รักร้ายแพ้นายรัก

สิ่งที่อาร์มพูดทำให้ฉันตกใจอึ้งมาอึ้งกิมกิเลยละทำไมเขาเป็นคนเงียบๆขี้อายไม่พูดรึว่าที่ฉันอยู่ต่างประเภทนี้มีอะไรเปลี่ยนไปมากเลยเขาดูดีนิสัยดีขึ้นรึว่าเปลี่ยนไปจริงๆนะตลอดทางฉันไม่ได้คุยกับขาเลยเงียบตลอดทาง

จนถึงบ้านพี่โทโมะ

"อาร์มขอบใจนะ"ฉัน

"ไม่เป็นไรแค่นี้สบายๆ" อาร์ม

"เอ๋ฟางเธอใช่เบอร์เดิมใช่ไม"อาร์ม

"ใช่ๆเบอร์เดิม"

"อืมๆ"

"บาย" อาร์ม

"จ้าบาย"

พี่โทโมะอยู่ปะนี้ขี้เกี้ยกดปุ่ม(ปุ่มหาไม่เจอ)บ้านไปเปลี่ยนไปเลยกว้าเหมือนเดิมแต่ทำไมไม่มีคนงานอะรึว่า.......

   ตายหมดแล้ว!!!!!!!

จะเอาไงดีนี้ฉันยัยฟางเอ๋ยซวยๆฉันนนางเอกนะต้องดีเพราะฉันสวยอิอินี้ไม่ใช่เรื่องที่จะหลงตัวเองนะ(พึ่งรู้รึนี้)

ต้องใช่ดวงแล้ว

สูดลมหายใจลึ้งๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"มีใครอยู่ไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม"

"ฉันฟางเองพี่โทโมะเขื่อน"

......

เงียบอีกละ

รึว่าฉันต้องรอจริงรึนี้

-------------------2ชม.---------------------------------

ตอนที่ฉันทำหน้าเหมือนหมาตกน้ำเพราะแดงแรงมากๆๆๆๆๆ

"คุฌหนู"พนังงานขับรถพี่โทโมะเรียก

"คุฌลุง"

มาพร้อมรถยาวววววววววววววววววววว

"พี่โทะเขื่อนละ"

"ยัยฟางสายประจำอยู่ไหนนี้หายไปไหนนี้คนเขาเป็นห่วงหาทั้งสนามบินเลยนะนี้เขือนแกมาไม่ได้ช่วยไรเลยนะเล่นเกมอยู่ได้" พี่โทโมะพูด

"ผมก็ช่วยหาอยู่นะหาทางดาวเที่ยมนะหาไม่เจอเลยรึว่าพี่ฟางจะ......................ตายแล้ว!!!!!"เขือน

"ใช่ๆอ้บ้านี้ลงมาเข้าบ้านยัยนั้นยังไม่ตตายหากตายต้องมาหลอกฉัน" โทโมะ

"หนูยังไม่ได้แต่พี่โทโมะกับน้องเขือนจะตายก่อนนะค่ะ"

"พี่ฟางยัยฟาง"พี่โทโมะเขื่อน

"จ้ากลับมาแล้ว"

จากนั้นทั้งสองคนก็ลากฉันเข้าบ้าน

""เรียกหนูมาทำไมรึหนูเรียนจบกะจะเที่ยวที่นั้นหน่อย"

"ไม่ต้องเลยที่เรียกมาเพราะฉันไปเจอใบอะไรไม่รู้ของแม่"โทโมะ

"ไหนๆเก่าจัง"

"ใบนี้เป็นใบให้แต่งงานในอายุ20ก้ปีหน้าฉันก็เลยเรียกแกมาไงละ"

''จริงสิแต่ก็ดีเพราะเป็นความฝันนานมาแล้วอิอิแล้วให้ฉันแต่งงานกลับใครละ"

"ดูใบสิมีชื่ออยู่"

"เอ๋ภานุ จิริยะคุฌ"

"ใครอะไม่รู้จัก"

"ก็เพือนฉันเอง' โทโมะ

"เองเดียวมันก็มาเพราะมันเรียนต่างประเทศเหมือนกับแกละแต่สายจริงๆ"

"คุฌชายครับมาแล้วครับ"

"เอ๋"

"นายนี้นายแย่งแท๊กซี่"

"ยัยเหยีบกระเป๋า"

อะไรกันนี้กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

------จบตอน3------------------