รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

(เออ จริงๆวะโทโมะ)

เว้ยยย เฮ้ยย! โทโมะสุดหล่อไม่อยากเชื่อหูตัวเอง ผมได้เป็นหนึ่งใน K-otic ครับโพมมมมมมม

“วันไหนวะ วันไหน!”

(อาทิตย์หน้าวะ ฉันเลยให้อาทิตย์นี้แกเต้นอย่างเดียว อย่างอื่นเบรกไว้ก่อน)

“เออๆ ใจๆเพื่อน บาย”

(บายวะ)

เว้ยยย! ผมโคตรดีใจเลยละครับท่านนนผู้อ่านทั้งหลาย เพิ่งเข้ามาได้ไม่ถึงเดือนได้เป็นักร้องเลยยยถามยังเป็นพิธีกรรายการ K-otic REAL ด้วย (โปรโมตตลอดครับ-_-)

QUESTION: จ๋ะเอ๋!

โทโมะ : เว้ยยย! มาแต่ไหนเนี๊ยยยย

QUESTION: ระหว่างที่แก้วอาบน้ำอยู่ฉันจะถามคำถามนาย

โทโมะ : ถามเพื่ออะไร

QUESTION: วิจัยคนที่ปากไม่ตรงกับตัวเอง

พูดจบแล้วมันก็เสตามองไปทางอื่น หน๊อย! ไอ้นี้อย่าให้ผมรู้นะว่ามันโพล่มาจากไหน พบจะไปต่อยไอ้คนนั้นให้ฟันร่วงออกจากปากหมดเลย แค้นนัก!

โทโมะ : ไม่มีงานทำหรือไงกัน-_-

QUESTION: มี! งานฉันก็คืองานที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ไง รอแปป!

แล้วมันก็เอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าแล้วหยิบ.....O_O ระเบิดแน่เลย อ๊ากกกก!

.....สมุด!~ มันคือสมุด-_- เวร! เห็นหาตั้งนานนึกว่าจะหยิบระเบิด

QUESTION: อยากเข้าห้องน้ำเหรอ ทำไมทำหน้าอยากกะปวดท้องกะทันหันข้าศึกจัดหนักเลยต้องเข้าห้องน้ำ

โทโมะ : -_- มีไร รีบๆถามไม่มีเวลามากมายขนาดนั้นนะ

QUESTION: เอาละ นายให้ข้อมูลฉันมายังไม่เพียงพอ

โทโมะ : ถามแต่เรื่องไรสาระละสิ

QUESTION: เอาเหอะน่า ตอบมาไม่เสียหายเท่าไรหรอก

โทโมะ : ถามมาสิ

QUESTION: นี้คือรูปแฟนเก่านายใช่ไหม

พรึ่บ! รูปประมาณ ห้าสิบกว่ารูปถูกวางกองไว้หน้าคน (แน่ใจว่าแฟน)

QUESTION: นายมีแฟนตอนอายุเท่าไร

โทโมะ : 11 ปี

หยิกๆ

QUESTION: จำชื่อแฟนนายได้ไหม

โทโมะ : ไม่ได้สักคน

QUESTION: -o- ถามต่อและกัน ลองบอกชื่อเพื่อนที่สนิทที่สุดของนายมาสักห้าคน

โทโมะ : ป็อป เขื่อน เคนตะ จงเบ และ......ไม่มี

หยิกๆ

QUESTION: ไม่ครบ เอาอีกคนหนึ่ง

โทโมะ : มีแค่นี้จะให้ขุดเอามาจากไหนอีก

QUESTION: ฉันไม่ควรถามมันจริงๆ

โทโมะ : แค่นี้และ พรุ่งนี้ฉันว่างค่อยถามละกัน

QUESTION: เออๆ งั้นไปละ

แล้วมันก็เดินจากไปครับท่าน มาไหวไปไหว (ตายไหว)

QUESTION: แช่งฉันเหรอ

มันรู้ครับ

(-_-) (_-_) (-_-) (_-_)

แล้วมันก็แลบลิ้นใส่ผมแล้วเดินจากไป

“ใครมาเหรอ”

หลังจากที่แก้วอาบน้ำแต่งตัว ราวสามสิบนาทีว่าได้ นึกว่าบวกน้ำตายไปแล้ว (บาป!)

“อ้อ เพื่อนนะ”

“อ้อ QUESTION”

“อืม (-_-) (_-_) (-_-) (_-_)”

แล้วแก้วก็เดินหายไปสักพักก็กลับมายืนที่หน้าผม พร้อมดึงมือผมให้เดินตามเธอไป

“เขื่อนเพิ่งโทร.มาบอกว่าให้เราไปบริษัทด่วน”

ดักคอผมตลอดเวลานี้และข้อเสียของคนที่ชอบรู้ทันคน ~เกลียดนักที่คนรู้ทัน ชอบดักและไม่ให้พูด~ เพลงเกลียดนักคนรู้ทัน ร้องโดย โทโมะ K-otic (แปลงเพลงเฉยเลย อิบิๆ)

“อ้อเหรอ”

แล้วพวกผมก็เดินทางไปที่บริษัท Kamikaze ที่ไอ้เขื่อนบริหารอยู่ โปรดอย่าตกใจไปว่าทำไมเขื่อนถึงเป็นนักร้อง มันเป็นนักร้องด้วย เป็นประธานด้วย เจ๋งสุดยอดครับท่านนนน

“มาแล้วเหรอโทโมะ เราไปเข้าคอร์สซ้อมเต็มกันเถอะ ป่ะ”

แล้วไอ้ป็อปก็ลากผมไปที่ห้องซ้อมเต้นทันที

“มาแล้วววว!”

ป็อปมันร้องขึ้นให้เพื่อนๆในวงผมรู้ว่า ‘ไอ้สายตลอดกาลมาแล้ว’ ก็จริงนะ ผมเป็นคนที่ตรงเวลาที่ไหนกันละ บอกให้มาตอน เจ็ดโมงเช้าผมมาหกโมง เห็นไหม ตรงเวลาตอนไหน

“เรามาซ้อมกันเถอะ”

“อืม!!!”

แล้วพวกผมก็ซ้อมเต้นกันไปเรื่อยๆ

ติ๊ดดดดดดดดด

ติ๊ดดดดดดด

ติ๊ดดดดดดดดดดดด

“ฮัลโหล! เฮ้ย!O__O QUESTION โทร.มาทำไหมวะ กำลังซ้อมเต้นอยู่แค่นี้และ”

แล้วผมก็ปิดเครื่องไปจน...

18:00:00

ผมเปิดเครื่อง ประวัติศาสตร์ QUESTION โทร.หาผม 100 miss calls ไม่เคยมีใครโทร.เข้าหาผมเลยนะครับเนี๊ยยยย ข้อความอีกเป็นร้อย อาทิ

‘ นายทำอะไร’

‘ชอบทำอะไร’

‘ชอบกินอะไร’

‘ชอบผู้หญิงแบบไหน’

และอีกหลายๆข้อความ

.......แต่ละคำถาม เป็นเกี่ยวกับชีวิตผมทั้งนั้น

ติ๊ดดดดดดด

O_O!

คือแบบว่า เค้าอาจอัำพช้าน่า อย่าเพิ่งถามที่อยู่บ้านเค้าเพื่อที่จะมาปาระเบิดนะ เค้าขอโทษเดี๋ยวมาอัพต่อนะจ๊ะ โปรดรอ