รักใสๆของยัยพี่เลี้ยงกับเด็กฝึกหัดดดดดดด

บริษัทXX

“สวัสดีค่ะ บริษัทXXค่ะ” เสียงใสๆของสาวร่างบางกรอกลงไปในโทรศัพท์

“ผมอยากให้มาดูแลเด็กฝึกหัดที่ผ่านการออดิชั่นที่kamikaze”

“แล้วคุณต้องการใครไปดูแลค่ะ”

“คุณนั้นและ” OoOร่างบางตาโตเป็นไข่ไดโนเสาร์สองล้านปี (เวอร์ไปไหม)

“ดิฉันเหรอค่ะ คือว่าดิฉัน...”

“ไม่มีแต่ทั้งนั้น!” ปลายเสียงเถียงทันควัน

“ก็ได้ค่ะ ก็ได้ ว่าแต่วันไหนเหรอค่ะ” ร่างบางยอมแต่โดยดี ก็คนมันไม่อยากมีเรื่องนี้นา

“วันพรุ่งนี้ ตอนเจ็ดโมงคุณต้องมาที่kamikazeเข้าใจไหม”

“ค่ะๆเข้าใจค่ะ” แล้วร่างบางก็กดวางสายไป

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อแก้วค่ะ มีเพื่อนสนิทที่สุดชื่อเฟย์ฟางค่ะ พรุ่งนี้ต้องไปดูแลเด็กฝึกหัดของkamikaze ที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อหน้าตายังไม่เคยเห็น ขอจินตนาการว่าต้องหน้าเหมือนแฟร์งแกนสไตล์แน่ๆเลยยยยยยยยยย ยี๋! คงไม่กล้าเดินตามแน่ๆเลยฉันว่าแต่วันนี้ฉันมีนัดกับเพื่อนนี้น่าต้องทำเวลาหน่อย

ณ ร้าน สตอเบอร์รี่(แหล)

“หวัดดีจ๊ะเฟย์ฟาง มารอนานยัง” ฉันเอยถามเพื่อนของฉันหลังจากที่มาถึง

“ไม่นานหรอกแก แต่วันนี้แกทำเวลาเร็วนะเนี๊ย” ฟางพูดพลางยกข้อมือดูนาฬิกา

“แกฉันมีเรื่องจะบอก” ฉันเอยปากกับเพื่อนๆ

“ไรอ่า”เฟย์ถามฉัน

“พรุ่งนี้ฉันจะต้องไปดูแลเด็กฝึกหัดอ่า ไม่อยากไปเลยอ่าเฟย์ฟางT^T”

“เอานาแก้วยังไงมันก็เป็นหน้าที่แกไม่ใช่เหรอ” ฟางถามฉัน

“มันก็ใช่อยู่แต่ว่าkamikazeรู้จักคนในบริษัทฉันหมดทุดคนนิน่า แถมไอ้หน้ายาวประธานการจัดออดิชั่นยังไม่ให้ฉันเถียงอีก”

“ระวังปากหน่อยสิแก้ว แกก็รู้นิคนแก้วนี้เค้ารู้จักไอ้หน้ายาวหมดทุกคนเลยนะ” เฟย์บอกฉันพลางหันซ้ายขวา

“แกอ่ะ!”

“เอาเถอะแก้ว กินข้าวกัน นี้มันก็ค่ำแล้วเดี๋ยวไปไม่ทัน” ฟางบอก

“อืมๆ”

แล้วพวกฉันก็ทานอาหารกันอย่างอร่อยจน

22:22:55

“แกฉันกลับก่อนนะ มันดึกแล้ว เดี๋ยวไอ้หน้ายาวมันด่าเอา บายยย” ฉันบอกลาเพื่อนๆแล้วเดินทางกลับบ้าน

บ้าน

ฉันไปถึงบ้านก็อาบน้ำนอน ราตรีสวัสดิ์ ZzzZzzZZz

06:00:00

“ฮ้าววววว” ฉันอ้าปากกว้างร้อยแปดสิบองศา เตรียมที่จะไปรับมือกับเด็กฝึกหัดร้อบเปอร์เซ็นต์

หน้าบริษัท kamikaze

“สวัสดีค่ะ” ฉันเอยทักประธานบริษัท

“นี้คือเด็กที่อยากให้ดูแล”

ฉันมองเด็กผู้ชายตรงหน้าฉัน เขาสู้ราวๆ180-185 หน้าตาหล่อใส สไตล์เอเชีย ลูกครึ่งแน่ๆ ไม่เหมือนที่ฉันคือเลยอ่า-_-^^^^^ มันต่างกับที่ฉันคิดมากเลยละ กลิ่นน้ำหอมของเขาลอยมากระทบจมูกฉันอยากจัง เหม็นวุ้ยยย! คนอะไรใช่น้ำหอมกลิ่นเหมือนสาคูทอด (มันเป็นไงอ่า)

“ดี”

นี้นะเด็กฝึกหัด ดูมันค่ะท่าน มันทักทายฉันเสียงห้าว

“อืม ดีจ๊ะ^^”

เพราะฉันเจอเด็กมาเยอะเลยไม่กลัวเท่าไร

“อายุยี่สิบสองปี”

หา!? นี้นะยี่สิบสองนึกว่าสิบแปดสิบเก้าปี

“มองอะไร?”

อีตายี่สิบสองเอยถามฉัน

“เปล่านิไม่มีอะไร”

ฉันบอกออกไป อันที่จริงมองอยู่นะแต่ก็กลบเกลื่อนไปงั้นและ ใครจะไปบอกว่ามอง เดี๋ยวไอ้ประธานบริษัทก็ว่าฉันชอบอีก

“งั้นเริ่มงานกันเลยนะ เธอต้องดูแลจนกว่าทางที่งานเราจะหาคนดูแลคนใหม่มาให้ เธอต้องอยู่กับเด็กคนนี้เข้าใจไหม!”

อีตาเขื่อนสั่งฉันเสียงแข็ง ทำไมต้องอยู่ด้วยกันด้วยอ่า

“ค่ะ!” ฉันรับปาก

“อืมๆงั้นฉันไปละ” อีตาเขื่อนพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไป....

ไปให้เร็วกว่านี้ก็ดี!

“อืม..นาย! นายชื่ออะไร” ฉันถามหลังจากที่ไอ้เขื่อนไปได้ไกลแล้ว

“โทโมะ”

“เออ โทโมะฉันจะชี้แจงเกี่ยวกับการเป็นนักร้องให้ฟัง นักร้องที่ดีควร@#$%^&*(__))(*&.....”

“นาย!”

“อะไร”

“นายฟังฉันอยู่ใหม!”

“ฟังสิ”

“เหรอ งั้นฉันจะไปชี้แจงนายที่ห้องและกัน ฉันขอตัวไปเก็บของก่อน แล้วเจอกัน บายยยย”

กลับมาเปิดตัวนิยายเรื่องใหม่พร้อมกับเนื้อหากวนๆอีกเช่นเคย ติดตามด้วยนะค่ะ!