รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

บริษัทXX
“สวัสดีค่ะ บริษัทXXค่ะ” เสียงใสๆของสาวร่างบางกรอกลงไปในโทรศัพท์
“ผมอยากให้มาดูแลเด็กฝึกหัดที่ผ่านการออดิชั่นที่kamikaze”
“แล้วคุณต้องการใครไปดูแลค่ะ”
“คุณนั้นและ” OoOร่างบางตาโตเป็นไข่ไดโนเสาร์สองล้านปี (เวอร์ไปไหม)
“ดิฉันเหรอค่ะ คือว่าดิฉัน...”
“ไม่มีแต่ทั้งนั้น!” ปลายเสียงเถียงทันควัน
“ก็ได้ค่ะ ก็ได้ ว่าแต่วันไหนเหรอค่ะ” ร่างบางยอมแต่โดยดี ก็คนมันไม่อยากมีเรื่องนี้นา
“วันพรุ่งนี้ ตอนเจ็ดโมงคุณต้องมาที่kamikazeเข้าใจไหม”
“ค่ะๆเข้าใจค่ะ” แล้วร่างบางก็กดวางสายไป
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้วค่ะ มีเพื่อนสนิทที่สุดชื่อเฟย์ฟางค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปดูแลเด็กฝึกหัดของkamikaze ที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อหน้าตายังไม่เคยเห็น ขอจินตนาการว่าต้องหน้าเหมือนแฟร์งแกนสไตล์แน่ๆเลยยยยยยยยยย ยี๋! คงไม่กล้าเดินตามแน่ๆเลยฉันว่าแต่วันนี้ฉันมีนัดกับเพื่อนนี้น่าต้องทำเวลาหน่อย
ณ ร้าน สตอเบอร์รี่(แหล)
“หวัดดีจ๊ะเฟย์ฟาง มารอนานยัง” ฉันเอยถามเพื่อนของฉันหลังจากที่มาถึง
“ไม่นานหรอกแก แต่วันนี้แกทำเวลาเร็วนะเนี๊ย” ฟางพูดพลางยกข้อมือดูนาฬิกา
“แกฉันมีเรื่องจะบอก” ฉันเอยปากกับเพื่อนๆ
“ไรอ่า”เฟย์ถามฉัน
“พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปดูแลเด็กฝึกหัดอ่า ไม่อยากไปเลยอ่าเฟย์ฟางT^T”
“เอานาแก้วยังไงมันก็เป็นหน้าที่แกไม่ใช่เหรอ” ฟางถามฉัน
“มันก็ใช่อยู่แต่ว่าkamikazeรู้จักคนในบริษัทฉันหมดทุดคนนิน่า แถมไอ้หน้ายาวประธานการจัดออดิชั่นยังไม่ให้ฉันเถียงอีก”
“ระวังปากหน่อยสิแก้ว แกก็รู้นิคนแก้วนี้เค้ารู้จักไอ้หน้ายาวหมดทุกคนเลยนะ” เฟย์บอกฉันพลางหันซ้ายขวา
“แกอ่ะ!”
“เอาเถอะแก้ว กินข้าวกัน นี้มันก็ค่ำแล้วเดี๋ยวไปไม่ทัน” ฟางบอก
“อืมๆ”
แล้วพวกฉันก็ทานอาหารกันอย่างอร่อยจน
22:22:55
“แกฉันกลับก่อนนะ มันดึกแล้ว เดี๋ยวไอ้หน้ายาวมันด่าเอา บายยย” ฉันบอกลาเพื่อนๆแล้วเดินทางกลับบ้าน
บ้าน
ฉันไปถึงบ้านก็อาบน้ำนอน ราตรีสวัสดิ์ ZzzZzzZZz
06:00:00
“ฮ้าววววว” ฉันอ้าปากกว้างร้อยแปดสิบองศา เตรียมที่จะไปรับมือกับเด็กฝึกหัดร้อบเปอร์เซ็นต์
หน้าบริษัท kamikaze
“สวัสดีค่ะ” ฉันเอยทักประธานบริษัท
“นี้คือเด็กที่อยากให้ดูแล”
ฉันมองเด็กผู้ชายตรงหน้าฉัน เขาสู้ราวๆ180-185 หน้าตาหล่อใส สไตล์เอเชีย ลูกครึ่งแน่ๆ ไม่เหมือนที่ฉันคือเลยอ่า-_-^^^^^ มันต่างกับที่ฉันคิดมากเลยละ กลิ่นน้ำหอมของเขาลอยมากระทบจมูกฉันอยากจัง เหม็นวุ้ยยย! คนอะไรใช่น้ำหอมกลิ่นเหมือนสาคูทอด (มันเป็นไงอ่า)
“ดี”
นี้นะเด็กฝึกหัด ดูมันค่ะท่าน มันทักทายฉันเสียงห้าว
“อืม ดีจ๊ะ^^”
เพราะฉันเจอเด็กมาเยอะเลยไม่กลัวเท่าไร
“อายุยี่สิบสองปี”
หา!? นี้นะยี่สิบสองนึกว่าสิบแปดสิบเก้าปี
“มองอะไร?”
อีตายี่สิบสองเอยถามฉัน
“เปล่านิไม่มีอะไร”
ฉันบอกออกไป อันที่จริงมองอยู่นะแต่ก็กลบเกลื่อนไปงั้นและ ใครจะไปบอกว่ามอง เดี๋ยวไอ้ประธานบริษัทก็ว่าฉันชอบอีก
“งั้นเริ่มงานกันเลยนะ เธอต้องดูแลจนกว่าทางที่งานเราจะหาคนดูแลคนใหม่มาให้ เธอต้องอยู่กับเด็กคนนี้เข้าใจไหม!”
อีตาเขื่อนสั่งฉันเสียงแข็ง ทำไมต้องอยู่ด้วยกันด้วยอ่า
“ค่ะ!” ฉันรับปาก
“อืมๆงั้นฉันไปละ” อีตาเขื่อนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป....
ไปให้เร็วกว่านี้ก็ดี!
“อืม..นาย! นายชื่ออะไร” ฉันถามหลังจากที่ไอ้เขื่อนไปได้ไกลแล้ว
“โทโมะ”
“เออ โทโมะฉันจะชี้แจงเกี่ยวกับการเป็นนักร้องให้ฟัง นักร้องที่ดีควร@#$%^&*(__))(*&.....”
“นาย!”
“อะไร”
“นายฟังฉันอยู่ใหม!”
“ฟังสิ”
“เหรอ งั้นฉันจะไปชี้แจงนายที่ห้องและกัน ฉันขอตัวไปเก็บของก่อน แล้วเจอกัน บายยยย”
 

กลับมาเปิดตัวนิยายเรื่องใหม่พร้อมกับเนื้อหากวนๆอีกเช่นเคย ติดตามด้วยนะค่ะ!