รักอลเวง ของยัยทอมซ่ากะผีหน้าหวาน
8.8
8) เอ่อ..เอ่อ..คือว่าชั้น..รักเทอ...
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความณ. ร.พ.ไกลกังวล
แก้ว: นี่นายมาที่นี่แล้วเราจะหายังไงอะ??
โทโมะ: เออ นั่นดิ เริ่มหายังไงดีอะ??
แก้ว: ก็ชั้นถามนายอยู่นี่ไงละว่าทำไง??
โทโมะ: อืมมม งั้นเริ่มที่ถามชื่อที่ฝ่ายประชาสำพันธ์ก่อนละกัน
แก้ว: อืม ได้
แล้วแก้วก็เดินไปที่ฝ่ายประชาสำพันธ์
แก้ว:เอ่อ ขอโทดนะคะ ที่นี่มีคนที่ชื่อ โทโมะมั้ยคะ
ฝ่ายประชาสำพันธ์: ขอชื่อจริงด้วยค่ะ
แก้ว: เอ่อ คือ ชั้นจำไม่ได้ค่ะ
ฝ่ายประชาสำพันธ์: งั้นดิชั้นคงบอกไม่ได้ค่ะ ขอโทดด้วยนะคะ คือที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยเรื่องการปลอมแปลงเอกสารกับการอ้างชื่อบุคคลในร.พ.นี้ค่ะ เพื่อป้องกันการเกิดอันตรายของคนไข้ทุกคนค่ะ เพราะที่นี่คือ รพ.ไกลกังวล...ทุกคนหายห่วงค่ะ^^!!!
แก้ว: ค่ะ ขอบคุณค่ะ
โทโมะ: ชิ เรื่องมากชะมัดเลยอะกลับเหอะ
แก้ว: อืม กลับดีกว่าก่อนที่ขันติชั้นจะแตก
ขณะทางกลับบ้าน แก้วก็เจอจองเบ
จองเบ: อ้าวคุณนี่เองเอ่อ คุนนนนนนนน
แก้ว: ชื่อแก้วค่ะ มาทำไรเหรอ จองเบ
จองเบ: อ๋อ มาซื้อของกินนะแต่ชั้นอ่านภาสาไทยไม่ออกอะ
แก้ว: ชั้นช่วยมั้ย??
จองเบ: จิงชี่ ขอบคุงคับ
แก้ว: อืมงั้นเอาอันนี้ อันนั้น อันโน้น แล้วก็อันนี้ละกันอะเสร็จละ
จองเบ: โหไวจังขอบคุงนะ
แก้ว: อือ ชั้นไปนะ บาย
จองเบ: บายคับ
โทโมะ: นี่อะไรของเทอเนี่ยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งถึงกับช่วยซื้อโน่นซื้อนี่ให้กันเชียว
แก้ว: อะไรของนายเนี่ย ชั้นชักจะไมไหวกับอารมณ์ ของนายแล้วนะ อะไรนักหนาเนี่ย
โทโมะ: พูดแทงใจดำนิดหน่อยก็ทำเป็นโกรธ โถ่เอ๊ย เจอคนเกาหลีมาพูดดีด้วยทำเป็นปลื้มเชอะ
แก้ว: นี่ ชั้นจะไม่ทนกับนิสัยแย่ๆของนายต่อไปแล้วนะ อะไรนักหนาเนี่ยชั้นเป็นอะไรกับนายละฮะ ไม่ได้เป็นอะไรกับนายซักหน่อย ชั้นจะรักใครชอบใครก็เรื่องของชั้นนายไม่เกี่ยว
แล้วฝนก็ตกลงมาแต่แก้วก็เดินกลับบ้านโดยไม่สนใจว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน
โทโมะ: แล้วไงละ ถ้าชั้นบอกว่าชั้นชอบเทอ เทอจะเลิกยุ่งกับหมอนั่นรึไง
แก้ว: ไม่มีทางเพราะคนอย่างนายไม่เคยพูดความจิง
โทโมะ: ชั้นพูดความจิงนะแก้ว ชั้นชอบเทอ ชั้นรักเทอได้ยินมั้ยแก้ว ชั้นรักเทอ
แก้ว: ชั้นไม่เชื่อ คนอย่างนายไม่เคยพุ....
แก้วยังไม่ทันพูดจบโทโมะก็จูบปากแก้วกลางสายฝน(โรแมนติกชะมัด^^!!!~)
โทโมะ: ชั้นรักเทอจิงๆนะแก้ว ขอร้องละอย่าทำแบบนี้กับชั้นอีกเลย
แก้ว: นะ นี่ นายพูดจริงเหรอ
โทโมะ: จริงซิ ชั้นชอบในความสดใสร่าเริงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คอยแต่อ่อยผู้ชายไปวันๆ ชั้นรักเทอนะแก้ว แล้วเทอละรักชั้นป่าว
แก้ว: เอ่อ คือ เอ่อ
โทโมะ: ถ้าไม่ตอบว่ารักชั้นปล้ำนะ
แล้วโทโมะก็ทำหน้าหื่นใส่แก้ว
แก้ว: อย่านะ คือ ชั้นรักนาย
โทโมะ: ฮะ? อะไรนะ
แก้ว: ชั้นก็รักนายนะไวท์
โทโมะ: อิๆดีใจจังกลับบ้านเหอะตัวเทอเปียกหมดแล้วเนี่ยเดี๋ยวเป็นหวัด
แก้ว: อืม กลับบ้านกัน
แล้วโทโมะกับแก้วก็จูงมือกันกลับบ้าน...
แก้ว: นี่นายมาที่นี่แล้วเราจะหายังไงอะ??
โทโมะ: เออ นั่นดิ เริ่มหายังไงดีอะ??
แก้ว: ก็ชั้นถามนายอยู่นี่ไงละว่าทำไง??
โทโมะ: อืมมม งั้นเริ่มที่ถามชื่อที่ฝ่ายประชาสำพันธ์ก่อนละกัน
แก้ว: อืม ได้
แล้วแก้วก็เดินไปที่ฝ่ายประชาสำพันธ์
แก้ว:เอ่อ ขอโทดนะคะ ที่นี่มีคนที่ชื่อ โทโมะมั้ยคะ
ฝ่ายประชาสำพันธ์: ขอชื่อจริงด้วยค่ะ
แก้ว: เอ่อ คือ ชั้นจำไม่ได้ค่ะ
ฝ่ายประชาสำพันธ์: งั้นดิชั้นคงบอกไม่ได้ค่ะ ขอโทดด้วยนะคะ คือที่นี่มีระบบรักษาความปลอดภัยเรื่องการปลอมแปลงเอกสารกับการอ้างชื่อบุคคลในร.พ.นี้ค่ะ เพื่อป้องกันการเกิดอันตรายของคนไข้ทุกคนค่ะ เพราะที่นี่คือ รพ.ไกลกังวล...ทุกคนหายห่วงค่ะ^^!!!
แก้ว: ค่ะ ขอบคุณค่ะ
โทโมะ: ชิ เรื่องมากชะมัดเลยอะกลับเหอะ
แก้ว: อืม กลับดีกว่าก่อนที่ขันติชั้นจะแตก
ขณะทางกลับบ้าน แก้วก็เจอจองเบ
จองเบ: อ้าวคุณนี่เองเอ่อ คุนนนนนนนน
แก้ว: ชื่อแก้วค่ะ มาทำไรเหรอ จองเบ
จองเบ: อ๋อ มาซื้อของกินนะแต่ชั้นอ่านภาสาไทยไม่ออกอะ
แก้ว: ชั้นช่วยมั้ย??
จองเบ: จิงชี่ ขอบคุงคับ
แก้ว: อืมงั้นเอาอันนี้ อันนั้น อันโน้น แล้วก็อันนี้ละกันอะเสร็จละ
จองเบ: โหไวจังขอบคุงนะ
แก้ว: อือ ชั้นไปนะ บาย
จองเบ: บายคับ
โทโมะ: นี่อะไรของเทอเนี่ยเจอกันแค่ไม่กี่ครั้งถึงกับช่วยซื้อโน่นซื้อนี่ให้กันเชียว
แก้ว: อะไรของนายเนี่ย ชั้นชักจะไมไหวกับอารมณ์ ของนายแล้วนะ อะไรนักหนาเนี่ย
โทโมะ: พูดแทงใจดำนิดหน่อยก็ทำเป็นโกรธ โถ่เอ๊ย เจอคนเกาหลีมาพูดดีด้วยทำเป็นปลื้มเชอะ
แก้ว: นี่ ชั้นจะไม่ทนกับนิสัยแย่ๆของนายต่อไปแล้วนะ อะไรนักหนาเนี่ยชั้นเป็นอะไรกับนายละฮะ ไม่ได้เป็นอะไรกับนายซักหน่อย ชั้นจะรักใครชอบใครก็เรื่องของชั้นนายไม่เกี่ยว
แล้วฝนก็ตกลงมาแต่แก้วก็เดินกลับบ้านโดยไม่สนใจว่าฝนจะตกหนักแค่ไหน
โทโมะ: แล้วไงละ ถ้าชั้นบอกว่าชั้นชอบเทอ เทอจะเลิกยุ่งกับหมอนั่นรึไง
แก้ว: ไม่มีทางเพราะคนอย่างนายไม่เคยพูดความจิง
โทโมะ: ชั้นพูดความจิงนะแก้ว ชั้นชอบเทอ ชั้นรักเทอได้ยินมั้ยแก้ว ชั้นรักเทอ
แก้ว: ชั้นไม่เชื่อ คนอย่างนายไม่เคยพุ....
แก้วยังไม่ทันพูดจบโทโมะก็จูบปากแก้วกลางสายฝน(โรแมนติกชะมัด^^!!!~)
โทโมะ: ชั้นรักเทอจิงๆนะแก้ว ขอร้องละอย่าทำแบบนี้กับชั้นอีกเลย
แก้ว: นะ นี่ นายพูดจริงเหรอ
โทโมะ: จริงซิ ชั้นชอบในความสดใสร่าเริงไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่คอยแต่อ่อยผู้ชายไปวันๆ ชั้นรักเทอนะแก้ว แล้วเทอละรักชั้นป่าว
แก้ว: เอ่อ คือ เอ่อ
โทโมะ: ถ้าไม่ตอบว่ารักชั้นปล้ำนะ
แล้วโทโมะก็ทำหน้าหื่นใส่แก้ว
แก้ว: อย่านะ คือ ชั้นรักนาย
โทโมะ: ฮะ? อะไรนะ
แก้ว: ชั้นก็รักนายนะไวท์
โทโมะ: อิๆดีใจจังกลับบ้านเหอะตัวเทอเปียกหมดแล้วเนี่ยเดี๋ยวเป็นหวัด
แก้ว: อืม กลับบ้านกัน
แล้วโทโมะกับแก้วก็จูงมือกันกลับบ้าน...
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ