รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

เฮ้ย! เพิ่งเปิดเครื่องไม่ถึงสามสิบนาทีมันก็โทร.มาเลยครับท่าน มันอาจหลบอยู่แถวนี้ก็ได้ลองๆมองหาดูเพื่อว่ามันอาจหลบมุมอยู่ที่.........ลิ้นชัก (ปัญญาอ่อนไหมละ?-_-)
“รับสิวะโทโมะ ทำไมไม่รับฉันรำคาญสุดๆแล้วนะเว้ยย”
เขื่อนพูดหลังจากที่มันไปล้างหน้าล้างตามันเสร็จ
“จะดีเหรอวะ?”
“จะไปรู้กับแกเหรอ โทรศัพท์แกไม่ใช่โทรศัพท์ฉัน”
ป็อปพูดใส่ผม เออ! มันไม่ใช่ของพวกแกลองเป็นของพวกแกดูสิ จะเป็นแบบผม
“แล้วใครโทร.มาละ”
เคนตะถามผม
“QUESTION วะ!”
“ตัดสายด่วน!”
ไอ้พวกเพื่อนผมมันพร้อมใจพูดอย่างพร้อมกัน เห็นไหมละ
ติ๊ด!
แล้วผมก็ตัดสายไป ปิดเครื่องอีกดีกว่าไหมวะ
“มันโทร.มาทำไมวะ หรือว่าโทร.มาถามข้อมูลแก”
จงเบถามผมหลังจากมันนั่งดีดอูคูเลเล่ได้สักพัก
“งั้นวะ ฉันละไม่อยากตอบมันเลยนะเว้ย! ไม่รู้มันมาจากองค์กรอะไรถามได้ถามดี”
“ฉันว่าต้องเป็นคนนี้แน่ๆ เห็นมาแถวบริษัทเราบ่อยๆ”
เคนตะเอารูปสามใบมาให้ผมดู
“เฮ้ย! ไอ้คนส่งพิซซ่านี้หว่า”
ผมบอกออกไป ใช่จริงๆด้วย ไอ้คนส่งพิซซ่าผิดห้อง ไอ้นี้นี่เองอย่าให้มาส่งอีกนะ พ่อต่อยให้ฟันหายหมดปากเลยค่อยดูแล้วกัน
“อะไรวะ คนส่งพิซซ่า”
เขื่อนถามผม
“ก็ไอ้คนที่มาส่งพิซซ่าแล้วก็ทำเป็นมาส่งผิดห้อง ใช่มันจริงๆด้วย”
ผมบอกเพื่อนๆผมที่ตอนนี้ไม่บอกก็รู้ว่า ‘อธิบายให้ตูเข้าใจที’ อะไรประมาณนั้น ความสามารถใหม่!ที่เพิ่งคนพบ สามารถอ่านใจคนออกได้ ฮิ้วววว! ฉลองงงงง (ประสาททททท)
“อ้อ เหรอวะ” ป็อปอ้อขึ้น “แล้วเอาไงต่อละวะ......ดักกระทืบดีไหม”
ดูมันออกความคิดเห็น ลืมบอกไปมันเป็นแก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดในกรุงโซลเลยละครับ พ่อมันนะมีอำนาจครึ่งหนึ่งของเกาหลี ใครมีเรื่องกับมัน เอะอะเป็นต่อย เตะ กระทืบ ยิง ผมก็เลยตีสนิทมันไงละครับ กลัวมันมาฆ่าเอา อิบิๆ
“อย่าใช้กำลังให้มาดิวะป็อป”
จงเบเอยขึ้นมาหลังจากที่เงียบ(รับประทาน)ไปนานพอสมควร
“แล้วจะให้ทำไงละวะ” ป็อปเถียงกลับ “ให้ไปบอกมันหรือไงว่า ‘เอ่อ น้องครับ ไม่ทราบว่าจะมาตามพี่ทำไมครับ พี่ไม่มีเวลาไปให้ข้อมูลน้องขนาดนั้นหรอกนะครับ’ งั้นเหรอ -_- ใครมันจะไปบอกวะ”
เอ่อ และมีอีกอย่าง มันอารมณ์ร้อนครับ ใครขัดมันมันจะตอกกลับทันที นี้และลูกมาเฟีย
“ฟังก่อนสิวะ ฉันมีแผนแต่ถ้ามันไม่ได้ผมก็เอาแบบที่ไอ้ป็อปมันเสนอและกัน”
จงเบบอกแล้วเบ้หน้าไปทางป็อปที่ตอนนี้เอาแต่ทำหน้ามุ่ย
“แต่ถ้าทืบผิดคนละวะ”
เขื่อนออกความเห็น เป็นความเห็นแรกที่ผมอยากกดไลค์ที่สุด เพื่อนเลิฟฟฟฟฟ
“ก็.....ช่างมันสิวะ”
เคนตะบอก ช่างเป็นการแก้ปัญหาที่ดีจริง!......โอ้ย! ไอ้บ้า
“ฉันว่ามันไม่ดีแน่ๆวะ”ผมบอกบ้าง “เกิดมันแจ้งตำรวจจับนะ เสียประวัติหมดกันพอดี เส้นทางการเป็นนักร้องของฉันก็ดับหมดดิวะ”
“เอานะ ไม่เสียหายอะไรขนาดนั้นหรอก แผนการฉันมีอยู่ว่า....ป็อปร่วมไหม ไม่ร่วมฉันจะ..........”
จงเบถามพร้อมเว้นไว้นิดนึง มันคงจะร่วมละดูทำหน้าสิอย่างกะจะไปยิงไส้ใครสักคน
“ไม่ร่วมไม่ใช่ป็อปเว้ย!”
ป็อปพูดพร้อมเดินมาทางพวกผม ผมเดาผิด! 
“แผนการฉันมีอยู่ว่า @%^&^%$#$@$+_)(&$$%^&*% ......เข้าใจ”
จงเบเล่าเสร็จ พวกผมก็พยักหน้าทันที
“ไม่เลวนิ”
ป็อปพูด 
“ใช่ๆ” เขื่อนเสริม “มันแผนการที่ซับซ้อนมากจนฉันฟังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร แต่ความเฉลียวฉลาดของฉันมันเลยทำให้ฉันเข้าใจ”
ผัวะ!
“ตบฉันทำไมวะเคนตะ”
“ฉลาดตายและแก โง่อย่างกะเต่า”
ผัวะ!
“อย่ามาดูถูกนะเว้ย! บวกเลขแข่งกับฉันไหมละ”
“เอาสิ!”
แล้วพวกมันก็หายไป ไปแข่งเลข! ช่างเป็นงานที่แมนเสียจริง
“งั้นเรากลับกันเถอะ ไปและ จงเบ โทโมะ”
ป็อปบอกผมก็จงเบที่ตอนนี้กำลังยืนดูเขื่อนกับเคนตะเถียงกันเรื่องเลขอยู่
“งั้นเรากลับด้วยไปละโทโมะ”
แล้วมันก็จากผมไปอีกคน
“HI”
O__O
มาทำไมเนี๊ยยยย! ไอ้เนี๊ย!
“เฮ้ยยย อย่าเพิ่งกลับมันมาแล้ว!!!!!!!”
ผมร้องบอกป็อป จงเบ เคนตะ เขื่อน มาดูคนที่ไม่อยากเจอที่สุดในโลก
"^^ หวัดดีคร้าบบบ"
มันหวัดดีพวกผม
"เริ่มแผน!!!"
จงเบร้องบอก ตอนนี้มันงงเป็นไก้ตาแตกไปเลยละครับ แกตายแน่ๆ
 

 
ติดตามหน่อยนะจ๊ะว่าแผนการอะไรต่อไป กรุณาเม้นด้วย อ่านเป็นพัน เม้นไม่ถึงร้อย ฆ่าตัวตายดีกว่า แอ๊ก~