รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

“หันหน้าไป....................O_____O”
พรึ่บ!
จู่ๆผ้าบ้านี้มันก็หลุดลงไปกองอยู่ข้างล่างตามแรงโน้มท่วงของโลก
อึ้ง สามวินาที
แก้ว<<<<< O____O
โทโมะ<<<<< “ว้าว อ๊า! O_o”
แก้ว<<<<<<O////////O
“อร้ายยยย อีตาบ้า ไปเลยนะยะ! ไปไหนก็ไป ไม่ต้องมามองเลยยยยยยยยยย”
อีตาโทโมะยังคงยืนมองเป็นเสาหินอยู่ เอ้ยย! คนอายนะเฟ้ยยยไม่รู้เห็นไปถึงไหนแล้วว
“ไม่ต้องอายหรอกนา เห็นๆกันอยู่ ของเธอออกจะ....” ออกจะไรฟ่ะ! “ใหญ่!!!!! ^_^ ใช่ไหมละ”
“กรี๊ด! นี้นายแอบมองเหรอ”
“เปล่า แต่มันเห็นเลย จะจะด้วย เมื่อกี้ไง ผ้าเธอหลุดลงไปกองที่พื้นอย่างสโลว์ฯ มันให้ฉันเห็นเต็มตาสองตาเลย ดูสิยังติตาอยู่เลยย”
อีตานี้เอามือไปชี้ที่ตาแล้วมองมาที่หน้าอกฉัน
“ไปไหนก็ไป จะแต่งตัว!”
ฉันร้องโวยวายออกไปใส่อีตาโทโมะที่ยืนยิ้มอยู่
“ไปก็ได้”
แล้วมันก็เดินจากไป ปล่อยไว้แต่ภาพเหตุการ์ที่ ผู้หญิงร้อยทั้งร้อยที่รักนวลสงวนตัวลืมไม่ได้แน่ๆ ถ้ามีผู้ชายมาเห็นตอนผ้าหลุดแบบนี้ T^T (แต่ถ้าหล่อๆก็เต็มใจให้หลุด คริๆ)
มันคงต้องเห็นหน้ม นม ฉันเต็มสองตาแล้วแน่ๆเลย ฮือๆ ทำง้ายยยอี
“นี้เธอ ยังไม่เสร็จอีกเหรอ เดี๋ยวก็แต่งตัวให้สะเลยยยย เร็วๆเข้า ไอ้เขื่อนมันจะมาแล้วว”
ฉันไม่ตอบอะไร เพราะไม่มีอะไรจะตอบ มันค้างนี้ค่ะ ท่านนนT^T เศร้าจริงอะไรจริง แต่งตัวดีกว่า
10:30:26
“เฮลโหลๆ สวัสดีค่ะ คุณจริญญา และคุณวิศวะ ดิฉันเป็นครูสอนร้องเพลงนะค่ะ เอาวันนี้ครูมี บลาๆ !@#$%$#%$$%”
แล้วยัยครูสอนก็พลามเรื่องต่างๆนานาไปจน......
11:30:00
“เอาละค่ะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะค่ะ เชิญค่ะ”
ครูคนนั้นผู้ก่อนจะโบกมือให้ครูอีกคนมาสอนแทน
“เอาละค่ะ ครูโทโมะ ต้องเต้นเพลง ทิ้งเขาซะ และไม่มีเธอไม่อยากหายใจ เพราะมันเป็นเพลง ที่ต้องเต้นเป็นทีมนะค่ะ ซึ่งทีมของคุณโทโมะ มีสี่คน ถ้าร่วมคุณด้วยจะเป็นห้า ซึ่งมีใครด้วยนั้นจะแจ้งที่หลังนะค่ะ เรามาซ้อมกันเลยนะค่ะ อาร์เซนอล มาสอนน้องเค้าเร็วเข้า”
ครูสาวบอกก่อนที่จะหันไปสั่งชายร่างใหญ่ (มากๆ) คนหนึ่งที่กำลังยืนเท้าเอวอยู่ข้างๆครูคนนั้น
“ครับๆ มาครับน้องโมะ ท่าแรกนะครับ ท่านี้ บลาๆๆๆ @$%$#@$%^!@$” แล้วก็อีกหลายๆท่าที่อีตาโทโมะทำผิดทำถูก ไม่เคยมีท่าใหนที่มันจะทำถูกเลยค่ะท่านน! แต่ละท่าใช่เวลาสิบนาที! โอ้ยยยย ถ้าฉันเป็นครูสอนนะค่ะ ฉันจะเตะก้านคอมันเลยละ
“เอ้า! ครูไปก่อนนะค่ะ คุณโทโมะ คุณแก้ว บายค่ะ^^”
“บายค่ะ/ครับ”
“มากินข้าวกัน โทโมะ”
ฉันกวักมือเรียกอีตาโทโมะที่ตอนนี้ยืนพิจารณาท่าที่ครูฝึกสอนอยู่
“เธอว่าท่านี้มันอยากไหมอ่ะ?”
มันทำท่าตีลังกา และทรงตัวด้วยแขนข้างเดียว  มันอยากสัหรับฉัน แต่นานคงไม่ใช่ละมั้งไอ้หอก! ทำได้แล้วยังจะมาถามว่าอยากไหม?! วุ้ย!
“นายทำได้แล้วนี้ มาๆ มากินข้าวกัน”
“อืมๆ”
แล้วอีตาโทโมะก็กินๆๆๆ เข้าไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ มันอร่อยขนาดนั้นเลยเหรอ
“เฮ้อ! =3 อิ่มวะ! เธอ! มีไรกินอีกไหม เออๆๆ นั้นๆ เอาเลย์มาหน่อยเพิ่งกินไปเศษ สามส่วนสี่เอง ถ้าเลย์สองห่อนั้นคงเต็มพอดี”
อยากรู้ว่ากินเหรอยัดวะ? เท่าที่เจอยังไม่เคยมีผู้ชายคนไหนกินเยอะเท่าอีตานี้เลยนะเนี๊ย! แล้วฉันก็หยิบเลย์ให้อีตาโทโมะ สามห่อ (มันบอกสองไม่ใช่เหรอไงกัน???)
“สองห่อ ไม่เอาห่อนี้ เอาคืนไปเลย!”
แล้วมันก็โยนไปไว้ที่เดิม อะไรวะคนอุสาหวังดี (อยากให้ท้องแตกตาย) ยังทิ้งได้โดยยย! -_- ตะกละแล้วยังทิ้งของ (ไม่) มีประโยชน์อีก ใครได้อีตานี้เป็นสามีคงต้องเบื่อตายแน่ๆ
13:00:00
“หวัดดีค่ะ เดี๊ย! คือครุสอนเดินนะฮ่ะ เอาละค่ะ น้องโทโมะคุง มาค่ะ มายืนตรงนี้ค่ะ!!”
ยัยเจ๊กระเทยแผ่เสียงแหลมใส มาใส่โทโมะที่ยืนเอามืออุด (ขี้) หูไว้อยู่
“ครับๆ”
อีตาหมอนี้ตอบว่าง่าย
“อ่ะๆ เดินค่า~ อุ้ย! เดินผิดค่า คุณน้องต้องเดินแบบนี้นะค่ะ!”
แล้วเจ๊แกก็เดินให้ดูอย่างสง่า เป็นทิฟฟานี่มาก่อนแน่ๆเลย ถึงได้เดินอย่างกะนางสาวไทย เอย! ไม่ใช่ นางกระเทยไทยต่างหากละ
“เจ๊เป็นทิฟฟานี่มาก่อนนะค่ะ หุๆ เอาเดินตามค่ะเดินตาม”
แล้วอีตาโทโมะก็เดินๆ อยู่อย่างนั้นจนหมดชัว่โมงเรียน
“ไปก่อนนะฮา~ บายฮา~”
แล้วเจ๊แกก็เดินส่ายตูดออกไป
กริ๊งง!
“ฮัลโหลค่ะ”
(ยัยแก้ว วันนี้ไม่มีเรียกภาษานะ)
“อืมๆ”
(แล้วให้มันซ้อมต้นด้วย เพราะฉันจะให้มันเข้ากลุ่มอาทิตย์หน้า เข้าใจไหม)
“เออๆ”
(ไปละ ซารางเฮฮฮฮฮ รอเค้าด้วยสิ เค้าไม่ได้คุยกับใครนะ เค้าคุยกับยัยแก้วอยู่ ซารางเฮฮฮฮฮฮฮ ไปละบาย)
“เออๆ”
ฉันละเบื่อมันจริงๆ -_-
“ใออ่ะ โอร.อาอำไอ อั้นอามอ่าไอ ออบอาเอี๋ยวอี้อะ” (ใครอ่ะโทร.มาทำไม ฉันถามว่าใครตอบมาเดี๋ยวนี้นะ )
ขนมเต็มปากอยู่นะ (ฉันสังเกตเห็นบ้างชิ้นหล่นลงมาด้วย น่าเกลียดดด) “เขื่อน โทร.มาบอกว่าไม่ได้เรียกภาษา”
“เออ อีอัง โอ้เอ้ ไอไอ้เอียนอาอา” (เหรอ ดีใจจังเลย ไม่ได้เรียนภาษา)
ติ๊ดดดดดดดด!
.......
 
ขอโทษนะค่ะ ที่ค้างไว้นานอย่าด่าเค้าน้า~ เค้าขอโทษ T^T
 

 
ฝันๆ3 กับ ฝันๆ4 รอหน่อยนา เราจะมาอัพ ฝันๆต่อ ติดตามด้วยยยยยยยยยย