จำเลยแค้น

9.0

เขียนโดย memijra

วันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 18.16 น.

  30 session
  212 วิจารณ์
  54.95K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
ตอนนีแก้วอยู่บ้านคนเดียวเพราะโทโมะออกไปแล้ว และเธอก็อยู่ในสภาพเปลือยมีเพียงผ้าห่มผืนเดียวเท่านั้นที่ปกคลุมร่างของเธออยู่ เธอได้แต่นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่อยู่ดีๆน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาพราะสำนึกของความเป็น เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอนั้นหวังในตัวเธอไม่ใช่น้อย แต่ถ้าพ่อของเธอรู้ว่าเธอทำตัวแบบนี้พ่อของเธอจะรู้สึกยัง คงจะผิดหวังในตัวเธอมาก
แก้ว//ฮึก พ่อแก้วขอโทษ แก้วมันเลว ฮือ แก้วมันเลว(ได้แต่ร้องไห้และต่อว่าตัวเองและไม่นานเธอก็ลุกขึ้นไปใส่เสื่อผ้าและออกไปนั่งเล่นที่ชิงช้าหน้าบ้าน)
หน้าบ้าน
บรื้นนนน บรี้นนนนนน
เสียงนั้นคือเสียงรถของพิชชี่นั่นเอง
พิชชี่//คนสวยเป็นไรครับทำไมตาบวม(เลื่อนกระจกลงมาถาม)
แก้ว//แล้วแต่นายจะคิด
พิชชี่//พี่โมะทำไรคนสวยหรอ
แก้ว//ฉันอยากอยู่คนเดียว นายจะไปไหนก็ไป
พิชชี่//นี่บ้านใครวะ(คิดในใจ)ครับ(แล้วก็เอารถไปเก็บ)
ด้านโทโมะ
ณ ร้านอาหาร
หวาย//โมะขา
โทโมะ//ผมมีเรื่องจะบอก
หวาย//อะไรเหรอคะ
โทโมะ//เราเลิกกันเถอะ
หวาย//อะไรนะคะ มันไม่จริงใช่มั๊ยคะ
โทโมะ//จริงครับ
หวาย//ทำไมคะ หวายทำอะไรผิดเหรอ
โทโมะ//หวายไม่ผิดหรอกครับ ผมมันผิดเอง ลาก่อนครับ(พูดจบแล้วก็เดินจากไป)
หวาย//กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด..โทโมะนี่คุณกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน กรี๊ดดดดดดดด(กรี๊ดเสียงดังจนคนทั้งร้านหันมามอง)มองทำไม ไม่เคยเห็นคนโดนบอกเลิกรึไง(หันไปแขวะคนในร้านก่อนจะฟึดฟัดออกไป)
ในนาทีนั้นโทโมะเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงพูดไปแบบนั้น แต่เขารู้สึกว่าในหัวใจของเขานั้นมันเหมือนมีใครมาแทนที่หวาย เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้รักหวายแล้ว โดยที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนๆนั้นคือใคร
19.00น.
ในบ้าน
โทโมะ//เฮ้ ไอ้พิช แก้วอยู่ไหน
พิชชี่/เห็นว่าวิ่งไปบนห้องนะพี่ เออจริงด้วยผมเห็นแก้วตาบวมๆ แดงๆยังไงก็ไม่รุ พี่ได้ไปทำอะไรเขารึเปล่า
โทโมะ//...(ไม่ตอบแต่วิ่งขึ้นไปบนห้อง)
ในห้อง
โทโมะ//เธอ(ขึ้นไปก็เห็นแก้วนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่)เธอไปอะไร(เข้าไปหาแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา)
แก้ว//อย่ามายุ่ง ฮือ
โทโมะ//เธอเป็นอะไร หะ!(พูดแล้วบีบแขนเธออย่างแรงเพราะความโมโห)
แก้ว//โอ๊ย บอกว่าอย่ามายุ่งไง(ตวาดเสียงดัง)
โทโมะ//ฉันพอจะรู้แล้วว่าเธอเป็นอะไร ทำไมเป็นเมียฉันแล้วมันน่ารังเกียจนักรึไง(บีบแขนแรงขึ้น)
แก้ว//ใช่! นายมันน่ารังเกรียจ น่ารังเกรียจมากด้วย
โทโมะ//นี่เธอ (ง้างมือจะตบแต่ก็ต้องลดมือลงเพราะเห็นน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มของเธอ)โธ่เว้ย!(สบถก่อนจะออกไปจากห้อง
**********************************************************************
อัพแล้วนะคะ คือว่าเมื่อวานนี้พี่เขามาขอโทษแล้ว สบายใจขึ้นเยอะเลย พรุ่งนี้จะอัพเรื่องรักนะยัยตัวแสบนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา