รักร้ายแพ้นายรัก

ขฌะที่ฉันนั่งรถกัลบบ้านพี่โทโมะไม่ได้พูดอะไรเลยฉันกับอาร์มเคยเป็นแฟนกับมาก่อนความสงจำของฉันและเขามีความสุขและทุกข์อยู่ด้วยกันฉันและเขารักกันมากๆแต่ที่ฉันกับเขาเลิกกันเพราะเพือนสนิทไม่สิแค่คนรู้จักฉันชือ
"ขนมจีน"เขาแย่งอาร์มจากฉันไปมันเศร้ามากเพราะเขาเป็นเพือนสนิทฉันเองพี่โทโมะรู้ก็เลยให้ฉันไปเรียนต่างประเทศเอ่อพ่อแม่เราลาโลกไปแล้วเราเลยมีกันแค่3คนคือพี่โทโมะฉันและน้องเขื่อนเราอยู่ด้วยกันโดยมีพี่โทโมะรับธุรกิจของพ่อแม่ที่ทำเพรชเอาไว้ฉันกับอาร์มไม่ได้เจอกันตั้ง6ปีมันน่าเศร้ามากเพราะฉันจากไปฉันยังไม่ลืมเขาเลย
ขฌะที่ฉันมองท้องฟ้าและนึกความทรงจำเก่าอาร์มก็พูดขึ้น
"ฟาง" อาร์ม
"อะไรรึอาร์ม" ฉัน
"ไม่มีอะไร" อาร์ม
มันรู้สึกอึดอัดมากเลยอยากถามเขาว่าเป็นไรบ้างแต่ทำไมฉันไม่กล้านะทำไมกันทำไม
"เอ่อ..."
"อะไรรึฟาง" อาร์ม
"นายเป็นไงบ้างสบายดีไม" ฉัน
อาร์มยิ้มออกมาฉันรู้สึกได้ว่าเขายังไม่ลืมฉันเลย
"สบายดีแล้วฟางละ" อาร์ม
"จ้าผ่านไป6ปีแล้วอาร์มไม่เปลี่ยนไปเลยนะเบอร์ก็ยังใช่เบอรืเดิมอาร์มนี้น่าตาก็เหมือนเดิมเลย"
'อืม"อาร์ม
จากนั้นอารืมก็จอดรถแล้วเรียกให้ฉันลงมา
"อะไรอาร์ม..สวยจังเลยที่นี้ยังเหมือนเดิม"
ที่นี้คือน้ำตกลับสำหรับอารืมเรียกว่าเงียบสบายสุดๆที่มีความหลังฉันและอาร์มเต็มไปหมดเพราะที่นี้เป็นฉันกับบอาร์มบอกรักกันและเป็นที่อยู่ด้วย กันและเป็นที่ดีที่สุดความหลังต่างคิดถึงจัง
"ฟาง"อาร์ม
 
"อะไรรึ"
"ฟางฉันยังไม่ลืมเธอเลย"
ห๊า
---------------จบตอนที่2ย้อนอดีตฉันและเธอ--------------------