื้อ! อะไรวะเนี๊ย เศษไม้ติดเลือด”

เขื่อนบอกออกมาแล้วเอามือหยิบออกมาจากรองเท้ามัน ไม่รังเกียจเลยหรือไงวะ (ถ้าเป็นฉันปาทิ้งไปแล้ว) แล้วอีตาเขื่อนก็หยิบมาดม เว้ย! เฮ้ย! ไม่ใช่หยิบมาดู ใครจะบ้าจี้หยิบมาดม จะไม่เหม็นตายไปเลยหรือไงวะ แล้วอีตานี้ก็เงยหน้าขึ้นมามองพวกฉันสองคน ประหนึ่งยังกะจงส่งสายตามาบอกว่ามันเป็นอะไร ทำยังกะตูจะไปรู้ว่ามันคืออะไร ตูไม่ใช้พระพุทธเจ้านะเฟ้ยยยย

“น้ำแดงวะ!”

หา! น้ำแดง

“แน่ใจนะเขื่อนว่าน้ำแดง ไม่ใช้สีแดง”

โทโมะถามเพื่อความแน่ใจ ฉันก็ว่างั้นและ น้ำแดงอะไรจะไปติดหนึบกับบาทาคู่ใจแกขนาดนั้น หรือชาติก่อนรองเท้าไอ้เขื่อนเป็นแฟนกับไม้นี่น่าจะจริง (ประสาทและแก้วเอยยยย)

“เดี๋ยวๆดมก่อน”

มะ มะ มันคิดได้ไงว่ามันจะดม เดี๋ยวก็สลบ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~

“เฮ้ย! เขื่อนแกกรี๊ดเหรอ”

“บ้าเปล่าวะโทโมะ ฉันกรี๊ดไม่เป็นเว้ย”

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~

“เสียงมันมาจากทางนั้น”

โทโมะชี้ไปที่ประตูหลังห้องน้ำที่มีคราบเลือดติดเกราะเต็มไปหมดเลย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด~

เสียงมันดังขึ้นเรื่อยๆ

“ไปดูกัน”

เฮ้ยยยย! ฉัน กับเขื่อนกำลังจะห้ามแต่มันคงต้านแรงโทโมะไม่ไหว อีตานี้ชาติก่อนเป็นเพื่อนผีหรือไงวะ ทำไมไม่กลัวเลยยยยยT^T

กริ๊ก!

ประตูค่อยๆเกิดออก ทันใดนั้น ฉันก็เห็นร่างของผู้หญิงที่มีเลือดเต็มตัว และมีก้อนกลมๆตกที่ใต้ข้างของเธอ เธอมองมาทางพวกฉัน ปากขยับได้นิดๆ อีตาเขื่อนรีบโทร.เรียกพิธีกรรายการอย่างรวดเร็ว เธอคงนั้นยังคงสงเสียงออกมาอย่างต่อเนื่อง โทโมะที่นั่งมองอยู่ๆใกล้เธอนั้น ก็ค่อยๆมาร่างๆหนึ่งไหล่ออกมาจากช่องท้องเธออย่างรวดเร็ว

พรวด!

O___O ทารก

“นี้เธอแท้งเหรอ?!”

เขื่อนที่เพิ่งโทรศัพท์เสร็จวิ่งมาดู เธอได้แต่พยักหน้า ใบหน้าที่กำลังแดงก่ำในตอนนี้

ไม่นานนักพิธีกรรายการก็พาพยาบาลมารับเธอไป พร้อมตำรวจเก็บศพเด็กที่ไหล่ออกไปอย่างเบามือ เด็กคนแรกนั้นอายุยังไม่ถึงสามอาทิตย์ ส่วนคนที่สองฉันคาดว่าน่าจะรอดเพราะอายุประมาณแปดเดือนว่าได้ ส่วนเขื่อน ฉัน โทโมะ ได้แต่ยืนนิ่งดูสถานการณ์อย่างอึ้งๆ คาถาเรียกผีใช้ได้จริงๆ ยอมรับ-_-