จำเลยแค้น

9.0

เขียนโดย memijra

วันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2554 เวลา 18.16 น.

  30 session
  212 วิจารณ์
  54.95K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

22)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนนีแก้วอยู่บ้านคนเดียวเพราะโทโมะออกไปแล้ว และเธอก็อยู่ในสภาพเปลือยมีเพียงผ้าห่มผืนเดียวเท่านั้นที่ปกคลุมร่างของเธออยู่ เธอได้แต่นอนคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แต่อยู่ดีๆน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาพราะสำนึกของความเป็น เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอนั้นหวังในตัวเธอไม่ใช่น้อย แต่ถ้าพ่อของเธอรู้ว่าเธอทำตัวแบบนี้พ่อของเธอจะรู้สึกยัง คงจะผิดหวังในตัวเธอมาก

แก้ว//ฮึก พ่อแก้วขอโทษ แก้วมันเลว ฮือ แก้วมันเลว(ได้แต่ร้องไห้และต่อว่าตัวเองและไม่นานเธอก็ลุกขึ้นไปใส่เสื่อผ้าและออกไปนั่งเล่นที่ชิงช้าหน้าบ้าน)

หน้าบ้าน

บรื้นนนน บรี้นนนนนน

เสียงนั้นคือเสียงรถของพิชชี่นั่นเอง

พิชชี่//คนสวยเป็นไรครับทำไมตาบวม(เลื่อนกระจกลงมาถาม)

แก้ว//แล้วแต่นายจะคิด

พิชชี่//พี่โมะทำไรคนสวยหรอ

แก้ว//ฉันอยากอยู่คนเดียว นายจะไปไหนก็ไป

พิชชี่//นี่บ้านใครวะ(คิดในใจ)ครับ(แล้วก็เอารถไปเก็บ)

ด้านโทโมะ

ณ ร้านอาหาร

หวาย//โมะขา

โทโมะ//ผมมีเรื่องจะบอก

หวาย//อะไรเหรอคะ

โทโมะ//เราเลิกกันเถอะ

หวาย//อะไรนะคะ มันไม่จริงใช่มั๊ยคะ

โทโมะ//จริงครับ

หวาย//ทำไมคะ หวายทำอะไรผิดเหรอ

โทโมะ//หวายไม่ผิดหรอกครับ ผมมันผิดเอง ลาก่อนครับ(พูดจบแล้วก็เดินจากไป)

หวาย//กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด..โทโมะนี่คุณกลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน กรี๊ดดดดดดดด(กรี๊ดเสียงดังจนคนทั้งร้านหันมามอง)มองทำไม ไม่เคยเห็นคนโดนบอกเลิกรึไง(หันไปแขวะคนในร้านก่อนจะฟึดฟัดออกไป)

ในนาทีนั้นโทโมะเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงพูดไปแบบนั้น แต่เขารู้สึกว่าในหัวใจของเขานั้นมันเหมือนมีใครมาแทนที่หวาย เขารู้สึกว่าเขาไม่ได้รักหวายแล้ว โดยที่เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคนๆนั้นคือใคร

19.00น.

ในบ้าน

โทโมะ//เฮ้ ไอ้พิช แก้วอยู่ไหน

พิชชี่/เห็นว่าวิ่งไปบนห้องนะพี่ เออจริงด้วยผมเห็นแก้วตาบวมๆ แดงๆยังไงก็ไม่รุ พี่ได้ไปทำอะไรเขารึเปล่า

โทโมะ//...(ไม่ตอบแต่วิ่งขึ้นไปบนห้อง)

ในห้อง

โทโมะ//เธอ(ขึ้นไปก็เห็นแก้วนั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่)เธอไปอะไร(เข้าไปหาแล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา)

แก้ว//อย่ามายุ่ง ฮือ

โทโมะ//เธอเป็นอะไร หะ!(พูดแล้วบีบแขนเธออย่างแรงเพราะความโมโห)

แก้ว//โอ๊ย บอกว่าอย่ามายุ่งไง(ตวาดเสียงดัง)

โทโมะ//ฉันพอจะรู้แล้วว่าเธอเป็นอะไร ทำไมเป็นเมียฉันแล้วมันน่ารังเกียจนักรึไง(บีบแขนแรงขึ้น)

แก้ว//ใช่! นายมันน่ารังเกรียจ น่ารังเกรียจมากด้วย

โทโมะ//นี่เธอ (ง้างมือจะตบแต่ก็ต้องลดมือลงเพราะเห็นน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้มของเธอ)โธ่เว้ย!(สบถก่อนจะออกไปจากห้อง

**********************************************************************

อัพแล้วนะคะ คือว่าเมื่อวานนี้พี่เขามาขอโทษแล้ว สบายใจขึ้นเยอะเลย พรุ่งนี้จะอัพเรื่องรักนะยัยตัวแสบนะคะ

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.1 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา